Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Η Σωφέρ Θεάτρου συνεχίζει τη σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους της σκηνής. Από τη στήλη “Σκηνής Διάλογοι”.
Πώς γεννήθηκαν οι Επτά Σοφοί της αρχαιότητας; Πώς καταξιώθηκαν στην κοινή συνείδηση των Ελλήνων και πώς συνδέθηκαν μυστηριακά με τον Απόλλωνα και το Μαντείο των Δελφών; Ποιον ρόλο επιτελεί στον ηθικό κώδικα των Ελλήνων ο χρυσός τρίποδας;
Η ιστορία μας. Ο μύθος λέει ότι κάποτε στην εποχή που ζούσαν εκείνοι, τον 7ο με 6ο αιώνα π.χ., βρέθηκε ένας χρυσός τρίποδας. Κάποιοι έμποροι της Ιωνίας είχαν συνάψει συμφωνία με Μιλήσιους ψαράδες και είχαν αγοράσει προκαταβολικά το αλίευμά τους. Όταν εκείνοι έριξαν τα δίχτυα τους ανοιχτά της νήσου Κω και κατόπιν τα ανέσυραν, μαζί με τα ψάρια, ανασύρθηκε στην επιφάνεια κι ένας πολύτιμος χρυσός τρίποδας. Μεγάλη διαμάχη ξέσπασε τότε μεταξύ των ψαράδων και αυτών που είχαν προαγοράσει το αλίευμα, καθώς οι μεν πρώτοι υποστήριζαν ότι η συμφωνία αφορούσε μόνον τα ψάρια και όχι οτιδήποτε άλλο θα ανέσυραν από τον βυθό, άρα δεν ήταν υποχρεωμένοι να αποδώσουν τον τρίποδα ο οποίος τούς ανήκε, ενώ οι δεύτεροι υποστήριζαν ότι ο τρίποδας ανήκε σε αυτούς, αφού ανασύρθηκε μαζί με το αλίευμα που είχαν προαγοράσει. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία μας, ένα φιλοσοφικών προεκτάσεων οδοιπορικό στην Ελλάδα των Επτά Σοφών της αρχαιότητας, του Τρωικού Πολέμου και του Δωδεκάθεου.
Οι Επτά Σοφοί και ο Τρίποδας Σύμφωνα με αρκετούς φιλόλογους, οι επτά Σοφοί ‘Έλληνες δε συνιστούσαν ομάδα ή κύκλο, δηλαδή δεν είχαν σχέση μεταξύ τους, φανερή ή κρυφή, αλλά είναι ένα μεταγενέστερο φιλολογικό κατασκεύασμα των Αλεξανδρινών Χρόνων. ‘Ένα παρόμοιο φιλολογικό κατασκεύασμα της ίδιας περιόδου είναι και η κατάταξη των «επτά θαυμάτων της αρχαιότητας». Οι επτά σοφοί ‘Έλληνες, ωστόσο, σύμφωνα με κείμενα της αρχαιότητας, γνωρίζονταν και είχαν σχέσεις αναμεταξύ τους. Αλληλογραφούσαν, φιλοξενούσαν ο ένας τον άλλον, αλληλοβοηθούνταν και συμμετείχαν ενεργά στην εφαρμογή των ιδεών ή των σχεδίων του καθενός. Ο κατεξοχήν συνδετικός κρίκος μεταξύ των σοφών της αρχαιότητας είναι οι Δελφοί. Οι σοφές ρήσεις τους ήταν καταγεγραμμένες στους πίνακες των Δελφών, ήταν σύμφωνες με τη διδασκαλία του ιερατείου, είχαν άμεση σχέση με τον θεϊκό λόγο του Απόλλωνα. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο τρίποδας συμβολίζει τη δύναμη της πρόβλεψης και της μαντικής τέχνης και συνυφαίνεται άρρηκτα με τον Απολλώνιο λόγο. Στο παραμύθι μας αυτό, ο χρυσός τρίποδας κάνει έναν κύκλο, περνώντας από τον κάθε σοφό χωριστά. Οι επτά Έλληνες, αποποιούμενοι την ταμπέλα του σοφού, δεν αποδέχονται τον τρίποδα όχι μόνο λόγω ηθικής, αλλά επειδή ακόμη δεν έχουν αποκτήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται κάποιος, ώστε να κατέχει την τέχνη της μαντικής και της πρόβλεψης, καθώς σοφός θεωρείται αυτός που έχει την ικανότητα μέσω της γνώσης να προβλέπει το άμεσο αλλά και το μακρινό μέλλον. Άρα, απομένει να μάθουμε πού αφιερώνεται τελικά ο χρυσός τρίποδας.
Ο Νίκος Κορεξιανός, η Χριστίνα Νασιάδου, ο Νίκος Ζώκας, η Φένια Σαλούκα και ο Σταύρος Δοκουζγιάννης δραματοποιούν τον «Μύθο του Χρυσού Τρίποδα» του Κωνσταντίνου Καγλάτη και μας ταξιδεύουν στον κόσμο της αρχαίας ελληνικής σοφίας με έναν αριστοφανικό, παιχνιδιάρικο κι ευφάνταστο τρόπο, ώστε μικροί και μεγάλοι να γνωρίσουμε τον Μύθο του Χρυσού Τρίποδα και τα κρυμμένα του μυστικά, το γνώθι σαυτόν, το μηδέν άγαν, τις ρίζες μας. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στην τεράστια αξία των ρήσεων των σοφών της αρχαιότητας, που αποτελούν τον ηθικό και πνευματικό πυρήνα του πολιτισμού μας. Ας διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας μέσα από το θέατρο.
.
Δείτε τη συνέντευξη – Βιντεολήψη και μοντάζ: Τάσος Πέππας.
Ευχαριστούμε θερμά τους Νίκο Ζώκα, Νίκο Κορεξιανό, Φένια Σαλούκα, Χριστίνα Νασιάδου και Σταύρο Δοκουζγιάννη για τη συνέντευξη που παραχώρησαν στη Σωφέρ και ιδιαιτέρως το Θέατρο Αθήναιον για τη ζεστή του φιλοξενία! Πληροφορίες για τη παράσταση εδώ
Επιλογικά: Το θέατρο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ερήμην του ανθρώπου. Αλλά κι ο άνθρωπος δεν έχει την ευκαιρία να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα ερήμην του θεάτρου κι οποιασδήποτε άλλης καλλιτεχνικής ή πνευματικής δραστηριότητας. Βρισκόμαστε ίσως σε μια εποχή “ισχνών αγελάδων” όσον αφορά στον πολιτισμό και την τέχνη. Οι άνθρωποι του πνεύματος επιχειρούν μέσω του δημιουργικού τους οίστρου να διασκεδάσουν τον πνευματικό και δημιουργικό μας αποχρωματισμό. Μας περιμένουν με την ενέργεια και την ψυχή τους να μας προβληματίσουν, να μας συγκινήσουν, να ξυπνήσουν μέσα μας συναισθήματα και να μας ψυχαγωγήσουν.
Γιατί η ψυχή του θεάτρου είναι ο άνθρωπος και μόνο ο άνθρωπος.
.
Δείτε όλα τα τελευταία άρθρα της Ζωής Ταυλαρίδου με μια ματιά εδώ
.
Φωτογραφικό υλικό
