Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Χαίρετε χαίρετε χαίρετε!
Τι μου κάνετε; Πως μου είστε;
Σας έχει τρελάνει η ζέστη ή η βροχή;
Αγωνιάτε για:
α) Τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών;
Β) Το αν στη Μύκονο, η ξαπλώστρα δεν έφτασε τις τρεις χιλιάδες ευρώ και φοβάστε μη σας πούνε τίποτα παρακατιανές;
γ) Το περιτύλιγμα burgers των GOODY’S όπου βάλανε την LGBTQ σημαία και όχι την Ελληνική;
Πολλά τα φλέγοντα ζητήματα και αυτή την εβδομάδα αλλά μιας που πλησιάζει το τέλος των σχολικών μαθημάτων αλλά και των δραστηριοτήτων μικρών και μεγάλων, θα ήθελα να αναφερθώ στα τμήματα των θεατρικών εργαστηρίων.
Τελειώνουν και αυτά τη δημιουργική τους χρόνια και συνήθως επισφραγίζουν τη λήξη και την ανανέωση του ραντεβού τους…. με μια παράσταση!
Θα με ρωτήσετε τώρα καλά, πως σου ήρθε να ασχοληθείς με τις θεατρικές ομάδες των εργαστηρίων ή αλλιώς τις ερασιτεχνικές, για να απαντήσω πως μια από τις ασχολίες – εργασίες μου, είναι αυτές οι ομάδες!
Κάποιοι μπορεί να ντρέπονται ή να μη θέλουν να εμπλέκεται το όνομά τους με εργαστήρια για μα μη χαλάσουν την εικόνα τους, αλλά πραγματικά δε με ενδιαφέρουν ούτε αυτοί, ούτε η λογική τους. Νιώθω υπερήφανος για τις ομάδες στις οποίες καλούμαι να διδάξω ή να σκηνοθετήσω.
Γι’ αυτό, εδώ και δεκαπέντε χρόνια ξεκίνησα να κρίνω και διαφορετικά τις ερασιτεχνικές παραστάσεις.
1) Γνωρίζουμε πως οι ηθοποιοί δεν είναι επαγγελματίες και ό,τι δούμε θα είναι ένα αποτέλεσμα που θα βασίζεται απλά στην ειλικρινή αγάπη αυτών των ανθρώπων για το θέατρο και στην ανάγκη τους να δημιουργήσουν και να εκφραστούν.
2) Κάνεις δεν πληρώνετε αντιθέτως μπορεί να πληρώνουν τα μαθήματά τους και αν είναι ομάδες που δημιουργήθηκαν καθαρά για να ανεβάζουν παραστάσεις, τότε πληρώνουν και οι ίδιοι σκηνικά, κοστούμια φώτα και τους ανθρώπους που θα τα επιμεληθούν.
3) Πρόβες κάνουν μία ή δύο φορές την εβδομάδα γιατί οι πιο πολλοί εργάζονται.
4) Επειδή ακριβώς δεν είναι η βασική τους εργασία, δεν γνωρίζουν πως να διαχειριστούν το θεατρικό κείμενο, το λόγο, την αναπνοή τους, όποια και να είναι η καθοδήγηση που θα έχουν από τον σκηνοθέτη τους.
Επίσης αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει μάθει το σώμα και το μυαλό να απομνημονεύει εύκολα κινήσεις, στήσιμο και χορογραφίες. Λόγω έλλειψη εμπειρίας, μπορεί να ξεχνούν λόγια, να μη γνωρίζουν πως να σώσουν μια κατάσταση και γενικότερα να αγχώνονται πολύ περισσότερο και από τους επαγγελματίες
5) Δεν έχουν χώρο δικό τους, συγκεκριμένο πολλές φορές και αναγκάζονται να προσαρμόζονται όπου υπάρχει διαθέσιμος ή να επινοικιάζουν ένα χώρο προβών ή ένα θέατρο.
6) Πρέπει να πορευθούν με ό,τι έχουν, με όσους έχουν και να τους αξιοποιήσουν όλους ανεξαρτήτου ηλικίας, γνώσης αντικειμένου ή εμπειρίας…
Παρ’ όλα αυτά, πως γίνεται πολλές φορές και οι παραστάσεις τους να είναι πολύ καλύτερες από των γνωστών φτασμένων ηθοποιών και σκηνοθετών;
1) Δεν παίζουν για να ζήσουν από αυτό το επάγγελμα αλλά για να μάθουν και πολλοί για να ψυχαγωγηθούν, οπότε δεν έχουν την βαρύτητα του άγχους του επαγγελματία το οποίο θα αμαυρώσει την εικόνα του και έπειτα μπορεί με μεγάλη δυσκολία να βρει την επόμενή του δουλειά.
2) Παίζουν με αγάπη, όχι από συνήθεια και βάζουν περισσότερο ψυχή από κάποιους διάσημους οι οποίοι εφόσον πέτυχαν, απλά δανείζουν το όνομα και την παρουσία τους έναντι αδράς αμοιβής ώστε απλά να σείονται και να φέρονται επάνω στη σκηνή.
3) Δεν υπάρχει σε τέτοιο μεγάλο βαθμό το άγχος του γοήτρου, κύρους, του γεμάτου θεάτρου μιας και δεν είναι επαγγελματίες. Μπορεί να το κάνουν για την καύλα τους ή γιατί μπορεί κάποιες ομάδες να έχουν χρηματοδοτηθεί από έναν σύλλογο ή σωματείο ή από τον ίδιο το δήμο τους
4) Γιατί δεν έχουν καεί σαν εικόνα παίζοντας παρόμοιους ή παρεμφερείς ρόλους ώστε να προσθέσουν άγχος στο αν είναι όμοιοι με κάποια προηγούμενη ερμηνεία τους
5) Γιατί μπορεί να βρεις διαμαντάκια ακατέργαστα που το έχουν από τη φύση τους και μπορεί να χρειάζονται ελάχιστη καθοδήγηση ( ένας στους χίλιους ), ή να έχουν απίστευτη αντίληψη και ικανότητα στον αυτοσχεδιασμό
6) Η υπερβολική αγάπη τους για το θέατρο, είτε έχουν χρήματα είτε τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, τους οδηγεί ενστικτωδώς να διαβάζουν θέατρο, να παρακολουθούν σεμινάρια, να πηγαίνουν να βλέπουν παραστάσεις, κάτι που δεν κάνουν τόσο συχνά κάποιοι επαγγελματίες πλέον λόγω έλλειψης χρόνου, λόγω δικών τους προβών ή παραστάσεων, λόγω σνομπισμού η λόγω του ότι θέλουν να περάσουν κάπου αλλού τον ελεύθερό τους χρόνο και όχι πάλι να κινηθούν γύρω από τον εργασιακό τους χώρο
7) Η πηγαία ανάγκη για κάτι διαφορετικό από την καθημερινότητα και την εργασία, τονώνει την ανάγκη της εκτόνωσης και σε συνδυασμό με την αγάπη, πολλές φορές δεν κωλώνουν να φτιάξουν σκηνικάρες και απίστευτα κοστούμια ή μουσικές…
Προσοχή! Με τα παραπάνω δεν παίρνουν συγχωροχάρτι όλοι….
Και εδώ μπορεί να δεις αρπαχτές ή ανέμπνευστες παραστάσεις λόγω έλλειψης: α) σκηνοθέτη, β) βασικών γνώσεων του αυτοαποκαλούμενου σκηνοθέτη, γ) σοβαρότητας, χαβαλέ, ασυνέπειας μιας και δεν είναι η βασική τους δουλειά και το κάνουν από χομπι, άρα κακό αποτέλεσμα.
Σκεφτείτε όσοι παρακολουθείτε θέατρο και καλώς πράττετε, πόσες φορές φύγατε από παράσταση, πόσες φορές είπατε τι πατάτα ήταν αυτή, έχασα το χρόνο και τα χρήματα μου, αρπαχτή, κοροϊδία, πήραν επιχορήγηση και μας παρουσίασαν ένα τίποτα απλά για να πούνε οτι κάνανε την παράσταση και τα άλλα τα βάλανε τσέπη…
Άρα μνημονεύσατε ίσως το ερασιτεχνικό… αν δεχτήκατε ποτέ να πάτε!
Πόσες φορές και αν δε σε κάλεσαν συνάδελφοί σου να δεις παράσταση και ενώ ήθελες να φύγεις από τα μισά, έμεινες για να συγχαρείς, για να δείξεις ότι αποδέχτηκες την πρόταση και τους τίμησες ή απλά έμεινες για τις δημόσιες σχέσεις, για να σε δούνε ότι υπάρχεις και δεν είσαι ξεχασμένος, για να μοστραριστεί η φάτσα σου σε κάποιο μέσο ή περιοδικό…
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως και φεύγω από παραστάσεις και έχω πει σε γνωστό συνάδερφο: Τα σκετσάκια που κάναμε κάποτε στην κατασκήνωση ήταν κλάσης ανώτερα…. ή σε άλλους: Τα κοστούμια σας ήταν εξίσου καλά με εκείνα της σειράς του Alter με την Κυρα Φροσύνη….
Αν είναι κάποιος καλός φίλος συνάδερφος και με ρωτήσει, θα του πω με τρόπο και τα αρνητικά αν υπάρχουν και τα θετικά….
Άρα τι να ζηλέψουν οι ερασιτέχνες μετά;;;
Πλέον δεν τα λέω αυτά τόσο χοντρά…. είμαι λίγο πιο προσεκτικός και αν δεν μου αρέσει κάτι και θεωρήσω πως οι ερασιτεχνικές που βλέπω είναι απείρως καλύτερες…..αν με πετύχουν έξω και ερωτηθώ, θα πω μια κλασική φράση που πάντα πιάνει και σας την προτείνω:
Έχω την ανάγκη να κάνω ένα τσιγάρο, να καθήσει η παράσταση…. (Συνοδευόμενη με το κατάλληλο ύφος) Και έτσι την κάνω με ελαφρά!
Όσο μπορείτε, όσο έχετε χρόνο και διάθεση, καλό θα ήταν να παρακολουθείτε όλων των ειδών τις παραστάσεις, επαγγελματικές και ερασιτεχνικές… Σίγουρα κάτι θα κερδίσετε….Θα μάθετε τι θέλετε να ξαναδείτε ή τι πρέπει να αποφεύγετε….!!!
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
