Εκδόθηκε και η πολυαναμενόμενη δικαστική απόφαση για τον Πέτρο Φιλιππίδη, ως “σολωμόντεια λύση” ώστε να ικανοποιήσει όλες τις πλευρές: αφενός την κοινή γνώμη με το “ομόφωνα ένοχος” κι αφετέου τον διάσημο κατηγορούμενο με ποινή στα μαλακά…
Είναι γεγονός ότι παρόμοιες καταγγελίες που γίνονται πολλά χρόνια μετά το συμβάν και φυσικά στερούνται μαρτύρων και αποδεικτικών στοιχείων, συνοδεύονται μοιραία από αμφιβολίες… ωστόσο για μένα, το καθοριστικό στοιχείο που με έπεισε για την αλήθεια τους, ήταν ότι οι καταγγέλλουσες όλο αυτό το διάστημα και μέχρι την τελευταία στιγμή, παρέμειναν συνειδητά στην αφάνεια… τη στιγμή που εγκληματίες αποκτούν ευρύτατο τηλεοπτικό βήμα κι αναδεικνύονται σε περιζήτητους σταρς και τη στιγμή που οι ίδιες είναι βέβαιο ότι βομβαρδιζόταν από κοράκια για να εμφανιστούν και φυσικά να εξαργυρώσουν την ευρεία δημοσιότητα με ποικίλα οφέλη.
Εντούτοις επέλεξαν την πλήρη αποχή, αρνούμενες να ξεπουλήσουν στην αρένα το θλιβερό τους βίωμα κι αυτό με έπεισε ότι ήταν αληθινό χωρίς σκοπιμότητες… ακόμα και η μοναδική σημερινή ατάκα “νιώθω δικαιωμένη” μίας εξ αυτών (σίγουρα κατόπιν μεγάλης πίεσης) με αυτόματη στροφή της πλάτης στις κάμερες και φευγιό άρον- άρον, συνηγορεί στα παραπάνω… γιατί όποιος έχει όντως ζήσει κάτι τραγικό, ΔΕΝ αντέχει να το ξαναζεί στο πολλαπλάσιο για ΚΑΝΕΝΑ “ανταποδοτικό” όφελος… του αρκεί η επώδυνη επανάληψη στη δικαστική αίθουσα…
