.
Παίζει, γράφει, σκηνοθετεί, ή μάλλον, γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στις παραστάσεις του. Το βέβαιο είναι πως αποτελεί μέρος της νέας γενιάς δημιουργών που με την πένα του παρουσιάζει νεοελληνικό πρωτότυπο έργο με σύγχρονη ελληνική ματιά. Έτσι μετά την επιτυχημένη παράσταση «Νευρικοί Εραστές» επιστρέφει δριμύτερος με μια μαύρη κωμωδία με άρωμα μυστηρίου και σύγχρονο προβληματισμό, θέτοντας αρχής εξ αρχής το ερώτημα: Άραγε πόσο καλά ξέρετε τους «φίλους» σας;
Απάντηση θα δοθεί από την Παρασκευή 2 Μαρτίου στο Θέατρο Σοφούλη, πριν όμως, ο Άνθιμος Κατιρτζόγλου έχει πολλά περισσότερα να μας πει τόσο για τη νέα του παράσταση «60 Λεπτά», αλλά και πως βιώνει τη θεατρική πραγματικότητα της Θεσσαλονίκης, στην Κουλτουρόσουπα.
Ποιο είναι με δυο λόγια το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση;
Τα ΄΄60 Λεπτά μιλάνε για τις σχέσεις μεταξύ «άγνωστων» φίλων, αυτών δηλαδή που βιώνουμε καθημερινά τα τελευταία χρόνια μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι περισσότεροι από μας έχουμε πολλούς φίλους μέσα σε αυτά τα μέσα, που ούτε τους ξέρουμε, ούτε τους έχουμε δει ποτέ από κοντά. Φανταστείτε λοιπόν ένα πάρτι γενεθλίων όπου προσκαλούνται 6 τέτοιοι «φίλοι». Πόσα κοινά σημεία τους συνδέουν; Τι μυστικά μπορούν να μοιραστούν; Και το σημαντικότερο… γιατί δεχόμαστε να πάμε κάπου όπου δε ξέρουμε ποιος μας έχει προσκαλέσει; Ή μήπως τον γνωρίζουμε μέσα από το διαδίκτυο και αυτό μας κάνει αυτομάτως φίλους;
Τί θα μπορούσατε να αποκαλύψετε από την υπόθεσή της;
Μία ιδιαίτερη μέρα για τον καθένα μας.. τα γενέθλια μας. Μία μέρα που θέλουμε να την περνάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλά και συντροφιά με τις ωραιότερες αναμνήσεις από το παρελθόν. Στην συγκεκριμένη ιστορία μας, ένας φαρμακοποιός αποφασίζει να παίξει ένα παιχνίδι. Προσκαλεί στο πάρτι γενεθλίων του, 6 φίλους μέσα από το διαδίκτυο για να σβήσει μαζί τους τα 38α κεράκια του.. Καθώς η ώρα περνάει, ξεδιπλώνεται η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του κάθε προσκεκλημένου. Τελικά ποιος κινεί τα νήματα σε αυτό το ΄΄παιχνίδι΄΄;
Ποια ήταν η αφορμή που ενέμπνευσε τη συγγραφή ή το ανέβασμά της;
Ήθελα να ασχοληθώ με ένα έργο που μιλάει για την αλλοτρίωση του ανθρώπου, την αποξένωση του από το κοινωνικό περιβάλλον μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς όμως να λείπει το χιούμορ, αφού μιλάμε για μία μαύρη κωμωδία. Επίσης, θέλω μέσα από τα ΄΄60 Λεπτά΄΄ να χρησιμοποιήσω χαρακτήρες που μπορεί να συναντήσουμε στην τηλεόραση, στη γειτονιά μας.. αλλά και στη διπλανή πόρτα. Σε αυτό το έργο βλέπουμε πως μεταμορφώνονται οι άνθρωποι… τι κρύβουν πραγματικά μέσα τους και όταν τους δοθεί η ευκαιρία, μπορούν να κάνουν τα πάντα για λίγη δόξα και χρήματα.
Μιλώντας για τον στόχο, τί θα θέλατε να μεταφέρετε στον θεατή;
Ο στόχος αναμφισβήτητα είναι να περάσει καλά ο θεατής, αλλά και να φύγει από την αίθουσα μετά το τέλος της παράστασης (ελπίζω όχι στην μέση) έχοντας να πει κάτι με την παρέα του. Να συζητήσουν κάτι για το έργο. Να τους μείνει κάτι. Υπάρχουν πολλά πράγματα που περνάνε μέσα από τα ΄΄60 Λεπτά΄΄. Πέρα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προανέφερα, γίνεται λόγος για το ρόλο μίας εγκύου στον εργασιακό χώρο, για τα άτομα της λεγόμενης ΄΄υψηλής΄΄ κοινωνίας, όπως αυτά της σχεδιάστριας μόδας και μίας επιχειρηματίας, του πολιτικού που έχει στόχο την ΄΄καρέκλα΄΄, του γιατρού που αθετεί τον νόμο του Ιπποκράτη. 6 διαφορετικές προσωπικότητες έχουν να πουν πολλά μέσα σε μία μαύρη κωμωδία. Να γελάσει ο κόσμος αλλά και να σκεφτεί.
Υπάρχει αναφορά στο σήμερα και πόσο σημαντικό θεωρείτε αυτό το στοιχείο;
Το έργο μιλάει για το σήμερα. Μπορεί το θέμα του να είναι λίγο σουρεαλιστικό, αν και όχι πολύ μακριά από την πραγματικότητα, αλλά όλα αυτά με τα οποία ασχολείται, σίγουρα συμβαίνουν μέσα σε μία κοινωνία στις μέρες μας. Άλλωστε, όπως είναι η καθημερινότητα μας με χαρές και λύπες, με χαμόγελο αλλά και στεναχώρια, κάτι αντίστοιχο βρίσκουμε και στο έργο αυτό. Με κάθε προσωπικότητα στους ρόλους να έχει το δικό της ψυχισμό και να τον μεταφέρει στον θεατή με γέλιο και όχι μόνο.
Αν σας ζητούσαμε να την «κατατάξετε σε κατηγορία», πώς θα τη χαρακτηρίζατε;
Είναι μία μαύρη κωμωδία με σημεία ψυχολογικού μυστηρίου.
Ποιο θεωρείτε το πιο δυνατό της σημείο και γιατί;
Επειδή δε θέλω να μιλάω για το κείμενο, από τη στιγμή που το έγραψα εγώ και αυτό θα το κρίνει το κοινό, θεωρώ ότι οι ερμηνείες είναι αυτές όπου έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο συγκεκριμένο έργο, όταν μάλιστα έχεις –σχεδόν- σε όλη τη διάρκεια του έργου πάνω στη σκηνή έξι χαρακτήρες με έξι διαφορετικές και συγκρουόμενες προσωπικότητες. Πάντως, για να είναι ένα έργο καλό, πρέπει σε όλους τους τομείς να υπάρχει το λεγόμενο ΄΄δέσιμο΄΄. Όσο καλό και αν είναι το κείμενο, που είναι η βάση ενός έργου, πρέπει να περιβάλλεται από τις καλές ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τα κατάλληλα τεχνικά χαρακτηριστικά (ήχος, μουσική, φώτα) αλλά και τα σκηνικά και τα κοστούμια. Έτσι μόνο το κείμενο θα πάρει σάρκα και οστά και θα εξελιχθεί. Οπότε θεωρώ αυτομάτως, ότι όλα τα σημεία είναι δυνατά.
Τί σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά την προετοιμασία;
Η αρμονία των ρόλων. Όπως είπα, είναι δύσκολο να έχεις 6 πρωταγωνιστές πάνω στη σκηνή. Ανεξάρτητα αν κάποιος εμφανίζεται στο σανίδι λίγο λιγότερο από τον άλλον, όλοι οι ρόλοι είναι εξίσου σημαντικοί και ιδιαίτεροι και έχουν να πουν κάτι σημαντικό.
Θέλετε να μοιραστείτε κάτι ενδιαφέρον από τα παρασκήνια της παράστασης;
Προσπαθώ να μη βγάζω τα άπλυτα μας στη φόρα. Αυτό μου συστήνει και ο ψυχολόγος μου που ξεκίνησα να επισκέπτομαι με το που άρχισαν οι πρόβες. Τυχαίο; … Δε τους αντέχω αλλά το καλό είναι ότι και αυτοί δεν με αντέχουν οπότε συμβιβαζόμαστε (βάλτε και κανένα γέλιο μην παρεξηγηθούν και δεν έρθουν οι ηθοποιοί στην παράσταση).
Αν ήσασταν θεατής για ποιους λόγους θα την επιλέγατε;
Μία παράσταση που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από μεγάλες παραγωγές. Και δεν εννοώ από τα χιλιάδες ευρώ σε σκηνικά και κοστούμια (που δεν έχουμε τόσα χρήματα και το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά) αλλά γενικά σαν έργο. Έχει χιούμορ, έχει αλήθεια και ο θεατής θα έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα αλλά και τα μυστικά των χαρακτήρων του έργου. Αντέχει να μοιραστεί τα δικά μας μυστικά; ίσως να είναι και τα δικά του. Γιατί όλοι μας έχουμε ένα μυστικό. Το δικό σας; ποιο είναι;
Πως βλέπετε τη θεατρική πραγματικότητα της Θεσσαλονίκης και πως την βιώνετε;
Είμαι αρκετά αισιόδοξος όσων αφορά την ποιότητα των τοπικών παραστάσεων. Αρκετοί νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί και τοπικά σχήματα εμφανίζονται στην πόλη μας. Με στεναχωρεί όμως ότι πολλές φορές, βασίζονται στα ίδια και τα ίδια κείμενα. Σε διασκευές και έργα που έχουμε δει αρκετές φορές και απλά διαφέρει κάποιες στιγμές η πινελιά του εκάστοτε σκηνοθέτη. Δεν ασχολούμαστε με το πρωτότυπο κείμενο που είναι η βάση ενός έργου και πάμε στη σιγουριά ενός έργου που ξέρουμε ότι θα ”πουλήσει’ ‘πιο εύκολα. Δε ρισκάρουμε και δεν δημιουργούμε. Ελπίζω και εύχομαι αυτό να αλλάξει σύντομα.
Ποια στοιχεία θεωρείτε πως βάζουν εμπόδια ώστε να εξελιχθεί ομαλά μια τοπική ομάδα;
Το οικονομικό κομμάτι της παραγωγής είναι ένα σημαντικό εμπόδιο. Για παράδειγμα, πολλές φορές, κάποιοι ηθοποιοί κάνουν και διπλούς ρόλους γιατί δεν μπορεί ο παραγωγός να πληρώσει πολλούς ηθοποιούς. Όπως επίσης, να περιοριζόμαστε στα σκηνικά, τα κοστούμια και την μουσική για να μειώνονται τα έξοδα παραγωγής. Δυστυχώς, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα -κάποιες φορές-να περιορίζεται και η έκφραση του σκηνοθέτη και των συνεργατών του. Επίσης, μεγάλο εμπόδιο είναι και το γεγονός ότι το κοινό διαλέγει πολύ πιο εύκολα ένα έργο με διάσημους ηθοποιούς.
Αν θεσμοί και Οργανισμοί της πόλης [Δήμος Θεσσαλονίκης, Μέγαρο Μουσικής, ΚΘΒΕ, Νομαρχία κ.ά], βοηθούν και ενισχύουν θεατρικές ομάδες της Θεσσαλονίκης;
Ξέρετε κάτι που δεν ξέρω;;;.. ενημερώστε με σας παρακαλώ!!!
Ποιο το μεγαλύτερο πρόβλημα του να είσαι ηθοποιός και να ζεις στη Θεσσαλονίκη;
Η Θεσσαλονίκη δε σου δίνει πολλές ευκαιρίες. Όχι ότι στην Αθήνα τα πράγματα είναι καλύτερα. Και εκεί οι ευκαιρίες δεν είναι ιδιαίτερα πολλές, γιατί ναι μεν, γίνονται πολύ περισσότερες παραγωγές και υπάρχουν και περισσότερα θέατρα, αλλά αναλογικά με τον πληθυσμό και τους ηθοποιούς που μένουν εκεί, η κατάσταση είναι περίπου η ίδια στο χώρο αυτό. Η διαφορά είναι ότι στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες στον χώρο των διαφημίσεων και της τηλεόρασης, που εδώ στην πόλη μας δεν υπάρχει ούτε στο ελάχιστο
Ο Άνθιμος έχει το δικό του κοινό που παρακολουθούν τις παραστάσεις του; Αν ναι, πως το προσδιορίζεται;
Κάθε σκηνοθέτης, κειμενογράφος ή ηθοποιός διαμορφώνει ένα προφίλ και σιγά σιγά έχει το δικό του κοινό. Αλλά σίγουρα αυτό για να γίνει θέλει πολύ δρόμο και συνεχώς να εξελίσσεσαι. Υπάρχει κόσμος που έρχεται στο τέλος μίας παράστασης και μου λέει ότι είδε και το προηγούμενο μου έργο, αλλά η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μου, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δημιουργώ έργα που θέλω και μακάρι στο μέλλον, μέρα με την μέρα να χτίζεται αυτό το κοινό.
Γενικότερα, ποια εικόνα έχετε για το θεατρόφιλο κοινό της πόλης;
Δυστυχώς θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά θέατρα αναλογικά με το θεατρόφιλο κοινό στην πόλη μας. Αυτός είναι και ο λόγος όπου πολλοί τοπικοί θίασοι μπορεί να έχουν αξιοπρεπέστατες παραστάσεις ή και κάποια διαμαντάκια, αλλά δε συνοδεύονται με την ανάλογη εμπορική επιτυχία, αφού ο κόσμος δεν μπορεί -ειδικά τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης- να πάει σε όλα τα θέατρα και συνήθως επιλέγει τις Αθηναϊκές παραστάσεις με τα ”ηχηρά” ονόματα.
Ευχαριστώ.
.
.
———————————————————————–———————————————————————————————-
-ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ
«60 ΛΕΠΤΑ» του Άνθιμου Κατιρτζόγλου.
Πρεμιέρα: Παρασκευή 2 Μαρτίου στις 21:00.
.
Παραστάσεις: 2,3,4/3, 9,10,11/3, 16,17,18/3
Φωτογραφικό υλικό
