Ο εγχώριος «επιλεκτικός» πολιτισμός… Άρθρο της Πίτσας Στασινοπούλου για τους εργαζόμενους ηθοποιούς του πολύπαθου ΚΘΒΕ.
Διαβάζω με θλίψη, ανάμεικτη με οργή, τα ανακοινωθέντα των εργαζομένων ηθοποιών στο ΚΘΒΕ.
Που κάνουν λόγο για απαράδεκτη απαξίωση, για προκλητικές καθυστερήσεις πληρωμών, για δραματικές περικοπές επιδοτήσεων, για βάρη από «αλλότριες» οφειλές… Κι όλα αυτά «στον μεγαλύτερο θεατρικό οργανισμό της χώρας που μετρά 54 χρόνια αδιάλλειπτης καλλιτεχνικής προσφοράς και δημιουργίας στη Βόρεια Ελλάδα». Και μπροστά στο πλήρες αξιέδοξο να φτάνουν στο τελευταίο καταφύγιο της απεργίας… Που όπως δηλώνουν «… οι κινητοποιήσεις ματώνουν πρώτα απ’ όλους εμάς τους ίδιους. Ο πολιτισμός μιας χώρας έγκειται στο πώς αυτή αντιμετωπίζει τις ασθενέστερες ομάδες. Υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα και του πιο αδύναμου από εμάς. Όσο υπάρχουν συνάδελφοί μας που επιβιώνουν οριακά εμείς θα υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα.»
Φίλτατοι ηθοποιοί, ως βαθείς γνώστες του θεάτρου του παραλόγου… ως μελετητές της τέχνης της υποκριτικής… ως επαγγελματίες στον χώρο του «ζειν επικινδύνως»… απορώ πώς οι ευαίσθητες κεραίες σας δεν «έπιασαν» σωστά τα προφανή, σας διέφυγαν σημαντικότατες παράμετροι και γλιστράτε σε λογικές υπερβάσεις! Λέτε ας πούμε ότι «ο πολιτισμός μιας χώρας έγκειται στο πώς αυτή αντιμετωπίζει τις ασθενέστερες ομάδες». Άραγε… αυτό το ισχυρίζεστε συνειδητά αναφερόμενοι στην παρούσα χώρα; Μήπως σας ξέφυγε «στη ρύμη του λόγου» ή από υπερβάλοντα ζήλο ή είχατε κατά νου κάποια άλλη χώρα γενικώς; Στην οποία ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα ίσχυε ως απόλυτο αυτονόητο; Είστε σίγουροι ότι μιλάτε για την Ελλάδα του σήμερα; Γιατί φαντάζομαι διαπιστώνετε και εσείς «από σκηνής» όπως και εμείς «από πλατείας» τον απόλυτο παραλογισμό σε μια άθλια παράσταση με τίτλο «Πώς θα κάνουμε τον ασθενέστερο – ασθενέστατο… μέχρι τελικής πτώσης!»
Και βεβαίως πρόκειται για ρεαλιστική, ζώσα παράσταση στην κατηγορία «θέατρο-ντοκουμέντο» με αληθινούς πρωταγωνιστές και κυρίως αληθινά θύματα… που επιβιώνουν οριακά ή ίσως και καθόλου… Χωρίς να προκαλούν ούτε τόση δα συγκίνηση, έστω σαν πρόσχημα, στους θύτες. Οι οποίοι, ανενόχλητοι, ασυγκίνητοι, ατιμώρητοι προελαύνουν ακάθεκτοι στον δρόμο των θλιβερών «εκκαθαρίσεων» από τις τελευταίες «ασθενείς τάξεις» που απέμειναν και… μπερδεύονται ενοχλητικά στα πόδια τους! Που τολμούν να ζητούν ένα πιάτο φαί για επιβίωση, χωρίς να είναι σε θέση να πληρώνουν φόρους! Και τινάζουν τα ευφυή οικονομικά πλάνα στον αέρα! Ένα άχρηστο, αντιπαραγωγικό κεφάλαιο… ένας σκέτος πονοκέφαλος για δανειστές και δανειζόμενους. Σε αυτήν, την υπαρκτή, χυδαία αντιμετώπιση των ασθενέστερων, έρχεστε να αναζητήσετε «πολιτισμό»; Σας βρίσκω «αρρωστημένα» ρομαντικούς, αλλά σας κατανοώ ως καλλιτέχνες… Είναι όμως παράλογο (τουλάχιστον) να περιμένετε παρόμοια κατανόηση «εξ άνωθεν» απέναντι σε… καλλιτέχνες.
Βλέπετε το πάλαι ποτέ, όπου πολιτισμός και τέχνη απολάμβαναν ύψιστη αίγλη, μας τελείωσε προ πάρα πολλού… για την ακρίβεια, εδώ και αιώνες! Τέλος! Οριστικό και αμετάκλητο! Αυτό που απέμεινε στους απογόνους είναι η διαχείριση της κληρονομιάς, μεταφρασμένη σε καθαρά «εμπορεύσιμο προϊόν», ενίοτε αρκετά προσοδοφόρο οικονομικά αλλά και αποτελεσματικό ως επικοινωνιακή πολιτική της χώρας γενικώς σε διπλωματικά πεδία…. Πώς είπατε; «Παιδεία»; «Κουλτούρα»; «Αγάπη της τέχνης»; «Γνώση»; «Ποίηση ήθους»; «Καλύτερος άνθρωπος»; Αυτά τα… ουτοπικά, καλύτερα ας μείνουν μεταξύ μας, σε στενό κύκλο. Αν ακουστούν σε ευρύτερο, η ρετσινιά του «γραφικού»- στην καλύτερη περίπτωση!- είναι δεδομένη. Οπότε ο «ευρύς» κύκλος, βάζει κάτω τα κιτάπια του μαγαζιού και ρωτά: «Τι μου παράγεις ηθοποιέ;» «Τέχνη» του απαντάς. «Και πόσο συμβάλλει η παραγωγή σου στο… ΑΕΠ;» «Μα ξέρετε, η τέχνη κι ο πολιτισμός δεν αποτιμώνται στεγνά εμπορικά, υπερβαίνουν τα οικονομικά κριτήρια, προσφέρουν…» «ΣΤΟΠ! Αν δεν προσφέρουν κέρδος, οι άλλες προσφορές ΔΕΝ μας αφορούν!» Τόσο κυνικά και τόσο πραγματικά στη χώρα που «γέννησε πολιτισμό». Και επιβεβαιωμένα επίσης σε όλο το φάσμα της πολιτιστικής πολιτικής εδώ και χρόνια.
Με τον πολιτισμό ως αξία στα πατώματα. Παραπεταμένο μόνιμα στη γωνιά των προϋπολογισμών, ίσα να γλείψει κανένα κοκαλάκι, ΑΝ περισσέψει από τα πλούσια γεύματα των εξοπλιστικών, ενεργειακών και λοιπών «κρίσιμων» εθνικών δαπανών. Απαξιωμένον στο έπακρο, τελευταίο «τη τάξει», με αντιμετώπιση ενίοτε φαιδρή, περίπου ως «κάτι ευτράπελο/ανάλαφρο να σπάει τη μονοτονία των σοβαρών θεμάτων» ή ως άλλοθι αμορφωσιάς και χυδαιότητας. Μια χώρα που έφτυσε τη μητρική γλώσσα των προγόνων της και στη συνέχεια την κακοποίησε, που απαξίωσε τα σπουδαία αρχαία κείμενα μετατρέποντάς τα σε άχρηστα «μουσειακά είδη», που κατέστρεψε μνημεία και ασέλγησε σε αρχαιολογικούς χώρους, που τα ετοιμόρροπα και ελλιπή μουσεία της αφορούν μόνο τον τουρίστα και το εισιτήριό του, που ευτέλισε τις τέχνες κάνοντας φτηνό εμπόριο, που οι «ασθενέστερες ομάδες» καθημερινά ρίχνονται στον Καιάδα… Σε ΑΥΤΗΝ λοιπόν τη χώρα, με τον πολιτισμό να φυτοζωεί επί της ουσίας και να λειτουργεί καθαρά ως άλλοθι, τα μόνα που έχουν ελπίδα είναι… οι ανασκαφές της Αμφίπολης και τα μάρμαρα του Παρθενώνα, καθόλου τυχαία.
Η επικοινωνιακή πολιτική που λέγαμε σε διεθνές επίπεδο και βέβαια τα προσδοκώμενα οικονομικά-τουριστικά οφέλη από μια «υγιή» εκμετάλλευση. Η χώρα που αποδεδειγμένα «στηρίζει τον πολιτισμό», θα ανοίξει διάπλατα τα (πενιχρά) ταμεία της προκειμένου να χρηματοδοτήσει την διεθνώς προβεβλημένη ανασκαφή της Αμφίπολης…. Επίσης θα κάνει ακριβώς το ίδιο με μεγάλη προθυμία, προκειμένου να πληρώσει αδρά διεθνείς δικηγορικούς οίκους και τη «σύζυγο» Αλαμουντίν για να διεκδικήσει τα κλεμμένα μάρμαρα… Απλά πράγματα, που ο κλάδος σας θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα: «Η φίρμα που τα φέρνει στο μαγαζί, θα πάρει και το χαρτί..» Όλοι οι υπόλοιποι από γύρω και…υμών περιλαμβανομένων, φίλτατοι ηθοποιοί του ΚΘΒΕ, θα αρκεστείτε στο support της μεγάλης φίρμας, κι αν πάει καλά το πρόγραμμα και περισσέψει μεροκάματο, βλέπουμε… Πώς να το κάνουμε, δεν στηρίζεται σε εσάς το μαγαζί, δεν φέρνετε εσείς το χρήμα. Ο πολιτισμός σας είναι για εσωτερική κατανάλωση και μεταξύ μας, ασύμφορος. Και μάλλον περιττός, αλλά όσο δεν μας ενοχλεί, λόγω μεγαλοψυχίας και «έξωθεν καλής μαρτυρίας» τον επιτρέπουμε. Η δε απεργία σας, ακριβώς όπως το λέτε «ματώνει μόνον εσάς…». Εμάς γιατί; Μη μας ζορίζετε πολύ όμως γιατί και η ανοχή έχει όρια. Και μην επιχειρείτε να μας δώσετε μαθήματα περί αυτονόητων και πολιτισμού, γιατί ήδη βλέπετε με ΠΟΣΗ ευαισθησία αντιμετωπίζουμε ΚΑΙ τους ασθενέστερους ΚΑΙ τον πολιτισμό!!!
ΥΓ: Αγαπητοί ηθοποιοί του ΚΘΒΕ, το κοινό της Θεσσαλονίκης και κάθε νοήμων, ελεύθερος άνθρωπος, φιλότεχνος ή όχι, είναι κοντά σας και στηρίζει τον δίκαιο αγώνα για τα χαμένα «αυτονόητα»!
Φωτογραφικό υλικό
