Και ενώ ο κορονοϊός καλά κρατεί και τα μέτρα εντείνονται συνεχώς με στόχο τον περιορισμό της μετάδοσης του, εμείς συνεχίζουμε να ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ. Η καθημερινότητά μας πλέον θυμίζει σαββατοκύριακο ή διακοπές, με βασική διαφορά ότι δεν βγαίνουμε έξω, παρά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Η έξοδος είναι πλέον το σούπερ μάρκετ, το φαρμακείο και ο φούρνος της γειτονιάς. Άντε και καμιά βόλτα στα κλεφτά, για να ξεμουδιάσουμε λίγο και πάντα επιλέγοντας με προσοχή τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε μην τύχει και συναντήσουμε κάποιον. Πού φτάσαμε; Να βλέπουμε άνθρωπο και να αλλάζουμε πεζοδρόμιο… Βέβαια οι περισσότεροι δρόμοι είναι τώρα έρημοι.
Οι γειτονιές, τα γήπεδα, τα πάρκα που έσφυζαν από ζωή, είναι τώρα άδεια, απόκοσμα ήσυχα και βουβά. Θυμίζουν σκηνές από ταινίες επιστημονικής φαντασίας που ο κόσμος για κάποιο λόγο εξαφανίζεται ή κρύβεται για να σωθεί από κάποια απειλή. Η δική μας απειλή είναι ο κορονοϊός. Η -τελικά-σοβαρότατη επιδημία που απειλεί τις ζωές μας και συνταράσσει την κοινωνία αλλά και την οικονομία μας. Και ενώ θέλοντας και μη παρακολουθούμε συνεχώς τις εξελίξεις και ενημερωνόμαστε για ό,τι νέο μεταδίδεται από τα ΜΜΕ, έχουμε ταυτόχρονα υποχρέωση να μην υπερβάλουμε με τη πληροφόρηση. Αφενός διότι, όπως διάβασα σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, υπάρχει κίνδυνος να εθιστούμε σε ό,τι άπτεται του κορονοϊού με αποτέλεσμα να μην μας αγγίζει πλέον και να «χαλαρώσουμε» τις προφυλάξεις μας και αφετέρου διότι οφείλουμε να μείνουμε ψύχραιμοι κυρίως για τα παιδιά, η καλή ψυχολογία των οποίων πρέπει να είναι το πρώτο μέλημά μας.
.
.
Η μέρα μας, λοιπόν, απαραίτητα περιλαμβάνει επιτραπέζια παιχνίδια, οικογενειακές ταινίες και γενικά κοινές ασχολίες. Ο χρόνος εργασίας αναγκαστικά περιορίστηκε. Με «σχεδόν» κλειστές τις δημόσιες υπηρεσίες, οι όποιες εργασίες μπορούν να γίνουν αυτό το χρονικό διάστημα γίνονται από το σπίτι, με ένα εντελώς διαφορετικό εργασιακό ωράριο και έχοντας, πλέον, κάτι που ποτέ δεν ήταν αρκετό …. ελεύθερο χρόνο.
Δυστυχώς, όπως φαίνεται, η αγαπημένη μας έξοδος, το θέατρο, θα λείψει για αρκετό καιρό ακόμα από την ζωή μας και το «στερητικό σύνδρομο», φίλοι θεατρόφιλοι, θα συνεχιστεί. Δεν το βάζουμε κάτω όμως. Έχουμε πολλές ευκαιρίες να παρακολουθήσουμε ποιοτικές παραστάσεις από την τηλεόραση μας και μάλιστα δωρεάν.
Μετά την «Κάρμεν» του Μπιζέ, που ήταν όντως καταπληκτική (εγώ προσωπικά ενθουσιάστηκα), έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε, μεταξύ άλλων, μια ακόμη πολύ γνωστή όπερα, σε μετάδοση από την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, την «Τραβιάτα» του Βέρντι.
Την συγκεκριμένη παράσταση μπορούμε να παρακολουθήσουμε έως τις 9:30 μμ περίπου της Παρασκευής.
.
.
Λίγα λόγια για το έργο
Η Τραβιάτα, που σημαίνει «η παραστρατημένη» είναι μία από τις πιο γνωστές ιταλικές όπερες και συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που κρατούν τα σκήπτρα στις διεθνείς λυρικές σκηνές. Ο Τζουζέπε Βέρντι έγραψε τη μουσική της πάνω σε λιμπρέτο του Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε, με τον οποίον είχε συνεργαστεί και για την όπερα Ριγκολέττο.
Πρωτοπαίχτηκε στη Βενετία το 1853, χωρίς όμως επιτυχία, κυρίως λόγω του τολμηρού για την εποχή της θέματος. Μετά την αρχική αποτυχία ο Βέρντι επέφερε σημαντικές αλλαγές και το έργο ανέβηκε πάλι στη Βενετία το 1854, με μαέστρο τον ίδιο τον συνθέτη, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Τα επόμενα χρόνια ανέβηκε σε διάφορες σκηνές της Ιταλίας όπως στην Πάρμα, τη Ρώμη και τη Νάπολη, σε λογοκριμένη μορφή. Στη συνέχεια οι παρουσιάσεις της Τραβιάτας βασίστηκαν και πάλι στην αυθεντική της μορφή και κατέληξε να είναι η όπερα με τις περισσότερες παραστάσεις παγκοσμίως. Το έργο μεταφράσθηκε και σταγαλλικά και ανέβηκε στο «Λυρικό Θέατρο» το 1864 με εξαιρετική επιτυχία, υπό τον τίτλο Βιολέττα. Στην Ελλάδα η πρώτη παράσταση της Τραβιάτας δόθηκε στην Κέρκυρα το 1855, ενώ στην Αθήνα η πρώτη παράσταση δόθηκε το 1857. Η Εθνική Λυρική Σκηνή ανέβασε το έργο για πρώτη φορά το 1942 στο θερινό θέατρο της Πλατείας Κλαυθμώνος.
Αξίζει να αναφέρουμε πως η Μαρία Κάλλας, μεταξύ 1951 και 1958, ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Βιολέτας Βαλερί στην Τραβιάτα 63 φορές. Η πρώτη φορά ήταν τον Ιανουάριο του 1951 στο Δημοτικό Θέατρο της Φλωρεντίας, υπό τη διεύθυνση του Τούλιο Σεραφίν. Η πιο σημαντική όμως ερμηνεία της ήταν το 1955, στην Σκάλα του Μιλάνο, όπου η Κάλλας συγκλόνισε το κοινό με το αξεπέραστο ταλέντο της.
Η υπόθεση του έργου βασίζεται στο κλασσικό παγκοσμίου φήμης δράμα του Αλέξανδρου Δουμά «Η Κυρία με τας καμελίας», που γράφτηκε το 1848 (ένα χρόνο μετά τον θάνατο της 23χρονης Μαρί Ντι Πλεσσί, διάσημης εταίρας της εποχής εκείνης στο Παρίσι, με την οποία ο συγγραφέας είχε σχέσειςκαι από αυτήν εμπνεύστηκε το μυθιστόρημά του).
Η «Τραβιάτα» είναι η ιστορία του καταδικασμένου έρωτα μεταξύ μιας εταίρας και ενός γόνου αριστοκρατικής οικογένειας: Μετά το μουσικό πρελούδιο, η όπερα αρχίζει με μια δεξίωση στο Παρίσι, όπου η εταίρα Βιολέτα, που πάσχει από φυματίωση, συναντά τον Αλφρέντο ο οποίος την ερωτεύεται παράφορα. Στην αρχή δεν τον παίρνει στα σοβαρά, συνηθισμένη στις επιφανειακές σχέσεις και στους εφήμερους εραστές, σύντομα όμως αναπτύσσει βαθιά αισθήματα γι’ αυτόν. Οι δυο τους ζουν την απόλυτη ευτυχία σε μια εξοχική βίλα έξω από το Παρίσι. Τη Βιολέτα επισκέπτεται ο πατέρας του Αλφρέντο, ο Τζιόρτζιο Ζερμόν, ο οποίος την παρακαλεί να χωρίσει με το γιο του, όχι μόνο για το καλό του αλλά και γιατί κινδυνεύει να διαλυθεί ο αρραβώνας της κόρης του, εξαιτίας της κακής φήμης της Βιολέτας. Τα λόγια του την συγκινούν και αποφασίζει να θυσιαστεί. Στέλνει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στον Αλφρέντο, χωρίς να του εξηγεί τον αληθινό λόγο του χωρισμού και φεύγει. Ο Αλφρέντο συγκλονίζεται. Λίγο καιρό αργότερασυναντά τη Βιολέτα, συνοδευόμενη από τον βαρόνο Ντουφόλ. Την ικετεύει να γυρίσει σ’ αυτόν και όταν αυτή αρνείται, την προσβάλει δημόσια πετώντας της χρήματα. Στην τελευταία πράξη η Βιολέτα, ξεχασμένη από όλους, αργοπεθαίνει από φυματίωση. Ο Αλφρέντο, έχοντας μάθει από τον πατέρα του την αλήθεια, επιστρέφει στην αγκαλιά της αγαπημένης του. Οι δυο τους κάνουν όνειρα για μια νέα κοινή ζωή, αλλά είναι πολύ αργά: η Βιολέτα ξεψυχάει στην αγκαλιά του αγαπημένου της.
Οι συντελεστές της παράστασης που θα παρακολουθήσουμε είναι πραγματικά ξεχωριστοί.Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Βιολέτας η μοναδική Diana Damrau, στον ρόλο του Αλφρέντο, ο Juan Diego Florez και στον ρόλο του Τζόρτζιο Ζερμόν, του προστατευτικού πατέρα του Αλφρέντο, ο Quinn Kelsey. Στην διεύθυνση της ορχήστρας ο νέος μουσικός διευθυντής της Met κ. Yannick Nezet-Seguin.
Η «Τραβιάτα» του Βέρντι είναι μια κλασική ιστορία αγάπης που ανέκαθεν γοήτευε τους θεατές, ντυμένη με πασίγνωστες άριες και ντουέτα μεταξύ των οποίων τα «Libiamo», «Sempre Libera» και «O mio rimorso». Ένα έργο που αξίζει να παρακολουθήσουμε.
.
Καλή θέαση λοιπόν και μη ξεχνάτε… ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ
.
.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ
-ΔΩΡΕΑΝ- ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΒΟΛΩΝ – ΕΔΩ
Καλή μας θέαση λοιπόν και μην ξεχνάτε ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ
Φωτογραφικό υλικό
