Αριστούργημα σου λέω δεν άφηναν τον Ένκε στην πρεμιέρα να φύγει από τα μπράβο | Ο Θεατρόκοσμος της Νταίζης Λεμπέση

Γράφει η Νταίζη Λεμπέση για την Κουλτουρόσουπα

Θα έχω άγχος που θα με δεις. Πας καλά παιδί μου; Με εμένα; Ναι θα έχω άγχος. Γενική χθες του Ένκε Φεζολλάρι για τον «Φιλοκτήτη» του Γιάννη Ρίτσου.

Εγώ εκεί όπως υποσχέθηκα. Πήγα γυμναστήριο μου είπε. Γιατί αγάπη μου πηγές γυμναστήριο όταν στην παράσταση χάνεις τουλάχιστον ένα κιλό με αυτά που κάνεις; Δε βρίσκω τα κηροπήγια. Που είναι τα πράγματα; Ευτυχώς ήρθε η ήρεμη δύναμη που λέγεται Γιώργος Λυντζέρης και του απάντησε μα στα έχω βάλει όλα μέσα στη βαλίτσα της παράστασης για να είναι συγκεντρωμένα. Δε θυμάσαι στο είπα χθες;;

Α … Ένκε τι τον θέλαμε τον μεσαίο κουβά δεν μας χρειάζεται.

Ένκε: Δε πειράζει ήθελε η “παραγωγή” να σκορπίσει λεφτά.

Νταίζη: Διότι είμεθα υπερπαραγωγή εξάλλου.

Και μέσα σε όλα αυτά τα χαοτικά της γενικής που ξέρουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε έσβησαν τα φώτα. Θα ήταν ψέμα να πω πως δεν έπαιξε για εμένα. Για εμένα έπαιξε. Ζητάω συγνώμη στους υπόλοιπους αλλά για εμένα έπαιξε. Το μάτι του στο μάτι μου σε κάθε ατάκα, κάθε αναπνοή, κάθε κορύφωση, κάθε ακροβατικό, κάθε σπαραγμό, κάθε χορευτικό. Και στη στιγμή που μιλά για την μάνα του δεν έφυγε η επαφή μας ούτε μισή στιγμή όχι μια ολόκληρη στιγμή. Με πάθος, πολύ πάθος, με ορμή, με τσαμπουκά, με συναίσθημα, με φόβο, με χαμό, με άγχος, με νευρικότητα, με αλήθεια, με μεγάλη δυσκολία μιλάμε για Γιάννη Ρίτσο, με αγάπη μπόλικη, με δημιουργικότητα, με αισθητική, με πείσμα ενάντια στο εύκολο των ημερών μας. Ο Ένκε βουτιά στο δύσκολο.

Βουτιά και εμείς δεν σταματήσαμε να χειροκροτάμε μέχρι που είπε φτάνει να ανάψουν τα φώτα. Ήρθε κατευθείαν να με δει να δει τα μάτια μου. Του είπα δε θα μιλήσω θα γράψω.

Ένκε μου μαγική στιγμή είναι η στιγμή που καμαρώνεις το να είσαι συνοδοιπόρος σε μια τόσο όμορφη δουλειά. Και εγώ καμαρώνω για εσένα, για την αγάπη σου στα δύσκολα μα όχι ακοτόρθωτα, για εμένα που ανήκω σε αυτό το απόλυτα εμπνευσμένο που απόλαυσα, που κάτι έχει να πει, έχει αρχή μέση τέλος, σε κάνει να σκεφτείς, σε κάνει να λες όχι αγάπη μου δεν τα θέλω τα εύκολα, θέλω ο πήχης να ανεβαίνει.

Πρεμιέρα σήμερα θα σκάσω πολλές αγκαλιές. Αστρόσκονη μόνο Ένκε μου δεδομένη και με τσαμπουκά. Να μην αλλάξεις ποτέ. Σ’αγαπώ όπως ακριβώς είσαι. Και με κοιτάς και σε κοιτώ.

Στο Θέατρο Noūs- Creative space για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων κάθε Κυριακή στις 18:00. Προπώληση εδώ