«OI ANApOdOI» είναι μια ιδιαίτερη θεατρική περφόρμανς – παράθυρο στον ανθρώπινο ψυχισμό που έχει προγραμματιστεί να παρουσιαστεί στο θέατρο Ανετον κάνοντας έναρξη του θεατρικού φεστιβάλ του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Η Ελεονώρα Αϊβαζίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. Με σπουδές κλασικής κιθάρας στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος. Εργάζεται ως ηθοποιός από το 1999. Διετέλεσε μέλος του θεάτρου τέχνης Ακτίς Αελίου (2000-2009). Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Γ. Ρήγα, Θ. Μουμουλίδη, Γ. Εμμανουήλ, Ν. Σακαλίδη, Ε. Δημητροπούλου, Ε. Δημοπούλου κ.α. Ενδεικτικές παραστάσεις: «Ο Φάτσερ στις πόλεις» του Μπ. Μπρέχτ 1999 , «Ο κατα φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου 1999, «η Μεταμόρφωση» του Φ. Κάφκα 2002-3 (Balkan Performing Arts Market 2006), «Υμπύ Τύραννος» των Α. Ζαρρύ και Π. Μάρκαρη 2003, «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τ. Ουίλιαμς 2004, «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών» του Δ. Δημητριάδη 2006 , “Ιππόλυτος καλυπτόμενος” του Β. Παπαγεωργίου 2007(ΧΙΙΙ Διεθνής συνάντηση αρχαίου δράματος “Η γυναίκα στο αρχαίο δράμα” Δελφοί 2007), «Μακμπέθ» του Ου. Σαίξπηρ 2007-8 , «Η τριλογία της Μήδειας» του Χ. Μύλλερ 2008-9, «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζ. Π. Σάρτρ 2009 κ.α.
Έχει σκηνοθετήσει τις εξής παραστάσεις: «Γρανάδα» 2009 (Ακτίς Αελίου), «Το Μαύρο Νερό» της Reza de Wet 2012-13 (eclipses group theater), «Αναζητώντας τον χαμένο Χάρη» της Ι. Λιούτσια 2023 (OMNIA), «Atsumori» του Zeami Motokiyio με την performance «ο Θεριστής» 2020 (ΟΜΝΙΑ), “OI ANApOdOI” των Ελ. Αϊβαζίδου-Ν. Καραμανίδου 2024 (ΟΜΝΙΑ).
Διδάσκει υποκριτική, αυτοσχεδιασμό και φωνητική από το 2000 σε θεατρικά εργαστήρια και δραματικές σχολές. Έχει συνθέσει μουσική και τραγούδια για παραστάσεις και έχει μελοποιήσει ποιήματα των Κ. Καρυωτάκη, E. A. Poe, Dylan Thomas. Το 2018 δημιούργησε το μουσικό σχήμα “Eleonora and the Poetic Quartet“. Είναι ιδιοκτήτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του εργαστηρίου θεάτρου OMNIA όπου διδάσκει και σκηνοθετεί (2018-σήμερα).
Για την παράσταση η πολυσχιδής Ελεονώρα Αϊβαζίδου μιλά στην Κουλτουρόσουπα
Ποια η αφορμή που ενέπνευσε το ανέβασμα της παράστασης;
Δεν υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που στάθηκε ως αφορμή για το ανέβασμα της παράστασης “OI ANApOdOI”. Η ανάγκη ενυπήρχε μέσα μου από πολύ παλιά. Οι εσωτερικές αναζητήσεις, τα υπαρξιακά ερωτήματα για τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, τι συναπαρτίζει όλα αυτά τα στοιχεία που μας διαμορφώνουν, κατά πόσο είμαστε αποτέλεσμα προσδοκιών και επιρροών του περιβάλλοντος, κατά πόσο έχουμε την επιλογή να ανατρέψουμε όλα όσα μας κρατάν στάσιμους-παγωμένους στο χρόνο… Ο σπόρος υπήρχε, όταν ωρίμασε και ευόδωσαν και οι συνθήκες, η ιδέα έγινε πράξη.
Ποιο, με δυο λόγια το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση και πως το προσεγγίσατε;
Η θεματική της παράστασης έχει να κάνει με τις προσωπικές ανακαλύψεις και αποκαλύψεις που συμβαίνουν μέσα από τους σταθμούς της ζωής μας, όταν τολμάμε να κοιτάξουμε τα κομμάτια του εαυτού μας που συχνά αποσιωπούμε. Η προσέγγιση έγινε αρχικά προς τα μέσα, ανακαλύπτοντας αλήθειες, που πολλές φορές φαντάζουν τρομακτικές. Στη συνέχεια συναντώντας αντίστοιχα ερεθίσματα σε άλλους ανθρώπους και κείμενα, άρχισα να “συνομιλώ” μαζί τους και να διαμορφώνω τα στοιχεία που θα πυροδοτούσαν τις απαιτούμενες κινήσεις μέσα μου ως δημιουργό.
Ποια στοιχεία του έργου θεωρείτε πιο σύγχρονα και επίκαιρα σήμερα;
Η παράσταση καταδεικνύει μία βαθύτερη υπαρξιακή συνθήκη. Σύγχρονη και διαχρονική ταυτόχρονα είναι η ανάγκη να θέτουμε ερωτήματα, να αμφιβάλλουμε, να προβληματιζόμαστε πάνω στις βεβαιότητες μας, σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει. Το ίδιο συμβαίνει και στους “ANApOdOUS”. Yπάρχει μια διαρκής εσωτερική μετατόπιση. Το έργο αποτελεί μια συμβολική πορεία της διαδρομής μας σ αυτόν τον κόσμο απο τη ματιά του παιδιού, της γυναίκας, του ανθρώπου. Οπως τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, τόσο κοινωνικά όσο και αξιακά, και ανατρέπουν την θέση μας στον κόσμο, έτσι και στους “ANApOdOUS”, όλα συμβαίνουν σε μια πύκνωση του χρόνου, πριν προλάβει να εδραιωθεί οποιαδήποτε βεβαιότητα. Η σκηνή γίνεται ένα σημείο αντίστασης απέναντι στη λήθη, ένας τόπος ενδοσκόπησης, αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας σε όσα συμβαίνουν γύρω και μέσα μας.
Ποιο θεωρείτε το πιο δυνατό της σημείο και γιατί;
Θα λέγαμε πως είναι η σύνθεση όλων εκείνων των στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν για την έκφραση της ιδέας. Από τον λόγο, τις παύσεις, τους ήχους, το σώμα, την εικόνα, την ενέργεια… Όλα μαζί συντέθηκαν σαν μια παρτιτούρα. Μια πολυφωνική ορχήστρα πραγμάτων που αποκτά κοινό λόγο.
.png)
Και αν συμπυκνώνατε σε μια φράση το βασικό μήνυμα που στέλνει αυτό το έργο, ποιο θα ήταν αυτό;
… ίσως κάτι σαν χαϊκού: “Κοίταξε το ποτάμι, δεν σταματά παρά στα μάτια σου.”
Πώς θα περιγράφατε το ύφος της παράστασης; Είναι κυρίως κωμικό, δραματικό, ένας συνδυασμός και των δύο, κάτι άλλο;
Υπαρξιακό. Περιέχει τις αγωνίες, τις εσωτερικές συγκρούσεις και τις συνειδητοποιήσεις, από όπου όλοι λίγο πολύ περνάμε κάποια στιγμή της ζωής μας.
Ποιες οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά τη δημιουργία της παράστασης και τί σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Σίγουρα ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της διαδικασίας ήταν το γεγονός ότι έπρεπε να παίζω και να σκηνοθετώ ταυτόχρονα. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ισορροπούσα σε ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στην ιδέα του δημιουργού, την ματιά του σκηνοθέτη και την παράδοση του ηθοποιού την ώρα της πράξης.
Αν έπρεπε να περιγράψετε την παράσταση με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Δημιουργία – Καταστροφή – Αναγέννηση
.png)
Τι καινούργιο προσφέρει η παράσταση στο δημόσιο διάλογο γύρω από τα ζητήματα που θέτει;
Ολα έχουν ειπωθεί πολύ πριν από μας. Το καινούργιο εμπεριέχεται στην συνολική ιδέα. Όταν κάτι βγαίνει με αλήθεια από μέσα μας δεν παύει να είναι νέο. Όπως ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο, ποτέ δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο, όσα παιδιά κι αν γεννηθούν.
Μοιραστείτε κάτι ενδιαφέρον από τα παρασκήνια της παράστασης
Πριν την παράσταση επικρατεί σιωπή, συγκέντρωση και επανασύνδεση με το νήμα που ενώνει το μέσα με το έξω.
Μιλώντας για τον στόχο, τί θα θέλατε να μεταφέρετε στον θεατή;
“Ο, τι δεν λέμε, το σκοτώνουμε δειλά πίσω από ένα σκοτεινό στενό, αλλά επειδή είναι τέτοια η τύχη μας, μόλις στρίψουμε τη γωνία θα το συναντήσουμε και πάλι.”
Το έργο προσκαλεί τον θεατή να κοιτάξει στον καθρέφτη χωρίς φίλτρα και ωραιοποιήσεις. Να αναμετρηθεί με τις παγιωμένες πεποιθήσεις περί ταυτότητας και προσδοκιών, ώστε να καταφέρει “να σπάσει τις αλυσίδες” που τον κρατάνε καθηλωμένο, στα προσωπικά και συλλογικά του τραύματα και να οδηγηθεί στην επανανακάλυψη ενός νέου εαυτού.
ΑΝΕΤΟΝ
«OI ANApOdOI» των Ελεονώρα Αϊβαζίδου, Νίκη Καραμανίδου.
Πρεμιέρα: Σάββατο 22 03 στις 21.00
Η Ελεονώρα Αϊβαζίδου μιλά στην Κουλτουρόσουπα
Ένα εσωτερικό οδοιπορικό από την ανυπαρξία ως το τίποτα μέσα στο χρόνο: η γέννηση, ο πρώτος λόγος, η σιωπή, ο πόνος, το «εγώ», το «εσύ», ο καθρέφτης ανάμεσά μας, το φύλο, ο κόσμος και η μοναξιά του.
Σκηνοθεσία: Ελεονώρα Αϊβαζίδου. Ερμηνεύουν: Ελεονώρα Αϊβαζίδου.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο 22 & Κυριακή 23/03 στις 21.00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
