Όλος ο κόσμος αυτό το καλοκαίρι ο κόσμος αποτίει φόρο τιμής σε μια μοναδική καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, τον Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο οποίος γεννήθηκε πριν από 100 χρόνια στις 25 Αυγούστου. Χιλιάδες εκδηλώσεις σε όλη την υδρόγειο τιμούν την εκατονταετηρίδα της γέννησής του και τη μουσική του, συμφωνική, χορωδιακή, για μπαλέτο, μουσική δωματίου, ακόμα και της ταινίας του 1954 του Elia Kazan Waterfront, με πρωταγωνιστή τον Marlon Brando.
Η μεγαλοφυής του αντίληψη για τη μουσική σε συνδυασμό με την έντονη συναισθηματική νοημοσύνη του έκαναν την περίπτωση του Μπερνστάιν μοναδική παγκοσμίως. Ο κόσμος της μουσικής δε μπορεί να τον ξεχάσει καθώς το παράδειγμά του ήταν μοναδικό. Ο Μπερνστάιν μεγάλωσε σε μια εβραϊκή οικογένεια στη Βοστώνη χωρίς μουσικό υπόβαθρο: ήταν 10 ετών όταν μια τυχαία συνάντηση με το παλιό πιάνο της θείας του Κλάρας τον έβαλε στο μονοπάτι της μουσικής. «Από εκείνη τη στιγμή», ανέφερε αργότερα, «ήξερα ότι η μουσική έπρεπε να είναι η ζωή μου».
Από το θρυλικό του ντεμπούτο σε ηλικία 25 ετών το 1943 ως μαέστρος, ο Μπερνστάιν ήταν ο πρώτος μουσικός διευθυντής της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης, σε αυτή την ηλικία. Στις 14 Νοεμβρίου του 1943 αντικαθιστά στο πόντιουμ την τελευταία στιγμή τον Bruno Walter (λόγω ασθενείας) σε μια συναυλία που επρόκειτο να αναμεταδοθεί σε ολόκληρη την Αμερική. Έκτοτε η ζωή του δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια. Το 1953 ο Bernstein διευθύνει τη Μήδεια του Luigi Cherubini στο θέατρο La Scala του Μιλάνο, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κάλλας, αποτελώντας έτσι τον πρώτο αμερικανό αρχιμουσικό που πάτησε το πόδι του στο «ιερό» πόντιουμ της όπερας αυτής.
Το πιο σημαντικό του έργο είναι αναμφισβήτητα το μιούζικαλ West Side Story που σήμερα θεωρείται πιο επίκαιρο από ποτέ. Η ιστορία του ήταν πρωτοποριακή όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουέι το 1957 αλλά και όταν έγινε ταινία που κέρδισε 10 όσκαρ το 1962. Εκτός από το μουσικό ενδιαφέρον το οποίο παρουσιάζει, η ιστορία της Πορτορικανής Μαρίας και του Πολωνοαμερικανού Τόνι που ενσάρκωσαν στην οθόνη η Natalie Wood και ο Richard Beymer δεν αναβιώνει μόνο το μύθο δυο κατατρεγμένων εραστών αλλά φέρνει στο προσκήνιο μια υπόθεση που απασχολεί σήμερα όσο ποτέ τόσο την Αμερική όσο και ολόκληρο τον κόσμο. Την δυσκολία του να είναι μαζί και να συνυπάρξουν δυο άνθρωποι με διαφορετική θρησκεία και καταγωγή, με διαφορετικό φύλο και πολιτισμικό περιβάλλον. Κανονικά σήμερα το έργο του Μπέρνστάιν έπρεπε να είναι θεματικά ξεπερασμένο. Όμως ο κόσμος του 2018 είναι πιο διχαστικός και η ιστορία του West Side Story ποτέ δεν φαινόταν πιο προφητική.
H ποιήτρια Cynthia Zarin υπενθύμισε πρόσφατα στο The New Yorker πως από το μιούζικαλ έμαθε ότι «το πιο σημαντικό πράγμα πέρα από τις σπασμένες καρδιές είναι να μάθουμε να προχωράμε όλοι μαζί. Μετά από περισσότερα από 60 χρόνια και εκατό χρόνια από τότε που γεννήθηκε ο μύθος που λέγεται« Lenny », δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι ότι πρόκειται για μια συλλογική ανθρώπινη τραγωδία το ότι δεν έχουμε ακόμα μάθει πώς να το κάνουμε αυτό».
Φωτογραφικό υλικό
