Συνέντευξη στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
.
Στις προθέσεις της Κουλτουρόσουπα πάντα ήταν η στήριξη νέων προσώπων και ομάδων που δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού παρουσιάζοντας μια όσο γίνεται εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη ώστε το θεατρόφιλο και όχι μόνο κοινό να τους γνωρίσει εκτενέστερα.
Όπως είναι και ο Πλάτωνας Τσιπίδης που αποτελεί ένα από τα τέσσερα πρωταγωνιστικά πρόσωπα της παράστασης «Η δωδεκάτη νύχτα συν κάποιες ακόμη» σε κείμενο και σκηνοθεσία του Κρίτωνα Ζαχαριάδη.
.
Γνωρίστε τον νέο ηθοποιό πριν τον απολαύσουμε στη παράσταση.
.
-Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, προτερήματα-ελαττώματα, καθημερινές συνήθειες, φίλους, χόμπι, αγαπημένα στέκια, ταξίδια, ελεύθερο χρόνο κλπ;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι 36 ετών. Οι τέχνες μπήκαν στη ζωή μου σε πολύ νεαρή ηλικία, καθώς υπήρχαν ερεθίσματα από την οικογένειά μου.
Αγαπώ τα ταξίδια, το καλό φαγητό, τις παρέες και μ’αρέσει να γεμίζω ποιοτικά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου.
Είμαι πεισματάρης, ευαίσθητος, νευρικός και αγχώδης σε ορισμένες περιπτώσεις.
Αγαπώ τα ταξίδια, το καλό φαγητό, τις παρέες και μ’αρέσει να γεμίζω ποιοτικά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου.
Είμαι πεισματάρης, ευαίσθητος, νευρικός και αγχώδης σε ορισμένες περιπτώσεις.
-Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Ξεκίνησε στην εφηβεία, με τις σχολικές θεατρικές ομάδες. Η αφορμή ήταν πάντα η αγάπη για την τέχνη. Θα προσθέσω την περιέργεια για τη φύση του θεάτρου και το προσωπικό μου “στοίχημα” να ασχοληθώ και με αυτό.
-Ποια σχολή τελείωσες και ποια ήταν τα βασικά εφόδια που θα κρατήσεις για πάντα;
Δεν είμαι απόφοιτος δραματικής σχολής. Υπήρξα σπουδαστής θεατρικών εργαστηρίων για αρκετά χρόνια. Είμαι λοιπόν ηθοποιός “αργού ψησίματος” και συνεχούς αναζήτησης, πάντα με σεβασμό απέναντι στην τέχνη, στους δημιουργούς, στους ρόλους που καλούμαι να υποδυθώ, στους συναδέλφους, στο ίδιο το σανίδι.
-Τί σημαίνει για σένα το θέατρο;
Κατάθεση και ανάταση ψυχής. Είναι τρόπος ζωής, δύσκολος και ταυτόχρονα ευχάριστος.
–Με ποιον/ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου;
Δεν έχω κάποιο “ίνδαλμα”. Υπάρχουν ηθοποιοί που θαυμάζω και θα ήθελα να βρεθώ στη σκηνή μαζί τους, όπως η κυρία Νένα Μεντή και ο κύριος Δημήτρης Καταλειφός.
-Μίλησε μας για κάποιες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια και γιατί;
Έχω συμμετάσχει σε παραγωγές του θεάτρου “Ταξίδι Ονείρου”, όπως “Τα λουλούδια στην κυρία” του Άκη Δήμου, “Escape” της Αλίκης Ροβέρτου κ.ά.
Συμμετείχα για έξι χρόνια στην παιδική σκηνή του Θεάτρου Σοφούλη με το χριστουγεννιάτικο μιούζικαλ “Το καρύδι και το χριστουγεννιάτικο κέικ” του Τάσου Ιωαννίδη.
Επίσης έχω συμμετάσχει στον “Κουρέα της Σεβίλλης” του Ροσσίνι και τον “Μαγικό Αυλό” του Μότσαρντ, σε διασκευές για παιδιά από την παιδική σκηνή της Κάρμεν Ρουγγέρη.
Συμμετείχα για έξι χρόνια στην παιδική σκηνή του Θεάτρου Σοφούλη με το χριστουγεννιάτικο μιούζικαλ “Το καρύδι και το χριστουγεννιάτικο κέικ” του Τάσου Ιωαννίδη.
Επίσης έχω συμμετάσχει στον “Κουρέα της Σεβίλλης” του Ροσσίνι και τον “Μαγικό Αυλό” του Μότσαρντ, σε διασκευές για παιδιά από την παιδική σκηνή της Κάρμεν Ρουγγέρη.
-Ποιος χαρακτήρας από τη παγκόσμια δραματουργία σε έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό;
Δεν ξεχωρίζω κάποιο χαρακτήρα ούτε είμαι επηρεασμένος από κάποιον συγκεκριμένο. Θεωρώ μεγάλη πρόκληση το να καταφέρεις να παραχωρίσεις το σώμα σου στον Μύσκιν και τον Οιδίποδα, στον Άμλετ και τον Αργκάν, στο Βασιλιά Ληρ και τον Οθέλλο, κρατώντας τη δική σου ταυτότητα και δίνοντας το δικό σου στίγμα.
-Για σένα προσωπικά τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Το να είσαι επαγγελματίας του θέατρου, της μουσικής, των τεχνών γενικότερα, ναι είναι δύσκολο, πόσο μάλλον στην Ελλάδα του σήμερα. Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες, προσωπικές, οικονομικές κτλ. Δεν ήταν όμως ικανές να με οδηγήσουν στην “παραίτηση”.
-Υπήρξε κάποια ιδιαίτερη – αξιοσημείωτη στιγμή από κάποια παράσταση, παρασκήνια, που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Δύο στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι η πρώτη φορά που πάτησα στο θεατρικό σανίδι ως “γαμπρός” στο “Ματωμένο γάμο” του Φ.Γ.Λόρκα και η πρώτη φορά που βρέθηκα στη σκηνή με μονόλογο, μπροστά σε μιά γεμάτη πλατεία. Όσον αφορά τις αστείες στιγμές στα παρασκήνια και επί σκηνής, είναι τόσες πολλές και πιστέψτε με, δεν χωρούν σε μερικές γραμμές.
–Πώς αντιδράς γενικότερα στις κακές στιγμές αλλά και στις κακές κριτικές που μπορεί να ακολουθούν;
Είναι σαν τα χτυπήματα στο παιχνίδι με τους φίλους. Θα σε ενοχλήσουν, ίσως να σε πονέσουν για λίγο, πρέπει όμως να μάθεις από αυτές και να συνεχίσεις. Δεν περιμένω ποτέ μιά κακή κριτική για να προσπαθήσω για το καλύτερο. Είναι πάντα καλοδεχούμενη και θα την ακούσω με απόλυτη προσοχή και σεβασμό.
-Αν κάποιος σκηνοθέτης σου ζητούσε κάτι «ακραίο» επί σκηνής, για παράδειγμα να εμφανιστείς γυμνός θα το ακολουθούσες; Γενικά πόσο «ανοιχτός» είσαι στην πρόκληση;
Η προσωπική ηθική και η αισθητική που έχεις ως άνθρωπος είναι αυτές που θα κρίνουν το τί θα δεχτείς από έναν σκηνοθέτη και τί όχι και θα ορίσουν τις δικές σου κόκκινες γραμμές. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η μοναδική πρόκληση για κάτι ακραίο είναι το γυμνό επί σκηνής. Πρόκληση είναι μιά ιδιαίτερη προσέγγιση σε ένα έργο, μιά ξεχωριστή ερμηνεία, όχι το γυμνό δέρμα.
-Πόσο σε απασχολεί και σε ενδιαφέρει η δημοφιλία;
Δεν ασχολείσαι με τις τέχνες όταν σκοπός σου είναι η δημοφιλία. Εκείνη άν έρθει, θα έρθει μέσα από τους ρόλους, τα τραγούδια, τους πίνακες ή τα γλυπτά σου. Δεν είναι όμως το ζητούμενο.
-Ποια πρόσωπα και σχήματα της Θεσσαλονίκης εκτιμάς πιστεύοντας πως παράγουν καλλιτεχνικό έργο;
Υπάρχουν αρκετά αξιόλογα θεατρικά σχήματα στην πόλη. Ξεχωρίζω αυτά που ασχολούνται με το θέατρο για παιδιά. Το κάνουν με απόλυτη αγάπη και σεβασμό στους μικρούς θεατές.
-Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γενικά για την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα;
Τα τελευταία χρόνια παρακολούθησα παραστάσεις χωρίς αισθητική, χωρίς άποψη. Και πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει ως επί το πλείστον στα θέατρα σήμερα. Η προχειρότητα και η βιασύνη με σκοπό το γρήγορο κέρδος χαρακτηρίζει πολλές θεατρικές παραγωγές. Φυσικά υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις.
-Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο;
Με τα σημερινά δεδομένα θεωρώ πως είναι δύσκολο έως και ακατόρθωτο να βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από το θέατρο. Πρέπει να γνωρίζεις ότι η φύση της εργασίας αυτής είναι σκληρή, ο ανταγωνισμός τεράστιος και τα χρήματα πολλές φορές ελάχιστα. Κι αν τελικά αποφασίσεις να το κάνεις, πρέπει να έχεις γερό στομάχι και να οπλιστείς με υπομονή.
-Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;
Το θέατρο θα έπρεπε να ψυχαγωγεί και όχι απλά να διασκεδάζει το κοινό. Για αυτό ευθύνεται αποκλειστικά η έλλειψη παιδείας απέναντι στο θέατρο και στις τέχνες γενικότερα. Διαλέγουμε μία παράσταση για να γελάσουμε, αντί να βρεθούμε με την παρέα μας. Θέατρο δεν σημαίνει γέλιο. Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες. Ο κόσμος που εκτιμά το θέατρο, το τιμά με την παρουσία του και παίρνει κάτι από αυτό φεύγοντας, είναι ελάχιστος, αλλά ευτυχώς υπαρκτός.
-Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον τούτης της χώρας;
Δε μπορώ να χαρακτηρίσω την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα και του αύριο με μερικές λέξεις. Μπορώ όμως ως επαγγελματίας των τεχνών να εκφράσω την απογοήτευσή μου για την αντιμετώπιση της ίδιας της πολιτείας απέναντι σε αυτές. Η απαξίωση των τεχνών από την πολιτεία, σημαίνει την οριστική καταδίκη της σε βάθος χρόνου. Από την άλλη, όσο οι νέοι άνθρωποι ονειρεύονται και δημιουργούν πολιτισμό, υπάρχει ελπίδα.
-Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή και δυο λόγια για την πρόσφατη παράσταση, έργο, ρόλος.
Βρίσκομαι στην τελική ευθεία πριν από την πρεμιέρα σε δύο θεατρικές παραγωγές του Θεάτρου Σοφούλη, οι οποίες ξεκινούν κυριολεκτικά ταυτόχρονα.
“Το αγόρι που μιλούσε με τα πουλιά”, ένα λαϊκό μουσικό παραμύθι του Γιώργου Φρατζεσκάκη βασισμένο στη ζωή και το έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή, σε σκηνοθεσία της Παυλίνας Χαρέλα και “Η δωδεκάτη νύχτα συν κάποιες ακόμη”, μιά υπέροχη κωμωδία σε κείμενο και σκηνοθεσία του Κρίτωνα Ζαχαριάδη. Φυσικά, δεν τελειώνει ποτέ η μουσική μου πορεία σε αγαπημένους χώρους της πόλης, σε συνεργασία με εξαιρετικούς μουσικούς και καλούς φίλους.
“Το αγόρι που μιλούσε με τα πουλιά”, ένα λαϊκό μουσικό παραμύθι του Γιώργου Φρατζεσκάκη βασισμένο στη ζωή και το έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή, σε σκηνοθεσία της Παυλίνας Χαρέλα και “Η δωδεκάτη νύχτα συν κάποιες ακόμη”, μιά υπέροχη κωμωδία σε κείμενο και σκηνοθεσία του Κρίτωνα Ζαχαριάδη. Φυσικά, δεν τελειώνει ποτέ η μουσική μου πορεία σε αγαπημένους χώρους της πόλης, σε συνεργασία με εξαιρετικούς μουσικούς και καλούς φίλους.
-Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Δεν τολμώ να κάνω όνειρα για το μέλλον. Προτιμώ να ζω το παρόν, όπως το έχω ορίσει και εύχομαι να μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου, να στηρίζομαι στις δυνάμεις μου και να μπορώ να δημιουργώ και να μοιράζομαι την αγάπη μου για το θέατρο και τη μουσική με τους ανθρώπους γύρω μου.
.
Πληροφορίες για την παράσταση:
ΣΟΦΟΥΛΗ
«Δωδεκάτη νύχτα συν κάποιες ακόμη..» του Κρίτωνα Ζαχαριάδη.
Πρεμιέρα: Δευτέρα 23 Οκτωβρίου.
Πρώτα χρόνια μετά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Δύο παραγωγοί προσπαθούν να επαναλειτουργήσουν τη θεατρική τους επιχείρηση ανεβάζοντας την “Δωδεκάτη Νύχτα” του Σαίξπηρ. Οι ηθοποιοί τους, πριν την πρεμιέρα, διεκδικούν τα δεδουλευμένα προηγούμενων ετών, δηλώνοντας πως δεν θα παίξουν εάν δεν εξοφληθούν. Αδυνατώντας να διαχειριστούν τις απαιτήσεις των ηθοποιών αποφασίζουν να ανεβάσουν οι ίδιοι δικό τους έργο μαζί με τους δύο συνεργάτες τους, τον λογιστή και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων.
Σκηνοθεσία: Κρίτωνας Ζαχαριάδης. Ερμηνεύουν: Σωκράτης Λογοθέτης, Ματθαίος Παπαδόπουλος, Γιώργος Τερζής, Πλάτων Τσιπίδης.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
.
Δείτε & αυτά:
.
Φωτογραφικό υλικό
