Ένας ηθοποιός με μακρά και δημιουργική πορεία στο θέατρο, που υπηρετεί την υποκριτική με πάθος και διαρκή εξερεύνηση. Το όνομά του έχει ταυτιστεί με σπουδαίες συνεργασίες και παραστάσεις που αναδεικνύουν τη μαγεία της θεατρικής τέχνης και τη βαθιά σύνδεση με το κοινό.
Με αφορμή την παράσταση «Πες μου μια λέξη» του Μπράιαν Φρίελ, όπου πρωταγωνιστεί, ανατρέχοντας στην πορεία του, τις επιρροές του, τις προκλήσεις της σύγχρονης θεατρικής πραγματικότητας και το τι σημαίνει για εκείνον η τέχνη του θεάτρου, ο Θανάσης Δισλής μιλά στον Γιώργο Μπαστουνά για την Κουλτουρόσουπα.
-
Στη μακριά και πλούσια σε δράση πορεία, ποιους σταθμούς θα ξεχωρίζατε;
Σίγουρα είναι πολλές και ενδιαφέρουσες οι συνεργασίες που είχα μέχρι στιγμής αλλά αν θα μπορούσα να πω ότι αν κάτι στάθηκε σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία μου είναι σίγουρα η συνεργασία μου με τον Κώστα Τσιάνο, αυτόν τον σπουδαίο σκηνοθέτη και θεατράνθρωπο που κουβαλάει ένα μέρος της νεότερης ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου.
-
Υπήρχαν ηθοποιοί ή σκηνοθέτες που σας έχουν επηρεάσει;
Όπως προείπα ο Κώστας Τσιάνος αλλά σίγουρα ένας άλλος σκηνοθέτης που με επηρέασε είναι ο Δήμος Αβδελιώδης ο οποίος με τη διδασκαλία του μου έμαθε έναν άλλο τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας της Ελληνικής Γλώσσας
-
Μετά από τόσα χρόνια, έχετε κάποια ιδιαίτερη τεχνική ή μέθοδο που ακολουθείτε στην υποκριτική σας;
Δεν έχω δική μου τεχνική, μου αρέσει να μαθαίνω, να αφήνομαι στα χέρια του εκάστοτε σκηνοθέτη σαν μαθητούδι σαν ακατέργαστο υλικό και να δημιουργήσω μαζί του χρησιμοποιώντας τα δικά μου εκφραστικά μέσα τον επόμενο ρόλο.
-
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια των χρόνων σας στο θέατρο;
Σίγουρα η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν όταν ερμήνευσα τον Μέλητο ένα μικρό ομολογουμένως ρολό στην Απολογία του Σωκράτη του Πλάτωνα. Ήταν μεγάλη πρόκληση γιατί η παράσταση ήταν εξ ολοκλήρου στα αρχαία ελληνικά και είχε απίστευτο ενδιαφέρον και ως προς την εκμάθηση , την ερμηνεία αλλά και την απόδοση αυτού του σπουδαίου κειμένου.
-
Τι σας ελκύει περισσότερο στο θέατρο σε σχέση με την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο;
Τι άλλο, η άμεση επαφή με τον θεατή.
-
Αν μπορούσατε να επιλέξετε οποιονδήποτε ρόλο, ποιον θα θέλατε να υποδυθείτε;
Έναν ρόλο τον οποίο θα ήθελα να παίξω όσο είμαι ακόμα «νέος» είναι ο Λοπάχιν στον Βυσσινόκηπο του Α. Τσέχωφ
-
Κάνοντας έναν απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας σας, πόση δικαίωση νιώθετε για τους στόχους σας;
Μπορώ να πω ότι μέχρι στιγμής στάθηκα αρκετά τυχερός, όχι ότι δεν υπήρξαν δουλειές και συνεργασίες που είχα ζηλέψει και θα ήθελα να είμαι σ αυτές, αλλά ό,τι μου δόθηκε το υπηρέτησα με αγάπη και χαρά και πάντα ελπίζω στα καλυτέρα που θα έρθουν.
-
Πώς είναι η ζωή στο ΚΘΒΕ; Ποια η διαφορετική συνθήκη σε σχέση με το ελεύθερο θέατρο; Εφησυχασμός, σταθερότητα, μονοτονία, δικαίωση;
Καμία σταθερότητα πάντα δοκιμαζόμαστε και πάντα υπάρχει η ανασφάλεια της επόμενης δουλειάς τίποτα δεν είναι δεδομένο στο ΚΘΒΕ. Το ότι είμαστε σε ένα ασφαλές επαγγελματικά περιβάλλον οπού τηρούνται οι κανόνες και οι προϋποθέσεις για να κάνουμε καλά τη δουλειά μας δεν μας κάνει προνομιούχους έτσι θα έπρεπε να είναι παντού.
-
Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που για σας έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα είναι η κρίση των συναδέλφων, των κριτικών ή του κοινού;
Του κοινού σίγουρα, και ειδικά του «αγνού» κοινού που δίνει από το υστέρημα του για να δει μια παράσταση να ξεφύγει, να χαρεί να διασκεδάσει , να προβληματιστεί, ή όποιον λόγο επιλέγει κάποιος για να πάει στο Θέατρο. Αν καταφέρω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες του κοινού θεωρώ ότι έχω κάνει καλή δουλειά
-
Δεν γνωρίζω αν μπορείτε να μιλήσετε ανοιχτά.. Κρίνοντας την πορεία του ΚΘΒΕ τα τελευταία χρόνια, πόσο ικανοποιημένος δηλώνετε από το καλλιτεχνικό αποτύπωμα της κρατικής σκηνής;
- Τα τελευταία χρόνια το ΚΘΒΕ έχει κάνει πολλές δουλειές, άλλες πολύ καλές και άλλες λιγότερο καλές κατά την άποψη μου, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό, νομίζω ότι το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό, οι επιλογές που γίνονται κατατάσσουν το ΚΘΒΕ στα πλέον σύγχρονα Ευρωπαϊκά Θέατρα και έχει ανοίξει η βεντάλια ώστε να ικανοποιηθεί ακόμα και ο πιο απαιτητικός Θεατής
-
Αλλά και πώς αξιολογείτε συνολικά το σημερινό θεατρικό τοπίο της πόλης; Πιστεύετε ότι είναι αντάξιο μιας συμπρωτεύουσας συγκρινόμενο πχ. με αυτό της πρωτεύουσας;
Η Θεσσαλονίκη πλέον έχει αρχίσει να γίνεται μια Θεατρούπολη έχει πολλά μικρά και ενδιαφέροντα σχήματα και υπάρχουν παραστάσεις διαμαντάκια που ο κόσμος πρέπει να αγκαλιάσει και το κάνει, και αυτό που με χαροποιεί ιδιαιτέρως είναι ότι γεμίζουν οι αίθουσες επειδή υπάρχει καλό έργο και καλή παράσταση και όχι κάποιος τηλεοπτικός αστέρας αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για το θέατρο και ειδικά στην πόλη μας που οι ηθοποιοί έχουμε μόνο αυτό.
-
Μιλώντας για Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς ποια είναι η γνώμη σας για την σύγχρονη παραγωγή στον τομέα;
Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς της νεότερης γενιάς που εχουν γράψει καταπληκτικά έργα αλλά εκείνο που εμένα μου λείπει πραγματικά είναι η καλή κωμωδία, αυτή που θα έχει πηγαίο χιούμορ και αβίαστο γέλιο χωρίς σκηνοθετικά τεχνάσματα για να προκαλέσει γέλιο. Νομίζω ότι όλη αυτή η ζοφερή και τοξική πραγματικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια μας έχει πάρει τη χαρά, και αυτήν τη χαρά πρέπει να ξαναβρούν οι συγγράφεις μας να μας τη δώσουν και εμείς με τη σειρά μας να την επιστρέψουμε πίσω στους θεατές.
-
Ως δάσκαλος, αλλά και με την επαφή που έχετε με ερασιτεχνική ομάδα τι σας ζητούν, τι αποκομίζετε από αυτούς τους ανθρώπους;
Στις ομάδες που διδάσκω οι άνθρωποι που έρχονται είναι άνθρωποι που ψάχνουν τρόπους έκφρασης , τρόπους να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και τα άγχη τους και να βρουν μια διέξοδο, δεν θέλουν όλοι να γίνουν ηθοποιοί, δεν καίγονται να πατήσουν το σανίδι, μάλλον ψάχνουν ένα «σανίδι» σωτηρίας από τα προβλήματά τους και το βρίσκουν αυτό στην ομάδα, στο θέατρο και στη θεατρική συναναστροφή. Και όταν αυτά τα λίγα που τους δίνω τα κάνουν μέρος της καθημερινότητάς τους με χαροποιεί πολύ.
-
Ποιες πιστεύετε είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί σήμερα στην Ελλάδα;
Οι ηθοποιοί στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις, που σχετίζονται κυρίως με τις συνθήκες εργασίας, δυστυχώς η οικονομική ανασφάλεια και χαμηλές αμοιβές καθώς και ανεργία μαστίζουν τους Έλληνες ηθοποιούς, επίσης ο μεγάλος ανταγωνισμός ο οποίος έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί ηθοποιοί να μένουν άνεργοι ή να υποαπασχολούνται. Βλέπουμε πολλούς ταλαντούχους ηθοποιοί να δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, ενώ οι νέοι ηθοποιοί αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις σε πολλά επίπεδα.
Επίσης ο κόπος τους δεν αναγνωρίζεται πάντα και ειδικά από την πολιτεία. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλές ακόμα προκλήσεις και δυσκολίες παρόλα αυτά, οι ηθοποιοί στη χώρα μας εξακολουθούν να δημιουργούν και να προσφέρουν στο κοινό με πάθος και αφοσίωση, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να αναδείξουν το ταλέντο τους.
-
Δεδομένης της εμπειρίας σας, πώς θα κρίνατε σήμερα το επίπεδο της καλλιτεχνικής παιδείας των νέων και ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο ηθοποιό που ξεκινά την καριέρα του;
Σήμερα η καλλιτεχνική παιδεία έχει αλλάξει αρκετά, υπάρχουν πολλά περισσότερα ερεθίσματα λόγω του διαδικτύου οπού οι νέοι ηθοποιοί μπορούν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους να κάνουν έρευνα και να εξελίξουν την τέχνη τους.
Όσο για μια συμβουλή που θα έδινα στα νέα παιδιά θα ήταν να διαβάζουν (δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έλεγα κάτι τέτοιο) πολύ θέατρο και ιστορία.
-
Συνοπτικά μιλήστε μας για τον χαρακτήρα σας στην παράσταση «Πες μου μια λέξη» και πώς τον προσεγγίσατε;
Ο Ντέιβιντ ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι ένας εκτιμητής λογοτεχνικών κειμένων του οποίου η αποστολή του είναι να προτείνει λογοτεχνικά κείμενα προκειμένου να στελεχωθεί μια βιβλιοθήκη σε πανεπιστήμιο του Τέξας. Ο Ήρωας αυτός φαίνεται δυναμικός τύπος αλλά έχει και αυτός τα τρωτά του στοιχεία καθώς εξελίσσεται η ιστορία. Θα έλεγα ότι επειδή φέρεται σαν τεχνοκράτης και επειδή πλέον η κοινωνία μας αλλά και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν είναι τεχνοκράτες δεν δυσκολεύτηκα να τον αποκωδικοποιήσω αυτό που κυρίως έκανα ήταν να παρατηρώ τους ανθρώπους της αγοράς και του συστήματος και να καταλάβω ποσό μπορεί να επηρεάσει έναν άνθρωπο η πίεση και το άγχος της επιτυχίας και της επαγγελματικής αποδοχής
-
Ποια στοιχεία του έργου του Μπράιαν Φρίελ θεωρείτε πιο σύγχρονα και επίκαιρα σήμερα;
Η Αβεβαιότητα και η κοινωνική αλλά και επαγγελματική αποδοχή. Οι άνθρωποι σήμερα έχουμε χάσει την αθωότητα μας την αγάπη για τη ζωή και τη λαχτάρα της συναναστροφής με καλούς φίλους και αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει ο Φρίελ στο έργο του νομίζω πως τριβελίζουν το μυαλό ,αν όχι όλων , αλλά πολλών από εμάς.
-
Και αν συμπυκνώνατε σε μια φράση το βασικό μήνυμα που στέλνει αυτό το έργο, ποια θα ήταν αυτή;
«Για να είσαι ζωντανός πρέπει να αναβάλεις την τελική ετυμηγορία»….. το Λέει η Ντέιζι στον τελευταίο μονόλογο της και θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλη κουβέντα γιατί ότι όταν περιμείνεις κάτι να έρθει είναι ένας λόγος και να ζεις.
-
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Προς το παρόν το «Πες μου μια λέξη» στο φουαγιέ της ΕΜΣ και έχει ο θεός…
-
Επί προσωπικού τι κάνετε όταν δεν είστε στο θέατρο. Αγαπημένες ασχολίες, καθημερινότητα, οικογένεια, χόμπι…
Αυτή την περίοδο είμαι και πάλι στα θρανία ως φοιτητής στο τμήμα θεάτρου της καλλών τεχνών του ΑΠΘ και τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο θέλω να τον αφιερώνω στα κορίτσια μου.
ΦΟΥΑΓΙΕ ΕΜΣ
«Πες μου μια λέξη!» του Μπράιαν Φρίελ.
Πρεμιέρα: Παρασκευή 28/02, 21:00
Σε ένα παλιό, εμφανώς παρατημένο σπίτι, σε μια επαρχία της Ιρλανδίας, ζει ο συγγραφέας Τομ Κόνολι με την αλκοολική γυναίκα του, Ντέιζι. Στο σπίτι αυτό φιλοξενείται ο Ντέιβιντ, απεσταλμένος ενός Πανεπιστημίου στο Τέξας, που μελετάει το αρχείο του Τομ για να διερευνήσει τις πιθανότητες να πουληθούν τα άπαντα του στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη.
Σκηνοθεσία: Ευδόκιμος Τσολακίδης. Ερμηνεύουν: Θανάσης Δισλής, Έφη Δρόσου, Γιώργος Καύκας), Φαίη Κοκκινοπούλου κ.ά.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 19:00 Πέμπτη-Παρασκευή: 21:00 Σάββατο: 21.00 Κυριακή: 19:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
