Η Γιούλη Ηλιοπούλου δεν χρειάζεται συστάσεις. Πρόκειται για μια από τις πιο πολύπλευρες και αφοσιωμένες δημιουργούς της ελληνικής σκηνής, με μια καλλιτεχνική πορεία που εκτείνεται από την υποκριτική και τη σκηνοθεσία μέχρι τη συγγραφή, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της, ιδίως στον ευαίσθητο και απαιτητικό χώρο του παιδικού και εφηβικού θεάτρου.
Με την Τέχνη να αποτελεί φιλοσοφία και μέσο διαπαιδαγώγησης, έχει καταφέρει να δημιουργήσει παραστάσεις υψηλής αισθητικής και εκπαιδευτικής αξίας, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη γονέων και εκπαιδευτικών, αλλά κυρίως, την καρδιά του νεανικού κοινού.
.jpg)
Με αφορμή τις επικείμενες παραστάσεις της στη Θεσσαλονίκη, στο ιστορικό θέατρο Ράδιο Σίτυ –έναν χώρο με βαρύνουσα σημασία για την πολιτιστική ζωή της πόλης–, την συναντούμε για να συζητήσουμε εφ’ όλης της ύλης. Πώς μεταφράζεται η μεγάλη εμπειρία της στη σκηνή, ποιες είναι οι προκλήσεις της επικοινωνίας με τις νέες γενιές θεατών, και ποια είναι η βαθύτερη φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από κάθε της επιλογή. Ένας διάλογος για την τέχνη, τη ζωή, και τη μαγεία της σκηνής που ετοιμάζεται να ανθίσει στη συμπρωτεύουσα.
Συνέντευξη στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
- Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να επιλέξετε τα συγκεκριμένα έργο/παραστάσεις για το κοινό της Θεσσαλονίκης και ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τη φιλοξενία του Ράδιο Σίτυ;
Επέλεξα φέτος να φέρω για δεύτερη φορά «Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ» στην Θεσσαλονίκη, την μακροβιότερη επιτυχία της Ελληνικής οικογενειακής σκηνής, το έργο παρουσιάζεται επί 9 χρόνια στα μεγάλα θέατρα της Αθήνας με τεράστια επιτυχία και πέρυσι αγαπήθηκε πολύ από το κοινό της Θεσσαλονίκης, τόσο ώστε να δεχόμαστε συνεχή μηνύματα από τον κόσμο και τα σχολεία που δεν κατάφεραν να το δουν πέρυσι για να ξανάρθουμε.
Η «Οδύσσεια» είναι η νέα μου παράσταση που ξεκίνησε φέτος τον Νοέμβριο στο θέατρο Πειραιώς 131 στην Αθήνα με συγκινητικά σχόλια από το κοινό και full house, ήθελα πολύ να έρθει και στην Θεσσαλονίκη η παράσταση αυτή που χαρακτηρίστηκε ήδη από τους εκπαιδευτικούς, σπουδαίο εκπαιδευτικό εργαλείο για τα παιδιά. Η φιλοξενία στο Ράδιο Σίτυ ήταν άψογη πέρυσι, ένα πανέμορφο θέατρο με καταπληκτικούς φιλόξενους ανθρώπους και συνεργάτες. Προφανώς επέλεξα να συνεργαστώ και φέτος και θα συνεχίσω να συνεργάζομαι και στο μέλλον
- Ποια είναι τα κύρια μηνύματα που θέλετε να “πάρουν” μαζί τους οι θεατές –μικροί και μεγάλοι– φεύγοντας από την αίθουσα, και πώς αυτά συνδέονται με τη σημερινή πραγματικότητα;
Είναι απαραίτητο τα παιδιά να παίρνουν σημαντικά μηνύματα μαζί τους φεύγοντας από την κάθε παράσταση, είναι εφόδια για την ζωή τους. Είναι απαραίτητο επίσης να μπαίνουν στο ταξίδι μιας παράστασης με υψηλή αισθητική. Το κυριότερο μήνυμα της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας μας ανάμεσα στα άλλα είναι η αξία της γενναιοδωρίας και της προσφοράς, ενώ στην Οδύσσεια κυριαρχεί το μήνυμα της επιμονής στον στόχο μας.
Προφανώς αυτά τα σπουδαία έργα εμπεριέχουν μηνύματα που μας αφορούν όλους σήμερα γι αυτό άλλωστε είναι και διαχρονικά
.jpg)
«Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ»
- Πώς βλέπετε το κοινό της Θεσσαλονίκης σε σχέση με το αθηναϊκό; Υπάρχουν διαφορές στην ανταπόκριση και ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις/αναμνήσεις από την πόλη;
Λατρεύω το κοινό της Θεσσαλονίκης, είναι θερμό εκδηλωτικό και πάντα μας δίνει αγάπη και δύναμη να συνεχίζουμε να δημιουργούμε.
Έχω την ευλογία η ανταπόκριση του κοινού να είναι μεγάλη και στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη και σε όλη την Ελλάδα
- Έχετε μια μακρά και επιτυχημένη πορεία στο παιδικό θέατρο. Τι κάνει αυτό το είδος τόσο μοναδικά απαιτητικό και συγχρόνως τόσο ανταποδοτικό για εσάς;
Η πορεία μου με την οικογενειακή μου σκηνή ξεπερνάει τα είκοσι χρόνια, είναι τιμητικό γιατί το κοινό αποφασίζει αν θα παραμείνει κανείς ή θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τον ιδιαίτερα απαιτητικό χώρο του θεάτρου.
Ταυτόχρονα η ευθύνη που νοιώθω όσο περνούν τα χρόνια είναι όλο και μεγαλύτερη όταν δημιουργώ μια παράσταση για τα παιδιά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια γιατί διαμορφώνουμε μέσα από το θέατρο προσωπικότητες και δίνουμε ερεθίσματα και μηνύματα ζωής.
Εργάζομαι πολλές φορές δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα, αλλά τα χαμόγελα και οι αγκαλιές των παιδιών που είναι οι πιο δύσκολοι και ειλικρινείς θεατές είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου.
- Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας ενήλικας δημιουργός όταν απευθύνεται σε παιδιά; Ποιος είναι ο «χρυσός κανόνας» στη δική σας προσέγγιση;
Όταν δημιουργείς θέαμα για παιδιά πρέπει να είσαι γενναιόδωρος σε όλα, να έχεις το ταλέντο να κάνεις ένα αξιόλογο κείμενο γιατί από εκεί ξεκινούν όλα, να σκέφτεσαι όλους τους θεατές γιατί πρέπει να ενδιαφέρει και τους ενήλικες η παράσταση για να ταξιδέψουν μαζί με τα παιδιά. Να μην υποτιμήσεις ποτέ την αισθητική των παιδιών και κυρίως ο δημιουργός πρέπει να αγαπάει πολύ αυτό που κάνει και να το κάνει με ευθύνη και σεβασμό στον εαυτό του και στους μικρούς θεατές
Το μεγαλύτερο λάθος είναι να υποτιμήσει κανείς την νοημοσύνη των παιδιών. Δεν υπάρχει χρυσός κανόνας κάθε παράσταση έχει τις δικές της ανάγκες , υπάρχει έμπνευση ταλέντο εμπειρία αγάπη αφοσίωση και σκληρή δουλειά αυτά είναι τα συστατικά.
.jpg)
- Πώς επιλέγετε τα θέματα και τα κείμενα που θα ανεβάσετε, δεδομένης της ταχύτητας με την οποία αλλάζουν οι αξίες και τα ενδιαφέροντα των νέων γενεών;
Δεν πιστεύω ότι στην πραγματικότητα αλλάζουν οι αξίες, οι αξίες είναι σταθερές και θα είναι πάντα όσο κι αν φαίνεται να αλλάζει η κοινωνική πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αγάπη επικοινωνία όνειρα στόχους, τα κλασσικά κείμενα που επιλέγω να μεταφέρω στην σκηνή θα είναι για πάντα επίκαιρα και θα αφορούν πάντα τους θεατές.
- Ποια είναι η σχέση σας με τον παραμυθιακό και τον μυθικό κόσμο; Πώς ενσωματώνετε τη μαγεία και τη φαντασία στις παραγωγές σας, χωρίς να χάνεται η ουσία;
Αυτή είναι μια ισορροπία που εγώ την διαθέτω είναι στη φύση μου. Μεγάλωσα στα βουνά και στα ποτάμια της Αρκαδίας ακούγοντας θρύλους και ιστορίες, επίσης είμαι ένας άνθρωπος που έχω διαβάσει πολύ, αυτό μου άνοιξε ορίζοντες. Πιστεύω όμως ότι ο μυθικός και ο πραγματικός κόσμος συνδέονται άρρηκτα, για μένα είναι προφανές αυτό.
- Πώς βλέπετε τη σύνδεση του παιδικού θεάτρου με την εκπαίδευση; Πιστεύετε ότι το θέατρο μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο κοινωνικής και συναισθηματικής μάθησης;
Είναι βέβαιο ότι το θέατρο λειτουργεί σαν εργαλείο κοινωνικής και συναισθηματικής εκμάθησης γι αυτό λέω ότι είναι μεγάλη ευθύνη να δημιουργείς θέατρο για παιδιά και εφήβους. Χρειάζεται αυστηρότητα στις επιλογές των γονέων και των εκπαιδευτικών, είναι απαγορευτικό να παρακολουθούν τα παιδιά παραστάσεις χαμηλής αισθητικής.
.jpg)
«Οδύσσεια»
- Εκτός από το θέατρο, έχετε ασχοληθεί και με άλλες τέχνες. Πώς αλληλοεπιδρούν το ένα πεδίο με το άλλο (π.χ. συγγραφή, σκηνοθεσία, υποκριτική) και ποιος ρόλος σας εκφράζει περισσότερο;
Εγώ είτε φορέσω το καπέλο του σκηνοθέτη είτε του ηθοποιού είτε αναλάβω την συγγραφή ή την θεατρική μεταφορά ενός κλασικού έργου, αισθάνομαι ότι την ίδια δουλειά κάνω, λέω μια ιστορία στον κόσμο με τον δικό μου τρόπο.
- Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα η τέχνη του θεάτρου στην Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και σε επίπεδο θεατή;
Είναι μια ευλογημένη στιγμή γιατί βλέπω τον κόσμο να γεμίζει τα θέατρα, η πρόκληση του θεάτρου είναι συνεχής από μόνο του το θέατρο είναι πρόκληση, να υπάρξεις μέσα σε αυτό να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι μέσα από αυτή την διαδικασία και βέβαια να καταφέρεις να γίνεις διαχρονική αξία στο είδος που υπηρετείς κι αυτό το αποφασίζει το κοινό με το αλάνθαστο κριτήριο του.
- Ποια είναι η ισχυρότερη ανάμνηση που έχετε από τη δική σας θεατρική διαδρομή –μια στιγμή που σας καθόρισε ή σας συγκίνησε βαθιά–;
Έχω πολλές δυνατές αναμνήσεις συνεργάστηκα από μικρή με τους θρύλους του Ελληνικού θεάματος που ήταν και οι δάσκαλοι μου, τους οφείλω πολλά. Αν πρέπει όμως να επιλέξω θα πω, την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην σκηνή της Επιδαύρου μόλις 19 ετών με «Σφήκες» του Αριστοφάνη θίασος του Κώστα Βουτσά. Η αγωνία και τα συναισθήματα απερίγραπτα.
.jpg)
- Πώς αντιμετωπίζετε την κριτική (θετική ή αρνητική) και πόσο επηρεάζει τις επόμενες καλλιτεχνικές σας επιλογές;
Με ενδιαφέρει πολύ η κριτική, την επιζητώ και την υπολογίζω, έχω την ευλογία να δέχομαι εδώ και πολλά χρόνια θετικές ενθουσιώδεις κριτικές για την δουλειά μου και θεωρώ ότι αυτή είναι και η σημαντικότερη ικανοποίηση και ανταμοιβή μου.
- Πέρα από τις τρέχουσες παραστάσεις, τι ετοιμάζετε για το μέλλον; Υπάρχουν σχέδια ή όνειρα που επιθυμείτε διακαώς να πραγματοποιήσετε;
Αυτή την στιγμή με ενδιαφέρει η πορεία της νέας μου παράστασης , μιλώ για την «Οδύσσεια» ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, είμαι ενθουσιασμένη από τις συγκινητικές κριτικές και θέλω να την παρουσιάσω σε ολόκληρη την Ελλάδα. Την Άνοιξη βέβαια θα αρχίσω να παρουσιάζω και πάλι την «Ελένη» του Ευριπίδη στα αρχαία θέατρα κάτι που ξεκίνησε πέρυσι με μεγάλη επιτυχία και επιθυμώ και να συνεχιστεί και φέτος με την ίδια ανταπόκριση από το κοινό.
- Αν μπορούσατε να δώσετε μια συμβουλή στον εικοσάχρονο εαυτό σας, που ξεκινούσε τώρα την καλλιτεχνική του πορεία, ποια θα ήταν αυτή;
Άνοιξε τον δικό σου δρόμο για τα όνειρα σου και ακολούθησε τον έτοιμη για τις μάχες που πρόκειται να δώσεις, το ταξίδι έχει σημασία, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος.
- Τέλος, ποια είναι η δική σας ευχή για το ελληνικό θέατρο και το κοινό του για τη νέα χρονιά/περίοδο;
Εύχομαι να είμαστε ικανοί να δημιουργούμε αξιόλογες παραστάσεις, να χαιρόμαστε τους νέους ταλαντούχους δημιουργούς και να υποστηρίζει ο κόσμος όλο και περισσότερο όσα συμβαίνουν στο Ελληνικό θέατρο και έχουν αξία.
Εισιτήρια για τις παραστάσεις στο Ράδιο Σύτι «Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ» εδώ και «Οδύσσεια» εδώ
