Θα ξεκινήσω “πειθαρχημένα” τονίζοντας ότι δεν πρέπει να χάνουμε το κουράγιο μας. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, με ή χωρίς ιό αυτό δεν αλλάζει.
Η μυρωδιά της κατακόκκινης ζουμερής ντομάτας που έχει μεγαλώσει με έναν λαμπερό Ελληνικό Ήλιο είναι αξία ανεκτίμητη.
Ο ντάκος με αυτή τη ντομάτα, το ελαιόλαδο μας και την φέτα μας, είναι το Απόλυτο ελληνικό φαγητό για το καλοκαίρι.
Όταν μας χαιρετά ο ήλιος και πάει να κοιμηθεί, τους καλοκαιρινούς μήνες, το ηλιοβασίλεμα με θέα τη θάλασσα είναι αξία ανεκτίμητη.
Τα θερινά θέατρα και τα θερινά σινεμά, που είμαστε τυχεροί που τα έχουμε ακριβώς γιατί ζούμε στην Ελλάδα, είναι αξία ανεκτίμητη. Έχουν βάλει τα καλά τους, λάμπουν από καθαριότητα, μοσχοβολούν τα γιασεμιά και οι βασιλικοί καθώς και το ποπκορν που σιγοψήνεται μαζί με βουτυράκι και αλατάκι.
.
.
Αν είσαι τυχερός και το φεγγάρι είναι στο γέμισμα το έχεις κι αυτό παρέα, σαν μέρος του σκηνικού μιας παράστασης ή μιας ταινίας που το έργο ξέφυγε από το πανί και πάει να πιάσει ουρανό. Και τι ουρανό Ελληνικό έχουμε … και πόση ομορφιά και πόσες μυρωδιές. Θέλω να πω είμαστε πολύ τυχεροί που είμαστε Έλληνες.
Αυξάνονται και πληθύνονται…Πειθαρχημένα θα συνεχίσω λέγοντας πως οι θεατρικές παραστάσεις αυξάνονται.
Με χαρά διάβασα ότι η Κάρμεν Ρουγγέρη ξεκινά περιοδεία τον «Θησέα και τον Μινώταυρο» από τον Αύγουστο σε όλη την Ελλάδα.
.
.
Πόσο αγαπώ τα παιδικά έργα, πόσο χαίρομαι που τα παιδιά θα παρακολουθήσουν αυτήν την τόσο ωραία δουλειά.
Από τις 16 Ιουλίου ξεκινά περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και η παιδική παράσταση «Μικροί κύριοι και μικρές κυρίες – Η Δύναμη της φιλίας», που σκηνοθετεί η Παυλίνα Χαρέλα και που θα παιχτεί στο Θέατρο Κήπου στις 31 Ιουλίου Θεσσαλονίκη μου.
Έσκισε στον Βόλο ο «Κήπος» του Bruce Gouch με τους Στέλιο Μάινα και Κάτια Σπερελάκη και τον Αύγουστο μπήκε έξτρα ημερομηνία, προκειμένου ο κόσμος που έμεινε απ’ έξω να δει την παράσταση.
Περιοδεία σε όλη την Ελλάδα κάνει ο Αρκάς με τις Ιστορίες του με τους Γιώργο Γιαννόπουλο, Σοφία (Μου) Βογιατζάκη, Θανάση Βισκαδουράκη, Πέτρο Μπουσουλόπουλο και άλλους. Παράλληλα η παράσταση παίζεται και στο Θέατρο Χυτήριο – Σημείο Πολιτισμού και μαθαίνω ότι πάει πολύ καλά. Να πας να σκάσει το χειλάκι σου απ’ το γέλιο κόσμε.
Σκίζει ο «Συλλέκτης» στο θέατρο Αθηνά, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν με τους Αργύρη Αγγέλου και Ιωάννα Πηλιχού, να ένα πολύ ωραίο νέο, γιατί κακά τα ψέματα άμα το αγαπάς το Θέατρο θες να πηγαίνουν όλες οι παραστάσεις καλά.
Κι εγώ το αγαπάω πολύ.
Το θέατρο Παλλάς και οι Θεατρικές σκηνές ετοιμάζονται κατά Οκτώβρη πλευρά να ανοίξουν με το «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, μια μεγάλη παραγωγή με τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Μεγάλο ρίσκο, στο Παλλάς δε και για όλη τη σεζόν… μόνο μπράβο αξίζουν στους Γιάννη Κεντ και Πάνο Κατσαρίδη.
Τον Οκτώβριο θα ξεκινήσει πάλι η Μιμή Ντενίση με το εξαιρετικό «Κι από Σμύρνη, Σαλονίκη» στο Ίδρυμα Μειζονος Ελληνισμού, υπέρ παραγωγή, με έναν πολυπληθή θίασο ταλαντούχων ηθοποιών . Έσκισε μέχρι που σταμάτησε λόγω ανωτέρας βίας και είμαι βέβαιη πως θα σκίσει για ακόμα μία φορά.
Να πας να πάρεις το βιβλίο….Απείθαρχα θα τελειώσω με το δεύτερο βιβλίο της Σεμίνας Διγενή «Οι απείθαρχοι», από τις εκδόσεις Κάκτος, που επιτέλους αγόρασα και ήταν στα Best sellers του βιβλιοπωλείου Public στο Σύνταγμα.
Μέσα σε έναν Κόκκινο Ουρανοξύστη μιας ουτοπικής πόλης ζουν άνθρωποι που δεν χωρούν πουθενά. Ο κάθε όροφος έχει τον δικό του απείθαρχο και η Σεμίνα ανάλογα με την διάθεση της διακτινίζεται από όροφο σε όροφο και συναντά τον Μπόουι, τον Λένιν, τον Προυστ, τη Νίνου, τον Μπέρνχαρντ, τον Αϊνστάιν, τον Βάρναλη, την Γουάινχαουζ, τον Σιδηρόπουλο, τον Χόκινγκ, τον Βέγγο, τον Κομπέιν, τον Μπαρτ, την Κέιν, τον Πικάσο, τη Μονρόε και άλλους.
Οι εποχές αλλάζουν σε πολύ γρήγορους ρυθμούς και έτσι μεταφερόμαστε από το καλοκαίρι στον χειμώνα, από το φως στο σκοτάδι, από την ΚΑΛΟΣΎΝΗ του καλού μας ανθρώπου Θανάση Βέγγου στον ΠΌΝΟ, που είναι γραμμένος με το κατακόκκινο κραγιόν της κατοίκου του 13ου ορόφου, της Τζιν Αντέρ ή Ζέλντα Ζονκ ή Φάγιε Μίλερ ή Τζιν Νόρμαν ή Μόνα Μονρόε ή Νόρμα Τζιν Μόρτεναον ή Νόρμα Τζιν Μπέικερ ή Μέριλιν Μονρόε.
Στον 31ο όροφο ο Ρολάν Μπαρτ μιλά για ΕΡΩΤΑ ενώ πιο κάτω στον 15ο όροφο, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, υιοθετημένος από τη Σεμίνα κάποιον Αύγουστο, μας ταξιδεύει με ένα πλοίο που το λένε ΧΑΡΑ, ως άλλος captain my captain.
Η Ρίτα Σακελλαρίου με το “Αυτός ο άνθρωπος αυτός” ήρθε για να μείνει, να κάνει παρέα στον πατέρα της Σεμίνας, που τρώει το γιουβέτσι του με το γκρι παντελόνι του και το λευκό φανελάκι, εκεί στον 5ο όροφο. Ενώ οι εποχές αλλάζουν εκείνος μένει σταθερός, μυρίζει τσιγάρο, βάζει πάντα τη Ρίτα στη διαπασών. Και ξανά και ξανά και ξανά.
Δε θα σου τα προδώσω όλα, να πας να πάρεις το βιβλίο, μιλάει για το ΘΑΡΡΟΣ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, την ΑΠΟΦΑΣΗ, την ΕΠΙΤΥΧΊΑ, την ΑΠΩΛΕΙΑ, την ΑΝΥΠΑΚΟΗ, την ΕΓΓΡΑΤΕΙΑ, το ΘΑΥΜΑ, την ΠΑΡΑΔΟΣΗ, την ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
Μιλάει και για την ΜΟΝΑΞΙΑ: ” Να το ξέρεις, μια λέξη ποτέ δεν έρχεται μόνη της. Ακόμη και η λέξη μοναξιά χρειάζεται κάποιον που να υποφέρει από αυτήν.”
.
Για το ΘΕΑΤΡΟ, για το ΘΕΑΤΡΟ, για το ΘΕΑΤΡΟ #ΟθεατρόκοσμοςτηςΝταίζης #Κουλτουρόσουπα
Φωτογραφικό υλικό
