Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Από τη στήλη “Σκηνής Διάλογοι”
Η Σωφέρ Θεάτρου συνεχίζει τη σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους της σκηνής.
Το θέατρο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ερήμην του ανθρώπου. Αλλά κι ο άνθρωπος δεν έχει την ευκαιρία να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα ερήμην του θεάτρου κι οποιασδήποτε άλλης καλλιτεχνικής ή πνευματικής δραστηριότητας. Οι άνθρωποι του πνεύματος επιχειρούν μέσω του δημιουργικού τους οίστρου να μας προβληματίσουν, να μας συγκινήσουν, να ξυπνήσουν μέσα μας συναισθήματα και να μας ψυχαγωγήσουν.
Γιατί η ψυχή του θεάτρου είναι ο άνθρωπος και μόνο ο άνθρωπος.
______
Πώς ορίζεται η σχέση ανάμεσα σε μια γυναίκα και μια θάλασσα;
Γυναίκα εστί. Άγγιγμα απαλό, βλέμμα λιγάκι πονηρό, περισσότερο καθαρό κι οξυδερκές. Βλέπει μακριά, άλλοτε τον ορίζοντα, άλλοτε τον θεό. Σαν ηρωίδα της τραγωδίας, αναμοχλεύει στο καζάνι της μιαν κάθαρση. Είναι εκεί. Για εσένα, για εμένα, για τους Άλλους, ποτέ για την ίδια. Είναι η μάνα, η μήτρα. Στην κοιλιά της ελλοχεύει το σύμπαν, απέραντο και ταυτόχρονα πεπερασμένο. Δίνει ζωή σε έναν θάνατο και στον θάνατο μια ζωή. Σε κοιτά χαμηλώνοντας το βλέμμα της στη γη.
Κι όμως… ολόκληρο σε κοιτά. Σου δίνει τη διαφορετική εντύπωση, σε παραπλανά ασυνείδητα. Στον ίδιο απόλυτο βαθμό, σε αποπλανεί με την αθωότητα της ψυχής της. Η λαγνεία δεν την αγγίζει, απλά την υπερβαίνει. Όλα την υπερβαίνουν, όλα φαντάζουν έρημα μακριά της, άδεια, μονότονα και πνιγηρά. Ψάχνει κι αναζητά. Δεν μπορεί να καταλάβει τι μέχρι και το τέλος. Ο δρόμος της είναι ανοιχτός και ζωγραφίζει μονοπάτια. Ζωγραφίζει συνέχεια το σύμπαν της καρδιάς της.
Αισθάνεται πως ελάχιστοι την καταλαβαίνουν. Δεν την νιώθουν, δεν την αφουγκράζονται, δεν μπορούν να αντιληφθούν τη λεπτομέρειά της. Είναι μια άβυσσος και σου πετάει ένα Τίποτα στα μούτρα. Πώς να γεμίσεις εσύ, καημένε, ένα τόσο γεμάτο Τίποτα, που ξεχειλίζει το παράπονο μιας γυναίκας που γνωρίζει τα πάντα, γιατί απλά σε γεννάει;
Μετράει τις ρυτίδες της στον χρόνο. Αγγίζει όλους τους καθρέπτες της. Δε φοβάται την πορεία της, ούτε τα δυστοπικά μονοπάτια των περαστικών της. Εάν επιθυμεί, τους ραγίζει. Εάν επιθυμεί, τους γυαλίζει. Και πάνω στο τσακίρ κέφι τούς κάνει χίλια κομμάτια.
Να είσαι σίγουρος, αγαπητέ αναγνώστη, πως, όποτε εκείνη το επιθυμεί, τα συναρμολογεί ξανά σε εναλλακτική μορφή και χαρακτήρα, όσο εσύ παραμένεις προσκολλημένος σε αυτό το μάταιο δικό σου -και μόνο δικό σου- Τίποτα.
Δύο μέρες μόνο και τίποτα δε μένει όρθιο. Μην ξεγελιέσαι.
Η παράσταση «Γυναίκες Θάλασσες», σε δραματουργική σύνθεση και σκηνοθεσία της Βιργινίας Πασχάλη, ανεβαίνει στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο την Παρασκευή 13/01 και το Σάββατο 14/01 στις 20:00 από την ομάδα θεάτρου “Θέατρο Αναζητήσεις”. Η είσοδος είναι με ελεύθερη συνεισφορά για την οικονομική ενίσχυση του Ορφανοτροφείου «Μέλισσα».
Αντί σκηνοθετικού σημειώματος: Μυστήρια πλάσματα… Η ψυχή τους τάζει ταξίδια ονειρικά…Ακόμη και αν σε παρασύρουν σε βάθη επικίνδυνα και απύθμενα, θα μαγευτείς… Αρκεί να θέλεις να ακολουθήσεις το ταξίδι τους…
Είστε έτοιμοι για την βουτιά στα άδυτά τους;
Η παράσταση είναι βασισμένη σε κείμενα του ξένου και του ελληνικού δραματολογίου και σε προσωπικές ιστορίες γυναικών. Δημιουργήθηκε στα πλαίσια της εργασίας με την ομάδα «Θέατρο Αναζητήσεις».
Ευχαριστούμε θερμά τη Βιργινία Πασχάλη και τους ηθοποιούς του Θεάτρου Αναζητήσεις για τη συνέντευξη που μας παραχώρησαν και ιδιαίτερα το Νέο Θεμέλιο για τη φιλοξενία του.
Το Θέατρο Αναζητήσεις στο ΦΒ
Παρακολουθήστε τη συνέντευξη:
Βιντεολήψη και μοντάζ: Τάσος Πέππας.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
