Τάκης Βουγιουκλάκης: Οι πιο πολύτιμες άγνωστες στιγμές του με την Αλίκη

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, οι συνεργασίες τους στο θέατρο και τον κινηματογράφο και η αγιάτρευτη πληγή της απώλειάς της

Είναι μεσημέρι, τέλη Μαΐου του 1996.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη νοσηλεύεται σε μια σουίτα του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών. Έχει μόλις επιστρέψει από τη Βοστώνη όπου οι γιατροί έχουν κάνει την τραγική πρόβλεψη πως έχει μόνον λίγες ημέρες ζωής! Η ίδια όμως δεν γνωρίζει ακόμη για την σοβαρότητα του προβλήματος της υγείας της. Ελπίζει πως όλα θα πάνε καλά, θέλει να ζήσει. Περιμένοντας τον αδελφό της τον Τάκη να επιστρέψει από το ιατρικό συμβούλιο που εξέταζε την περίπτωσή της, λέει με το γνωστό πονηρό ύφος στην κοπέλα που ήταν μαζί της: ««Τώρα που θα έρθει ο Τάκης θα καταλάβουμε αν είναι καλά τα πράγματα γιατί το φαγητό τον περιμένει». Πράγματι, ο αδελφός της φθάνει σε λίγο. Τα νέα από τους γιατρούς είναι άσχημα, πολύ άσχημα. Κι όμως όταν του δίνουν το φαγητό του εκείνος, παρά το γεγονός ότι είναι φαρμακωμένος και δεν πάει μπουκιά κάτω, λέει σαν να μην συμβαίνει τίποτα: «Άντε μπράβο! Κι έχω μια πείνα…». Το έφαγε όλο, σκούπισε μέχρι και το πιάτο με το ψωμί για να μην καταλάβει η Αλίκη…! Το είχε πει άλλωστε πολλές φορές: «Η Αλίκη ήταν το alter ego μου. Έμεινα μισός όταν έφυγε».

Αυτός ήταν ο Τάκης Βουγιουκλάκης που έσβησε πριν λίγες ώρες, από ανακοπή καρδιάς, στα 82 του χρόνια. Ένας παντοτινός φύλακας άγγελος για την πολυαγαπημένη του αδελφή, το Αλικάκι του, την μεγαλύτερη Ελληνίδα σταρ. Τί κι αν ήταν πέντε χρόνια μικρότερός της. Για εκείνον ήταν πάντα η μία και μοναδική του αδελφή, εκείνη που πάλεψε από μικρή για να μεγαλώσουν καλά ο ίδιος και ο αδελφός τους, ο Αντώνης, που στάθηκε βράχος στο πλευρό της μητέρα τους όταν έχασε τον άνδρα της, κι έμεινε ολομόναχη στα 33 της με τρία μικρά παιδιά. Κι ας ήταν μόλις 9 ετών!

«Θα θυμάμαι για πάντα τις μέρες που ήμασταν παιδιά, οι τρεις μας με τη μητέρα μας. Πάντα αντιμετωπίζαμε την Αλίκη σαν την παιδούλα μας. Ήταν ένα κορίτσι σπιρτόζικο και πανέξυπνο, γεμάτο ανησυχίες. Είχε το χάρισμα να δίνει ζωή στα πάντα» παραδεχόταν και έφερνε στη μνήμη του μια σκηνή από τα παιδικά τους χρόνια που τού είχε θυμίσει εκείνη όταν νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο, Τότε που ένας θείος τους τούς είχε φέρει μερικούς κύβους ζάχαρης και τα τρία αδέλφια έγλειφαν από λίγο κάθε μέρα για μια ολόκληρη εβδομάδα για να μην τελειώσει η γλύκα.

Εκεί, στην Ιταλία γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, την Μπέττυ, φοιτήτρια κι αυτή. Την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, παντρεύτηκαν πολύ γρήγορα κι απέκτησαν ένα γιο, τον Γιάννη. Μετά το τέλος των σπουδών τους, το 1963, επέστρεψαν στην Ελλάδα και σχεδόν αμέσως ο Τάκης έφυγε φαντάρος. Ήταν και οι δυο τους πολλοί νέοι, ο γάμος τους δεν κράτησε. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 20 ολόκληρα χρόνια από τότε μέχρι να συναντήσει  τη γυναίκα που έμελλε να τον συντροφεύσει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, την ηθοποιό Έφη Πίκουλα. «Μόλις την είδα, είπα: «Τι έγινε; Από τον Όλυμπο κατέβηκαν οι θεές;» Τρελάθηκα! Και χωρίς να υπολογίσω τίποτα, έκανα μία και έκοψα ένα τριαντάφυλλο! Άρχισε να φωνάζει ο κηπουρός… έβγαλα ένα χιλιάρικο από την τσέπη και το κάρφωσα πάνω στο κομμένο κοτσάνι! Του το έδειξα και μου έκανε νόημα «ευχαριστώ»! Της το προσέφερα κι από κει αρχίσαμε» είχε αποκαλύψει ο ίδιος.

Το 1969 τον καλεί ο Φίνος και του αναθέτει την πρώτη επίσημη σκηνοθετική του δουλειά στην ταινία «΄Ένα αστείο κορίτσι» με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ακολουθούν οι ταινίες Σ’ αγαπώ», «Η Αλίκη δικτάτωρ» και το «Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές», «Κατάσκοπος Νέλλη». Σε ερωτήσεις που δέχεται συχνά – πυκνά σχετικά με το αν η Αλίκη είναι δύσκολη στα γυρίσματα εκείνος απαντά πάντα αρνητικά με ένα γλυκό χαμόγελο.

Η ξαφνική αρρώστια της Αλίκης, τον Απρίλιο του 1996, θα τον σοκάρει. Τα παρατάει όλα για να βρίσκεται διαρκώς στο πλευρό της. Προσπαθεί να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία της, να την προστατεύσει από την αρνητική δημοσιότητα, να της δώσει θάρρος ακόμη κι όταν γνώριζε πως ο αγώνας ήταν πλέον χαμένος. Ίσως είχε και ο ίδιος την ανάγκη να πιστέψει σ’ ένα θαύμα το οποίο, δυστυχώς, δεν έγινε. Η Αλίκη θα φύγει σπάζοντας έναν από τους τρεις ισόβιους κρίκους της  αλυσίδας που ένωναν τα τρία αδέλφια.

Φωτογραφικό υλικό