07/04: Ημέρα μνήμης Αχιλλέα Ψαλτόπουλου.

Αξιώθηκε να σκηνοθετήσει και να παίξει σε 90 και πλέον παραστάσεις, με τελευταία, ίσως να΄ ταν και ο ρόλος της ζωής του, την Ζαζά, στο «Κλουβί με τις Τρελές» , (Δεκ/2016 Θέατρο Αθήναιον).

Ενας καλλιτέχνης – εμβληματική φυσιογνωμία της θεατρικής Θεσσαλονίκης, με σπουδαία ποιοτική πορεία άνω των 30 χρόνων, με κατάθεση ψυχής και γνώσης στο χώρο. Που γνωρίζοντάς τον από κοντά, δεν μπορεί να μην απολάμβανες τον χειμαρρώδη λόγο του με τον άψογο χειρισμό της γλώσσας, την εμφανή παιδεία και γνώση, το χιούμορ, ενίοτε την απολαυστική του καυστικότητα, αλλά και τη χαριτωμένη προσωπικότητα ενός «αιώνιου έφηβου» με όλη την ορμή, το τσαχπίνικο γέλιο, τον αυθορμητισμό ενός μεγάλου παιδιού. Έτοιμου πάντα να δοκιμάσει καινούργια πράγματα, έτοιμου ακόμα και για… «σκανταλιές», ωστόσο πατώντας πάντα γερά στη γη και με συγκινητική αφοσίωση στους στόχους του.

Δυστυχώς, το αναπάντεχο ήρθε ξαφνικά (παρά τα προβλήματα υγείας που πάντα είχε) στις 7 Απριλίου του 2017 προκαλώντας μεγάλη θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο, σε συγγενείς και φίλους.

Και βέβαια δεν μπορούμε ποτέ να τον ξεχάσουμε που σαν σήμερα, 8 χρόνια μετά, αποτίουμε μέσω της σελίδας μας ένα μικρό φόρο τιμής, σε ένα φίλο, συνεργάτη και ένθερμο μέλος των Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης από τη πρώτη χρονιά.

Aς θυμηθούμε τον Αχιλλέα της καρδιάς μας… που σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή…

Ο πολυσχιδής Αχιλλέας Ψαλτόπουλος, μεταξύ πολλών άλλων, είχε σπουδάσει και φυσικός. Κι όσο για τα πολλά άλλα, τα αφέρουμε επιγραμματικά… Eχοντας περιηγηθεί σε Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, Φλωρεντία, αναζητώντας ερεθίσματα και εμπλουτίζοντας τις καλλιτεχνικές σπουδές του σε υποκριτική και σκηνοθεσία, απεφοίτησε από την Επιθεώρηση Δραματικής Τέχνης της Ρούλας Πατεράκη και συνεργάστηκε στο ξεκίνημά του με το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης.

«Πίσω από τις κλειστές πόρτες, 2014

Αποφασίζοντας το 1985 να ιδρύσει το δικό του σχήμα με τον καθόλου τυχαίο τίτλο «Θέατρο Αναζήτηση», προκειμένου να καταπιαστεί με μεγάλους συγγραφείς που αγαπούσε, ανεβάζοντας πρωτόπαιχτα/άγνωστα έργα τους στην Ελλάδα ή παρουσιάζοντας με εντελώς δική του ματιά τα γνωστά τους. Προσφέροντας στο Θεσσαλονικιώτικο κοινό καινούργια θεατρικά ερεθίσματα και όπως δηλώνει ο ίδιος «δεν ανεβάζουμε παραστάσεις απλά για να είμαστε παρόντες, αλλά επειδή έχουμε κάτι να πούμε…».

Και είναι αλήθεια ότι με τις 80 και πλέον παραστάσεις που είχε σκηνοθετήσει, συμμετέχοντας στις περισσότερες και ως ηθοποιός, όλα αυτά τα 30 τόσα χρόνια, είχε πει πολλά και ουσιαστικά. Και όχι μόνο έμμεσα πάνω από τη σκηνή, αλλά και άμεσα με την πένα του, είτε συγγράφοντας/διασκευάζοντας έργα, είτε εκφράζοντας τις απόψεις του μέσα από εμπεριστατωμένες κριτικές, άξιες σεβασμού για το ήθος και τον λόγο ενός πεπαιδευμένου ανθρώπου και για την «έμπρακτη» γνώση ενός άξιου δημιουργού.

«Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ Ο ΑΜΛΕΤ Η ΟΦΗΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ, 2016

Aφιέρωσε πολλά χρόνια της ζωής του μελετώντας θεατρικούς συγγραφείς και οργώνοντας θεατρικά σανίδια, σε μια διαρκή «Αναζήτηση»… Πέραν βεβαίως της γνωστής αγάπης και ενασχόλησής του με τον κινηματογράφο. Και ως ανήσυχο πνεύμα από τα λίγα, δεν αρκέστηκε σε αυτά, καθώς για 5 χρόνια, από το 2000 μέχρι το 2005 διετέλεσε γενικός διευθυντής του θεάτρου Αυλαία, αναβαθμίζοντας το σε έναν μοναδικό «Πολυχώρο» πολιτισμού, όπου όλες οι τέχνες, από το θέατρο μέχρι τη μουσική, τη ζωγραφική, το χορό, τη λογοτεχνία κλπ. συνεργάστηκαν αρμονικά σε ένα φιλόξενο στέκι-κύτταρο καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Χάρη σε έναν άνθρωπο με βαθιά, ουσιαστική καλλιέργεια στη θέση της μοδάτης, επίπλαστης «κουλτούρας», που σε ένα θολό τοπίο με αξίες… απαξιωμένες, σε καιρούς ζοφερούς για τον πολιτισμό, σε συνθήκες σχεδόν τραγικές για την επιβίωση των ρομαντικών, επέμενε…

Επέμενε να υπηρετεί το ποιοτικό θέατρο χωρίς εκπτώσεις, απτόητος από τη «δαμόκλειο σπάθη» των δυσβάσταχτων οικονομικών δυσκολιών που κρέμεται σταθερά πάνω από το κεφάλι κάθε οραματιστή σήμερα… Χωρίς ποτέ να χάνει το χιούμορ ή να μασάει τα λόγια του, αντίθετα εκφράζοντας αυτό που σκέφτεται με λόγια αιχμηρά και «τσεκουράτα» και με μια αμεσότητα και ειλικρίνεια που αφόπλιζαν ή ενίοτε… σόκαραν, ως στοιχείο της γοητείας του.

Τον Οκτώβριο του 2016 τα Θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης τίμησαν τον Θεατράνθρωπο Αχιλλέα Ψαλτόπουλο για το σύνολο της καλλιτεχνικής προσφοράς του.

Δείτε και αυτά:

Μια προφητική συνέντευξη του Αχιλλέα Ψαλτόπουλου από το 2014:

«Όταν «φύγω» δεν με ενδιαφέρει τι θα θυμούνται από μένα».

«Ήταν πρωί τ’ Απρίλη κοντά στη ροδαυγή σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί…».

Από την Πίτσα Στασινοπούλου

ΒΙΝΤΕΟ:

-«Το Κλουβί με τις Τρελές»: Τελευταίο χειροκρότημα στο σανίδι.

-Θεατρική Κουλτουροβραδιά, συζήτηση με όλους τους συντελεστές της παράστασης, Το Κλουβί με τις Τρελές.

-Ολο το βίντεο από τη βράβευση για το σύνολο της καλλιτεχνικής προσφοράς του, στα Θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης 2016 (Αριστοτέλειον).

–«Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ Ο ΑΜΛΕΤ Η ΟΦΗΛΙΑ ΚΑΙ …ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ» [Συνέντευξη Τύπου]

–Η πληθωρική – ανατρεπτική «σαιξπηρική παρέα» του «ΜΑΓΕΙΡΑ…»

–Αχιλλέας Ψαλτόπουλος: «Εσείς είστε η οικογένεια μου». Το τιμητικό βίντεο-ντοκουμέντο στα 7α ΘΒΘ 2017

Εμπλουτισμένο από εικόνες της πλούσιας καριέρας του έντυσε μουσικά ο σκηνοθέτης και μουσικός Κώστας Αθυρίδης σε ένα τραγούδι δικό του και ερμηνευμένο από την Γεωργία Βεληβασάκη.