Γράφει ο Γιάννης Φασούλας.
Πάω θέατρο για να φύγω με ένα «βρε μήπως…;». Αν είμαι τυχερός, και με ένα «θέλω να τον πλακώσω στις σφαλιάρες, αλλά τα είπε ωραία».
Πάω θέατρο για να μου τεθεί ένα πρόβλημα και να αναγκαστώ να πάρω θέση, έστω και μέσα στο κεφάλι μου.
ΔΕΝ πάω θέατρο για να ακούσω ξανά μανά πόσο κακό πράγμα είναι ο φασισμός.
Πάω θέατρο για να μου τεθεί ένα πρόβλημα και να αναγκαστώ να πάρω θέση, έστω και μέσα στο κεφάλι μου.
ΔΕΝ πάω θέατρο για να ακούσω ξανά μανά πόσο κακό πράγμα είναι ο φασισμός.
Το ακούω γύρω μου παντού από την ηλικία των μείον εννέα μηνών. Νομίζω το εμπέδωσα. Και στην ηλικία των τριάντα ετών αρχίζεις να προσέχεις πολύ το πού θα αφιερώσεις το Σαββατόβραδό σου. Σίγουρα όχι για να δεις έναν οπαδό του Μουσολίνι να κακομεταχειρίζεται τη γυναίκα του. Λες και μόνο οι οπαδοί του Μουσολίνι κακομεταχειρίζονται τη γυναίκα τους. Λες και οι Αμερικανοί πεζοναύτες ας πούμε κάνουν κάθε βράδυ καντάδα κάτω από το μπαλκόνι της με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα δόντια. Οι Σοβιετικοί και οι δυτικοευρωπαίοι, ακόμα καλύτεροι. Της γράφουν τραγούδια, της στέλνουν λουλούδια, με σπρέι στους τοίχους καρδιές ζωγραφίζουν. Αλλά ο Ιταλός φασίστας είναι άλλο πράγμα. Αυτός τα χώνει στη γυναίκα του γιατί η σούπα είναι κρύα, αυτός μπήκε στο σπίτι ξαναμμένος χωρίς να τον νοιάζει αν εκείνη έχει την όρεξή του, αυτός της φέρεται σαν αντικείμενο, την εξευτελίζει, τη βάζει να του κάνει lap dance ντυμένη με μια σβάστικα. Ναι, ας στολίσουμε τον Ιταλό φασίστα με ό,τι στραβό υπάρχει. Ας πούμε ότι είναι ανίκανος, αδερφή, παιδεραστής, κτηνοβάτης, με αιμορροΐδες και περιπρωκτικό συρίγγιο. Ας του κρεμάσουμε κουδούνια. Ο Μουσολίνι είναι νεκρός, το ίδιο και η ιδεολογία του. Ποιον θα ενοχλήσουμε;
Κανέναν απολύτως. Όχι στο «Αυλαία», τουλάχιστον.
Βάλε μπιπ στο «φασίστας»
Ο «φασίστας» είναι το αποτέλεσμα που θα πάρεις αν προσθέσεις αλγεβρικά όλα τα μπινελίκια της νέας ελληνικής μαζί. Το αφεντικό μας είναι φασίστας, ο καθηγητής μας είναι φασίστας, ο ελεγκτής λεωφορείου είναι φασίστας, ο τροχονόμος που μας έγραψε επειδή κατεβήκαμε όλη την Εθνικής Αμύνης στο αντίθετο ρεύμα είναι φασίστας, το παιδί για τις κρέπες στο Valentino που μας ζητάει ευγενικά να περιμένουμε στην ουρά είναι φασίστας. Σοβαρά, τι θα απογίνει ο καθημερινός μας λόγος χωρίς τη λέξη «φασίστας»; Θα απομείνει μονάχα με τις λέξεις βασικά, ισχύει, τι φάση, μην αγχώνεσαι, πέφτουλας, πιστολιάζω, κοκομπλόκο, ετσέτερα ετσέτερα;
Μπα, δεν παίζει.
«Καλός και κακός φασισμός»
Ατάκα που δεν θα την ακούσεις ποτέ. Υπάρχει καλή και κακή βασιλεία, καλή και κακή δημοκρατία, καλός και κακός καπιταλισμός, καλός και κακός κομμουνισμός ακόμα. Αλλά ο φασισμός δεν είναι μορφή διακυβέρνησης που κρίνεται ανάλογα. Είναι ο σατανάς ντυμένος διάβολος, και κρατάει και δρεπάνι. Σκέπτομαι λοιπόν:
Σε μια ποδοσφαιρική ομάδα γίνεται αυτό που λέει ο προπονητής. Σε μια θεατρική ομάδα, αυτό που λέει ο εμψυχωτής. Σε μια μουσική ομάδα, αυτό που λέει ο μαέστρος. Για οποιαδήποτε δράση και πράξη εμπλέκει από δύο άτομα και πάνω, κάποιος θα πρέπει να πάρει μια απόφαση και όλοι οι άλλοι θα αναγκαστούν να συμφωνήσουν. Ειδάλλως θα δουν το παιχνίδι, την παράσταση και τη συναυλία από την εξέδρα. Ειδάλλως δεν θα υπήρχαν ομάδες. Είναι αυτό που λέμε συγκέντρωση δυνάμεων. Αν ταυτόχρονα σπουδάζεις σε επτά σχολές, κάνεις δώδεκα σπορ και μαθαίνεις εικοσιπέντε όργανα, δεν μπορείς να ελπίζεις ότι θα γίνεις ούτε πτυχιούχος, ούτε αθλητής, ούτε μουσικός. Σωστά;
Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι υπάρχει καλός και κακός φασισμός; Να ένα ενδιαφέρον θέμα για θεατρική παράσταση, Αλέξανδρε Ρήγα και Άσπα Καλλιάνη. Πιάστε το αν τολμάτε.
Στο διά ταύτα
Ο φασισμός και ο ναζισμός ήταν μια απάνθρωπη επιδημία εγκληματικής μαζικής ψυχικής ασθένειας και ανωμαλίας. Έσπειρε εφτά Ελλάδες πτώματα, δημιούργησε από Άουσβιτς μέχρι Χιροσίμες, έκανε όλους τους άλλους χασάπηδες της Ιστορίας να φαίνονται γλυκούληδες και χαριτωμένοι βαρβατάντρες και να βγαίνουν και βιντεοπαιχνίδια στρατηγικής με το όνομά τους. Μας έκανε να ευχαριστούμε τον Πανάγαθο που περάσαμε ξυστά από την εποχή του Β’ Π.Π. και δεν ακουμπήσαμε, και έχουμε την τύχη να τρώμε απλώς στην μάπα κάτι Τσίπρες και κάτι Ντόναλντ Τραμπ. Ήταν όμως το 500 π.Χ. (μια εποχή που όσο κοντά ήταν στη δική μας, άλλο τόσο κοντά ήταν και στην εποχή των Σπηλαίων) όταν το Θέατρο σε ρωτούσε:
Μια γυναίκα που σκότωσε τα παιδιά της πρέπει να την κάψουμε ζωντανή, ή μπορεί και όχι;
Αν έγινες πατροκτόνος και αιμομίκτης, χωρίς όμως να έχεις ιδέα, πρέπει να το πληρώσεις, ή όχι;
Αν ο νόμος σε διατάζει να αφήσεις τον νεκρό αδερφό σου να τον φάνε τα σκυλιά, θα υπακούσεις, ή όχι;
Αν η μάνα σου σκότωσε τον πατέρα σου παρέα με τον γκόμενό της, το αφήνεις να περάσει έτσι, ή όχι;
Αντί για όλα αυτά, τι με ρώτησε το Σάββατο η παράσταση των Ζαλμά-Ματσούκα;
Αν με άριστα το δέκα στην κλίμακα της αηδίας ο φασισμός παίρνει εκατό ή διακόσια;
Τα λεφτά μου πίσω.
.
.
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
