Γράφει ο Κωνσταντίνος Λεβαντής.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ως κοινός θνητός κι εγώ, έχω ένα bucket list. Μια λίστα επιθυμιών με πράγματα που θέλω να κάνω ή να μου συμβούν κατά την διάρκεια του πτωχού πλην όμως τίμιου βίου μου. Ένα από αυτά που πάντα ήθελα για κάποιον λόγο ήταν το να εκδοθώ. Μην προτρέχεις… Συγγραφικά εννοώ. Ιδέες έχω, γράφω καλά (εντάξει, έτσι μου λένε, μην πει ένας άνθρωπος μια κουβέντα…) αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Κάτι που οι καιροί είναι δύσκολοι, κάτι που η αυτοέκδοση είναι κάτι και που δεν μπορώ να σηκώσω αλλά και που δεν γουστάρω…
Κι εκεί ήρθε η πρόταση του Γιάννη να γράφω για την Κουλτουρόσουπα. Και ήρθε κι έδεσε γρήγορα. Την ιδέα την είχα σε χρόνο dt. Θα γράφω για την δουλειά μου. Δεν μιλάμε για αυτοβιογραφία, δεν έχει κανένα νόημα. Η όποια πορεία μου είναι ακόμα σε εξέλιξη (ελπίζω…) και ποιον ενδιαφέρει σε τελευταία τι κάνει ο πώς τον είπαμε αυτόν… Αυτό που θα γράφω είναι η γνώμη μου για πράγματα που αφορούν τη δουλειά μου καθώς και τι μαθήματα έχω πάρει μέχρι τώρα από αυτή τη δουλειά.
Μην στραβώνεις το στόμα σου, το κάνεις κι εσύ στο status σου στο facebook, απλώς εγώ θα το κάνω πιο διευρυμένα και πιο οργανωμένα. Κι αυτό μπορεί να είναι κάτι που θα σε αφορά να διαβάσεις. Είτε είσαι ηθοποιός, είτε σε γοητεύει ο χώρος (τρομάρα σου κι εσένα), είτε αγαπάς τους ηθοποιούς, είτε θέλεις να μάθεις ένα-δυο πράγματα πέραν από τις αρβύλες και τους αστικούς μύθους, είτε θέλεις να συγκρίνεις τις απόψεις και τις εμπειρίες σου από την δουλειά με τις δικές μου.
Αποστολή πρώτη, ο τίτλος της στήλης και ένα εισαγωγικό κείμενο. Το δεύτερο το κάνω ήδη…
Ως πρός τον τίτλο η πρώτη σκέψη ήταν να την πω «Ατάκα Κι Επί Τόπου». Την ξεπέρασα άμεσα. Μετά μου ήρθε το «Υποβολέας». Δεν κράτησε πάρα πολύ αν και μου έκανε κάτι. Μετά μου ήρθε το «Κράτα Λόγια» ή «Κρατάς λόγια;». Μου άρεσε αρκετά αλλά όσο κι αν μου ταίριαζε κάτι μου κλωτσούσε. Τελικά κατέληξα στο ότι η στήλη θα λέγεται «Εγώ Είμαι Γλάρος». Αν μη τι άλλο θεατρικότατο, φόρος τιμής στο φιλαράκι τον Αντόν, ατάκα που σημάδεψε τα φοιτητικά μου χρόνια ποικιλοτρόπως (θα τα πούμε αυτά, μη βιάζεσαι…) και για όσουν με ξέρουν, απολύτως λογική επιλογή. Όρντινο εδώ, στο site της Κουλτουρόσουπας, κάθε Τρίτη πρωί.
ΤΙ ΕΙΝ’ Ο ΚΑΒΟΥΡΑΣ (ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΤΟΥ*)…
Ε, δε θα σε άφηνα μόνο με την εισαγωγή… Θα θέσω κι ένα μεγάλο ερώτημα με πολύ ζουμί… Τι είναι ηθοποιός;
Παίζω βρώμικα, καλά το κατάλαβες… Υπάρχουν λοιπόν άπειρες απαντήσεις, καθαρά υποκειμενικές.
Σύμφωνα με τα λεξικά, πρόκειται για λέξη σύνθετη που αποτελείται από το ουσιαστικό ήθος (αρχ.: χαρακτήρας) και το ρήμα ποιώ (αρχ.: δημιουργώ) Αυτός που δημιουργεί έναν χαρακτήρα, έναν ρόλο. Αυτή είναι η επίσημη, εξυπνακίστικη, λίγο πλάνα απάντηση. Υπάρχουν κι άλλες. Αυτός που ζει στα φώτα. Κάτω από τους προβολείς σε λίγο πιο κυριολεκτικό, την δημοσιότητα σε λίγο πιο μεταφορικό.
Αυτός που κυκλοφορεί στους δρόμους και (θέλει να) τον ξέρουν όλοι (ή όσο περισσότεροι γίνεται).
Αυτός που απασχολεί τον τύπο, την τηλεόραση, τα social media με την δουλειά ή την προσωπική του ζωή (ή και τα δύο…).
Αυτός που τρέχει όλη μέρα από την μία δουλειά στην άλλη (όταν έχει πολλές, ελπίζοντας πως από κάποια θα πληρωθεί).
Ή ακόμα χειρότερα, αυτός που τρέχει όλη μέρα ελπίζοντας να βρει και να έχει δουλειά. Ακόμα κι αν την κλείσεις,
δε θα είναι για πολύ, δε θα γίνει σίγουρα, δε θα σε εξασφαλίσει οικονομικά έτσι κι αλλιώς. Όλα πάντα παίζονται…
Αυτός ο οποίος αρέσκεται – υποδυόμενος άλλους – να ζει πολλές ζωές, έστω και πλασματικά, αφού σε ρεαλιστικό επίπεδο δεν θέλει να περιοριστεί στην δική του μόνο. (Ενέχεται ένα μικρό ποσοστό σχιζοφρένειας όταν κάποιος το υποστηρίξει με όλο του το είναι).
Κατ’ εμέ, ηθοποιός είναι ο κάθε άνθρωπος. Υπάρχει μέσα μας αυτό το αρχέγονο ένστικτο που σαν παιδάκια παίζοντας, μας οδηγεί στο να υποδυόμαστε τον γιατρό, τη μαμά, τον δάσκαλο. Την γάτα, τον σκύλο ή τον μεγάλο. Όλοι οι άνθρωποι είναι εν δυνάμει ηθοποιοί. Αλλά δεν μπορούν να είναι όλοι… Επειδή ο ηθοποιός είναι κάποιος που πρέπει να παίξει για την ψυχή των θεατών κι όχι να παίξει μαζί της, πρέπει –λέω εγώ τώρα- να ξέρει και τον τρόπο.
Πρέπει να έχει παιδεία, εκπαίδευση στα μέσα του. Σώμα, φωνή, κίνηση, έκφραση, τεχνικές για τον έλεγχο των συναισθημάτων του ώστε να μπορεί να προβεί σε μία πλήρη, μελετημένη, εναρμονισμένη απόδοση του ρόλου του. Χρειάζεται μια γνώση του αντικειμένου του, πρέπει να είναι διαβασμένος. Πρέπει να έχει άποψη, να μπορεί να την εκφράσει και να μπορεί να την υποστηρίξει. Θέλει πολλά για να είναι κάποιος ηθοποιός. Κι αυτό το λέω επειδή μου έχουν πει πολλές φορές «Σιγά μωρέ, τι κάνετε; Λόγια μαθαίνετε»… Αυτό δεν είναι ηθοποιός όμως. Όχι κατά τη δική μου γνώμη τουλάχιστον. Αλλά είπαμε… Εγώ είμαι γλάρος…
* Η έκφραση είναι υποτιμητική και αφιερωμένη σε όποιον αμφισβητεί την αξία της δουλειάς του ηθοποιού αλλά και του ίδιου του ηθοποιού…
Το άρθρο γράφτηκε ακούγοντας:
Look What You Made Me Do – Taylor Swift, Thank You Johnny – Δημήτρης Σαμόλης, Charlie Puth – How Long, Pink – What About Us, Never Look Back – Δάφνη Γερογιάννη
Φωτογραφικό υλικό
