Από τη στήλη «Λαϊκή Απογευματινή» του Γιάννη Τσιρόγλου.
Ο Σχολιάζοντας τις 3 Πρεμιέρες & 2 Επαναλήψεις 08-14/01/2024
Με ιδιαιτερότητες ξεκινά η νέα θεατρική βδομάδα έχοντας 3 νέες παραστάσεις και άλλες 2 επαναλήψεις. Πριν όμως αξίζει να σημειώσουμε τις πρεμιέρες της προηγούμενης εβδομάδας όπου φούλαραν τόσο η Μιμή με την «Σμύρνη», όσο και ο «Αμπιγιέρ» στο Αριστοτέλειον. Γεμάτο ήταν και το Αυλαία στην 3η επανάληψη του «Κάποιος να με προσέχει» με ανανεωμένο καστ.
Αντιθέτως δεν πήγαν καθόλου καλά εμπορικά τα «Ορφανά» στο Αμαλία, παιζόταν βέβαια και μεσοβδόμαδα που όσο και να πεις δεν είναι μέρες καλής εξόδου να πας να δεις ένα μεν καλό κείμενο από άγνωστο θίασο δε. Ως θεατές τα’ χουμε αυτά τα κουσούρια και όσο ψωνίζονται οι φίρμες πως γι’ αυτούς έρχεται ο κόσμος, άλλο τόσο και οι θεατές τρέχουν στους προβεβλημένους. Άτιμη λοιπόν η δημοφιλία απ’ όποια πλευρά βρίσκεσαι.
Με τον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι ξεκινούν οι νέες παραστάσεις όπου μάλλον θα έχουμε να κάνουμε με μια είδους πειραματική προσέγγιση καθώς ο γιος του Μίμη Ανδρουλάκη, ο Νικόλας δηλαδή, ανοίγει την αυλαία με διάλεξη!!! και εν συνεχεία, όπως τονίζει, το εξελίσσει σε μια προσωπική κατάθεση ψυχής… Ήδη από το δελτίο Τύπου, διανθισμένο με άσχετες προσωπικές φωτογραφίες από τα παιδικά του χρόνια και φτάνοντας στους συντελεστές δεν μπορεί, καρφώνεται το βλέμμα… στο «την παράσταση την ερμηνεύουμε ήδη όλοι μαζί»… Εξυπνακίστικο, πιασάρικο ή ιδιοφυές; Θα δείξει…
Το θέατρο Αμαλία φέτος εξελίσσεται σε ένα χώρο με εξαιρετικές επιλογές που θα ζήλευαν πολλοί. Δεν γνωρίζω αν είναι τυχαίο, σαφώς κινείται στα χνάρια των μετακλήσεων 2 και 3 ημερών, αλλά οι επιλογές της διεύθυνσης μέχρις στιγμής μας έχουν εκπλήξει θετικά. Αν είναι προσχεδιασμένο το λες πρόταση.
Όπως είναι και οι «Υπερβολές!». Όπως καταλάβαμε πρόκειται για 3 μονολόγους σε ενιαία παράσταση που σκηνοθετείται όμως ξεχωριστά από 3 καλούς σκηνοθέτες, τους Γ. Καλαβριανό, Μ. Κάλμπαρη, Β. Μαυρογεωργίου.
Αντιθέτως, εντελώς προσγειωμένο στις καλές προτάσεις παραμένει το επιχορηγούμενο θέατρο «Τ». Οφείλω να το αναφέρω καθώς έχει τεράστια διαφορά να καρδιοχτυπάς αν θα αρέσει η παράσταση και βγουν τα έξοδα, απ΄ ότι να τα τσεπώνεις από το Υπουργείο Πολιτισμού και τα βράδια να κοιμάσαι ήσυχος. Παρότι είμαι κάθετα αντιθέτως σε οποιεσδήποτε ιδιωτικές επιχορηγήσεις από το Κράτους, πιστεύω μόνο σε τονωτικές ενισχύσεις χώρων, θεσμών και νέων καλλιτεχνών για ειδικές περιπτώσεις, με το μοίρασμα θα έχω πάντα θέμα. Σε ποιους δηλαδή δίδονται τα φράγκα, με ποια κριτήρια ο τάδε παράγει πολιτισμό και ο άλλος όχι, και ποιοι είναι αυτοί οι φωστήρες των επιτροπών που αποφασίζουν που θα δοθούν.
Ένα καθεστώς που στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν καθαρό και απευθυνόταν σε ημέτερους, πολιτικά προκείμενους και όλο και κάποιο παρεάκι έμπαινε στη λίστα με τους τυχερούς. Δυστυχώς, επί Μητσοτάκη το καθεστώς δεν άλλαξε, οι επιχορηγήσεις επέστρεψαν με την Μενδώνη να δίνει αρκετό χρήμα κάθε χρόνο, ενώ ποιος ξεχνά τον σάλο που προκάλεσε το κόψιμο της πάλαι ποτέ Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης που επί 30 χρόνια επιδοτούνταν ενώ μόλις σταμάτησε εξαφανίστηκε! Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ γιατί δεν ορθοπόδησαν; Φυσικά και δεν ήταν μόνο τα λεφτά που πια δε έπαιρναν αλλά η νοοτροπία που απέκτησαν να στηρίζονται με τις πλάτες των άλλων.
Το θέατρο Τ προέρχεται από την Πειραματική, έχει το στυλ και ύφος της, κρατά μια σνομπ στάση στους λοιπούς και μπορεί να μην παίρνει τα λεφτά του παρελθόντος, κάνει τον αγώνα της και αποδεδειγμένα παρουσιάζει καλές γενικά παραστάσεις, μια από αυτές φαίνεται να΄ ναι και «Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ» του Λουίτζι Πιραντέλλο. Πρωταγωνιστεί ο νεαρός Ιωάννης Καμπούρης που παίζει και στο «Ωραίος και Σέξι» και απ΄ ότι μου είπαν και σε άλλες ταυτόχρονα θεατρικές δραστηριότητες…
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, έτσι θα χαρακτήριζα τον Στέλιο Βραχνή, πέρα το ότι είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που διαθέτει αυτή η πόλη στο χώρο του θεάτρου είναι και «δαιμόνιος…». Χαρακτηρισμό που θυμάμαι να μου λέει προσωπικά ο αείμνηστος Αχιλλέας Ψαλτόπουλος όταν νιάνιαρο αυτός, τον έχρισε πρωταγωνιστή να παίξει δίπλα του στο «Κλουβί με τις τρελές».
Με το καλημέρα του έβγαλε την ψυχή καθώς είχε άποψη, λόγο, τσαγανό σε όλα και χαριτολογώντας «τούτος βρε είναι διαβόλου κάλτσα»… Ναι, είναι μεγάλη καλλιτενική μορφή ο Στέλιος και μεγάλη χαρά να τον έχουμε για πόσο ακόμα δεν ξέρω, αλλά όσο παραμένει Θεσσαλονίκη, μη χάσετε καμιά παράστασή του. Όπως λέγεται ο θίασος του, έτσι είναι και οι παραστάσεις του, «Πρόταση»…
Έτσι λοιπόν, μετά το πέρασμα στο Σοφούλη τακίμιασε και φέτος με το Γκαίτε και επαναφέρει δυο παραστάσεις ξεκινώντας με το πολύ δυνατό «Γράμμα στον πατέρα» του Φρανς Κάφκα, ενώ Φλεβάρη, στον ίδιο χώρο το εξαίρετο «Μηχανή Κάφκα». Για τούτο θα κάνουμε και Κουλτουροβραδιά, αλλά θα τα πούμε με το καλό, τότε.
-Ιστορικό βίντεο από την υπόκλιση του θιάσου Δεκέμβρης 2016 στο θέατρο Αθήναιον
Ανέφερα Κουλτουροβραδιά και την ερχόμενη Παρασκευή θα συναντηθούμε με τους ηθοποιούς του «Κάποιος να με προσέχει». Πρώτα θα δούμε την καλύτερη παράσταση του 2023 που βραβεύτηκε με 6 κορυφαία βραβεία στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης και ακριβώς μετά θα συζητήσουμε στο φουαγιέ του θεάτρου Αυλαία με τους: Αντίνοος Αλμπάνης, Σωτήρης Σκάντζικας, Δημήτρης Παπαγεωργίου.
Για τη βραδιά διαβάστε εδώ, κερνάμε προσκλήσεις εδώ
Τέλος στο Αμαλία πάλι που ενώ λέμε τι λέμε παραπάνω, χώρο έχει και για το ερασιτεχνικό «Ποιος έπνιξε τον Μπερνιέ;» του Γιάννη Καραμπέλκου. – κερνάμε προσκλήσεις εδώ
Πληροφορίες για ΟΛΕΣ τις παραστάσεις θα βρείτε εδώ
