Νιώθω υπερήφανη… είμαι Ελληνίδα. Εκφράζομαι άπταιστα. Στα φιλολογικά αριστούχα μαθήτρια ήμουν- θυμάμαι. Στην πλούσια και ωραία διακοσμημένη βιβλιοθήκη του δωματίου μου, εκατοντάδες βιβλία έχουν συσσωρευτεί με την πάροδο του χρόνου. Πού και πού τα ξεσκονίζω. Φροντίζω να μελετώ ιστορία και να παρακολουθώ ιστορικά ντοκιμαντέρ με ένα δέος που με κάνει να μουδιάζω. Άνθρωπος που ξεχνάει την ιστορία του, απεμπολεί την ταυτότητά του. Νιώθω υπερήφανη, είμαι Ελληνίδα! Στήνω στο μπαλκόνι μου την ελληνική σημαία. Κατεβαίνω στις παρελάσεις. Ενώνομαι με τον κόσμο θαυμάζοντας την ελληνική δύναμη. Αεροπλάνα σκίζουν τον αέρα! Κοιτάω ψηλά και με θαμπώνει ο ήλιος. Κρύβω το φως του. Συμμετέχω και σε συλλαλητήρια ταξιδεύοντας ανά την Ελλάδα… Βγάζω σέλφι εμένα και τη σημαία μου! Φροντίζω να είμαι στη σωστή πλευρά, να φαίνεται αυτή πώς κυματίζει. Φωνάζουμε κι οι δυο με τη χαρά της απόγνωσης! “Είμαι υπερήφανη! Είμαι Ελληνίδα! Αέρα!”
Όλη αυτή η διάχυτη υπερηφάνεια μετουσιώνεται γρήγορα σε γαργάρα… Βλαστιμώ τις “εκλογικές” Κυριακές… ειδικά το καλοκαίρι. Με απομακρύνουν από τις παραλίες με τις δεκάδες ξαπλώστρες των 100 ευρώ ελάχιστης κατανάλωσης. “Ποιος ψηφίζει πάλι μωρέ;” Και ρίχνω ευλαβικές ματιές στο καρνέ μου για τη συγκεκριμένη ημέρα απομακρύνοντάς το από την άμμο. Επιλέγω πολιτική κατεύθυνση ανάλογα με την τσέπη μου ή τα ήθη κι έθιμα της οικογένειάς μου. Φαντασιώνομαι ότι βρίσκω επιτέλους δουλειά που ανταποκρίνεται στις επαγγελματικές μου φιλοδοξίες κι όνειρα. Και ούτε λόγος βέβαια να περιμένω στην ουρά τους άλλους! Με εξαιρετική μαεστρία βρίσκω πάντα τρόπο να είμαι κοντά στο ταμείο. Τοιουτοτρόπως, οικοδομώ τις σχέσεις μου που θα με “βολέψουν”. Εξαρτώμαι οικονομικά από τους γονείς μου… οι καημένοι ονειρεύονται ξύπνιοι πως παντρεύομαι και φεύγω από το σπίτι. Κι έπειτα χαπακώνονται απογοητευμένοι. “Είμαι όμως εγώ για ευθύνες και δεσμεύσεις;” Τσέπες ξηλώνονται και ράβονται μες στο μυαλό μου. Παντρεύομαι τσέπες! Δεν προσφέρω, ούτε προσφέρομαι για οποιαδήποτε δουλειά που με ξεπερνά. Τρελαίνομαι να ψωνίζω και να ψωνίζομαι με λεφτουδάκια, για τα οποία δεν ίδρωσα. Ανακουφίζομαι με την ιδέα ότι δεν πληρώνω τουλάχιστον φόρους, ή έτσι νομίζω… Οι φόροι αποτελούν τεράστια αδικία και πρέπει μόνο σε ολίγους να απευθύνονται. Κάθε αναπνοή μου ωστόσο έχει μετατραπεί σε φόρο. Και το μόνο που με νοιάζει είναι το κραγιόν αυτής της αναπνοής. Όλη μου η ύπαρξη έχει προορισμό το βόλεμα, το χρήμα, την ελάσσονα προσπάθεια, το μηδέν άγαν. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, ασθμαίνουσα στα νώτα μου, τροφοδοτεί τον άπλετο ελεύθερό μου χρόνο. Διαλογίζομαι για τα κακώς κείμενα της μικροαστικής ρουτίνας σηκώνοντας το δεξί μου φρύδι. Ανθρωπάρια όλοι ενώπιόν μου, μικροί και λίγοι, σχεδόν ανύπαρκτοι έχουν καταντήσει. Κι εγώ ο βασιλιάς της ξάπλας, ο νεοέλληνας, καταπίνω το φραπεδάκι μου στην ακροθαλασσιά των 100 ευρώ μνημονεύοντας Osho και Κρισναμούρτι για παρηγοριά.
Έχω προ πολλού λησμονήσει την ταυτότητά μου. Είμαι δούλος της δραχμούλας. Κι ας φοράει αυτή αποκριάτικο κουστούμι.
Στο άκουσμα του εθνικού μου ύμνου ριγώ. “Πώς γίναμε από Έλληνες Ρωμιοί…”, αναρωτιέμαι ακόμη.
Η παράσταση “ΕΛΛΑΣ… ΓΕΛΑΣ” σε σκηνοθεσία Παύλου Δανελάτου στο Θέατρο Σοφούλη βασίζεται σε τέσσερις σατιρικές κωμωδίες του Γεώργιου Σουρή. Διακωμωδεί και καυτηριάζει με ιδιαίτερα εύγλωττο τρόπο κι αυθεντικότητα τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής του τόπου μας, αποδεικνύοντας τον διαχρονικό τους χαρακτήρα. Έλληνες κι Ελληνίδες, ανάξιοι της αρχαίας κληρονομιάς και εχθρικά σχεδόν προσκείμενοι στην έννοια της πατρίδας, όπως διαμορφώθηκε από τη δύστυχη κι άμοιρη ελληνική σκέψη των προηγούμενων αιώνων, ανταγωνίζονται μεταξύ τους για μια πολυπόθητη θέση στη Βουλή, για μια πολυπόθητη θέση στο δημοσιο-υπαλληλικό γίγνεσθαι, για μια πολυπόθητη θέση μέσα στην οικογενειακή εστία. Και πάει λέγοντας. Άνθρωποι-ανδρείκελα συγκρίνουν το ηθικό τους ανάστημα και βουλιάζουν στο πηγάδι της υποκρισίας. Παντρεύονται, ερωτεύονται, γνωρίζονται με στόχο την κοινωνική και οικονομική τους ανέλιξη. Το εγώ τους υπερήφανο χάσκει περιμένοντας την αλλαγή της ιστορίας ή έστω τον αποχρωματισμό της, την απώλεια του ηθικού της αναστήματος, την άμβλυνση των κανόνων της και το κόψιμο του ομφάλιου λώρου της, το τίναγμα των ορίων της, σαν να είναι σχοινάκι από ξεχασμένο παιδικό παιχνίδι. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, λένε. Την Ιστορία ωστόσο την έχουμε σκοτώσει. Αποσυνδέσαμε το παρελθόν από το παρόν, το παρόν από το μέλλον. Ο χωρόχρονος ολόκληρος δεν επαρκεί πλέον για την επανασυναρμολόγηση της αλυσίδας. Και ο σπασμένος καναπές, τριθέσιος και πολύχρωμος στη μέση της σκηνής, καθώς κι ένα εξόδιο ποίημα περί κοπράνων το βεβαιώνουν… πως ο νεοέλληνας τα έχει κάνει -λίγο ή πολύ- σκατ@.
“Εσείς, κύριέ μου/κυρία μου, πώς τον πίνετε τον φραπέ”;
..
-Είδαμε βαθμολογήσαμε με 6,5 & Σχολιάζουμε εδώ
.
Ο Παύλος Δανελάτος μιλά για τον Γ. Σουρή και το «Ελλάς, γελάς…» στην κάμερα του kulturosupa.gr (+ αποσπάσματα από τη παράσταση).
————————————————
Μουσικές Προτάσεις:
Τζίμης Πανούσης. Νεοέλληνας.
Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες
φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες
θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος,
μ’ αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος
Έλληνας νεοέλληνας
Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψήλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Ποταμιά.
Κι η παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδεύει δώρο συσκευή
σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο
Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δεν βγάζω άχνα.
Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
σ’ ένα κλουβί γραφείο σαν αγρίμι
παίζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι.
Έλληνας νεοέλληνας
Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Πόταμιά.
Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδέυει δώρο συσκευή
σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο
Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δεν βγάζω άχνα.
Φάκα adidas μου ‘πιασε τη φτέρνα
μπερδεύω το τζουκ μποξ με τη λατέρνα.
πάνω απ του τάφου μου το κυπαρίσσι
μαύρη χελώνα με έχει κατουρήσει
Έλληνας νεοέλληνας
Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψήλωσε η κοντούλα λεμονιά.
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην Ποταμιά.
Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή
χαϊδεύει δώρο συσκευή
σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο
Πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δε βγάζω άχνα.
.
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
