Η Ηρώ ο Μιχάλης και η διαλυμένη Φαίδρα…
Δεν θα επεκταθώ στο θέμα και οι δυο είναι αγαπημένοι φίλοι και τέτοια γεγονότα ειλικρινά με στεναχωρούν. Μιλώ για την ηθοποιό Ηρώ Μουκίου και τον μουσικό Μιχάλη Χατζηαναστασίου που σήμερα φτάσανε να μη μιλιούνται.
Ο λόγος για το «Φαίδρας Άτοπος», μια αντικειμενικά, ναι αντικειμενικά καλή παράσταση που ξεκίνησε δειλά πέρσι στο θέατρο Αθήναιον, ενώ ετοιμαζόταν δυο χρόνια πριν. Και προς έκπληξή μας όταν πρωτοπαρουσιάστηκε άρεσε υπερβολικά πολύ (αυτή είναι η έκπληξη, το μέγεθος δηλαδή) η οποία πήγε αναπάντεχα καλά και εισπρακτικά,.
Εντυπωσίασε την Κριτική Επιτροπή των Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης με 3 υποψηφιότητες (Α’ Γυναικείου, Κειμένου και μουσικής, μια εκ των οποίων πήγε στην εξαίρετη πρωτότυπη μουσική που έγραψε ειδικά για το έργο της Δήμητρας Μήττα, ο μαέστρος, θά’ λεγα και δικαίως το κέρδισε, καθώς τόσο εμπνευσμένη και δεμένη με την παράσταση, σπάνια συναντάμε. Το αντίκτυπο ήταν τέτοιο, που στη σύντομη πορεία του, από τα τέλη της περσινής σεζόν όπου ξεκίνησε, το μυρίστηκε το ΚΘΒΕ και τιμητικά το ενέταξε στις φιλοξενούμενες παραστάσεις τον περασμένο Νοέμβριο όπου δεν έβρισκες καρεκλάκι στο έστω, μικρό φουαγιέ της ΕΜΣ.
Τώρα, πως το δίδυμο της επιτυχημένης αυτής παράστασης κατέληξε με την ηθοποιό να ξεκινά ένα νέο κύκλο παραστάσεων στην Αθήνα, πρεμιέρα έχει την Κυριακή 21 του Γενάρη στο Εν Αθήναις με αντικατάσταση νέου μουσικού και μουσικής (Νίκος Ξανθούλης) και πως ο μαέστρος εξέδωσε ένα κείμενο στο προφίλ του με πολύ μα πολύ σκληρές αιχμές, σαφώς υπάρχει ένα οργιώδες παρασκήνιο που ξεκινά από τις πρώτες πρώτες κιόλας πρόβες τους…
Για τις οποίες ενώ σκόπευα να «αναδείξω» μέσω τηλεφωνικών επαφών δεν θέλω να ασχοληθώ ανάβοντας ένα ακόμη φυτίλι, που εντέλει δεν θα΄ χε και κανένα νόημα πέρα από πολλά κλικς, αλλά ούτε να πάρω θέση καθώς όπως είπα τους εκτιμώ, πιστεύω στις καλλιτεχνικές τους ικανότητες τις οποίες έχουν αποδείξει χρόνια τώρα και με το παραπάνω.
Στο θεατρικό μετερίζι αυτά συμβαίνουν, το μην ταιριάζουν δηλαδή τα χνώτα μας. Και είτε το θέλουμε είτε όχι, όλοι κρινόμαστε. Από τα θέλω και τα πιστεύω μας, από το τι άποψη θεωρούμε έχει ο κόσμος για μας, το ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε αλλά και το πώς εκτιθόμαστε.
Για μας (και ως Κουλτουρόσουπα) είναι στενάχωρο να δημιουργούνται τέτοιες «εντάσεις» καθώς πιστεύουμε πως μεγάλο θύμα είναι το θέατρο, φυσικά και οι θεατές. Από καρδιάς εύχομαι καλή επιτυχία και στους δυο. Το εννοώ!
