-Αποκλειστικό-
Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Είναι γνωστό, πολυσυζητημένο και αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι η πόλη της Θεσσαλονίκης, που έχει αποτελέσει από χρόνια το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό φυτώριο τροφοδοτώντας με ταλέντα την πρωτεύουσα και επιπλέον έχει αποδείξει έμπρακτα την αγάπη της στη θεατρική τέχνη με δυνατό και καλλιεργημένο κριτήριο, εντούτοις «πάσχει» σοβαρά στον τομέα των θεατρικών σκηνών…
Για την ακρίβεια, πέραν των τριών βασικών του ΚΘΒΕ, μετά βίας μετρά 5-6 ιδιωτικές αίθουσες αμιγώς θεατρικές σε κεντρικά σημεία και άλλες τόσες περιφερειακές και μικρότερες, σε αντίθεση με τις εκατοντάδες της Αθήνας, που ακόμα και σε συσχετισμό με τον πληθυσμό, η σύγκριση δεν υφίσταται καν! Με συνέπειες είτε το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης να στερείται παραστάσεις λόγω έλλειψης αιθουσών, είτε οι προσκεκλημένες να «στριμώχνονται» ασφυκτικά σε διήμερα- τριήμερα γιατί ο προγραμματισμός δεν βγαίνει, είτε τα αξιόλογα τοπικά σχήματα που στερούνται τον ζωτικό τους χώρο, να αδυνατούν να λειτουργήσουν και μοιραία να παραιτούνται…
Οπότε είναι λογικό ότι σε συνθήκες παρόμοιας, ακραίας «ένδειας» από άποψη θεατρικών αιθουσών, όταν κάποια από τις ήδη ελάχιστες κλείνει, να προκαλεί περαιτέρω θλίψη και απογοήτευση στον θεατρικό χώρο ως ένα ακόμα πλήγμα… Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για «ιστορική» σκηνή που συνδέθηκε άρρηκτα με ένα σημαντικό κομμάτι από το θεατρικό γίγνεσθαι της πόλης, αφήνοντας έντονο αποτύπωμα για πολλές δεκαετίες και έχοντας φιλοξενήσει πληθώρα αξιόλογων παραστάσεων, όπως είναι το θέατρο «Αμαλία»…Το οποίο στέγασε για πολλά χρόνια το όραμα της «Πειραματικής Σκηνής» με κάποιες παραστάσεις εμβληματικές για την εποχή τους διαμορφώνοντας σε ένα βαθμό τα καλλιτεχνικά κριτήρια του πιστού της κοινού, ενώ στα μετέπειτα χρόνια που άλλαξε διαδοχικά χέρια, συνέχισε σταθερά την πορεία μιας ποιοτικής θεατρικής προσφοράς με παραστάσεις κάθε είδους, από κλασικές μέχρι εναλλακτικές και από φιλοξενούμενες μέχρι αξιόλογες τοπικές, έχοντας καταξιωθεί ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και ενεργά «θεατρικά στέκια»… Και μοιραία το κλείσιμο ενός τέτοιου χώρου την προηγούμενη χρονιά, βύθισε στη λύπη τους θεατρόφιλους, με την αίσθηση ότι η πόλη φτωχαίνει ακόμα περισσότερο σε έναν τομέα ήδη προβληματικό…
Το θέατρο εξωτερικά όπως είναι σήμερα
Στο διάστημα των μηνών που μεσολάβησαν, ακούστηκαν πολλά και διάφορα για την τύχη του θεάτρου, με κάποια ονόματα να ψιθυρίζονται στην πιάτσα ως επίδοξοι συνεχιστές, ωστόσο τίποτα δεν ευοδώθηκε, ενώ ένα «μυστήριο» κάλυπτε το γεγονός με άγνωστη την τύχη του «Αμαλία» που έμενε σκοτεινό και παροπλισμένο πίσω από το λουκέτο…
Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι οι ενδιαφερόμενοι ήθελαν να νοικιάσουν τον χώρο, ενώ η ιδιοκτήτρια συζητούσε μόνο για πώληση του ακινήτου, περιμένοντας τον μελλοντικό αγοραστή…Μέχρι που αυτός εμφανίστηκε! Και εντελώς τυχαία και ανέλπιστα- καθώς φαίνεται… ο θεός της δημοσιογραφίας αγαπά την θεατρική Κουλτουρόσουπα! – πέσαμε πρόσωπο με πρόσωπο πάνω στον καινούργιο ιδιοκτήτη του θεάτρου! Ακούγοντας πρώτοι από το ίδιο του το στόμα την εξαιρετική είδηση που μας άφησε κατάπληκτους και είμαστε βέβαιοι ότι θα χαροποιήσει όσο κι εμάς το πολυπληθές θεατρικό κοινό που μας ακολουθεί, σπεύδουμε να το κοινοποιήσουμε κατ’ αποκλειστικότητα με ειλικρινή ενθουσιασμό, για έναν χώρο που έχουμε αγαπήσει ιδιαίτερα για τις στιγμές που μας πρόσφερε και η απουσία του μας στοίχισε πολύ…
Το θέατρο σήμερα
Φυσικά γνωρίζουμε το πρόσωπο, το βιογραφικό και το όνομα του νέου ιδιοκτήτη, ωστόσο σεβόμαστε την παράκλησή του να μην το δημοσιεύσουμε ακόμα, καθότι εκκρεμούν κάποιες τυπικές διαδικασίες με το συμβόλαιο και μόλις ολοκληρωθούν θα προβούμε πρώτοι στην αποκάλυψη- έκπληξη! Γιατί όντως πρόκειται για απρόσμενη ΕΚΠΛΗΞΗ από έναν νέο άνθρωπο που έχει εντρυφήσει βαθιά στη θεατρική κουλτούρα και τις τοπικές ομάδες της πόλης, φιλοδοξώντας να φέρει έναν καινούργιο αέρα στο καταξιωμένο ιστορικό «στέκι»… Βέβαια στο άκουσμα της αγοράς το πρώτο αυθόρμητο ερώτημα ήταν «για θέατρο ή κάτι άλλο;», ξέροντας πόσες ανάλογες αίθουσες έχουν θυσιαστεί στο βωμό ποικίλων επιχειρηματικών σχεδίων και φυσικά το ίδιο αυθόρμητα ήρθε η απάντηση «Μα εννοείται για θέατρο!» κάνοντας να νιώσουμε ένα σκίρτημα χαράς κι ελπίδας…
Τα μόνα που μπορούμε να μεταφέρουμε προς το παρόν είναι καταρχάς η πρόθεσή του να ανακαινίσει το θέατρο και ιδιαίτερα τους παραμελημένους χώρους στην είσοδο, την υποδοχή και το «υπόγειο» φουαγιέ, για το οποίο φιλοδοξεί να προσφέρει μια ζεστή, φιλόξενη, καλαίσθητη γωνιά χαλάρωσης… και το πλέον σημαντικό αφορά στο ρεπερτόριο, καθώς βάσει της κουλτούρας και της νεαρής του ηλικίας, στοχεύει στην ανάδειξη περισσότερο εναλλακτικών, πρωτοποριακών και σύνθετων μορφών τέχνης, με την ελπίδα να αγκαλιαστούν τόσο από το νεανικό όσο και το ευρύτερο κοινό, εξελίσσοντας δημιουργικά την ποιοτική ιστορία του συγκεκριμένου θεάτρου…
Το πότε θα ανοίξει; Πολύ μα πολύ σύντομα.
Προφανώς ένα φιλόδοξο και άκρως ενδιαφέρον εγχείρημα από έναν νέο, ανήσυχο καλλιτέχνη, που από την πλευρά μας θα στηρίξουμε τα μέγιστα, με τη βεβαιότητα ότι θα δικαιωθεί, γιατί «η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς»! Αυτά τα λίγα επί του παρόντος για μια θαυμάσια είδηση και οσονούπω ακολουθούν περισσότερα αποκαλυπτήρια!
