.
Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
.
Από τη στήλη «ΣΤΟΝ ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ»
Το «γλυκό καλοκαιράκι» για τους φανατικούς οπαδούς του είναι εδώ, ωστόσο ακόμα κι αυτοί, αν είναι ειλικρινείς, οφείλουν να ομολογήσουν ότι η παρακολούθηση μιας παράστασης σε ανοιχτούς χώρους εν μέσω αφόρητου καύσωνα, πυρωμένων τσιμέντων, αιμοβόρων κουνουπιών, άβολων κερκίδων, ανεξέλεγκτης ηχορύπανσης, ασυδοσίας λογής κάφρων, απειλητικού ουρανού και λοιπά «ειδυλλιακά» είναι… ζόρικη υπόθεση, σε εποχές που το νευρικό σύστημα γενικώς ΔΕΝ περνά την καλύτερη φάση του και υποτίθεται πηγαίνουμε θέατρο για να το καλμάρουμε κι όχι να το τσιτώσουμε (κι άλλο)!
Επειδή λοιπόν όλα αυτά είναι δεδομένα και αναπόφευκτα ως «συνοδευτικά» του καλοκαιριού και εξαιτίας τους ο θεατής περνά αντικειμενικά «δύσκολα» ανεχόμενος καταστάσεις ενίοτε ανυπόφορες, θα ήταν καλό κύριοι συντελεστέςνα τις έχετε κατά νου καινα ΜΗΝ του κάνετε του ταλαίπωρου ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή με ορισμένες επιλογές σας που μοιάζουν να ξεχνούν σε τί χώρο με ιδιαιτερότητες ανεβαίνει η παράσταση… Έχοντας πολλάκις καεί η γούνα μου ως θεατής, έκρινα σκόπιμο να επισημάνω κάποια σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από τους συντελεστές των θερινών παραστάσεων, δείχνοντας σεβασμό στο κοινό που πληρώνει και εν προκειμένω υφίσταται ταυτόχρονα χίλια δυο ζόρια λόγω συνθηκών…
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
1. Όταν σκηνοθετείτε την παράσταση οφείλετε να θυμάστε ότι δεν απευθύνεστε σε κοινό τοποθετημένο ευθεία μπροστά στη σκηνή όπως σε μια κλασική αίθουσα, αλλά σε διάταξη ημικύκλιου περιμετρικά της σκηνής, που σημαίνει ότι οι μισοί σχεδόν θεατές κάθονται στα πλαϊνά δεξιά κι αριστερά… οπότε πρέπει να φροντίσετε τη «χωροταξία» της δράσης και των ηθοποιών με τρόπο ώστε να βλέπουν κατά το δυνατόν ισότιμα και οι πλαϊνοί, αντί να επικεντρώνεστε στο κέντρο απευθυνόμενοι μόνο στους ευθεία απέναντι.. Διότι, ξέρετε, και οι ατυχείς πλαϊνοί έχουν πληρώσει το ίδιο εισιτήριο και έχουν φυσικά τις ίδιες απαιτήσεις κι όχι να αντικρίζουν σταθερά τις πλάτες και τα νώτα των ηθοποιών, στερούμενοι την ερμηνεία τους…
2. Με την ίδια λογική οφείλουν να σχεδιάζονται και τα σκηνικά (… όταν υπάρχουν βέβαια), με στόχο να είναι περίοπτα. Θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο σε παρόμοια περίσταση και έχοντας επίγνωση της διάταξης του χώρου και των θεατών, να κατασκευάζονται σκηνικά με πλαϊνά «εμπόδια» στη θέαση, αδιαφορώντας προκλητικά γι αυτή την αδικημένη μερίδα θεατών… οι οποίοι ήδη από το πλάι δεν έχουν εκ των πραγμάτων πλήρη εικόνα του σκηνικού παρά μόνο αποσπασματική, πόσω δε μάλλον αν ο απερίσκεπτος σκηνογράφος υψώσει μπροστά τους έναν πλαϊνό «τοίχο» ή διαχωριστικό ή ντουλάπα ή πέργκολα ή πόρτα κλπ. με συνέπεια να χάσουν ακόμα κι αυτό το μισό που με κόπο έβλεπαν… Και όχι, δεν είναι λύση να τα καταργήσετε τελείως όπως κάνετε οι περισσότεροι, έτσι;;;
3. Επίσης δεν καταλαβαίνω όταν επιλέγετε να τοποθετήσετε μια οθόνη για προβολές, δεδομένου ότι οι μόνοι που μπορούν να τις δουν είναι οι ακριβώς απέναντι, ούτε καν οι ελαφρώς στο πλάι, ενώ για τους εντελώς πλαϊνούς είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει ένα και το αυτό και Κύριος οίδε τί παίζει εκεί πάνω… έτυχε παράσταση στο χαώδες Θέατρο Δάσους που η μισή στηριζόταν σε υλικό μέσω προβολών και ούσα καθισμένη στο πλάι χωρίς οπτική πρόσβαση στην οθόνη, όσο κι αν πάσχισα από τα συμφραζόμενα να βγάλω άκρη αδύνατον, σιχτιρίζοντας φυσικά τον ανόητο σκηνοθέτη! Είστε σοβαροί;; Τόσο μυαλό χρειάζεται για να αντιληφθείτε το αυτονόητο;; Είναι δυνατόν να υποτιμάτε συνειδητά σχεδόν το μισό κοινό που πληρώνει κανονικά για να μη δει αυτό που βλέπουν οι υπόλοιποι;; Πόσο αντιδημοκρατικό πια!
4. Κι ερχόμαστε στη μεγάλη «πληγή» του πολύπαθου ήχου! Αντιλαμβάνεστε φυσικά ότι σε έναν τεράστιο ανοιχτό χώρο που δεν διαθέτει την ακουστική της Επιδαύρου ούτε βρίσκεται κάπου απομονωμένος στη φύση αλλά ενταγμένος στον αστικό ιστό και άρα εκτεθειμένος σε κάθε λογής ηχητικές παρεμβάσεις, από κορναρίσματα και μουσικές διπλανών μπαρ μέχρι αγριοφωνάρες απέξω, γαυγίσματα, πτήσεις αεροπλάνων, μηχανάκια κλπ., ότι η φυσική φωνή ΔΕΝ αρκείκαι επιβάλλεται ενίσχυση με μικρόφωνα ή χειλόφωνα… Τα οποία προφανώς δεν παίζουν διακοσμητικό ρόλο «εφέ» αλλά καθοριστικά χρηστικό, που σημαίνει ότι πρέπει να… λειτουργούν! Κι όταν δεν λειτουργούν πρέπει να υπάρχουν εφεδρικά για να αντικατασταθούν! Κι όχι να ξελαρυγγιάζεται ο ηθοποιός για να ακουστεί, να τρέχει εν μέσω παράστασης ο τεχνικός χωρίς αποτέλεσμα και ο θεατής άλλοτε να στήνει αυτί, άλλοτε να ακούει ενοχλητικούς μικροφωνισμούς, άλλοτε παραμορφωμένη φωνή και τελικά να χάνει τις μισές λέξεις μη βγάζοντας νόημα… Α-πα-ρά-δε-κτο!
5. Ομοίως σε παρόμοιο χώρο με τεράστιες αποστάσεις, το ανέβασμα «ατμοσφαιρικών» έργων είναι ό,τι χειρότερο ως επιλογή και θα έπρεπε οι ίδιοι να αντιλαμβάνεστε ότι τα καταστρέφετε… Δεν είναι τυχαίο ότι για τις καλοκαιρινές παραστάσεις επιλέγονται σταθερά είτε αρχαία δράματα είτε επιθεωρήσεις είτε ανάλαφρες κωμωδίες…δεδομένου ότι η σκηνοθεσία τους μπορεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες με «μεγάλες» κινήσεις, στομφώδη λόγο, θεαματικά δρώμενα κλπ. που μπορούν να λειτουργήσουν στις μεγάλες αποστάσεις, σε αντίθεση με τις λεπτές αποχρώσεις συναισθήματος και ερμηνείας των ατμοσφαιρικών έργων που αδυνατούν να αγγίξουν έναν θεατή 50 μέτρα μακριά και με τόσους περισπασμούς ολόγυρα! ΔΕΝ είναι όλα τα έργα κατάλληλα για ανοιχτούς χώρους και κοντά στο νου κι η γνώση…
6. Καλό θα ήταν επίσης στις καλοκαιρινές επιλογές σας να μη περιλαμβάνετε έργα εποχής ή γενικώς έργα που απαιτούν… βαρύ ρουχισμό ή άλλα με έντονη κινησιολογία για τους ηθοποιούς, καθώς πολλοί θεατές με ενσυναίσθηση μας είναι εξαιρετικά δύσκολο έως επώδυνο να «απολαμβάνουμε» το θέαμα καλλιτεχνών που δεν φτάνει η όποια ψυχική τους κατάθεση, είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται και βαριά σωματική καταπόνηση ιδρωκοπώντας ανελέητα στη σκηνή σε συνθήκες ασφυκτικής ζέστης, όπου επιπλέον οι προβολείς την κάνουν γι αυτούς μέχρι και επικίνδυνη… Κρατήστε παρόμοια έργα για θερμοκρασίες παγετού τον χειμώνα και επιλέξτε για τους καύσωνες ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς για τους ηθοποιούς, καθότι οι θεατρόφιλοι δεν είμαστε ούτε αναίσθητοι, ούτε ανάλγητοι και μοιραία συμπάσχουμε…
7. Ένα ακόμη βασικό σημείο που υποχρεούστε να προσέξετε είναι η ώρα έναρξης… Καθυστερήσεις που φτάνουν μέχρι και μισάωρο -ενώ των 15-20 λεπτών θεωρείται πλέον παγιωμένη!- ξέροντας ότι ο θεατής εκεί στις άβολες πυρωμένες κερκίδες μπορεί να δεινοπαθεί καικάθε λεπτό αναμονής να φαντάζει με αιώνα, παραπέμπουν σε καθαρό σαδισμό! Που σημαίνει ότι πριν την έναρξη ακόμα, δημιουργείται με τον εκνευρισμό φουλ αρνητική προκατάληψη και κάθε έννοια «απόλαυσης» πάει περίπατο με το καλησπέρα! Χρειάζεται άραγε τρελή φαντασία για να συναισθανθείτε πώς νιώθει κάποιος περιμένοντας άπραγος μισή ώρα σε παρόμοιες εξαντλητικές συνθήκες;; Κι αν δεν φτάνει η φαντασία, δοκιμάστε το πειραματικά για να δείτε τί εστί βερίκοκο!
Και τέλος… όλοι εσείς που κορδώνεστε με τα «sold out» και στριμώχνετε εκατοντάδες ή χιλιάδες κόσμου σαν παστές σαρδέλες σε κονσέρβα, φτάνοντας να κλείνετε κάθε ελεύθερο πέρασμα, σκαλιά, διόδους διαφυγής κλπ. για περίπτωση έκτακτου περιστατικού ή οποιουδήποτε επικίνδυνου απρόοπτου (ο μη γένοιτο!), προφανώς ΠΑΡΑΝΟΜΕΙΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΆ και στο εξής αν το συναντήσω, προσωπικά θα το καταγγείλω άμεσα περιμένοντας τις ανάλογες κυρώσεις, με την ευχή να το κάνουν ΟΛΟΙ, γιατί κατόπιν εορτής θα είναι πολύ αργά για δάκρυα… Αυτά τα ολίγα αλλά καθοριστικά για να έχουμε (τουλάχιστον) ανεκτό θεατρικό καλοκαίρι!
.
Δείτε όλα τα τελευταία άρθρα της Πίτσας Στασινοπούλουυ με μια ματιά εδώ