Με την ανακοίνωση της επανέναρξης του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», ο Λάκης Λαζόπουλος επέστρεψε στο προσκήνιο, προκαλώντας για άλλη μια φορά έντονο δημόσιο διάλογο σχετικά με τη φύση της εκπομπής του. Η εκπομπή, που υπήρξε επί σειρά ετών το κυρίαρχο πολιτικό-σατιρικό τηλεοπτικό προϊόν, έχει πάντα διχάσει κοινό και κριτικούς.
Η επιστροφή του έρχεται σε μια περίοδο έντονης πολιτικής πόλωσης, εγείροντας εκ νέου ερωτήματα για τα όρια μεταξύ ελεύθερης σάτιρας και πολιτικής προπαγάνδας.
Η Κριτική για την Πολιτική Τοποθέτηση και τον Τόνο
Ένα από τα πλέον επίμονα σημεία κριτικής που έχει αντιμετωπίσει ο Λάκης Λαζόπουλος, ειδικά κατά την τελευταία περίοδο της εκπομπής του, είναι η εμφανής πολιτική του τοποθέτηση.
- Σύγκλιση με την Αριστερά: Πολλοί αναλυτές και κριτικοί έχουν επισημάνει την ανοιχτή συμπάθεια του Λαζόπουλου προς συγκεκριμένες πτέρυγες της Αριστεράς, ιδιαίτερα την περίοδο της διακυβέρνησης 2015-2019. Αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε κατηγορίες ότι η σάτιρα του έχασε την ανεξαρτησία της, λειτουργώντας περισσότερο ως μέσο υπεράσπισης ή προβολής συγκεκριμένων πολιτικών γραμμών, αντί ως ανεξάρτητος και ισοπεδωτικός κριτής της εξουσίας.
- «Σάτιρα» ή «Εμμονή»; Οι έντονες προσωπικές επιθέσεις και η συχνή στόχευση συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων και παρατάξεων έχουν συχνά οδηγήσει τους επικριτές να μιλούν για «πολιτική εμμονή» και «κατάλοιπα» αντί για καλοπροαίρετη σάτιρα. Η χρήση σκληρού λόγου και η έλλειψη ισορροπίας στην κριτική έχει πολώσει το κοινό, με μεγάλη μερίδα του να θεωρεί ότι ο τόνος της εκπομπής ξεπερνά τα όρια της δημόσιας κριτικής και περνά στη ρητορική πόλωσης.
Η Κατηγορία της Πολιτικής Στράτευσης και της «Χολής»
Η κύρια και πιο σκληρή κριτική που δέχτηκε ο Λαζόπουλος, ειδικά κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, επικεντρώθηκε στην απροκάλυπτη πολιτική του συμπάθεια. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι:
- Απώλεια Ανεξαρτησίας: Ο Λαζόπουλος, αντί να σατιρίζει ισότιμα όλες τις εξουσίες, φάνηκε να λειτουργεί ως «υπερασπιστής» των αριστερών κυβερνητικών επιλογών, τη στιγμή που αυτές κατηγορούνταν ότι «κορόιδεψαν τον κόσμο» με τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.
- Μετατροπή σε Εμμονή: Αυτό που κάποτε θεωρούνταν καυστική σάτιρα για το πολιτικό σύστημα, μετατράπηκε, κατά τους κριτικούς, σε προσωπικές εμμονές και «κατάλοιπα» εναντίον συγκεκριμένων πολιτικών αντιπάλων. Η συστηματική και μονόπλευρη επίθεση σε πρόσωπα της Νέας Δημοκρατίας και η χρήση σκληρού τόνου οδήγησαν πολλούς να μιλούν για «χολή» και «κανιβαλισμό», απομακρύνοντας την εκπομπή από την παραδοσιακή έννοια της κωμωδίας.
- Είναι Σάτιρα ή Εμμονή; Η κρίσιμη διάκριση, σύμφωνα με τους επικριτές, βρίσκεται στο κίνητρο: Η γνήσια σάτιρα στοχεύει στη διόρθωση μέσω της γελοιοποίησης της εξουσίας, ενώ η εμμονική κριτική εξυπηρετεί πολιτικό σκοπό, χάνοντας την καλλιτεχνική της αξία.
Εντολές από το Κανάλι και ο Ρόλος της Διεύθυνσης
Η επανεκκίνηση του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» λαμβάνει χώρα σε τηλεοπτικό σταθμό που είναι γνωστό ότι διατηρεί σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή έναντι της σημερινής κυβέρνησης. Το γεγονός αυτό ενισχύει τις αιτιάσεις για τηλεοπτικές «εντολές».
Πολλοί θεωρούν ότι η εκπομπή δεν είναι παρά μια εργαλειοποίηση της σάτιρας από τη διεύθυνση του καναλιού, η οποία επιδιώκει να πλήξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη χρησιμοποιώντας ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο, που πλέον φέρει την «ταμπέλα» του πολιτικά στρατευμένου. Με αυτόν τον τρόπο, το κανάλι ενισχύει τη δική του πολιτική ατζέντα, χρησιμοποιώντας τον Λαζόπουλο ως «πυροβόλο» κατά της εξουσίας.
Η Καταστροφή της Καριέρας: Το Τίμημα της Επιλογής
Το πιο τραγικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στράτευσης, σύμφωνα με τη γενική κριτική, είναι η καταστροφή της καριέρας ενός από τους μεγαλύτερους θεατρικούς και τηλεοπτικούς δημιουργούς της γενιάς του.
Πριν την έντονη πολιτική του εμπλοκή, ο Λαζόπουλος ήταν ένα αποδεκτό από όλους πρόσωπο, με υψηλή δημοτικότητα και πνευματικό κύρος. Η επιλογή του να ταυτιστεί απόλυτα με μία μόνο παράταξη είχε ως αποτέλεσμα:
- Πολιτική Πόλωση: Έχασε την ικανότητα να απευθύνεται στο ευρύ κοινό, καθώς μεγάλο μέρος των πολιτών που δεν συμφωνούσαν με την Αριστερά, απομακρύνθηκαν οριστικά από τις εκπομπές του.
- Κατάρρευση Εικόνας: Η εικόνα του δημιουργού επισκιάστηκε από αυτήν του «πολιτικού οργάνου».
- Μείωση Επιρροής: Η φωνή του, από κριτική και καθολική, έγινε μερική και μονομερής, μειώνοντας δραστικά την πραγματική του επιρροή και το τηλεοπτικό του βάθος.
Η επιστροφή του στο «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» κρίνεται από πολλούς ως η επιμονή σε έναν δρόμο που έχει ήδη αποδειχθεί αδιέξοδος για τη φήμη και την καλλιτεχνική του κληρονομιά.
