.
Να γιατί πάντα θα ζει ο πολιτισμός…
Ήσυχα και αθόρυβα και ενώ όλοι μας κρυβόμασταν για να προφυλαχτούμε από την πανδημία, κάποιοι άλλοι δούλευαν σχεδόν νυχθημερόν για να δημιουργήσουν ένα νέο θεατρικό χώρο που τόσο έλειπε στην Θεσσαλονίκη.
Κι αν εν καιρώ κορονοϊού, όλο αυτό ακούγεται τρελό ως και απίθανο δεν θα διαφωνήσουμε, αλλά δεν έχουμε παρά να δώσουμε συγχαρητήρια και πολλά μα πολλά μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους που πήραν μια τέτοια απόφαση, ρισκάροντας σε χαλεπούς και …περίεργους καιρούς, ενώ ξόδεψαν πολλά χρήματα για τη δημιουργία ενός θεατρικού πνεύμονα.
Πίσω λοιπόν από αυτή την τολμηρή απόφαση κρύβεται η Ιφιγένεια Μανώλα, που έχει ντοκτορά στις παιδικές παραστάσεις, παρουσιάζοντας ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια ως «Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης και με έδρα το Ράδιο Σίτυ, πάμπολλα έργα για λιλιπούτειους και όχι μόνο, θεατές.
.
Για όσους ξέρουν την ίδια από κοντά ή έχουν συνεργαστεί, γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως πρόκειται για ενός ήπιου χαρακτήρα ατόμου, χαμογελαστή και πάντα ευγενική που ποτέ δεν δημιούργησε προβλήματα στον χώρο. Παράλληλα είναι μια πεισματάρα και με τσαγανό γυναίκα, με καλλιτεχνικό όραμα, κοιτώντας πάντα μπροστά. Έτσι η σκέψη να αποκτήσει τον δικό της θεατρικό χώρο υπήρχε από πολύ παλιά και όταν μάλιστα απελευθερώθηκε ο συγκεκριμένος «καρφώθηκε» στο μυαλό της με την ελπίδα να γίνει και πραγματικότητα.
Φυσικά μιλούμε για το πρώην «Black Box» της οδού Φλέμιγκ 2, που στα χέρια της προηγούμενης διεύθυνσης δεν μακροημέρευσε και μετά το κλείσιμο του έμεινε να ρημάζει στερώντας έναν εναλλακτικό θεατρικό χώρο, όπως ήθελε να είναι, στην πόλη.
Μόνο που όσοι το επισκεφτήκατε τότε, διαγράψτε από την μνήμη σας ότι ξέρατε γι’ αυτό…. καθώς το Metropolitan The Urban Theater, όπως πλέον ονομάζεται το θέατρο, έχει ανακαινιστεί πλήρως, ή αλλιώς, και μέσα και έξω και πάνω και κάτω… κυριολεκτικά παντού.
.
.
.
Το απόλυτο μαύρο στο εσωτερικό του θεάτρου έχει τώρα τόνους γκρι, δημιουργήθηκαν νέες αμφιθεατρικές θέσεις, σύγχρονα και άνετα καμαρίνια, ένα εξαιρετικά μοντέρνο φουαγιέ και μια μεγάλη σκηνή για να απολαύσουν τις παραστάσεις οι 340 θεατές που είναι πλέον η χωρητικότητά του.
Όσοι το είδαν μιλούν για ένα στολίδι της πόλης, που πραγματικά έλειπε από τη Θεσσαλονίκη των 5-6 σκηνών.
Από πλευράς μας ευχόμαστε στη νέα ιδιοκτησία (και καλ.διεύθυνση) να κάνει υπομονή (που θα πάει θα περάσει αυτός ο καταραμένος ιός), καλές παραστάσεις (άρα και προγραμματισμό), ταυτότητα θεάτρου (σημαντικό να ξέρεις τι πρεσβεύει ο χώρος) και γεμάτες πάντα θέσεις με θεατές.
Από καρδιάς, Καλορίζικο
Φωτογραφικό υλικό
