.Τι θυμάμαι από την πρώτη μου παράσταση με κοινό..
Η Κουλτουρόσουπα απευθύνεται σε αγαπημένα πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου και τους ζητά να θυμηθούν περιγράφοντας την πρώτη, ή τις τρεις πρώτες επαγγελματικές παραστάσεις που έδωσαν ως …πρωτάρηδες στο θεατρικό σανίδι μπροστά σε κοινό.
Μιλάμε για τις πρώτες των πρώτων, αυτές που προφανώς είχαν το μεγαλύτερο άγχος, το περισσότερο στρες και την απερίγραπτη αγωνία αν θα τα πήγαιναν καλά… μεταξύ άλλων…
Τη νέα μας στήλη εγκαινιάζει μια πραγματικά αγαπημένη ηθοποιός, ένας υπέροχος άνθρωπος, η Ηρώ Μουκίου…
(Από τη βράβευσή της στα 8 ΘΒΘ με το βραβείο Β΄ Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου της Χρονιάς 2019 για τη παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», θέατρο Κολοσσαίον 2019. (την επόμενη χρονιά, τιμήθηκε με το Α’ Γυναικείου για την ερμηνεία της στην «Φωνή της Λουντμίλα – Το χρονικό του Τσερνόμπιλ» στα 10α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης.)
Θυμάμαι την πρώτη μου παράσταση ως επαγγελματίας πλέον, τελειώνοντας την δραματική σχολή τον Ιούνιο του 1988. Το διάστημα που φοιτούσα, είχα πάρει μέρος στην παράσταση του Γιώργου Κωνσταντίνου «Πολίτης Γ’ κατηγορίας».
(Για τις ανάγκες της παράστασης το πρώτο της αυτόγραφο)
Η πρώτη παράσταση όμως που συμμετείχα ως πτυχιούχος, ήταν μια βουτιά σε βαθιά νερά χωρίς επιστροφή!!! Το φθινόπωρο του 1989 έγινε μια ακρόαση για ηθοποιούς με άριστη γνώση της αγγλικής, για την παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή στην αγγλική γλώσσα στο θέατρο Βρετάνια σε σκηνοθεσία Κούλας Αντωνιάδου. Ήταν μια φιλόδοξη παραγωγή του ΕΟΤ με σκοπό την παρουσίαση του αρχαίου δράματος στη χώρα που γεννήθηκε, για αγγλόφωνο όμως κοινό σε κλειστό χώρο κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Πήγα λοιπόν στην ακρόαση, μπροστά στους συντελεστές Κούλα Αντωνιάδου (μετάφραση – σκηνοθεσία), Ντόρα Τσάτσου (χορογραφίες), Μιχάλης Χριστοδουλίδης (μουσική). Περιμέναμε αρκετά κορίτσια στα σκαλιά του Βρετάνια κάποιες ώρες…. Ήρθε η σειρά μου και άρχισα να τρέμω από τη στιγμή που ανέβαινα τα σκαλοπάτια. Είχε στεγνώσει το στόμα μου, διψούσα και ήθελα να πάω στη τουαλέτα από τα πολλά νερά που είχα καταναλώσει! Φτάνω ακριβώς έξω από την αίθουσα, πίσω από τη μαύρη βαριά βελούδινη κουρτίνα και ακούω το όνομά μου να ανέβω στη σκηνή. Ανέβηκα…..
‘Έκανα τρέμοντας ότι μου ζητήθηκε και μου απάντησαν το κλασσικό «ευχαριστούμε πολύ, θα σας ειδοποιήσουμε».
Έφυγα και προσευχόμουν να με επιλέξουν!
Μετά από τρεις μέρες με ξανακάλεσαν για δεύτερη ακρόαση ανάμεσα στις επικρατέστερες. Ξαναπέρασα το ίδιο άγχος, ίσως και περισσότερο, γιατί είχα φτάσει στην πηγή και ήθελα να πιω νερό!!!
Εντέλει με επέλεξαν όχι μόνο για το χορό όπως αρχικά ευχόμουν, αλλά και για το ρόλο της Χρυσοθέμιδος!! Το σκεπτικό ήταν οι ρόλοι να βγαίνουν από το χορό. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!!! Ακόμα και τώρα που το ανασύρω έχω έντονα συναισθήματα!
Η πρώτη ανάγνωση με έφερε ανάμεσα σε ηθοποιούς όπως η εξαιρετική Ελένη Σκότη στο ρόλο της Ηλέκτρας, η Αντζελα Γκερέκου, ο Δημήτρης Πετρόπουλος, η Εφη Χατζηφώτη, η Ευδοκία Χατζηιωάννου, ο Γιώργος Γιανναράκος, ο Λεωνίδας Λοιζίδης καθώς και μια πλειάδα Αμερικάνων και Άγγλων ηθοποιών. Ο θίασος ήταν 20 άτομα καθώς είχαμε και διπλή διανομή.
Πρόβες εντατικές, πολύωρες, μαθήματα για ομοιογένεια της διαφορετικής προφοράς αγγλικών που είχε ο καθένας μας, χορικά στα αρχαία ελληνικά!!!. Δύο μήνες αδιάκοπων, εξουθενωτικών προβών αν συμπεριλάβει κανείς και τη μελέτη στο σπίτι. Εγώ τούρμπο. Θυμάμαι έχασα πέντε κιλά και ήμουν ήδη πολύ αδύνατη! Η Κούλα Αντωνιάδου αυστηρή και απαιτητική σαν σκηνοθέτης, η Ντόρα Τσάτσου είχε μια έμφυτη ευγένεια και κρατούσε ισορροπίες σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε στα εξαιρετικά χορογραφημένα χορικά στα αρχαία . Ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης αθόρυβος και ευγενής, υπομονετικός με ανοχή στις όποιες δυσλειτουργίες των προβών της εξαίσιας μουσικής του.
.
Η πρεμιέρα έφτασε στην προκαθορισμένη ημερομηνία και λόγω της πρωτοτυπίας του εγχειρήματος, είχαμε όλοι διπλό άγχος!!!! Και Τραγωδία και στα αγγλικά και τα χορικά στα αρχαία Ελληνικά και οι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί! Αυτή η πρεμιέρα σηματοδότησε και την έξοδό μου από την ανεμελιά της Σχολής! Τρέμαμε όλοι γιατί στην πρώτη σειρά ήταν μεταξύ άλλων επισήμων και η Μαργαρίτα Παπανδρέου!!! Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από εκείνη την πρώτη μέρα! Είχα τόση προσήλωση στο στόχο, που μου ξεφεύγουν όλες οι λεπτομέρειες εκτός από μία: Την στιγμή που είναι να βγω από το χορό για να μπω στο ρόλο της Χρυσοθέμιδος, πάτησα την μακριά φούστα μου και βρέθηκα σχεδόν πετώντας δίπλα στην αδερφή μου «Ηλέκτρα». Νομίζω δεν κατάλαβε κανείς κάτι γιατί ήταν όλο στημένο περίεργα. Μόνο εγώ γελούσα και έκλαιγα μαζί μέσα μου!
Πήγε πολύ καλά το εγχείρημα, ο κόσμος χειροκροτούσε όρθιος – τι ωραίες στιγμές για ξεκίνημα- και έτσι για τους υπόλοιπους πέντε μήνες μέχρι των Βαϊων παίζαμε κανονικά. Φυσικά πριν από κάθε παράσταση κάναμε όλο το έργο πέρασμα. Σαν διπλή παράσταση.
Ναι ήταν σκληρό βάπτισμα, ήταν βουτιά στα βαθιά νερά.
Μου έμαθε όμως να αντέχω στα δύσκολα, να μην τα παρατάω και κυρίως να ακούω. Όλα μπορούν να γίνουν με σκληρή δουλειά. Με άσκηση και προσήλωση. Με πειθαρχία. Με σεβασμό στον συνάδελφο και συνολική προσπάθεια. Και φυσικά ακόμα 31χρόνια μετά, θυμάμαι όλα τα λόγια που έπρεπε να πω. Έτσι θα κλείσω με τα λόγια της Χρυσοθέμιδος: « Hereagain? Telling your tale to all and sundering? This is pointless self indulgence! I, too, grieve for our father’s death…..
Η Ηρώ Μουκίου, μαζί με εκλεκτές συναδέλφισσες θα έχει τη χαρά το κοινό της Θεσσαλονίκης να απολαύσει στην παράσταση «Ανθισμένες Μανόλιες» που θα παρουσιαστεί 15, 16 και 17 Οκτωβρίου στο θέατρο Αμαλία. Πληροφορίες, εισιτήρια εδώ.
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
