Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.
¨Σας εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ο καινούργιος χρόνος να σας χαρίζει πάντοτε υγεία, ευτυχία, χαρά και ΧΡΥΣΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ”
Goteborg , 26-12-76 , SWEDEN.
Έτσι έγραφε η κάρτα που περισυνέλλεξα τυχαία μπαίνοντας σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στα προάστια της Θεσσαλονίκης, προφανώς και δυστυχώς πλειστηριασμένο που έχει αφεθεί στην τύχη του τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια.
Η αποστολέας, Ελληνίδα της Σουηδίας, βέβαια χρησιμοποιούσε τότε το πολυτονικό σύστημα, με δασείες, οξείες και περισπωμένες.
Σε αυτά τα σπίτια κρύβονται λοιπόν ανεκτίμητοι θησαυροί που δε μετριούνται με την αξία του χρήματος, αλλά με την ιστορική, συναισθηματική και ηθική αξία που έχουν πολλές φορές τα αντικείμενα. Βέβαια το σπίτι αυτό που εν τέλει περιεργάστηκα είναι πια σε μια κατάσταση μετά και το πέρασμα από εκεί Ρομά που πήραν ότι θεώρησαν εκμεταλλεύσιμο, αλλά και πολλών καταληψιών από γύρω σχολεία που φρόντισαν να κάνουν ζημιές και να καταστρέψουν πράγματα. Και κάπου εκεί βλέπεις και τα διάφορα γκράφιτι.
Παιδικά ρούχα επώνυμων οίκων, σεντόνια , χαλιά, κουβέρτες πικέ, εικόνες αγίων, περιοδικά, πέδιλα σκι, κάρτες , τίτλοι μετοχών από το 1960, είναι αυτά που έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση. Κατά τα άλλα βρίσκει κανείς, σπασμένες τηλεοράσεις ασπρόμαυρες μεγάλης συλλεκτικής αξίας σε περίπτωση που ήταν άθικτες, κασέτες, παιδικά παιχνίδια, βιβλία μεγάλων συγγραφέων μέσα στη μούχλα, αφίσες από τη δεκαετία του 1980, θρησκευτικές εκδόσεις, παλιές φωτό, έπιπλα που κάποτε είχαν μεγάλη αξία, αλλά τώρα τα έχει σαπίσει η μούχλα και πάρα πολύ σπασμένο γυαλί και πλακάκι.
Αυτό που έκανα εκεί μέσα σήμερα το ονομάζουμε thrifting περισσότερο παρά ρακοσυλλεξία και έχει την αξία και τη λογική του. Λατρεύω το vintage και τις παλιές ιστορίες. Αναδύουν μία κουλτούρα , έναν πολιτισμό. Άλλωστε οι αγγλόφωνοι λένε ¨Your trash, my treasure” ή ” Someone’s trash is someone’s else treasure”. Τα σκουπίδια κάποιου μπορεί να είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου.
Αναρωτιέται κανείς όμως τι ιστορία κρύβει μία τέτοια εγκατάλειψη, ειδικά εάν προέκυψε μετά από πλειστηριασμό. Σίγουρα κρύβει πόνο και απογοήτευση. Ίσως και άλλα πράγματα και γεγονότα που εμείς δε γνωρίζουμε , δεν εικάζουμε, δε φανταζόμαστε.
Απλά νιώθω ότι εάν λειτουργούσαμε λίγο περισσότερο και ως ανταλλακτική κοινωνία έστω κατά περίπτωση, θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι!!!
