Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα «αντιστάρ» στον εγχώριο καλλιτεχνικό κόσμο, εφόσον βέβαια αποδεχόταν ως προϋπόθεση τον όρο «σταρ», που δεν…
Για την ακρίβεια πρόκειται για χαρισματικό καλλιτέχνη με σπάνιο υποκριτικό ταλέντο υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων, ικανό να «μετατοπίσει» στον θεατή και ταυτόχρονα αναγνωρισμένο με σπουδαίες βραβεύσεις αλλά κυρίως με ευρεία απήχηση από «εκλεκτικό» θεατρόφιλο κοινό που τον ακολουθεί πιστά στις ποιοτικές επιλογές του… Ένας από τους λαμπρότερους ηθοποιούς της γενιάς του, που ξεχώρισε ακαριαία με τον πρώτο του τηλεοπτικό ρόλο ως «Λάζαρος» στο «Είσαι το ταίρι μου» κι έκτοτε ακολούθησε μια αξιοθαύμαστη θεατρική – αλλά και κινηματογραφική- πορεία σε ιδιαίτερα απαιτητικό ρεπερτόριο και με εξαιρετικές συνεργασίες, κερδίζοντας δύσκολα στοιχήματα, ζηλευτή καταξίωση, διακρίσεις, πάντα με διαρκή, επίπονο αγώνα και όραμα…
Η αντισυμβατική του προσωπικότητα μακριά από τη δημοσιότητα, η αυθεντική συστολή, η υπεράσπιση των αρχών του, η προσήλωση των τελευταίων χρόνων στον Θεό και τη χριστιανική πίστη- με δηλώσεις ενίοτε αμφιλεγόμενες στο στόχαστρο επικρίσεων- συνιστούν τα στοιχεία ενός ξεχωριστού, ασυμβίβαστου, πνευματικά ψαγμένου καλλιτέχνη, που θεωρεί «μέγιστη μορφή τέχνης την πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του» και τολμά να αντιταχθεί στο κυρίαρχο ρεύμα με όποιο κόστος… γιατί δεν αντέχει την «ευδαιμονία του αλλόκοτου» της εποχής, όπως ποιητικά δηλώνει ο Άρης Σερβετάλης, στην πληθωρική και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην Κουλτουρόσουπα με αφορμή την παράσταση «Η καρδιά του σκύλου» που αδημονούμε να παρακολουθήσουμε στο Θέατρο Αριστοτέλειον από τις 25 Απριλίου…
- Μετά από άκρως ενδιαφέρουσα πορεία χρόνων, με ποια συναισθήματα ανακαλείτε στη μνήμη το ξεκίνημά σας και πόσο εύκολο ή δύσκολο υπήρξε;
Το παιχνίδι ήταν ένα πεδίο έλξης. Με τους φίλους, με τους συμμαθητές, με τις ομάδες πάντοτε ήταν αυτή η όμορφη συνενοχή του παιχνιδιού. Με αυθορμητισμό και μπόλικο ένστικτο δημιουργούσαμε στην στιγμή τις συνθήκες και το παιχνίδι είχε είδη ξεκινήσει. Με την φοίτησή μου στην σχολή άρχισαν να μπαίνουν κάποια καλούπια, κάποιοι νόμοι, κάποιοι κανόνες που άλλοτε αντιδρούσα γιατί μου άρεσε ο πιο αυθόρμητος ασχεδίαστος τρόπος του παιχνιδιού, άλλοτε ωρίμαζε μέσα η ιδέα της προσαρμοστικότητας και της διαφορετικής ποικιλότητας που θα μπορούσε να έχει το κάθε παιχνίδι χωρίς να αποδομείται και να καταστρέφεται. Τα χρόνια της σχολής και λίγο μετά δεν ήταν εύκολα. Δούλευα παράλληλα για να βγαίνουν τα έξοδα της σχολής και τα προσωπικά καθημερινά, μέχρι που στο 3ο έτος ο διευθυντής της σχολής αποδέχτηκε το αίτημά μου να αναλάβω την καθαριότητα της σχολής σε καθημερινή βάση και να μην δίνω δίδακτρα. Εκείνη την χρονιά νομίζω πως η σχολή είχε γίνει και σπίτι. Όλη μέρα και όλο το βράδυ. Μετά την αποφοίτηση ήρθε η συνεργασία με την ομάδα χορού της δασκάλας μου Αντιγόνης Γύρα και της Αμάλιας Μπένετ και παράλληλα με πρωινή δουλειά ως κούριερ κάναμε 5 μήνες πρόβα για 2 με 3 παραστάσεις στο φεστιβάλ χορού που γινόταν τότε. Αδιάκοπο σφυροκόπημα, παιχνίδι με υλικά και ανεξάντλητες αντοχές. Πίστη στο παιχνίδι και το ένα έφερνε το άλλο. Όταν αισθανόμουν πως παύει να είναι παιχνίδι απομακρυνόμουν μέχρι να καθαρίσει και πάλι η αίσθηση αυτή. Καλώς ή κακώς άργησα πολύ να εντάξω τον επαγγελματισμό μέσα στην έννοια του «παίζω».
- Πώς εισπράξατε την πρώτη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία στο «Είσαι το ταίρι μου» με την ιδιαίτερη φιγούρα του Λάζαρου και πώς σας ακολούθησε στη συνέχεια;
Ήταν η πρώτη ουσιαστική συμμετοχή μου σε τηλεοπτική σειρά. Βρισκόμουν την περίοδο εκείνη με την ομάδα του Γιάννη Κακλέα στον Τεχνοχώρο και κάναμε μια παράσταση κόμικς. Είχε ενδιαφέρον πολύ ο χαρακτήρας που μου πρότειναν και το σενάριο ήταν πολύ καλά γραμμένο. Η περιοχή του Λάζαρου ήταν πολύ οικεία για εμένα εφόσον είχα πολλές ομοιότητες με αυτόν. Αυτό μερικές φορές στο παιχνίδι είναι πιο δύσκολο. Την ευχαριστήθηκα πολύ αυτή τη συνεργασία διότι όλοι οι συντελεστές ήταν καταπληκτικοί και υπήρχε μια εμπιστοσύνη ασχέτως αν ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε τηλεοπτική σειρά. Ήμουν 24 χρονών. Δεν περίμενα να έχει αυτήν την αποδοχή. Το να έχεις μια εκκεντρική εμφάνιση βαμμένα μαλλιά και αλλόκοτη συμπεριφορά ήταν ένα ρίσκο για την παραγωγή αλλά μια οικεία περιοχή για εμένα. Έχει χαραχτεί στη μνήμη μου πως, πριν το «ταίρι», στο δρόμο με αντιμετώπιζαν σαν ένα περιθωριακό στοιχείο επικίνδυνο και μετά το «ταίρι» σταματούσαν και μου μιλούσε ο κόσμος σαν να ήμασταν χρόνια φίλοι. Ο χαρακτήρας του Λάζαρου ήρθε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο οικογενειακά και βοήθησε, στήριξε και απάλυνε τις δύσκολες συνθήκες. Έφερε βέβαια την απότομη αναγνωρισιμότητα που δεν είναι εύκολο να τη διαχειριστεί κανείς όσο κι αν φαντάζει εύκολο και ωραίο.
«Είσαι το ταίρι μου»
- Η αποχή σας τα τελευταία χρόνια από τα τηλεοπτικά σήριαλ είναι συνειδητή επιλογή για συγκεκριμένους λόγους και ποιους;
Το θέατρο και οι θεατρικές πρόβες δεν είναι εύκολο να συνδυαστούν με τηλεοπτικά γυρίσματα. Ειδικά όταν οι παραστάσεις είναι πολύ απαιτητικές και η προετοιμασία τους επίπονη και χρονοβόρα. Τα τελευταία 10 χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με το θέατρο και όταν υπάρχει κάποιο κενό γίνεται για να πραγματοποιηθεί κάποια κινηματογραφική ταινία, τα γυρίσματα της οποίας είναι σε αριθμό ημερών πιο περιορισμένα. Μια τηλεοπτική σειρά απαιτεί αποκλειστικότητα και αφοσίωση.
- Οι επιλογές σας στο θέατρο διακρίνονται πάντα από ξεχωριστή ποιότητα και θέλουμε να ρωτήσουμε με ποια κριτήρια επιλέγετε τα εκάστοτε έργα;
Η ενασχόληση με μεγάλους δραματουργούς είναι καρποφόρα. Εκπαιδεύεσαι και διδάσκεσαι από αυτούς. Είναι χαρά και ευθύνη να καταπιάνεσαι με μεγάλους συγγραφείς και να ανακαλύπτεις στον βαθμό που σου επιτρέπουν τα δεδομένα σου, τον εσωτερικό κόσμο αυτών των τεράστιων πνευματικών δοχείων. Διαβάζουμε με την Έφη και όταν αισθανθούμε πως αυτό που βιώσαμε κάπως έχει εγκατασταθεί μέσα μας αρχίζουμε να το κουβεντιάζουμε.
- Έχετε υπηρετήσει κωμωδία και δράμα με μοναδική δεξιοτεχνία, ωστόσο ποιο από τα δύο είδη παρουσιάζει μεγαλύτερη πρόκληση ή σας ελκύει εντονότερα;
Το ένα είναι μέσα στο άλλο. Τα είδη αυτά συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται. Στην κωμωδία έχει μεγάλη υπόσταση η δραματική συνθήκη που βιώνει ο χαρακτήρας και αντίστροφα στο δράμα η κωμική συνθήκη. Είναι κάθε φορά ποια οπτική θα φωτίσεις περισσότερο. Αν και η προσωπική μου έλξη είναι να υπάρχουν σε ισόποσες δόσεις, ή να μετεωρίζονται μεταξύ τους, ώστε να μην είναι ξεκάθαρο αν πρέπει να γελάσει κάποιος ή να κλάψει.
- Οι παραστάσεις σας ευτυχώς, παράλληλα με την καλλιτεχνική γνωρίζουν και εμπορική επιτυχία… αν δεν συνέβαινε το δεύτερο, μέχρι ποιου σημείου θα μπορούσατε να συμβιβαστείτε λόγω ανάγκης;
Στο παρελθόν κάναμε παραστάσεις και εργαζόμασταν παράλληλα σε άλλες εργασίες για να συμπληρωθούν τα χρήματα. Ειδικά σε παραστάσεις που η σωματικότητα έπαιζε κύριο ρόλο στην αφήγηση της ιστορίας, το κοινό ήταν πιο περιορισμένο. Τα τελευταία χρόνια η θέαση εξοικειώνεται και με τέτοιου είδους αφηγήσεις. Το να κάνουμε παράλληλα δουλειές και να κάνουμε και θέατρο ήταν κάτι σύνηθες.
Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ
- Η σταθερή συνεργασία με τη σύζυγό σας στη σκηνοθεσία, παρότι διευκολύνει σε προσωπικό επίπεδο, υπάρχει περίπτωση να «περιορίζει» το άνοιγμα σε διαφορετικές οπτικές;
Η εργασία με έναν κλειστό πυρήνα ανθρώπων πάντοτε με γοήτευε. Χρειάζεται χρόνος για να αναπτυχθεί μια κοινή γλώσσα, μια αισθητική γραμμή, ένα αλφαβητάριο ώστε να ερμηνεύεις και να δημιουργείς σε ένα αισθητικό πλαίσιο που αισθάνεσαι πως σε ξεκλειδώνει και είναι παραγωγικό και δημιουργικό. Με την Έφη έχει συμβεί αυτό, δόξα τω Θεώ, και η ενασχόληση είναι επίπονη αλλά και δημιουργική με απόπειρες και πειραματισμούς που μπορεί να σε κάνουν να νιώθεις μετέωρος αλλά ταυτόχρονα με μια απόλυτη εμπιστοσύνη στο αισθητικό κριτήριο και στην προαίρεση του δημιουργού που στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλώντας για την Έφη είναι πυρηνικά καλλιτεχνική. Τι άλλο να θέλεις;
«Ο Ρινόκερος» του Ιονέσκο
- Αποφεύγετε τη δημοσιότητα δίνοντας την εικόνα ενός εσωστρεφούς, αντισυμβατικού ατόμου.. πρόκειται για άμυνα απέναντι σε κάτι που σας ενοχλεί ή καταπιέζει;
Νομίζω πως η εσωστρέφεια διαδέχεται την εξωστρέφεια και το αντίστροφο. Η παρουσίαση και η προώθηση ενός έργου απαιτούν μια διάθεση εξωστρέφειας και γίνεται πια με χαρά και όχι βαρυγκομώντας. Στα πλαίσια ενός έργου και της παρουσίασής του. Διαφορετικά, αισθάνομαι αμήχανα και δεν υπάρχει για εμένα κανένας λόγος. Η αφορμή είναι το έργο και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.
- Πώς θα περιγράφατε τη διαδικασία μέχρι να κατακτήσετε την ερμηνεία ενός ρόλου και ποια είναι η μεγαλύτερη προσδοκία σας με το τέλος της παράστασης;
Η διαδικασία έχει να κάνει με το παιχνίδι που γίνεται καθημερινά στις πρόβες. Αυτό που ονομάζουμε ρόλο ή χαρακτήρα, εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την περίοδο που βρίσκεσαι, από τους συμπαίκτες σου και από τις συνθήκες που θα καλλιεργήσει ο σκηνοθέτης στις πρόβες. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία που δεν έχει ακριβώς συνταγή. Είναι καθαρά μια προσωπική προσέγγιση τα ερεθίσματα της οποίας μπορείς να τα αντλήσεις από διάφορους χώρους, τόπους, τρόπους. Δεν αισθάνομαι πως επιτυγχάνεται κάποια κατάκτηση του χαρακτήρα. Ένας αγώνας είναι να συναντηθείς με τα στοιχεία που έχεις επιλέξει ως πρόσωπο αρχικά και ως ομάδα συνολικά για να αφηγηθείτε όλοι μαζί την εκάστοτε ιστορία που αποτελείται από διαφορετικούς χαρακτήρες. Η συνάντηση αυτή στο παρόν είναι ο στόχος και η προσδοκία να διασταλεί ο χρόνος για μια στιγμή και να μετεωρηθούμε όλοι μαζί θεατές και ερμηνευτές σε έναν διεσταλμένο ενεστώτα.
- Υπάρχουν ρόλοι που έχετε ζηλέψει και ονειρεύεστε ή άλλοι που καταβάλατε προσπάθεια να «αγαπήσετε» και πού εντοπίζετε μεγαλύτερο δέλεαρ;
Δεν έλκομαι από ρόλους αλλά από συγγραφείς και από συνεργασίες. Όταν υπάρχουν οι συνθήκες, η δημιουργία ενός χαρακτήρα γίνεται αβίαστα και σχεδόν οργανικά. Διαφορετικά εκβιάζεται και αρχίζεις να επιστρατεύεις αποθεματικό υλικό για να καλυφθεί το κενό. Αγώνας χωρίς δυσκολίες δεν υπάρχει βέβαια. Κάθε φορά έρχεσαι αντιμέτωπος και με κάτι άλλο. Άθλημα είναι το θέατρο και πολλές φορές αγγίζει τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού.
«Ριχάρδος Β΄» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
- Έχοντας δεχθεί σπουδαίες διακρίσεις για το ταλέντο σας, ποια είναι η άποψή σας για όσους υποστηρίζουν ότι τέχνη και βραβεύσεις είναι ασύμβατες έννοιες;
Η τέχνη δεν εγκλωβίζεται σε έναν πίνακα μόνο και σε μια θεατρική σκηνή. Η απόλυτη μορφή της είναι η τέχνη της ζωής στην αθέατη πλευρά της. Στο πώς ο άνθρωπος μέρα με την μέρα αγωνίζεται με τον εαυτό του. Αυτή η πάλη είναι η μέγιστη μορφή τέχνης που επιβραβεύεται μόνο από τον Θεό. Όλα τα υπόλοιπα βραβεία είναι παρηγοριά, δίνουν μια μορφή ανάπαυσης, ένα ποτήρι νερό για να συνεχίσεις το περπάτημα.
- Το γεγονός ότι διακηρύσσετε τη χριστιανική σας πίστη, ενίοτε με δηλώσεις που προκαλούν, σας έχει κοστίσει στην αποδοχή του κοινού ή με άλλον τρόπο;
Στο πλαίσιο μιας συνέντευξης απαντάς σε κάποιες ερωτήσεις και αναπόφευκτα τοποθετείσαι ανάλογα με την πίστη σου και την κοσμοθεωρία σου. Προσπαθώ να γίνω χριστιανός ορθόδοξος και αυτό σίγουρα έχει χρωματίσει την καθημερινότητά μου. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετική αντίληψη για τη ζωή και δεν συμφωνούν με τις απόψεις των Αγίων της ορθοδόξου εκκλησίας και αυτό είναι σεβαστό αιώνες τώρα. Οι απόψεις μου είναι διδαχές των Αγίων της εκκλησίας δεν είναι τίποτα δικό μου. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να γίνω προκλητικός αλλά όταν για παράδειγμα ακούγεται μια αλήθεια των ανθρώπων που θυσίασαν στο παρελθόν την ζωή τους για αυτήν, εμείς αντιδρούμε γιατί έχουμε περάσει στο στάδιο της λήθης. Όπως πολύ όμορφα λένε οι άνθρωποι αυτοί, το αντίθετο της αλήθειας δεν είναι το ψέμα αλλά η λήθη. Όλα έχουν ένα κόστος. Επενδύει κανείς εκεί που πιστεύει. Υπάρχουν τα κτιστά υπάρχουν και τα άκτιστα. Υπάρχει το ορατό υπάρχει και το απέραντο.
Δον Κιχώτης, Βιβλίο 2ο, Κεφ. 23ο του Μιχαήλ Θερβάντες
- Ποια από τα καυτά κοινωνικά θέματα της εποχής σας αγγίζουν εντονότερα και πώς πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να σταθεί απέναντί τους;
Δυστυχώς η κατεύθυνση που έχουμε πάρει δείχνει τα δόντια της. Αποκαλύπτεται μπροστά μας το φιάσκο, η φούσκα της επίπλαστης ευδαιμονίας του καπιταλιστικού συστήματος. Χειραγώγηση μέσω των κατασκευασμένων αναγκών, δημιουργία νέων επιθυμιών, ακόρεστη ανάγκη για ύλη και κατανάλωση. Κατάχρηση εξουσίας, χειραγώγηση, διαφθορά, υποκρισία, ανελευθερία, καταστολή, σύγχυση, χάος, τρένα να λιώνουν, άνθρωποι να καίγονται πολιτικοί να επαίρονται. Η ευδαιμονία του αλλόκοτου. Μια ωδή στην τέχνη της εμμεσότητας και της διαπλοκής. Η τέχνη λοιπόν όσο δεν παρασύρεται στο γενικευμένο κλίμα της σύγχυσης αντιτάσσεται με την καυστικότητα, την ποιητικότητα και την αλήθεια.
- Όσον αφορά στη σύγχρονη θεατρική πραγματικότητα, πώς θα αξιολογούσατε την παραγωγή έργου από σχήματα με πενιχρά μέσα;
Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της. Το θέατρο είναι ένας δύσκολος στίβος που χρειάζεται πίστη και πνεύμα θυσίας και αφοσίωσης. Αλλά και ποιος χώρος και ποια ενασχόληση δεν απαιτεί αντίστοιχα να δοθείς ολοκληρωτικά. Γίνονται εξαιρετικές εργασίες με ελάχιστο κόστος παραγωγής διότι υπάρχει πνεύμα αυταπάρνησης μεγάλου κόπου αλλά και διάθεσης για δημιουργία. Το υλικό είναι εξαιρετικό και οι νέοι δημιουργοί ικανοί και διαθέσιμοι να παιδευτούν για να αναμορφώσουν και να αποπειραθούν.
«Καρδιά του Σκύλου» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.
- Θα θέλαμε λίγα λόγια για τη δική σας οπτική της παράστασης «Η καρδιά του σκύλου» που ανεβαίνει στις 25 Απριλίου στο θέατρο Αριστοτέλειον…
Ένας διακεκριμένος επιστήμονας με τον βοηθό του μαζεύουν ένα αδέσποτο σκύλο και πραγματοποιούν ένα παράξενο πείραμα «μεταποιώντας» τον σε ένα αλλόκοτο ανθρωποειδές πλάσμα με στόχο την εξέλιξη και βελτίωση του ανθρώπινου είδους. Το επιστημονικό πείραμα φαινομενικά πέτυχε όμως ουσιαστικά απέτυχε παταγωδώς διότι ο αγαθός και πιστός αυτός σκύλος μεταμορφώθηκε σε ένα άξεστο αδιαχείριστο ον που περιφέρει ασκόπως τον εαυτό του αποδομώντας την καθημερινότητα του επιστήμονα και την φήμη του. Η προσπάθεια κατασκευής ενός πλάσματος που θα μπορούσε να υπακούει σε οποιοδήποτε κάλεσμα και προτροπή απέτυχε. Δημιουργήθηκε ένα ον που αποκαλύπτει την έπαρση του επιστήμονα και την ματαιότητα των επιστημονικών του επιδιώξεων. Η καρδιά του σκύλου είναι μια καυστική σάτιρα επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκε το 1925 στην Αγία Πετρούπολη και μιλάει με τρόπο αποκαλυπτικό για το σήμερα και τη διάθεση του ανθρώπου να χειραγωγήσει – καθοδηγήσει το πλήθος προς μια κατεύθυνση.
- Η υπόθεση βασίζεται σε μια ιδιαίτερη σουρεαλιστική συνθήκη, που στην εποχή της «πολιτικής ορθότητας», πιθανόν κάποιοι σταθούν εκεί αρνητικά… τί απαντάτε;
Απαντάμε με περισσότερη καρδιά και με λιγότερη σκέψη.
- Ποια χαρακτηριστικά θεωρείτε ότι διακρίνουν τη ρώσικη λογοτεχνία- προ και μετά Επανάστασης- και της προσδίδουν μια ξεχωριστή γοητεία;
Πριν την επανάσταση μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Ντοστογιέφσκι ο Πούσκιν ο Τολστόι καταπιάστηκαν με τον ανθρώπινο πόνο, τα ανθρώπινα πάθη, την ελευθερία. Ο Ντοστογιέφσκι καταθέτει ένα αριστουργηματικό ψυχογράφημα του ανθρώπου μέσα από χαρακτήρες που αναπτύσσει. Μετά την επανάσταση η ρωσική λογοτεχνία υποτάσσεται στις ιδέες του κομμουνιστικού καθεστώτος και τα έργα της έχουν χαρακτηριστικά προπαγάνδας. Ανυψώνεται το ιδανικό της εργατικής τάξης. Ο «νέος άνθρωπος» του σοσιαλισμού. Επαναστατική ποίηση και προπαγανδιστικός λόγος. Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ αντιτάσσεται σε αυτήν την τάση και με καυστική σάτιρα καυτηριάζει το καθεστώς. Για τον λόγο αυτόν το συγκεκριμένο έργο «η Καρδιά του Σκύλου» γράφτηκε το 1925 και εκδόθηκε στην Ρωσία το 1987. Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ διώχθηκε και του απαγορεύτηκε η συγγραφή λογοτεχνικών έργων.
«Καρδιά του Σκύλου» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.
- Στο έργο εμπλέκονται με τρόπο «υπερβατικό» η Επιστήμη και η Φιλοσοφία… πρόκειται κατά τη γνώμη σας για τομείς ασύμβατους ή αντίθετα με βαθύτατη σύνδεση;
Η επιστήμη έχει καταφέρει να γνωρίσει και να ερευνήσει μόλις το 6% του κόσμου αυτού. Όλο το υπόλοιπο είναι μια περιοχή άγνωστη και ανεξιχνίαστη μέχρι τώρα. Ο νους του ανθρώπου φωτίζεται από τον δημιουργό του και ανακαλύπτει, του αποκαλύπτονται μυστήρια και του δίνονται κλειδιά για να εισέλθει σε άγνωστες για αυτόν περιοχές. Όταν ο άνθρωπος αποκόπτεται από τον δημιουργό του και βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στις δικές του δυνάμεις τότε οι ανακαλύψεις είναι ελλειμματικές και συνήθως δεν εξυπηρετούν τον άνθρωπο αλλά τον δεσμεύουν και τον υποτάσσουν. Η επιστήμη από την θεωρητική της πλευρά θα έπρεπε να έχει βαθιά φιλοσοφικό χαρακτήρα και να συμπορεύεται με την Ηθική, ώστε να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος την επιστήμη και τα επιτεύγματά της.
- Η κοινωνική κριτική που άσκησε το έργο στην εποχή του οδήγησε στην απαγόρευσή του… πώς κρίνετε ανάλογα σύγχρονα φαινόμενα λογοκρισίας στην τέχνη;
Η λογοκρισία είναι ένα φαινόμενο που κυριαρχεί στην εποχή μας, κυρίως στα ΜΜΕ και στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μια διαφορετική άποψη γελοιοποιείται από μια μερίδα των μέσων και μαζί με αυτήν κατασπαράσσεται και δολοφονείται και η προσωπικότητα του προσώπου που την εξέφρασε. Σε αρκετές περιπτώσεις φαίνεται να έχει ομοιότητες με τις εποχές που το καθεστώς περιθωριοποιούσε οποιονδήποτε εξέφραζε μια διαφορετική άποψη ή ασκούσε κριτική και τον χαρακτήριζε επικίνδυνο για το πολίτευμα και την κοινωνία. Νομίζω πως το ζούμε αυτό σήμερα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Προφανώς ενοχλείται το σύστημα όταν εκφράζεις ελεύθερα την γνώμη σου και όταν αυτή είναι αντίθετη ή καυστική με την γραμμή που υποστηρίζει την εκάστοτε χρονική περίοδο. Ακόμη και σε μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς που χορηγείται η τέχνη και διαλαλείται η διαφορετικότητα και η πολυπολιτισμικότητα, γίνεσαι ευπρόσδεκτος αρκεί να συμμορφώνεσαι στη δική τους γραμμή και στη δική τους τάση. Οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτή δεν είναι αρεστό, δεν βρίσκει χώρο και κατά τη διαδικασία λογοκρίνεται ελέγχεται και απορρίπτεται.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
«Καρδιά του Σκύλου» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.
Πρεμιέρα: Παρασκευή 25/04, 21:00
Ο Ρώσος καθηγητής Πρεομπραζένσκι, ένας αριστοκράτης επιστήμονας, επιχειρεί να μεταμορφώσει έναν αδέσποτο σκύλο σε άνθρωπο. Αλλά τα αποτελέσματα είναι απρόβλεπτα. Το πείραμα δεν έχει την αναμενόμενη έκβαση, καθώς ο σκύλος Σάρικ μετατρέπεται σταδιακά σε άνθρωπο αγροίκο που διαλύει τη γαλήνη της καθημερινότητας και θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική θέση και την επιστημονική υπόσταση του δημιουργού του αντικατοπτρίζοντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά της «νέας» κοινωνίας.
Σκηνοθεσία: Έφη Μπίρμπα. Ερμηνεύουν: Άρης Σερβετάλης Αργύρης Πανταζάρας, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μιχάλης Θεοφάνους, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Αλεξάνδρα Καζάζου, Σπύρος Δέτσικας.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 20:00 Πέμπτη, Παρασκευή 21:00 Σάββατο 18:00 και 21:00 Κυριακή 20:00 (έως 04/05)
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
