Γράφει η Νταίζη Λεμπέση
Και εκεί μέσα θα χορεύω. Με πολλά γκάζια και μεγάλη ταχύτητα. Όπως ήσουν εσύ. Όπως είσαι εσύ. Όπως θα είσαι εσύ. Γιώργο είδα όνειρο περίεργο προχθές και εγώ όποτε βλέπω όνειρα κάτι γίνεται … είναι αυτή η ριμάδα η διαίσθηση μου που από παιδί δε λέει να μου επιτρέψει να πω έκανα λάθος.
Η τελευταία μας κουβέντα ήταν 2 κάτι ημέρες πριν. Με πήρες τηλέφωνο να μου πεις πότε θα έρθω Αθήνα για να μου δώσεις τα δώρα μου και γέλαγα και σου είπα πες τι θες να σου μαγειρέψω, τι θες να σου φτιάξω και εννοείται έκανα τον καραγκιόζη γιατί ήξερα εδώ και σχεδόν δύο μήνες ότι δεν έτρωγες Όπως πριν, δεν είχες όρεξη. Σήμερα προς μεγάλη μου έκπληξη συνειδητοποίησα πως μόνο εγώ ήξερα που ήσουν και που έμενες τον τελευταίο καιρό. Το οποίο δεν είναι φυσιολογικό άρα μάλλον υποψιαζόσουν το τι θα γίνει και ξέρεις Γιώργο είμαι τελικά ευτυχής που μοιράστηκες το μυστικό σου μαζί μου και επέλεξες εμένα γιατί εκτός του ότι με τίμησες με ιερή εμπιστοσύνη είναι και το άλλο… θα σου θύμωνα πολύ εάν δεν σε είχα χαιρετήσει όπως ήθελα … με τα ταπεράκια μου. Κάθε μέρα και διαφορετικό φαγάκι. Κάθε μέρα η ίδια ανησυχία. Κάθε μέρα Γιώργο σε δέκα είμαι εκεί … και κάθε μέρα ενώ ήμουν εκεί δεν άκουγες το τηλέφωνο, δεν άκουγες την πόρτα και επειδή η κυρία στη ρεσεψιόν με είχε μάθει απ’ έξω μου έδινε κλειδί να ανοίγω την πόρτα. Και κάθε μέρα σου τραγούδαγα με ταχύτητες μεγάλες μονάχα η γη αλλάζει και σφυρίζει.
Γιώργο τώρα που σου γράφω μόλις μπήκα εξωτικό πέμπτο και αν με βλέπεις σίγουρα θα γελάς … έφυγα από Αγίους Θεοδώρους με τα αλάτια, σαν τρελή, με σαγιονάρες και χωρίς να ξέρω τι πήρα μαζί μου. Στον προαστιακό ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα και τσουπ ήρθα σπίτι. Άναψα το καντήλι και ξέρεις πάντα εκεί στο καντήλι είναι η εικόνα που μου πήρες από το μοναστήρι.
Γιώργο δεν έχεις ιδέα πόσος κόσμος με έχει πάρει τηλέφωνο. Έχεις όμως σίγουρα ιδέα σε πόσο κόσμο δεν έχω απαντήσει. Μίλησα μόνο με όσους ξέρω ότι αγαπάς. Την Αθηνά, τη Δώρα, τη Νταίζη, την Φιλαρέτη, τη Ράνια, τον Δημήτρη, τον Άγγελο, τον Γιάννη, τον Ανδρέα, τη Νίνα, τη Ζωή, την Κατερίνα, τη Σεμίνα, τον Γρηγόρη, τον Γιάννη, τον Βασίλη, τον Κώστα.
Το τελευταίο μας ταξίδι ήταν λίγο καιρό πριν στη Θεσσαλονίκη σε έπεισα να πάμε μαζί στα Βραβεία και πήραμε το τραίνο και κάναμε πρόγραμμα τι θα κάνουμε τον χειμώνα. Δεν ήσουν καλά ήσουν κουρασμένος αλλά πάντα με χαρά για το ηλιοβασίλεμα στο Ντορέ και στο Βασιλικό, για το γλυκό στην Αριστοτέλους, για το κρέας στη Γιαννούλα, για τις πίτες σε εκείνο το μαγαζάκι που ανακάλυψες. Θυμάμαι κάποια στιγμή μέσα στο τραίνο μου είπες Νταίζη είσαι καλά γιατί είχε μεσολαβήσει τηλέφωνο από τον γιατρο που μου έδινε άδεια αυτή τη φορά όντως να πάω Θεσσαλονίκη; Και σου είπα ναι είμαι και σου εξήγησα τι είχα περάσει και μου είχες θυμώσει τόσο πολύ που σε άκουγε όλο το βαγόνι. Και φώναζες γιατί δε μιλάς εγώ δεν είμαι ξένος, γιατί τα περνάς όλα μόνη σου; Και θυμάμαι έβγαλα τα γυαλιά ηλίου σε κοίταξα μέσα στα μάτια και σου είπα γιατί έχω αξιοπρέπεια. Και έκανες παύση και μετά φτάσαμε και δεν μιλήσαμε ξανά για αυτό.
Τώρα που τα σκέφτομαι κατάλαβα γιατί έκανες παύση. Κατάλαβα ότι κατάλαβες. Αξιοπρέπεια είναι να μη μιλάς για να μην αγχωθείς τον άλλο, να μην τον στεναχωρήσεις. Πχ αξιοπρέπεια είναι να μπαίνεις νοσοκομείο και να μην το λες Γιώργο. Όπως έκανα εγώ. Όπως έκανες και εσύ. Μόνο που εγώ ζω.
Τώρα που τα γράφω έχει ηλιοβασίλεμα και βγήκα βεράντα. Κοίτα να σεις η τριανταφυλλιά σου αυτή με τα τόσο έντονα κόκκινα τριαντάφυλλα είναι η μόνη που ντάλα Αύγουστο είναι ολάνθιστη. Με θέα την εκκλησία που για κάποιο λόγο χτύπησε καμπάνες με το που είδα τα τριαντάφυλλα και χαμογέλασα. Σου χαμογέλασα.
Γιώργο σκέφτηκα ότι το πιο ωραίο είναι να μαζευτούμε να πάμε στη Ζαχαρούλα για κεφτεδάκια. Αυτό θα ήθελες. Και ζητάω συγνώμη αλλά έτσι όπως ήρθα σαν την τρελή δεν ξέρω αν έχω μαύρα να φορέσω και νομίζω πως δε θα ήθελα να φορέσω μαύρα. Θα ήθελα να είμαι καθώς αισθάνομαι. Και ξέρεις; Δεν κλαίω. Σου χαμογελάω. Και σε ευχαριστώ που εγώ ήξερα, που σε χόρτασα, που με εμπιστεύτηκες γιατί ήξερες ότι θα ήταν το μυστικό μας. Η γη αλλάζει με ταχύτητες μεγάλες ναι αλλά Γιώργο να έχουμε ωραίους συνεπιβάτες στα ταξίδια μας. Ευχαριστώ για το ταξίδι.
Υ.Γ.1 Γιώργο αύριο θα φοράω το φυλαχτό σου μη σου πω και τα σκουλαρίκια που μου πήρες και νομίζω θα είμαι η μόνη που θα χαμογελάω γιατί όπως έλεγες είμαι από άλλο πλανήτη και όλα τα κάνω διαφορετικά. Άντε σε αφήνω τώρα ραντεβού στου Ζωγράφου.
Υ.Γ 2 Από τότε που μου χάκαραν το λογαριασμό και έφτιαξα νέο δεν έχω φωτογραφίες … αυτές τις βρήκα από εσένα. Μόνο την τριανταφυλλιά τράβηξα μόλις.
