Την παράσταση «ζ-η-θ, ο Ξένος». Μια επιστροφή στις πηγές: επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας, θα παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2025, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε συμπαραγωγή με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, σε μετάφραση Δημήτρη Μαρωνίτη και σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, με την οποία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025.
Αστέριος Πελτέκης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ) – Μιχαήλ Μαρμαρινός (σκηνοθέτης παράστασης «ζ-η-θ, ο Ξένος». Μια επιστροφή στις πηγές: επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας)
Η «Μήδεια» του Μποστ, μια απολαυστική μουσικοθεατρική κωμωδία για τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας, είναι η δεύτερη καλοκαιρινή παραγωγή του ΚΘΒΕ, που θα παρουσιαστεί, με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία της Εύης Σαρμή και σε μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη.
«Mama Loba. Nύχτες με μύθους», μια ενδιαφέρουσα δράση –performance που αποτελεί διαδραστική αφήγηση φεμινιστικών παραμυθιών και μύθων με θηλυκά αρχέτυπα, σε κείμενο & σκηνοθεσία της Πολυξένης Σπυροπούλου, θα φιλοξενηθεί σε αυλές μουσείων και επιλεγμένους χώρους της Θεσσαλονίκης.
Υρώ Λούπη (Καλόγρια) – Παντελής Καναράκης (Μήδεια) – Εύη Σαρμή (σκηνοθεσία παράστασης «Μήδεια») – Αστέριος Πελτέκης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ) – Πολυξένη Σπυροπούλου (Κείμενο – Σκηνοθεσία «Mama Loba. Νύχτες με μύθους»)
Το Φεστιβάλ Δάσους, το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός της Θεσσαλονίκης, επιστρέφει για 11η χρονιά, δίνοντας τη δυνατότητα στους θεατές να παρακολουθήσουν κορυφαίες παραγωγές θεάτρου αλλά και να απολαύσουν συναυλίες με αγαπημένους καλλιτέχνες της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής.
Τέλος, το ΚΘΒΕ, πιστό στο ραντεβού του με τους μικρούς φίλους του θέατρου, διοργανώνει και φέτος Ολοήμερο Θερινό Καλλιτεχνικό Εργαστήριο για ηλικίας παιδιά 5 – 11 ετών.
Έλενα Τοπαλίδου (Αρήτη) – Χάρης Φραγκούλης (Ξένος) – Αστέριος Πελτέκης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ) – Μιχαήλ Μαρμαρινός (σκηνοθέτης παράστασης «ζ-η-θ, ο Ξένος». Μια επιστροφή στις πηγές: επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας) – Κλέλια Ανδριολάτου (Ναυσικά)
ζ – η – θ, ο Ξένος
Μια επιστροφή στις πηγές :Επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας
Συμπαραγωγή ΚΘΒΕ- ΘΟΚ
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Μολέσκη-Mιχαήλ Μαρμαρινός
Πρεμιέρα: Επίδαυρος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025
Παρασκευή 11 & Σάββατο 12 Ιουλίου, στις 21.00
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος θα παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2025, σε συμπαραγωγή με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, την παράσταση «ζ-η-θ, ο Ξένος». Μια επιστροφή στις πηγές: επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας, σε μετάφραση Δημήτρη Μαρωνίτη και σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, με την οποία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025.
Η παραγωγή θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούλιο στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (Παρασκευή 11 & Σάββατο 12 Ιουλίου), για να ακολουθήσει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Δάσους στις 31 Αυγούστου.
ωραίο πράγματι ν’ ακούς έναν καλό αοιδό,
όπως αυτός εδώ, με θεία θα ’λεγες φωνή.
Κι ομολογώ, απόλαυση άλλη δεν υπάρχει πιο χαριτωμένη
απ’ όταν σμίγει ο κόσμος όλος σ’ ευφροσύνη: στην αίθουσα
οι καλεσμένοι, καθισμένοι στη σειρά, ακούν τον αοιδό
προσηλωμένοι, και τα τραπέζια εκεί μπροστά γεμάτα
ψωμί και κρέας· ο οινοχόος να τραβά απ’ τον κρατήρα
το κρασί και να περνά, να το κερνά στις κούπες.
Βαθιά το αισθάνομαι πως είναι αυτό ό,τι πιο ωραίο υπάρχει.Ομήρου Οδύσσεια
, ραψωδία ι, στ. 2-11, μτφ. Δ.Ν. Μαρωνίτη,
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), ΑΠΘ, 2006
Επιπλέον, υπάρχουν θραύσματα από τον Κόιντο Σμυρναίο, και από το έργο του «Οι μεθ’ Όμηρον λόγοι», μεταφρασμένα ειδικά για την παράσταση από τον Γιάννη Δούκα.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ
«΄Ο,τι ζει στους κόλπους του Έπους έχει μορφή, προσωπική υπόσταση: τα άλογα μιλούν και προφητεύουν, τα ποτάμια αντιδρούν σαν έμψυχες οντότητες, η σύμπτωση προϋποθέτει θεϊκό χέρι.
Αν για τη σημερινή ευαισθησία η Αυγή είναι ένα φαινόμενο φυσικό, για τον Όμηρο είναι προσωποποιημένη εκδήλωση. ΄Ετσι, τη βλέπουμε να σηκώνεται από το κρεββάτι της… […]
Εδώ ο άνθρωπος, δεν έχει υποστεί ακόμα το εσωτερικό τσάκισμα που θα χωρίσει την υπόσταση του σε θνητή και αθάνατη, έλλογη και άλογη. Ζει και ενεργεί σαν αδιάσπαστη ενότητα, σαν ένα ψυχοσωματικό σύνολο (πρωτοφανές και αξεπέραστο για τον δυτικό πολιτισμό) χωρίς διχασμούς».
*Κωστής Παπαγιώργης, «Η ομηρική μάχη», εκδόσεις Καστανιώτης, Αθήνα, 1993, σ. 20-23
Αλήθεια, τι θυμόμαστε απ’ το έπος;
Σε ποιον βαθμό εκείνη η Εποχή του Χαλκού – οι νόστοι και η πνευματικότητα, η ωμότητα και το ήθος της – θα μπορούσαν, ιδεατά, να συνομιλήσουν, να εγχύσουν κάποιου είδους φως στα δικά μας σημερινά σκιερά;
Κατά πόσον εκείνος, ο πολιτισμός της Αιδούς, η σχέση με τη Φύση, με τον θεό, το θείο και το θαύμα, η σχέση με τον ξένο – ή με εκείνο το βαθύ μυστήριο της φιλοξενίας – μπορεί να έχουν κάποιον λόγο σήμερα, πάνω στον δικό μας, πολιτισμό; Πάνω στις δικές μας σημερινές απορίες;
Μετά τη ΝΕΚΥΙΑ, – εκείνη την επίσκεψη στη ραψωδία λ’ σε συνεργασία με το θέατρο ΝΟ της Ιαπωνίας, που παρουσιάστηκε στο Τόκυο πρώτα και μετά, για πρώτη φορά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου – τώρα ακόμα μια επιστροφή στις πηγές…
Μια επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες του έπους και πώς, αυτό το ατελεύτητο μυστήριο της προφορικής Αφήγησης (το βαθύ μυστήριο του θεάτρου) έχει τη δυνατότητα να μας εξακοντίζει συναρπαστικά “εκεί, που η ιστορία ακόμα συμβαίνει”.
Ένας ξένος – και Οίος επιπλέον ονομάζεται από τον Όμηρο , δηλαδή μόνος – ένα ανθρώπινο ράκος μετά το ύστατο ναυάγιο του, συντετριμμένο μετά την άνιση πάλη του με το πέλαγος, πεταμένο σε μιαν ακτή …
(Αλήθεια, μας θυμίζει τίποτα από το σήμερα αυτή η εικόνα; Την έχει πάρει – έστω ξώφαλτσα – το μάτι μας πουθενά στον σύγχρονο κόσμο που μας περιβρέχει;)
Εδώ, σε μια ξένη ακτή που δεν διάλεξε, του ορίστηκε να αναζητήσει και να ξαναβρεί
το σώμα, το πρόσωπο και το όνομά του.
Για 1263 στίχους παραμένει άγνωστος, απρόσωπος, ξένος, και μόνο μετά το πρώτο του δάκρυ – και το μετέπειτα γοερό κλάμα – αρχίζει μια διαδρομή «αναγνώρισης». Προσπαθώντας να τον τιμήσουν, (σε έναν ξένο πάντα υπαινίσσεται η θεότητα), να
διασκεδάσουν τις οδύνες του με Ωδές από ιστορίες ηρώων και θεών, δεν γνωρίζουν ότι τραγουδούν τη ζωή του … Κι όταν μέσα από την αξιοπρέπεια των δακρύων ζητά να επιτρέψουν σε εκείνον, έναν ξένο, να συνεχίσει ο ίδιος την ιστορία – μπαίνοντας, δραματικό πρόσωπο πια / είδωλο, στο θέατρο της ζωής του – η “αναγνώριση” δεν θα αργήσει να επιτελεσθεί.
Χάρη σε μια μοναδικής δραματουργικής έμπνευσης ίντριγκα του ποιητή της οδύσσειας, (μοναδική σχεδόν στο παγκόσμιο ρεπερτόριο), τα δάκρυα τον έκαναν θεατή, αφηγητή Ραψωδό, ποιητή – της ίδιας του της ζωής . Μαζί με την “αναγνώριση” ανακτά και το όνομα του…
[Υπάρχει μια απλή και θεμελιώδης, ζωτική επιθυμία που χαρακτηρίζει τη ζωή του ανθρώπου: Να ταξιδέψει, από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β. Ως οδύσσεια – είτε εξωτερικής είτε εσωτερικής γεωγραφίας, (αναρίθμητες και οι περιπτώσεις εσωτερικής οδύσσειας για τους θνητούς) – θα μπορούσε ανεπιφύλακτα να ονομασθεί κάθε ανεπιδίωκτη περιπλοκή ή περιπέτεια αυτής της διαδρομής, προσδιοριζόμενη από ακούσιες, ανεπιθύμητες, απρόοπτες αποκλίσεις του δρόμου. Και είναι δύσκολο να υπάρξει θνητός που να μην έχει βρεθεί – έστω κατ’ αναλογίαν – σε μία τουλάχιστον τοποθεσία/συνθήκη στη ζωή του που να τον προσδιορίζει ως ξένο.
Μπορεί άραγε η συμπάθεια – αυτή με την οποία γενναιόδωρα μπορεί να μας ελεήσει η σκηνική εμπειρία του έπους – να λειτουργήσει σαν μια τρυφερή αφή, μια κατανόηση για το δράμα του Άλλου”; Τη δυσχερή θέση του ξένου, όπου – όπως διακαώς μας διδάσκει η Ιστορία – τίποτα δεν διασφαλίζει πως ο οποιοσδήποτε από εμάς, δεν θα βρεθεί σε ανάλογη θέση σε μια επόμενη, απότομη στροφή της;]
Το έπος, το έπος μας έμαθε να αναπνέουμε.
Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Μολέσκη–Μιχαήλ Μαρμαρινός
Σκηνογραφία: Γιώργος Σαπουντζής
Σχεδιασμός κοστουμιών: Ελευθερία Αράπογλου
Μουσική σύνθεση: Άντης Σκορδής
Χορογραφία: Gloria Dorliguzzo
Σχεδιασμός φωτισμού: Ελευθερία Ντεκώ
Μάσκες: Μάρθα Φωκά
Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μολέσκη
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Αλεξία Παραμύθα
Βοηθός σκηνογράφου: Kατερίνα Ζυρπιάδου
Βοηθός ενδυματολόγου: Ερνέστα Χατζηλεμονίδου
Βοηθός χορογράφου: Στέλλα Μαστοροστέριου
Βοηθοί φωτισμού: Νάσια Λάζου, Σωτήρης Ρουμελιώτης
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας
Oργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Φωτογραφίες: Mike Rafail (That Long Black Cloud)
Συνεργάτης από πλευράς ΚΘΒΕ για σκηνικά και κοστούμια: Δανάη Πανά
(‘’ο ξένος κι οι φιλόξενοι’’)
Ραψωδία θ, 543Ο ξένος και Εμείς
Χάρης ΦραγκούληςΕΜΕΙΣ / ΦΑΙΑΚΕΣ
Κλέλια Ανδριολάτου Ναυσικά
Γαλάτεια Αγγέλη: Νύμφη, κόρη κάποιου Δύμαντα, θεά Αθηνά
Ερατώ Μαρία Μανδαλενάκη: Νύμφη, φίλη της Ναυσικάς- συνομήλικη
Χριστίνα Μπακαστάθη: Νύμφη, φίλη της Ναυσικάς- συνομήλικη
Στέλλα Παπανικολάου: Νύμφη, φίλη της Ναυσικάς- συνομήλικη
Ηλέκτρα Γωνιάδου: θεά Αθηνά, γυναίκα των Φαιάκων
Κλειώ Δανάη Οθωναίου: θεά Αθηνά, γυναίκα των Φαιάκων
Έλενα Τοπαλίδου: Αρήτη
Χρήστος Παπαδημητρίου: Αλκίνοος
Γιάννης Χαρίσης: Εχένηος, Αρχηγός και Σύμβουλος των Φαιάκων
Φωτεινή Τιμοθέου: Ευρυμέδουσα, γυναίκα των Φαιάκων
Νίκος Καπέλιος: Αρχηγός και Σύμβουλος των Φαιάκων, κραυγή του Ηφαίστου
Γιάννης Βάρσος: Ευρύαλος, νέος των Φαιάκων
Νικόλας Γραμματικόπουλος: Κλυτόνηος, νέος των Φαιάκων
Νεκτάριος Θεοδώρου: Ελατρεύς, Αρχηγός και Σύμβουλος των Φαιάκων
Κωστής Καπελλίδης: Aμφίαλος, θεά Αθηνά, κήρυκας, Άρης, νέος των Φαιάκων
Νίκος Κουκάς: Λαοδάμας, νέος των Φαιάκων
Τίτος Μακρυγιάννης: Θόων, νέος των Φαιάκων
Γιάννης Τομάζος: Άλιος, νέος των Φαιάκων
Λένια Ζαφειροπούλου: Τυφλός Αοιδός (Δημόδοκος, Αφροδίτη)
Μουσικοί επί σκηνής-τσέλο: Εύη Καζαντζή, Άλμπα Λυμτσιούλη, Αλίκη Μάρδα
Πρεμιέρα: Επίδαυρος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025
Παρασκευή 11 & Σάββατο 12 Ιουλίου, στις 21.00
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
ΙΟΥΛΙΟΣ
- Παρασκευή 11 & Σάββατο 12 Ιουλίου – Επίδαυρος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου- (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025)- ΠΡΕΜΙΕΡΑ
- Παρασκευή 18 & Σάββατο 19 Ιουλίου – Κύπρος, Αμφιθέατρο Μακάριος Γ’, Σχολής Τυφλών
- Παρασκευή 25 & Σάββατο 26 Ιουλίου – Κύπρος, Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
- Τετάρτη 6 Αυγούστου – Δωδώνη, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
- Σάββατο 9 Αυγούστου – Φίλιπποι, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (68ο Φεστιβάλ Φιλίππων)
- Τετάρτη 13 Αυγούστου – Δίον, Αρχαίο Θέατρο Δίου (Φεστιβάλ Ολύμπου)
- Σάββατο 23 Αυγούστου – Ν. Μουδανιά, Αμφιθέατρο Ν. Μουδανιών
- Πέμπτη 28 Αυγούστου – Κιλκίς, Θέατρο Λόφου Αγ. Γεωργίου Δήμου Κιλκίς
- Κυριακή 31 Αυγούστου – Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους (11ο Φεστιβάλ Δάσους)
«Μήδεια» του Μποστ
Σκηνοθεσία: Εύη Σαρμή
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Πρεμιέρα: Θέατρο Κήπου
Πέμπτη 3 έως Κυριακή 6 Ιουλίου, στις 21.15
Με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης
Μια μουσικοθεατρική κωμωδία, σε πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη και σε σκηνοθεσία της Εύης Σαρμή, είναι η δεύτερη καλοκαιρινή παραγωγή του ΚΘΒΕ, που θα παρουσιαστεί με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης. Η «Μήδεια» του Μποστ, με τον Παντελή Καναράκη στον ομώνυμο ρόλο και την Υρώ Λούπη στο ρόλο της Καλόγριας, θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 3 Ιουλίου στο Θέατρο Κήπου, όπου θα παρουσιαστεί έως και την Κυριακή 6 Ιουλίου, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια παραστάσεις σε επιλεγμένους χώρους και στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Η «Μήδεια» του Μποστ, είναι μια Μήδεια που πάει στον ψυχίατρο, που βοηθάει τον Ευριπίδη να γράψει την τραγωδία του, που περιθάλπει κατατρεγμένες καλόγριες, παίζει γκολφ, βάζει στη θέση τους διεστραμμένους καλόγερους και όπου δεν πίπτει ο λόγος της πίπτει η μάχαιρα που την χειρίζεται με την ίδια ευκολία! Μια ξεκαρδιστική παράσταση με τον υπέροχο, καυστικό και πάντα επίκαιρο σατιρικό λόγο του Μποστ.
Η παράσταση
Η συγκεκριμένη «Μήδεια», χορεύει και τραγουδάει και έχει και τη δική της ορχήστρα και όλα αυτά τα κάνει, με τον καλύτερο τρόπο, γιατί ο Γιάννης Ζουγανέλης έγραψε πρωτότυπη μουσική και τραγούδια ειδικά για την παράσταση.
Η… δική μας «Μήδεια» δεν έχει ένα κλασικό ανάκτορο. Και τραπουλόχαρτα από λέσχες μπαινοβγαίνουν… και σπανιόλικες βεντάλιες και περίστροφα…και ότι άλλο έχει φανταστεί η Δανάη Πανά που υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια. Η… δική μας «Μήδεια», έχει αδυναμία στους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς αλλά και στο ταγκό, το τουίστ, το ροκ εντ ρολ και γι’ αυτό η χορογράφος της είναι η Αναστασία Κελέση. Στη… δική μας Μήδεια ο Ιάσωνας έχει λόγο που μαγεύει και παραπλανεί γι’ αυτό και η Ροδή Στεφανίδου ανέλαβε τη δραματουργική επεξεργασία. Ο χορός, επίσης, δεν κάθεται σε μια γωνία, δεν τον αφήνει εξάλλου και η βοηθός σκηνοθέτη Μαίρη Ανδρέου. Ο χορός μας αλωνίζει τη σκηνή για να φωτίζεται από τον Στέλιο Τζολόπουλο ο οποίος υπογράφει τους φωτισμούς. Στη… δική μας «Μήδεια» …οι ψαράδες όταν πουλάνε ψάρια το κάνουν τραγουδιστά όπως και οι εξαγγελοι τραγουδιστά ανακοινώνουν τις συμφορές στα τραγούδια που δίδαξε ο Παναγιώτης Μπάρλας.
Η… δική μας «Μήδεια» έχει πολύ μπρίο γι’ αυτό και τη σκηνοθέτησε με μέγιστο κέφι και τσαχπινιά η Εύη Σαρμή. Η ηρωίδα μας είναι ανατρεπτική, επαναστατική, ευφάνταστη. Και όλα αυτά ξέρετε γιατί; Γιατί η… δική μας Μήδεια είναι ο Παντελής Καναράκης!
Έντεκα ατίθασοι ηθοποιοί θα αλωνίσουν τη Βόρεια Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι: Αντώνης. Αντωνάκος, Μαριάννα Αβραμάκη, Λίλη Αδρασκέλα, Χρύσα Ζαφειριάδου, Γιάννης Καραμφίλης, Μάρα Μαλγαρινού, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Νίκος Τσολερίδης και η Υρώ Λούπη στο ρόλο της απρόσμενης καλόγριας.
Το έργο
«Όλοι νομίζουν πως εγώ θα σφάξω τα παιδιά μου
εξ’ αφορμής του Ιάσωνος, χάνοντας τα μυαλά μου.
Θα χάσω μεν τον έλεγχον, αυτό δεν τ’ αποκρύπτω,
αλλ’ άλλη θαν’ η αφορμή που δεν την απορρίπτω.
Μόνον οι επιπόλαιοι που δεν κοιτούν εις βάθος
θα πουν πως ήτο έγκλημα με αφορμήν το πάθος»
Η Μήδεια του Μποστ είναι η γνωστή μας Μήδεια. Αυτή που άφησε την πατρίδα της, που δολοφόνησε τον αδελφό της, που παντρεύτηκε τον Ιάσωνα… Και το έργο έχει μέσα όλα όσα θυμίζουν τραγωδία: και Χορό έχει και Τροφό έχει και Ευριπίδη έχει. Μόνο που σ’ αυτό το έργο η Μήδεια είναι και φιλεύσπλαχνη. Συμπονά την καλόγρια Πολυξένη, που φτάνει στο παλάτι για να μας αφηγηθεί το προσωπικό της δράμα. Ανησυχεί για το μέλλον των παιδιών της, που πρέπει να είναι μορφωμένα και να έχουν γνώση της αρχαίας ελληνικής. Αλλά κάπου εκεί, ανάμεσα στην υπερβολική μητρική φροντίδα και σε κάποια ψήγματα ζήλιας για την όμορφη καλόγρια, η κατάσταση ξεφεύγει. Και το τραγικό τέλος μοιάζει αναπόφευκτο. Γραμμένη το 1993, η Μήδεια του Μέντη Μποσταντζόγλου είναι μια ευφυέστατη κωμωδία, που σχολιάζει νοοτροπίες και ήθη της ελληνικής κοινωνίας με σατιρική διάθεση και ξεχωριστό χιούμορ. Με αφορμή τον μύθο της Μήδειας και την υπόθεση της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη, ασύνδετες ιστορίες και εποχές δημιουργούν παράλογες εξελίξεις σε ένα κείμενο εξαιρετικής μαεστρίας, που στηλιτεύει την ημιμάθεια, την κενότητα και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Η υπονόμευση των γραμματικών κανόνων, ο δεκαπεντασύλλαβος, οι νοηματικές παρεξηγήσεις μέσω των ομόηχων λέξεων, τα γραμματικά λάθη και η ανορθογραφία είναι στοιχεία της θεατρικής γλώσσας του Μποστ, που μαρτυρούν το ύφος της μοναδικής γραφής του.
Επεξεργασία κειμένου: Ροδή Στεφανίδου
Σκηνικά – Κοστούμια: Δανάη Πανά
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Κίνηση / Χορογραφία: Αναστασία Κελέση
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας
Βοηθός σκηνοθέτιδας: Μαίρη Ανδρέου
Βοηθός χορογράφου: Αντώνης Γκλαβάς
Οργάνωση παραγωγής: Αλέξης Τζίμας
Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloudΒοηθοί σκηνοθέτη (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Άντυ Άντριου, Λέανδρος Αραβιάδης
Διανομή (με αλφαβητική σειρά):
Μαριάννα Αβραμάκη (Χορός)
Λίλη Αδρασκέλα (Χορός)
Αντώνης Αντωνάκος (Ευριπίδης)
Χρύσα Ζαφειριάδου (Εξάγγελος)
Παντελής Καναράκης (Μήδεια)
Γιάννης Καραμφίλης (Ιάσωνας)
Υρώ Λούπη (Καλόγρια)
Μάρα Μαλγαρινού (Χορός)
Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Καλόγερος)
Γιάννης Τσεμπερλίδης (Τροφός)
Νίκος Τσολερίδης (Ψαράς)
Πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Ιουλίου
Θέατρο Κήπου (Πάρκο ΧΑΝΘ)
Παραστάσεις: Πέμπτη 3, Παρασκευή 4, Σάββατο 5 & Κυριακή 6 Ιουλίου
Ώρα έναρξης: 21:15
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ:
- Πέμπτη 3 έως Κυριακή 6 Ιουλίου – Θεσσαλονίκη, Θέατρο Κήπου / ΠΡΕΜΙΕΡΑ
- Τετάρτη 9 Ιουλίου – Θεσσαλονίκη, Φράγμα Θέρμης
- Τετάρτη 27 Ιουλίου – Δωδώνη, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
- Σάββατο 2 Αυγούστου – Χαλκιδική, Αμφιθέατρο Σίβηρης
- Παρασκευή 29 Αυγούστου – Θεσσαλονίκη, Ανοικτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης»
- Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου – Βέροια, Θέατρο Άλσους «Μελίνα Μερκούρη»
Mama Loba
Νύχτες με μύθους
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Πολυξένη Σπυροπούλου
Πρεμιέρα: Πολυχώρος Πολιτισμού Ισλαχανέ
Τετάρτη 2 Ιουλίου, στις 20:30
Είσοδος ελεύθερη
Η δράση
Η ιδέα αποτελεί προϊόν μελέτης και εργασίας πάνω σε μυθολογία αρχαία ελληνική, κέλτικη, ινδιάνικη και σλάβικη/βαλκανική. Αφορμές και πηγές έμπνευσης το βιβλίο Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους της Κλαρίσσα Πίνκολα Εστές, βιβλία του Ευγένιου Μπάρμπα και του Καρλ Γιουνγκ, συλλογές και μελέτες μύθων, ιστορίες σε κύκλους γυναικών, προσωπικές εμπειρίες και έρευνα μέσα από αρχαιολογικές και ανθρωπολογικές πηγές.
Κεντρικός άξονας είναι η αδάμαστη ελεύθερη φύση της ψυχής. Το σύνολο των ενστίκτων, η σοφία, η μαγική έκσταση, η πίστη, η ελευθερία και η επίγνωση που συνδέουν τις θηλυκότητες με τη Μάνα Λύκαινα και τη Σελήνη. Τα παραμύθια αυτά διευρύνουν τον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα σε σκοτάδι και φως, μύθο και αλήθεια, λογική και φαντασία. Συνθέτουν μια περιοχή δάσους και υπέρβασης με γραπωμένα τα νύχια στο αληθινό βίωμα. Παραμύθια με σώμα και φωνή, σύμβολα, μουσική, εικόνες και τελετουργικά ζωντανεύουν μέσα από τη συγκίνηση του παρόντος και τη μνήμη του συλλογικού υποσυνειδήτου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Πολυξένη Σπυροπούλου
Μουσική επένδυση: Γιώργος Κολοβός
Σύμβουλος δραματουργίας: Ροδή Στεφανίδου
Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου
Παίζουν: Πολυξένη Σπυροπούλου, Γιώργος Κολοβός
Mama Loba
Νύχτες με μύθους
Διαδραστική αφήγηση μύθων με πυρήνα θηλυκά αρχέτυπα σε αυλές μουσείων και άλλους υπαίθριους χώρους
Για ενήλικο κοινό (παιδιά επιτρέπονται)
Διάρκεια: 60 λεπτά
Είσοδος ελεύθερη (με σειρά προτεραιότητας)
11ο Φεστιβάλ Δάσους
Με την υπογραφή του ΚΘΒΕ
Η μεγάλη καλοκαιρινή γιορτή της Βορείου Ελλάδος!
To Φεστιβάλ Δάσους, το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός της Θεσσαλονίκης, επιστρέφει για ενδέκατη συνεχή χρονιά σε όλες τις σκηνές του ΚΘΒΕ. Από τον Ιούνιο έως και το Σεπτέμβριο, στο Θέατρο Δάσους, στο Θέατρο Γης, στην ΕΜΣ και στη Μονή Λαζαριστών οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν κορυφαίες παραγωγές θεάτρου αλλά και αγαπημένα ονόματα της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής.
Ραντεβού στην μεγάλη καλοκαιρινή γιορτή της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδος!
