17 Νοέμβρη που γράφω το άρθρο. Συνήθως Κυριακές βραδάκι, ώστε να έχει τελειώσει η εβδομάδα και να δω από τι ορμώμενος θα συντάξω τις ιδέες μου μα δεν μου πάει καρδιά να μη δεν αναφερθώ στην επέτειο του Πολυτεχνείου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών που έλαβε μέρος στην ελληνική επικράτεια τον Νοέμβριο του 1973.
Και σκέφτομαι φωναχτά τώρα.
Μόνο εμένα με εκνευρίζουν κακώς κείμενα στη ζωή μου;
Στην καθημερινότητά μου;
Στο χώρο όπου επέλεξα να υπηρετήσω;
Πέρασα από δύο θέατρα της πόλης (να θυμίσω πως αυτή την περίοδο βρίσκομαι Θεσσαλονίκη) και μου πέφτουν και τα υπόλοιπα μαλλιά της κεφαλής μου… για δυο λόγους.
Πρώτον, για το γεγονός πως μέσα σε μια εβδομάδα φιλοξενούσαν 5 διαφορετικές παραστάσεις και δεύτερον γιατί στο ένα από αυτά, σε δυο ελεύθερα απογέματα όπου δεν είχαν παράσταση ή πρόβες, πέταξαν εμβόλιμα και μια ανεκδιήγητη φρικαλέα καραμπινάτη αρπαχτή…
Εξηγούμε ξεκινώντας από το τελευταίο.
Παρατηρώ τις αφίσες προσπαθώντας να βγάλω μια άκρη και να κάνω έναν προγραμματισμό για το τί παίζεται ποια μέρα… πέφτει το μάτι, μεταξύ των κάποιων ειλικρινά καλαίσθητων αφισών, σε μια που παρουσιάζει ένα «μάγο»; παρέα με ήρωες της warner bros, της Στρουμφίτας και του Μπόμπ αν δεν κανω λαθος…
Έγραφε: Ο μάγος τάδε θα σας συνεπάρει μπλα μπλα μπλα και οι μικροί μας θεατές θα διασκεδάσουν παρέα με αγαπημένους ήρωες καρτούν (ηθοποιοί; Ντυμένοι αποκριάτικα μέσα σε αυτές τις στολές).
Υποσημείωση, σας περιμένουν δώρα και πολλές άλλες εκπλήξεις… κάπως έτσι.. Νομίζω ήταν και μιούζικαλ…
Αλήθεια πόση ξευτίλα;
Για τον μάγο που παίρνει πρωτοβουλία να ενώσει οοόλη αυτή την αθλιότητα και να την προσφέρει για θέαμα; Ποιο το μέτρο της αισθητικής και του κριτηρίου του υπεύθυνου δραματολογίου του θεάτρου ή του καλλιτεχνικού διευθυντή ( αν υπάρχει );;; Ποια η παιδεία του γονέα ο οποίος θα σπεύσει ώστε να μη χάσει το παιδί του ένα τέτοιο θέαμα; Να δεχτώ την κάθε τίμια προσπάθεια να ανεβεί σε θεατρική σκηνή το όποιο θεατρικό εγχείρημα, με λάθη, ίσως περίεργη αισθητική, καλή ή κακή στα μάτια μου σκηνοθετική προσέγγιση… αλλά τέτοια αρπαχτή με κάνει να ντρέπομαι, να θλίβομαι, να εκνευρίζομαι και να οικτίρω…. για το χώρο που βρίσκομαι και για το γεγονός ότι μοιράζομαι ίσως μια ίδια σκηνή με τους συντελεστές τέτοιων θεαμάτων.
Τοοοόση ανάγκη για 300 το πολύ, ευρώ;;;
Πόσο γυφτιά;;;
Πόσο κοντόφθαλμοι;;
Και μην ακούσω αν είχες και εσύ δικό σου θέατρο θα τα λέγαμε…. γιατί η απάντηση είναι δεδομένη για εμένα. Μπορεί να έχανα τώρα 300 το πολύ ευρώ, αλλά τουλάχιστον θα επένδυα στο καλό όνομα του θεατρικού χώρου μου. Αυτό θα έχτιζα. Το όνομα του χώρου μου, ώστε να γνωρίζουν τα παιδιά, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι θεατές στο σύνολο, πως στο δικό μου θέατρο θα βρουν στοχευμένα και σίγουρα παράσταση που να έχει κάτι να πει. Κάτι εμπορικό ή και όχι αλλά με ουσία, που να πουλάει… έτσι, με αυτόν τον τρόπο αργότερα θα κέρδιζα τα δεκαπλάσια….
Τί;;;
Μιλάω σαν άξεστος τάδε ή δείνα του εμπορίου ή του δρόμου;;;
Και περνώ άμεσα και στην πρώτη παρατήρηση….
Εσεις οι ίδιοι που έχετε αυτά τα θέατρα με αναγκάζετε, με παρασύρετε με την εικόνα του super market που μου προσφέρετε να μιλάω έτσι. «Μόνο για δυο ημέρες στα ράφια μας μπορείτε να βρείτε αυτό το προϊόν σε τιμή προσφοράς»…
Μόνο για δυο ημέρες αυτή η παράσταση ή για μια, σπάνια για εβδομάδα.
Για εμένα κατάντια των πολλών! Και η εξωτερική εικόνα του θεάτρου σου η οποία μοιάζει σαν χιλιοεπανωτισμένος αφισοκολλημένος τοίχος πανεπιστημίου και το γεγονός ότι υπάρχουν καλλιτέχνες οι οποίοι συνεπικουρούν σε μια τέτοια συνθήκη.
Αν ζεις στην ίδια πόλη, κάνεις πρόβες, το λιγότερο ένα μήνα για μιας ημέρας παράσταση;; Πόση πια ανάγκη για ματαιοδοξία; Πόσο ακόμα θα ρίξεις τον κλάδο σου;
Γνωρίζω θιάσους που έκλεισαν συμφωνία μέσα στο χειμώνα για δυο ημέρες Θεσσαλονίκη και μετά πάλι πίσω… Δεν το χωράει το μυαλό μου. Τί να πω; Μπορεί πραγματικά να είμαι στενοκέφαλος… Αλήθεια ρε παιδιά δε θέλω να είμαι ξινός και να παρατηρώ μόνο τα κακώς κείμενα, αλλά δε θέλω να είμαι ή να είμαστε και στο γκιώνι μας…
Να προσπαθούμε, να εκφραζόμαστε και να παλεύουμε για ότι αγαπάμε..
Και για να μην αδικώ κανέναν, να αναφέρω πως παρόμοια περιστατικά κατά κόρον συναντάς όχι μονάχα στη Θεσσαλονίκη αλλά κυρίως στην Αθήνα και σε κάθε άλλη μεγάλη πόλη με θεατρικούς επιχειρηματίες που «αγαπάνε» το θέατρο!
Ίσως λόγω της ημέρας, μου δημιουργείται η ανάγκη για μια φιλειρηνική διαδήλωση κατά της αρπαχτής του θεάτρου….
ώστε να φωνάξουμε το σύνθημα..
.
.
Αισθητική Παιδεία Ελευθερία.
.
—
—
–
«Η Ιδέα μου είναι;»
Κάθε Δευτέρα στις σελίδες της Θεατρομανίας της “Κ”
—
—
–
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
