ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ ΣΤΗΝ “Κ“
Αν πέρσι σας «έκαψε» τον εγκέφαλο… έρχεται φέτος να τα ισοπεδώσει όλα!!!!
Σε σύγχρονη μορφή Ελληνικής γλώσσας με ιδιωματισμούς, κοινώς, στη δημοτική, η νέα στήλη του σκηνοθέτη και ηθοποιού Δημήτρη Χατζηθεοδοσίου καταφθάνει πιο αιχμηρή και πιο ανατρεπτική από ποτέ με θεματολογία και χιούμορ που θα πονέσει… Σαγόνια και όχι μόνο!
Από τις 17+ του μηνός, στις σελίδες της Κουλτουρόσουπα «Φωνή Βοοειδών στην έρημο»…
ΕΝΑΡΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ
.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Τίτλος στήλης : «Φωνή βοοειδών στην έρημο»
Ημερομηνία δημοσιεύσεων: Κάθε 17 του μήνα
Γλώσσα: Νέα ελληνική –μονοτονική – ιδιωματική
Θεματολογία : Σκηνές και μονόλογοι φανταστικών προσώπων σε απίθανες καταστάσεις
Μότο: «Κάθε ομοιότητας με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική και πέραν των προθέσεων του συγγραφέα»
Αρθρογράφος: Δημήτριος Χατζηθεοδοσίου
Λίγα λόγια για τον αρθρογράφο:
Ο Δημήτρης Χατζηθεοδοσίου είναι μονομάχος της καρδιάς. Αγωνίζεται για την επικράτηση των ιδανικών της αισθητικής, της αρμονίας, του έρωτα και ενός ιδιότυπου ρομαντικού κλασικισμού που χαρακτηρίζει τις επιλογές του. Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη και με προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στους τομείς του Θεάτρου, των Τεχνών και της Οικονομικής, δραστηριοποιείται στο Θεάτρο και τον ακτιβιστικό κοινωνικό βίο. Συνιδρυτής και πρόεδρος του πολιτιστικού σωματείου θεάτρου και τέχνης ΔΥΙΟΣΚΟΥΡΟΣ ΦΟΙΝΙΞ, παραγωγός και σκηνοθέτης των αξιομνημόνευτων παραστάσεων «ΜΑΚΜΠΕΤΤ» Ionesco και «ΜΠΡΑΝΤ» του Ερρίκου Ίψεν, το οποίο μάλιστα ανέβασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και για το οποίο τιμήθηκε με τα βραβεία καλύτερης σκηνοθεσίας και Α΄ανδρικού ρόλου από τα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης 2018, αλλά και είς εκ των πρωταγωνιστικών συντελεστών των επιτυχημένων παιδικών παραστάσεων «Ιάσονας και το Χρυσόμαλλο δέρας» ώς Κένταυρός Χείρον και Ηρακλής και «Ο Θησέας στην Χώρα των ταύρων» σε πολλαπλούς ρόλους. Γνωστός και από την αρθρογραφία του στην πολιτιστική ιστοσελίδα «Κουλτουρόσουπα».
.
Λίγα λόγια για την στήλη:
Σε μια πολιτικοοικονομική συγκυρία που καταποντίζει τον κοινωνικό βίο και την φωνή της προσωπικότητας, σε όλους τους χώρους, πόσο μάλλον στον ιδιόμορφο χώρο της τέχνης και του θεάματος, όπου συμπλέκονται συμφέροντα, με ελεύθερα και μή πνεύματα, φωνές υπ-ανθρώπων, κάθε πάστας, ιδιότητας και ηλικίας αντηχούν στην έρημο του πραγματικού σαν μουγκανίσματα βοοειδών που αναζητούν λίγο χορταράκι. Χωρίς πολλές πλαισιώσεις και με άφθονη μυθοπλασία, ο αρθρογράφος μεταφράζει και μεταφέρει με διάφορα μέσα τα μουγκανίσματα αυτά, για εμάς, επισημαίνοντας πως «κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική και πέραν των προθέσεων του συγγραφέα».
.
