«ΣΤΟΝ ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ»
Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Βούιξε το πανελλήνιο και η λέξη «ντροπή» ηχεί διαπεραστικά ανά την επικράτεια με την ανακοίνωση της απόφασης για τον Δημήτρη Λιγνάδη… ο οποίος καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση για ΔΥΟ βιασμούς ΑΝΗΛΙΚΩΝ αγοριών κι εντούτοις αφέθηκε ελεύθερος «υπό όρους», που μεταφράζονται α) σε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, β) εμφάνιση ανά δεκαήμερο στο αστυνομικό τμήμα, γ) καταβολή εγγύησης 30.000 ευρώ κι αυτά μέχρι να οδηγηθεί σε δίκη δεύτερου βαθμού στο Εφετείο… Άξιος ο βαρβάτος μισθός του Κούγια που πέτυχε τη βολικότερη για τον διάσημο πελάτη του «συναλλαγή», καταφέρνοντας να βγάλει από τα κάγκελα έναν καθ’ έξιν παιδοβιαστή και βεβαίως γράφοντας εκεί που δεν πιάνει μελάνι την ιαχή «ΝΤΡΟΠΉ»που με ένα στόμα- μια φωνή δονεί το σύμπαν! Άλλωστε δεν υπήρχε ποτέ στο λεξιλόγιο του αλαζόνα- σεξιστή- ρατσιστή- τραμπούκου δικηγόρου με τη φασιστική νοοτροπία και αγνοεί παντελώς τι σημαίνει…Μια ιαχή με διπλό αποδέκτη: την κατ’ ευφημισμόν Δικαιοσύνη και τον κατάπτυστο Λιγνάδη…
Ακούω το κλισέ τσιτάτο «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη» και πια δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα! Ποια δικαιοσύνη να εμπιστευθώ διάολε;;; Αυτήν που δικάζει υπό την πίεση της κοινής γνώμης, «τιμωρεί» για στάχτη στα μάτια, αυξομειώνει κατά το δοκούν τις ποινές, δέχεται «άνωθεν» παρεμβάσεις, μεροληπτεί υπέρ των ημετέρων;; Αυτήν που άφησε ελεύθερο με λίγα χρονάκια τον δολοφόνο αστυνομικό Κορκονέα έχοντας στερήσει για το τίποτα τη ζωή ενός 15χρονου παιδιού;; Αυτήν που άφησε ελεύθερο μετά από δύο – τρεις μήνες φυλακή (!) τον δολοφόνο του Ζακ σε ένα στυγερό έγκλημα πρωτοφανούς κτηνωδίας, με αιτιολογία αποφυλάκισης ότι το κτήνος είχε «οικονομικά προβλήματα»;;; Αυτήν που για την ίδια υπόθεση δολοφονίας αθώωσε τα τέρατα αστυνομικούς όταν έδεσαν χειροπόδαρα το αιμόφυρτο ετοιμοθάνατο θύμα αποτελειώνοντάς το;;; Αυτήν που κουκουλώνει με τερτίπια τα εκάστοτε κυβερνητικά σκάνδαλα, ρίχνει στα μαλακά «χρήσιμα» αποβράσματα, δωροδοκείται χωρίς ηθικό φραγμό μέσω του παραδικαστικού κυκλώματος;; Αυτό το αίσχος να εμπιστευτώ;;;
Που τελευταία η πρόκληση έχει ξεπεράσει κάθε όριο προσβάλλοντας ασύστολα το περίφημο «περί δικαίου αίσθημα» και προσθέτοντας στα μέχρι τώρα σκάνδαλα ακόμα ένα με την απόφαση αποφυλάκισης του Λιγνάδη! Τη στιγμή που η ακροαματική διαδικασία απέδειξε το προφανές, ότι δηλαδή τα εγκλήματα των βιασμών που διέπραξε ΔΕΝ ήταν μεμονωμένα «τυχαία» γεγονότα, ούτε εξαίρεση στον «πρότερο σύννομο βίο» του, αλλά φυσικά σταθερή στάση ζωής!
Που σημαίνει συνειδητά, μελετημένα, κατ’ εξακολούθηση και χωρίς μεταμέλεια, όπως άλλωστε όλα τα άρρωστα πάθη για τους εξαρτημένους!Ο βιαστής δεν είναι «περιστασιακός» δράστης που εγκληματεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες, είναι διεστραμμένος θύτης με ανύπαρκτες αναστολές που αναζητά μεθοδικά θύματα, ικανοποιούμενος μέσω της ανίερης εγκληματικής πράξης… καιειδικά όταν πρόκειται για ανήλικα, το έγκλημά του κατατάσσεται αυτονόητα στην κορυφή της κλίμακας χωρίς το παραμικρό ελαφρυντικό κι ίσως το μοναδικό που «αιτιολογεί» θανατική ποινή για το μέγεθος της ασύλληπτης βλάβης σε παιδί!
Ο εθισμένος λοιπόν εγκληματίας Λιγνάδης- και μάλιστα στην κατηγορία των πλέον διεστραμμένων και αποτρόπαιων- αφέθηκε ΚΑΙ αυτός ελεύθερος, διότι προφανώς δικαστήριο και ένορκοι έκριναν ότι πλέον είναι ακίνδυνος, ότι αίφνης απέβαλλε με τρόπο μαγικό και χωρίς βοήθεια το άρρωστο πάθος ολόκληρης ζωής, ότι συναισθάνθηκε τα αίσχη του που κατέστρεψαν ανυποψίαστα θύματα διαλύοντας τον τρυφερό ψυχισμό τους… Τα μόνα που του ζητάνε σε αντάλλαγμα είναι να στερηθεί για λίγο ταξιδάκια στο εξωτερικό (τα διεθνή φεστιβάλ ας περιμένουν δεν χάθηκε ο κόσμος), να λέει ένα γεια στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς (καινούργιες γνωριμίες κι ίσως τον κερνάνε και καφεδάκι) και φυσικά να καταθέσει 30 χιλιάρικα εγγύηση (γιατί τόσο κοστολογήθηκε η ελευθερία που θα αγοράσει)… Τα θύματά του ίσως παλεύουν μια ζωή με τους δαίμονες χωρίς να καταφέρουν να τους νικήσουν, κουβαλώντας εσαεί ένα αθεράπευτο τραύμα, όμως ο κυνικός θύτης τους σεργιανά ελεύθερος, αμετανόητος και ατιμώρητος, ενώ ο εμετικός δικηγόρος του υπόσχεται να τον αποδώσει… «λευκό στην κοινωνία»!
Που μεταξύ μας, πολλοί από μας και παρά τις σοκαριστικές καταγγελίες που τον έκαιγαν, κατά βάθος τρέφαμε μια έστω αδιόρατη ελπίδα ότι ο διάσημος καλλιτέχνης που συνέδεσε το όνομά του με το αρχαίο δράμα, που εκπροσωπούσε τον κόσμο της σοβαρής κουλτούρας, που διηύθυνε την νούμερο ένα κρατική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ΔΕΝ είναι δυνατόν να έχει διαπράξει τέτοιες εγκληματικές αθλιότητες, ίσως επρόκειτο για μια περίεργη, συντονισμένη «σκευωρία» σε βάρος του από φθονερούς ανταγωνιστές (λέμε τώρα…) και τελικά ίσως αποδειχθεί όντως «λευκός»… Όσο κι αν οι λεπτομερείς μαρτυρίες δεν άφηναν περιθώρια αθωότητας, εντούτοις ενδόμυχα επιθυμούσαμε διακαώς να διαψευστούν ή να λαθεύουνκαι ο καταξιωμένος καλλιτέχνης που γνωρίσαμε στη σκηνή μέσα από σπουδαίες δουλειές να αποδειχθεί αμέτοχος σε όλον αυτόν τον βούρκο… γιατί πονάει να βλέπεις τόσο παταγώδες γκρέμισμα ανθρώπων που τοποθέτησες ψηλά, νιώθεις να κλονίζεται όλο το αξιακό σου σύστημα, τα κριτήρια, οι επιλογές σου, τα σημεία αναφοράς…
Ήταν λογικό να τρέφουμε ελπίδες «δικαίωσης» ως ευσεβή πόθο για τον συγκεκριμένο ειδικά, καθώς αυθόρμητα σκεφτόμασταν ότι ένας θεατράνθρωπος που έχει εντρυφήσει όσο λίγοι στην αρχαία γραμματεία, έχει μελετήσει σε βάθος αρχαία κείμενα, έχει σκηνοθετήσει ανάλογες παραστάσεις κι έχει καθοδηγήσει ηθοποιούς να ανακαλύψουν το μεγαλείο αυτών των κειμένων που συνοψίζεται καταλυτικά και απόλυτα στις κορυφαίες ηθικές αξίες που πραγματεύονται… είναι αδιανόητο να τις προδίδει ό ίδιος τόσο αποτρόπαια! Δεν χωρά το μυαλό ότι αυτός που διδάσκει ήθος μέσα από κείμενα κατεξοχήν πρότυπα επ’ αυτού, μπορεί να πέσει τόσο χαμηλά, που ούτε τον πλέον χαμερπή θα συναντήσεις, ακυρώνοντας θεαματικά παιδεία, γνώσεις, κουλτούρα, αξιοπρέπεια, κύρος, αυτοσεβασμό… αποδεικνύοντας ότι εκτελούσε μηχανικά «διατεταγμένη υπηρεσία» στα πλαίσια κουλτουριάρικης δηθενιάς και ότι ΚΑΝΕΝΑ από τα βαθυστόχαστα νοήματα και τις υπέρτατες αξίες των διαχρονικών κειμένων που μελετούσε και στα οποία έχει υποκλιθεί η ανθρωπότητα, ΔΕΝ τον άγγιξε στο παραμικρό!
Απλά με το αλαζονικό θράσος του «υπεράνω» που διακρίνει όσους πουλούν ντεμέκ «αυθεντία» με σηκωμένο φρύδι και εκνευριστική ξερολίαση, τολμούσε να τα… διδάσκει, κρύβοντας επιμελώς πίσω από τη λουστραρισμένη βιτρίνα του διανοούμενου (!) ως άλλοθι, έναν σκοτεινό, διεστραμμένο, ανάλγητο βιαστή ανηλίκων! Γιατί πλέον τα εγκλήματα αποδείχθηκαν επίσημα με στοιχεία που οδήγησαν στην καταδίκη του και διέλυσαν και την πιο αμυδρή ελπίδα που κάποιοι τρέφαμε μήπως άδικα διασύρθηκε κι όλα ήταν εφιάλτης…
ΝΑΙ, ήταν (είναι) εφιάλτης, αλλά όχι στον ύπνο μας, στον ξύπνιο μας! Κι έχω μεγάλη απορία να τον ρωτήσω ευθέως: Όταν ρε Λιγνάδη συναντούσες στην μελέτη του αρχαίου δράματος τις λέξεις- κλειδιά «Ύβρις- Νέμεσις- Κάθαρσις», που προφανώς γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα τί σημαίνουν, δεν ένοιωσες ένα κάποιο «ταρακούνημα», ένα κέντρισμα, κάτι τις να «τρίζει» στη συνείδησή σου;; Δεν ένιωσες έστω ένα δέος, έναν φόβο για την Ύβρη που διέπραττες κι έβλεπες στα κείμενα ότι νομοτελειακά ακολουθούσε η Νέμεση;; Τίποτε δεν κράτησες από την εμβριθή σπουδή χρόνων, ούτε τα στοιχειώδη;; Και μη κοιτάς που στην περίπτωσή σου η Κάθαρση αργεί, καθώς κάποιοι φρόντισαν η Νέμεσή σου να είναι ατελής, γιατί επίσης γνωρίζεις ότι οσονούπω καταφθάνουν οι φοβερές Ερινύες να σε στοιχειώνουν κι από αυτά τα φίδια δεν γλίτωσε κανένας ένοχος….
.
Δείτε & αυτά:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ: Θέατρο Δάσους & Γης – Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Καλοκαίρι στο Μέγαρο Μουσικής
ΣΙΝΕΜΑ: Οι νέες ταινίες της εβδομάδας