Συνέντευξη στην Αννια Κανακάρη.
Αν και σπούδασε Δασοπονία, η αγάπη της για το θέατρο αλλά και για την τέχνη γενικότερα υπερίσχυσε. Από τα 17 της χρόνια μπήκε στον χώρο του θεάτρου. Παράλληλα με την υποκριτική, πήρε μαθήματα σκηνοθεσίας, ασχολήθηκε με τον χορό και διακρίθηκε και στο τραγούδι, με το οποίο επίσης ασχολείται τον τελευταίο καιρό.
Πρόκειται για μια νέα, δροσερή, ανερχόμενη ηθοποιός, που έχει ήδη δώσει αξιόλογα δείγματα των υποκριτικών δυνατοτήτων της και η συνάντηση μα;ζί της ήταν πραγματικά απολαυστική. Ιδιαίτερα πρόσχαρη, ευγενική, πρόθυμη να απαντήσει σε κάθε ερώτηση, με πολύ θετική αύρα, με εκφραστικότατα μάτια που έλαμπαν σε κάθε της αναφορά στο θέατρο, στις πρόβες και τις παραστάσεις. Ένας άνθρωπος που ακτινοβολεί την αγάπη του για το θέατρο και δηλώνει πολύ απλά ότι με αυτό θέλει να ασχοληθεί στη ζωή του.
.
Ο λόγος για την Κατερίνα Γανδά που μιλά στην Κουλτουρόσουπα για τον εαυτό της, τα πρώτα της βήματα στον καλλιτενικό χώρο και για άλλα πολλά θεατρικά ζητήματα που την απασχολούν…
.
.
1. Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, για τα ενδιαφέροντα, τις σπουδές σου, γενικά μίλησέ μας για την Κατερίνα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη όπου και ζω με την δίδυμη αδερφή μου. Έχω σπουδάσει Δασοπονία και Διαχείριση Φυσικού Περιβάλλοντος και τελείωσα την τριετή φοίτηση του εργαστηρίου Δραματικής τέχνης studio Παράθλαση. Επίσης για ένα χρόνο πήρα μαθήματα σκηνοθεσίας στο ίδιο εργαστήριο. Έχω συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις του θεάτρου Παράθλαση, της θεατρικής ομάδας m0mentum και σε εργασίες της σχολής θεάτρου του Α.Π.Θ. Έχω ασχοληθεί με τον κλασικό και τον σύγχρονο χορό. Επίσης έχω κάνει μαθήματα φωνητικής και εδώ και τρία χρόνια ασχολούμαι ημιεπαγγελματικάκαι με το τραγούδι.
2. Θεωρείς προσόν για έναν ηθοποιό το να μπορεί να τραγουδάει;
Φυσικά, το τραγούδι είναι ιδιαίτερο προσόν για έναν ηθοποιό. Επίσης θεωρώ προσόννα ξέρει να χειρίζεται το σώμα του. Είναι πολύ σημαντικό να έχει κάνει χορό ένας ηθοποιός. Προσωπικά έχω κάνει πολλά χρόνια χορό, κλασικό, σύγχρονο και τζαζ, για ένα διάστημα και με τον εξαιρετικό χορογράφο Γιάννη Μαργαρώνη, ο οποίος έχει αναλάβει τα χορευτικά στην φετινή μας παράσταση τον «Ριχάρδο τον Γ’» του Σαίξπηρ. Επίσης έχω πάρει μαθήματα χορού από την Μίκα την Στεφανάκη και ήμουν για πολλά χρόνια στην σχολή χορού Καφαντάρη.
3. Ποια ήταν παλιότερα και ποια είναι σήμερα η σχέση σου με το θέατρο; Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου με την αδερφή μου και τις ξαδέρφες μας να διοργανώνουμε μικρές παραστάσεις στην αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μας διακοπών. Επιπλέον θυμάμαι το θεατρικό παιχνίδι που παρακολουθούσα τα καλοκαίρια στη ΧΑΝΘ. Σήμερα το θέατρο είναι η καθημερινότητά μου, καθώς έχω την χαρά να συμμετέχω στον θίασο της Παράθλασης. Το θέατρο για μένα είναι πολυπαραγοντική υπόθεση. Το θέατρο είναι παιχνίδι, είναι τα έργα και οι ρόλοι, είναι τρόπος έκφρασης και μεταφοράς μηνυμάτων και ιδεών. Πιο προσωπικά, είναι οι άνθρωποι, οι πρόβες, τα καμαρίνια, τα γέλια, οι διαφωνίες, το άγχος, πολλές φορές η επιβράβευση και άλλα πολλά.
4. Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όπως προανέφερα είχα σχέση με το παιχνίδι του θεάτρου από μικρή. Χαρακτηριστικά όμως θυμάμαι έντονα δυο εικόνες που αποτέλεσαν αφορμή για την ενασχόλησή μου με το θέατρο. Η πρώτη ήταν όταν συνάντησα την πριγκίπισσα του παραμυθιού μετά από μια παιδική παράσταση κι ενθουσιάστηκα με την αντίθεση σκηνής και πραγματικότητας. «Θα είμαι κι εγώ ποτέ έτσι;», σκέφτηκα. Η δεύτερη ήταν στα 17 μου, όταν μετά την παράσταση «Φαύστα» του Μποστ, από την ομάδα «Εξ Αμάξης», συγχαρήκαμε τους κουρασμένους αλλά χαρούμενους και ικανοποιημένους ηθοποιούς. Τότε συνειδητοποίησα ότι το θέατρο ήταν αυτό με το οποίο θα ήθελα πραγματικά να ασχοληθώ.
5. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα; Θεωρείς ότι, στα πλαίσια και της οικονομικής κρίσης που επικρατεί, παρακολουθεί ο κόσμος θέατρο ή έχει μειωθεί το θεατρόφιλο κοινό;
Η άποψή μου είναι ότι το θέατρο ως απεικόνιση της ζωής, θέτει πολλές φορές σε αμφισβήτηση ζητήματα της κοινωνίας και σίγουρα αυτός είναι και ένας από τους στόχους του. Παρατηρώ γενικά ότι ο κόσμος δεν σταματάει να επιλέγει το θέατρο ως τρόπο ψυχαγωγίας. Ακόμα και στην περίοδο που διανύουμε το θεατρόφιλο κοινό στηρίζει τα έργα που ανεβαίνουν.
6. Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη;
Εχουν πολλές φορές πολιτικό χαρακτήρα. Συγκεκριμένα πραγματεύονται θέματα που σχετίζονται με την εξουσία και την κρίση αξιών. Αυτή η τάση βέβαια δεν εμποδίζει άλλους καλλιτέχνες να ασχοληθούν με ζητήματα της καθημερινότητας, με τον έρωτα και γενικά με τις ανθρώπινες σχέσεις.
.
7. Μίλησε μας για κάποιες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια και γιατί;
Είχα την τιμή να συμμετέχω σε πολλές παραστάσεις και να γνωρίσω απίθανους ήρωες έργων. Ενδεικτικά, κάποιες ήταν: «Οι γίγαντες τους βουνού» του Λ. Πιραντελο, «ο αμορφος του Όττεμπουργκ» του Ζαν Κλωντ Γκρυμπερ, το «Μάλιστα μεγαλειότατε» του Λουι Καλαφερτ και η σειρά μυστηρίου «Κάθε Παρασκευή κι ένα έγκλημα» της Αγκαθα Κριστι. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω το έργο στο οποίο συμμετέχω αυτήν τη περίοδο, «Ριχάρδος ο Γ’» του Σαίξπηρ, στο θέατρο Παράθλαση. Η κάθε μια από αυτές έχει τον δικό της χαρακτήρα.
8. Ποιος από τους ρόλους που ερμήνευσες έως σήμερα σε έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό;
Θα μπορούσα να βρω ομοιότητες με τον ρόλο μου ως «Μαρσελί» στο έργο «Μάλιστα Μεγαλειότατε». Με επηρέασε, ωστόσο, ο ρόλος μου ως «Ίλσε» στο «οι Γίγαντες του βουνού», διότι μου έδειξε πως παρά τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, είναι σπουδαίο να μένει κανείς πιστός στις ιδέες και τους στόχους του.
.
.
9. Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή;
Αυτήν την περίοδο παίζω στην παράσταση «Ριχάρδος ο Γ΄». Παίζεται κάθε Σαββατοκύριακο στο Θέατρο Παράθλαση στις 9μ.μ. (πληροφορίες εδώ).
Επιπλέον, συμμετέχω στις παραστάσεις της σειράς μυστηρίου «Κάθε Παρασκευή κι ένα έγκλημα» (πληροφορίες εδώ) στο ίδιο θέατρο, για τις οποίες ο κόσμος έχει δείξει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
10. Μίλησε μας λίγο για την παράσταση αυτή, τον «Ριχάρδο Γ’».
Το έργο ανεβαίνει με μια μορφή μιούζικαλ καθώς έχουμε βάλει πολλά μουσικά και χορευτικά κομμάτια, που πλαισιώνουν την παράσταση. Πραγματεύεται το κομμάτι της εξουσίας και το κατά πόσο ένας άνθρωπος με συγκεκριμένο θάρρος και θράσος, που παίρνει την εξουσία, καταφέρνει να διαχειριστεί τους γύρω του και να εξασφαλίσει την σιωπή τους. Καταφέρνει να τους κάνει να μην μιλήσουν, ενώ βλέπουν κάποια πράγματα. Τέτοια έργα είναι διαχρονικά και μιλάνε πάντα για το σήμερα.
11. Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση αυτή;
Υποδύομαι την Λαίδη Άννα. Ο Ριχάρδος έχει σκοτώσει τον άνδρα και τον πεθερό της και εκείνη ενώ θρηνεί για αυτούς που έχασε, γοητεύεται από τον δολοφόνο τους και γίνεται γυναίκα του.Έχει βασικά πολύ αντιφατικά συναισθήματα. Ενώ είναι εξαιρετικά θυμωμένη μαζί του, εκείνος καταφέρνει με το θάρρος, το θράσος, το πείσμα, τον εγωισμό και την αποφασιστικότητά του να την γοητεύσει.
12. Θεωρείς ότι σε εκφράζει ως χαρακτήρα αυτός ο ρόλος με τις τόσο μεγάλες εναλλαγές συναισθημάτων;
Αυτή την χρονική περίοδο μπορώ να πω ότι ο ρόλος αυτός πραγματικά με γοητεύει. Αναζητώ αυτή την εναλλαγή συναισθημάτων που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος που έχει ζήσει κάτι τόσο πολύ έντονο, όπως είναι ο θάνατος. Και επειδή αυτή την περίοδο, έχω κι εγώ βιώσει λίγο περίεργα το θάνατο θεωρώ ότι ο ρόλος αυτός με έχει στιγματίσει.
13. Είναι πρόκληση τέτοιοι ρόλοι για σένα;
Ναι τέτοιοι ρόλοι είναι μια τεράστια πρόκληση. Και φυσικά να πω, σχετικά με αυτή την πρόκληση και την ανησυχία, ότι δεν σταματά στις πρόβες. Σε κάθε παράσταση μπορεί να ανακαλύψεις και κάτι καινούριο και αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί στο θέατρο δεν φθάνεις ποτέ σε ένα ταβάνι, δεν υπάρχει ταβάνι, υπάρχει πάντα ένα σκαλοπάτι το οποίο ανεβαίνεις και βλέπεις καινούρια πράγματα.
.
.
14. Πες μας μια αστεία ή άβολη στιγμή που είχες σε παράσταση; Πώς αντιδράς γενικότερα στις κακές στιγμές αλλά και στις κακές κριτικές που μπορεί να ακολουθούν;
Οι αστείες στιγμές που συμβαίνουν στη σκηνή είναι μέρος του θεάτρου. Όλοι κάποια στιγμή έχουμε πάθει το λεγόμενο <<σεντόνι>> και διάφορα μικρά <<εγκεφαλικά>> επί σκηνής. Ωστόσο η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν σε μια παράσταση ξέχασα να βγω σε μια σκηνή. Για να δικαιολογηθώ κάπως, η αλήθεια είναι ότι οι εναλλαγές των σκηνών ήταν πολύ γρήγορες. Ευτυχώς στη σκηνή έπαιζε ο αγαπημένος δάσκαλος και συμπαίκτης Κώστας Ταρπατζής, που τον χάσαμε πρόσφατα, του οποίου η εμπειρία και η ευστροφία κατάφεραν να σώσουν την κατάσταση. Αυτό το περιστατικό δίνει τροφή στους φίλους μου για μπόλικα πειράγματα. Όσον αφορά τις κακές κριτικές: είναι πάντα καλοδεχούμενες και αποτελούν κίνητρο για εξέλιξη.
15. Πώς είναι γενικά η συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές στις παραστάσεις που συμμετέχεις;
Θα ήθελα να πω καταρχάς ότι για μένα θέατρο δεν είναι η παράσταση. Για τον κόσμο φυσικά είναι η παράσταση, είναι το αποτέλεσμα, η επιβράβευση ή η μη επιβράβευση. Για μένα το θέατρο είναι οι πρόβες, οι άνθρωποι, η συνεργασία. Εμπλέκονται πάρα πολλοί άνθρωποι, πολλές ειδικότητες, χωρίς τους οποίους δεν υπάρχει θέατρο. Η συνεργασία μεταξύ μας είναι έως τώρα πάρα πολύ καλή, φυσικά είναι πολύ αισθητή η απώλεια του Κώστα του Ταρπατζή, γενικά όμως υπάρχει μια μαγεία στο θέατρο που ξέρω ότι κάθε ηθοποιός, εν ζωή ή μη, θα ήθελε όλοι οι υπόλοιποι να συνεχίσουν. Είμαστε όλοι μια πολύ αγαπημένη παρέα, το κλίμα είναι πολύ καλό, με πολύ πλάκα και πολλά πειράγματα.
16. Τι θα συμβούλευες σε άλλα νέα παιδιά που επιθυμούν να ασχοληθούν με το θέατρο;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω νέα άτομα να ασχολούνται με το θέατρο. Η αλήθεια είναι, ότι επαγγελματικά ο χώρος είναι δύσκολος, ωστόσο, διατηρώ θετική στάση γνωρίζοντας ότι η ανάγκη μας για έκφραση, η δύναμη της συνεργασίας και η συνεχής αναζήτηση αποτελούν κινητήρια δύναμη για την πραγματοποίηση των ονείρων μας και την ενασχόλησή μας με το θέατρο.
17. Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο;
Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θεωρώ ότι πλέον ένας ηθοποιός, πρέπει να κάνει οπωσδήποτε και κάτι άλλο για να μπορεί να ζει, να βιοπορίζεται. Δυστυχώς βέβαια, διότι το θέατρο είναι μια τέχνη, είναι ένα υπέροχο πάθος για τον κόσμο που ασχολείται με αυτό. Όποιον νέο ηθοποιό και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει «εμένα το όνειρό μου είναι να κάνω μόνο αυτό», αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται. Υπάρχουν άλλοι τρόποι βέβαια, που μπορεί ένας ηθοποιός να βιοπορίζεται, που συνάδουν με το αντικείμενο, όπως πχ να ασχοληθεί με διδασκαλία, να κάνει δική του θεατρική ομάδα, χωρίς σαφώς να υποστηρίζω ότι όλα αυτά είναι εύκολα. Όλα έχουν να κάνουν με τις διασυνδέσεις του καθενός και με τον κύκλο του.
18. Για σένα προσωπικά τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Σαφώς οι καταστάσεις είναι δύσκολες, ποτέ όμως δεν είπα μέχρι σήμερα ότι δεν θα ήθελα να συνεχίσω την ενασχόληση μου με το θέατρο.
19. Μίλησέ μας για τα μελλοντικά σου σχέδια.
Δεν έχω συγκεκριμένα σχέδια για το μέλλον, σίγουρα όμως θα ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι με το θέατρο. Δεν ξέρω με τι ακριβώς, δεν σκέφτομαι κάποια συγκεκριμένη παράσταση ή κάποιον συγκεκριμένο ρόλο. Θέλω απλά να συνεχίσω να παίζω θέατρο.
Ευχαριστούμε.
