Ίσως να ακουστεί παράταιρο αλλά μια δημοσίευση ενός προσώπου που γνωρίζω πολύ καλά μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη, κυρίως το περιεχόμενο και όσα δημόσια αναφέρει.
Ο λόγος για τη Νταίζη Λεμπέση, κόρη του Γιώργου και της Νινέτας που από τα γεννοφάσκια της γυροφέρνει σε πρόβες, καμαρίνια, περιοδείες μέχρι υποδοχή και ταμείο κάνει και αν χρειαστεί, είμαι βέβαιος, και την καθαρίστρια σκουπίζοντας τη σκηνή για να είναι όλα έτοιμα.
Η μακροχρόνια φιλία μας που κρατά δεκαπέντε -κοντά- χρόνια μπορεί να μην υπήρξε πάντα ρόδινη, καθώς πάντα προσπαθώ να κατανοήσω τον ιδιόμορφο τρόπο σκέψης των ανθρώπων που ζουν και αναπνέουν από το θέατρο ουδέποτε όμως υπήρξε έντονη και όταν συνέβη, οφείλονταν πιστεύω σε χαζοπαρεξηγήσεις. Μα και πως θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο από μια γυναίκα που η προσφορά είναι στο dna της και για ότι στραβό εκδηλωθεί την επόμενη μέρα έχει ξεχαστεί.
Ωστόσο τέτοια άτομα είναι ευάλωτα, κοινός ανυπεράσπιστα και τις περισσότερες φορές εκτός κυκλώματος, αρνούμενοι να εισέλθουν σε παρεάκια, συμφωνίες και πρακτικές προβολής/προώθησης. Ο λόγος; Δεν αντέχουν την αδικία. Θα κάνει τη δουλειά της αλλά θα βοηθήσει άπαντες.
Και είναι στιγμές που ταυτίζομαι και συμμερίζομαι τις απόψεις της, το πώς ζει, έτσι όπως ζει, πως επικοινωνεί και με τι τρόπο νοιάζεται για σένα και για κάθε θεατρική παράσταση. Είναι άτομο, θα το πω και ας μη παρεξηγηθώ, έτσι τουλάχιστον το νιώθω, που σε πολλά μοιάζουμε, με βασικότερο να βοηθήσεις έναν θίασο, έναν νέο καλλιτέχνη, μια παράσταση που δεν πάει καλά… Όλα αυτά τα πράττει και με το παραπάνω κι ας μην βγάζει μια δραχμή, κι ας μετά της γυρνούν την πλάτη, ή την αγνοούν. Είμαι βέβαιος δεν της νοιάζει μια. Με κέφι το κάνει έχοντας ήσυχη την ψυχούλα της. Αλλά και γιατί έτσι γαλουχήθηκε από τον σπουδαίο πατέρα της, μια μάνα που σεβόταν τον χώρο, τους θεατρανρώπους που δίπλα τους μεγάλωσε και είναι η μόνη, ναι η μόνη, που τους νιώθει μέχρι το μεδούλι… Έχω άπειρα παραδείγματα που αν δεν ήταν αυτη θα πήγαιναν άπατα, μα δεν είναι ο χώρος και η στιγμή να καταγραφούν εδώ, άσε που θα μου θύμωνε.
Και φυσικά σε πολλούς ενοχλεί. Βγάζουν χολή, την αμφισβητούν, προσπαθούν να την ακυρώσουν μα ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πως αυτός ο άνθρωπος δεν θα αλλάξει ποτέ γιατί είναι ζυμωμένη και πλασμένη από τους κορυφαίους του θεάτρου μας. Επιπλέον, είναι ένας χορτάτος άνθρωπος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, να κοκορευτεί για κάτι και αποφεύγει τη δημοσιότητα, ενώ της αρέσει η απομόνωση μετά τα φλας.
Το κεφάλαιο Νταίζη είναι τεράστιο και δεν εξαντλείται σε μια τύπου σημείωση, αλλά διαβάζοντας ένα τελευταίο ποστ στο προφίλ της την θαύμασα για τα όσα χύμα και τσουβαλάτα αναφέρει και εντελώς ακομπλεξάριστα και ένιωσα την ανάγκη να της πω δυο λόγια, που μάλλον ποτέ δεν της εξέφρασα δημόσια.
Πόσο την νιώθω, εκτιμώ και αγαπώ.
Να τι αναφέρει στο ΦΜ….
Απόφαση είναι και το να καμαρώνεις που σε βλέπεις χαρούμενη. Έκανα μεγάλη διαδρομή για να φτάσω εδώ. Έκλεισα κύκλους, απομακρύνθηκα από τοξικούς ανθρώπους, δούλεψα πάρα πολύ για να μην είμαι απλά η κόρη κάποιου, το πλήρωσα με την υγεία μου αλλά σε μια κοινωνία που βασικά προμοτάρει αντρικά πρότυπα έπρεπε να δουλέψω δύο φορές παραπάνω μιας και είμαι το πρωτότοκο παιδί και ουπς είμαι γυναίκα.
Γυναίκα που δεν θέλησε να διαλέξει τον εύκολο δρόμο, γυναίκα που πάλεψε και παλεύει βασικά με αξιοπρέπεια. Πόρτες έκλεισαν αλλά πόρτες έκλεισα και εγώ. Πιο πολύ έκλεισα εγώ για να είμαι ειλικρινής.
Καθοριστικής σημασίας τα γενέθλια μου που αργούν ακόμα αλλά σημείο αναφοράς μου φέτος. Όταν ήμουν μικρή έλεγα πωπω στα πενήντα θέλω να είμαι χαρούμενη. Φτάνουν τα πενήντα τον Νοέμβριο και νομίζω ότι το μικρό Νταιζάκι είναι πολύ περήφανο για το τωρινό Νταιζάκι. Αγαπάω πολύ και με πάθος. Δουλεύω ασταμάτητα και ονειρεύομαι ασταμάτητα. Είμαι πολύ πιστή φίλη αν πειράξεις δικό μου άνθρωπο θα σε κολλήσω στον τοίχο. Πρόσφατα έμαθα να κάνω το ίδιο και για εμένα.
Χρόνια τώρα την είδα ο σωματοφύλακας όλων εκτός του ίδιου μου του εαυτού. Έχουν έρθει όμορφα, έχουν έρθει δύσκολα, έχουν έρθει αναπάντεχα, έχουν έρθει, απροσδόκητα, άνθρωποι που έχω ευεργετήσει με πούλησαν, άνθρωποι που έχω ευεργετήσει επίσης γίναν μια αγκαλιά, το όνομα μου πολύτιμο αλλά και πόλος ανταγωνισμού, ζήλειας και κακίας.
Γιατί αυτή;
Τι ανάγκη έχει αυτή;
Είσαι διπρόσωπη σκύλα μου ήρθε μήνυμα του Αγίου Πνεύματος από κάποια που όχι μόνο ευεργέτησα αλλά έτρεχα και μαζί της σε μοναστήρια. Δεν κάνει καλή δουλειά, να την προσέχεις, δεν ξέρει από θέατρο δεν πάταγε στις παραστάσεις των γονιών της, λέει ψέματα πως σπούδασε Αγγλία, πουλάει μούρη ότι τους ξέρει όλους, είναι σνομπ, είναι αγράμματη, δεν ξέρει κανέναν, παρακαλάει για να δίνει συνεντεύξεις, δεν ξέρει να βράσει ούτε αυγό, εκμεταλλεύεται την ψωρίαση προς όφελος της, χαμογελάει ψεύτικα κλπ κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι έχουμε ψωρίαση ξέρουμε πως τα κρύβουμε όλα μέσα μας. Η αλήθεια είναι επίσης πως έχω παρεξηγηθεί από δημοσιογράφους που θαυμάζω και εκτιμάω ακριβώς γιατί ντρέπομαι και δεν θέλω να δώσω συνέντευξη προτιμώ να κάθομαι στην γωνίτσα μου. Δεν υπήρξα ποτέ μου σνομπ ούτε οι γονείς μου ήμουν πάντα πολύ χορτάτη και πολύ γενναιόδωρη.
Έχω βοηθήσει όλο το Ελληνικό θέατρο και δε θα σταματήσω να το κάνω γιατί έτσι με μεγάλωσαν. Δεν κατάφερε κανείς να με κάνει να αλλάξω την ψυχή μου και η ψυχή μου έχει φως και αγάπη. Μου αρέσουν οι τσαλακωμένες και άφιλτρες φωτός και θα συνεχίσω να πορεύομαι με το ίδιο ήθος, την ίδια αξιοπρέπεια και το ίδιο νοιάξιμο για αυτόν τον χώρο γιατί εμένα αυτός ο χώρος είναι το σπίτι μου.
Πλησιάζει η γιορτή μου, έχω σπίτι που δεν κάηκε, έχω την υγεία μου, αντιμετώπισα τις φλόγες στα ίσα όπως και τους ανθρώπους, η αγκαλιά μου είναι γενναιόδωρη από επιλογή και όχι από ανάγκη, κουβαλάω την ψωρίαση σαν μέρος της καθημερινότητας μου, αισθάνομαι κούκλα με ή χωρίς αυτήν, δεν με ενδιαφέρει ο κοινωνικός μου περίγυρος, κάνω επικοινωνία και προβολή ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ και όχι του εαυτού μου, οι φίλοι μου είναι λίγοι και καλοί, έμαθα να βάζω όρια, έμαθα να κοιτάζω εμένα, η καλύτερη μου είναι όταν μαγειρεύω για αυτούς που αγαπώ, συγχωρώ για να έχω φως, πιστεύω στον Θεό δεν με άφησε ποτέ και στην ωριμότερη φάση της ζωής μου ό,τι και να γίνει θέλω να σου πω πως είμαι καλά.
Νομίζω όταν σταματάς να σε νοιάζει το τι θα πουν οι άλλοι και απλά χαμογελάς γιατί έχεις κατακτήσει αυτά που εσύ ήθελες είναι μεγάλη νίκη. Να είσαι ο εαυτός σου. Να αγαπάς πρώτα εσένα και μετά τους άλλους.
Να χαίρεσαι με τα απλά. Να είσαι ταπεινός. Να πατάς στη γη. Να λες ευχαριστώ. Να λες συγνώμη. Να λες εδώ έκανα λάθος.
Η αγκαλιά σου να είναι υπέρ τεράστια. Όταν δε σε σέβονται να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά. Να μετράς άστρα και να κάνεις ευχές. Να ερωτεύεσαι. Να ακούς το γέλιο σου. Να τραγουδάς. Να τραγουδάς εντός σου και εκτός σου. Και καθώς γράφω όλα αυτά τσουπ και οι εξετάσεις όλα καλά
Όποιος δεν έχει έρθει σε απόσταση αναπνοής με φωτιά δεν θα με καταλάβει.
Το να μην μπορείς να πάρεις ανάσα είναι εφιαλτικό. Παιδιά είναι εφιαλτικό. Τώρα που όλο αυτό έχει περάσει εγώ έβαλα το άφιλτρο χαμόγελο μου και πάω να κατακτήσω τα θέλω μου. Μεγάλο ευχαριστώ μεγάλο όμως για όλη την αγάπη και την φροντίδα που εισέπραξα.
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί και ουου κάνω όνειρα τρελά 🦋💃🎶🫶🙏♥️🌈🌺⭐🚀🌞😁
