«Η Σκιά της Nυχτιάs». Για το έργο «Nocturne». Από τη θεατρική στήλη «Σωφέρ» της Ζωής Ταυλαρίδου.
Μια οπτασία – γυναίκα είναι, θαρρώ… Τραβάει αινιγματικά και με σταθερή παλάμη μια γλαφυρή κουρτίνα. Έχει κοιμηθεί αρκετά. Έχει μιαν ακαθόριστη αίσθηση ότι δεν ήταν μόνη στον ύπνο της. Τώρα παντού σκοτάδι σκορπίζεται και μυρίζει βανίλια. Περπατάει στον χώρο, σαν να την έχουν μαγέψει τα μάτια της και τα αυτιά της. Ακούει μόνο τζιτζίκια και δεν είναι καλοκαίρι. Χορεύει στην αρχή δειλά και με κινήσεις γωνίας, νευρικές και άτσαλες. Όσο περισσότερο χορεύει και απλώνει τα πέλματά της στη γη, τόσο περισσότερο μαλακώνει το κορμί της και χύνεται. Τριγύρω της πετούν πυγολαμπίδες και χαράσσουν στο σώμα της αυλάκια, ποτάμια και βουνά. Μοιάζει να βηματίζει μια στη γη, μια στον ουρανό, μια στη θάλασσα. Άλλοτε σφαλίζει τα βλέφαρά της ερμητικά και με κατάνυξη, για να αφουγκραστεί τη μυρωδιά των νοτισμένων φύλλων, κι άλλοτε τα ανοίγει διάπλατα, για να ρουφήξει το μεδούλι του σκοταδιού. Της πάει το σκοτάδι άλλωστε. Ο καθρέπτης στον ουρανό τής το έχει εκμυστηρευτεί: “Είσαι η Νύχτα. Δεν έχει σημασία αν βλέπεις ή δε βλέπεις. Βλέπεις αλλιώς… Εσύ. Νιώθεις”. Νιώθει… Δεν υπάρχει το πίσσα σκοτάδι. Παντού υποφώσκουν λάμψεις ζωηρές, η ελπίδα της ημέρας συγχρωτισμένη με τη γαλήνη της νυχτιάς. “Ο θάνατος δεν υπάρχει”, ομολογεί. Η ζωή μόνο κινείται στα όρια της μικρότητας και της μεγαλοσύνης της, του χθες και του σήμερα, και κλιμακώνεται περήφανα.
Η Νυχτιά έχει μια μελαγχολία, γλυκιά σαν βανίλια και αθόρυβη, σαν μωρό που κοιμάται σκεπασμένο με κόκκινη φλοκάτη. Τόση ώρα χορεύει μόνη και μετράει αγωνιωδώς με το κορμί της το χρώμα και την υφή της γης, τα λευκά χνάρια του ουρανού και τα δέντρα της θάλασσας. “Ευτυχώς, δεν ήρθε ακόμη το καλοκαίρι…” παραπονιέται με μιαν ανακούφιση. Αισθάνεται ότι όλες αυτές οι κινήσεις, γωνίας και κύκλου, παραμένουν άκαρπες. Δεν τροφοδοτούν κανέναν. Δεν εμπνέουν κανέναν. Δεν προκαλούν κανέναν. Και θα ξημερώσει σε λίγο. Φοβάται λιγάκι το ξημέρωμα. Γιατί άραγε ακόμη δεν ήρθε το καλοκαίρι; Γιατί ακόμη μόνη της χορεύει και υπερίπταται; Θέλει συνοδούς στον χορό της, θέλει ρυθμό στο βήμα της. Έχει ανάγκη τη συνοδεία, έχει ανάγκη τη συνύφανση, έχει ανάγκη τις ωδές και τα χνώτα των ανθρώπων. Ονειρεύεται την ομάδα, την ομήγυρη και κάθε λογής πανηγύρι αισθημάτων και σκέψεων. Αναμοχλεύει τη γη, καταπίνει τον ουρανό, χαϊδεύει τη θάλασσα. Μπαίνει σε καλούπια εν είδει φορέματος άχρονου και υπερβατικού. Βάζει χέρια και πόδια σε μανίκια και κορδέλες. Δένεται κι αποδεσμεύεται της πλάσης αναμένοντας… το πανηγύρι. Αποδεσμεύεται και δένεται σε μια άβολη καρέκλα. Γιατί το άβολο καθορίζει τα όρια του βολικού της. Το άβολο δεν την αφήνει να κοιμηθεί. Το άβολο την διατηρεί αποφασιστική και ήρεμη δίπλα στα αηδόνια, που δυσκολεύονται να αποκοιμηθούν τις νύχτες.
Η Νυχτιά παρατηρεί τη σκιά της στον τοίχο του δάσους. Το φεγγάρι διαγράφει κύκλους γύρω της. Παίζει με τη σκιά της, που καθρεπτίζεται με καθαρότητα στους θάμνους. Παιδιαρίζει ασύστολα και αφαιρείται με αυτή την ομορφιά της σκιάς, που μετακινείται ανάμεσα σε ένα ζενίθ κι ένα ναδίρ γύρω της. Απολαμβάνει τους βηματισμούς της σκιάς, τις σιωπηρές κραυγές της και τα απατηλά της παράπονα, τις κρυφές χαρές και χάρες. Το φεγγάρι ή η νυχτιά, αλήθεια; Το μόνο σίγουρο: εάν συναντηθούν οι σκιές αυτών των δύο, δεν υπάρχει κανένα πισωγύρισμα. Όλα κατρακυλούν προς τον πυρήνα της γης κι έλκονται. Η αναπόδραστη ηχώ του σύμπαντος οριοθετεί το απεριόριστο και απελευθερώνει το κεκτημένο. Η σκιά είναι εκεί και περιμένει τη Νυχτιά, σαν ένας άλλος Λούκυ Λουκ που έχει χάσει την ταυτότητά του, τη γρηγοράδα του, τον αυθορμητισμό του.
Νιώθεις άραγε, αγαπητέ αναγνώστη, πως μοιράζεσαι τις ίδιες ελπίδες και τους ίδιους φόβους με τη Νυχτιά; Είναι κοπιαστικό να τρέχεις πιο γρήγορα από τη σκιά σου, για να προλάβεις αυτό που δεν γνωρίζεις, αυτό που σε υπερβαίνει κι αυτό που εν τέλει δεν ελέγχεις; Μοιάζεις να αγωνίζεσαι να καθίσεις σε μια καρέκλα χωρίς μουσική, παιχνίδι μονότονο κι άσκοπο. Οπότε, αποδέχεσαι το αλάτι της γης. Βηματίζεις επάνω του, παρόλο που ενοχλούνται οι πατούσες σου. Αποδέχεσαι το φαρδύ σου φόρεμα, που κρύβει και αποκαλύπτει τα πάντα σταδιακά κι ασύστολα. Αλλάζεις φορέματα, τα δοκιμάζεις επάνω σου κι εμπειρικά θαυμάζεις την υφή και το πώς αγγίζουν το σώμα σου. Κρατάς το σκοτάδι και τις πηγές φωτός στα χέρια σου, κατανοώντας ότι η ζωή και ο θάνατος λειτουργούν συμπληρωματικά και αρμονικά, η μία αναδύεται μέσα από τον άλλον κι αντίστροφα. Τα μπαλόνια πετούν γύρω σου κι εσύ προκαλείσαι να τα σκάσεις. Και το κάνεις τελικά, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Νιώθεις πλέον ότι τώρα, μετά από τόση κούραση κι ανασφάλεια, έχεις τη δυνατότητα να… κοιμηθείς σαν μωρό κάτω από μια κόκκινη φλοκάτη. Σςςςς!
Το έργο NOCTURNE σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γεράρδου από την ομάδα χορού VIS MOTRIX στο Θέατρο VIS MOTRIX άνθρωποι-σύμβολα δραματοποιούν με ποιητικό λυρισμό και έξοχη θεατρικότητα κι απλότητα: την εναλλαγή ουρανού και γης μέσω φωτεινών πηγών στον αέρα, το κρυφτούλι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι μέσω της σκιάς, το αγκάλιασμα της γης και της μελαγχολίας της μέσω ενός πορφυρού φορέματος, την αντιπαλότητα ή τον συναγωνισμό των Δύο μέσω μιας καρέκλας, που χορεύει χαρούμενα στη σκηνή κι αλλάζει συνεχώς χέρια, τη ζωγραφική του σκηνικού χώρου με χοντρό αλάτι και την τριβή με αυτό, την ερωτική πρόκληση και τη διεκδίκηση ενός φορέματος σε κρεμάστρα, την ανάγκη του Ανθρώπου να κοιμηθεί και να απολαύσει τη γαλήνη της φύσης και των ονείρων του, είτε ως ατόμου είτε ως μέλους μιας ομάδας, την επαφή με την αθωότητα της παιδικής ηλικίας μέσω μπαλονιών που πετάνε στον αέρα σαν πουλιά, τον άγριο στροβιλισμό φωτισμένων μπαλονιών ως σύμβολο της ροής, της κυκλικής διάταξης της ζωής και της ολοκλήρωσης, το απεγνωσμένο κυνήγι του άπιαστου φωτός, της αναπόδραστης ανάγκης, της ζωής της ίδιας, και τελικά την κάθαρση. Οι δημιουργοί-καλλιτέχνες με όχημα την έκφρασή τους και τις χορευτικές τους κινήσεις πετυχαίνουν να μεταλαμπαδεύσουν στο κοινό ονειρικές εικόνες και όμορφα συναισθήματα, ως ολοκλήρωση μιας διαδικασίας θέασης που μοιάζει εντελώς βιωματική. Κάθαρση: Ο θάνατος νικιέται. Παραχωρεί τη θέση του στη ζωή. Παντού υπάρχει φως. Παντού υπάρχει το Ένα και το Όλον, ο ένας και η ομάδα. Κανείς δεν είναι μόνος του. Όλα αποκτούν και διατηρούν το νόημά τους.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: Σας παραθέτω τo τραγούδι “Livin’ On The Edge Of The Night” του Iggy Pop και απόσπασμα από το ποίημα “Νυκτωδία” της Zeina Hashem Beck. Κι όπως πάντα, περιμένω με αγωνία τις σκέψεις και τα σχόλιά σας.
IGGY POP – LIVIN’ ON THE EDGE OF THE NIGHT
You went off the river
Smoke stacks fade to blind
This town’s my own, ridin’free and alone
And I’m looking back
Maybe I know some people
Maybe I break some rules
But this is the street, I’ve got to compete
Baby, I ain’t no fool
*So I take a little bad with the good
It ain’t just black and white
(It still ain’t black and white)
You’ve got to deal with the real
Woo, living on the edge of the night
Every wild desire
Beckons from the dark
I’ve made my bed but I can’t risk my head
While I still swim with sharks
Everyone needs something
Sometimes they don’t know why
But so much good’s been misunderstood
In the blink of the eye.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ “ΝΥΚΤΩΔΙΑ” ΤΗΣ ZEINA HASHEM BECK
‘Ο ουρανός είναι πορτρέτο της σιωπής –
Σχεδόν θα μπορούσα να τον αναποδογυρίσω,
να δω τ’ αστέρια να σκορπίζουν
απ’ το κάδρο του σαν σκόνη.
Τα φώτα στον δρόμο τρεμοπαίζουν,
τώρα κίτρινο, τώρα μπλε,
οι νυχτοπεταλούδες χορεύουν όπως χορεύουν
κι η άδεια πλαστική καρέκλα
μοιάζει ατάραχη και επιβλητική.
Η γυναίκα στο παράθυρο
γονατίζει και προσεύχεται,
νιώθω την παρόρμηση να πω,
La ville est un lever de soleil nocturne,
η πόλη είναι μια νυχτερινή χαραυγή.
Σηκώνω το άδειο μου ποτήρι, το γεμίζω
με τη μεταξένια νύχτα,
την πίνω σαν μαύρο γάλα,
γλείφω το σκοτάδι που ξεμένει στα χείλη μου.΄
====================================
Καλοκαιρινές θεατρικές παραστάσεις 2017 – Περιοδείες – ΚΛΙΚ ΕΔΩ
======================================
Καλοκαιρινές Συναυλίες 2017 – Περιοδείες – ΚΛΙΚ ΕΔΩ
====================================
7α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης 2017
ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ – ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 – ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Πρώτες πληροφορίες για τη μεγάλη βραδιά – Προσκλήσεις: ΕΔΩ
=================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΕΔΩ
================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Φωτογραφικό υλικό
