Εν ζωή τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης δεν πρόλαβαν να τιμήσουν την μεγάλη μας πρωταγωνίστρια. Τον περασμένο Μάιο του 2018 τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης τίμησαν την αξέχαστη σταρ. Όλη η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στη μνήμη της. Με την παρουσία της κόρης της Μαρίας Ελένης Λυκουρέζου της αποδόθηκε βραβείο για το σύνολο της προσφοράς της.
Παρακάτω
-το κείμενο όπως δημοσιεύτηκε,
-το τιμητικό βίντεο
-και η παρουσία της Μαρίας Ελένης Λυκουρέζου (σε βίντεο) όπου παραλαμβάνει το τιμητικό βραβείο για το σύνολο της προσφοράς της ενώ μιλά για την ανθρωπιά της Ζωής Λάσκαρη
[8α ΘΒΘ 2018 – θέατρο Κολοσσαίον, 22 Μαίου 2018].
.
«Την εσπέραν του Σαββάτου 20 Ιουνίου, στην φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Αστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη Σταρ Ελλάς 1959 η 18ετις δεσποινίς Ζωίτσα Κουρούκλη με το ψευδώνυμον Αμαρυλλίς, υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον», κατά την εφημερίδα «Απογευματινή» της εποχής… Κάπως έτσι άρχισαν όλα για την 18χρονη δεσποινίδα Ζωίτσα… και το πανέμορφο κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη, πέρα από τον τίτλο ομορφιάς, έμελλε να κερδίσει τις καρδιές του κόσμου και να διαγράψει μια πορεία που απέδειξε ότι ο τίτλος «σταρ Ελλάς» ήταν τελικά… προφητικός! Γιατί στην περίπτωσή της ο όρος «σταρ» δικαιώθηκε στον απόλυτο βαθμό. Και όχι με τα σύγχρονα τερτίπια του «σταρ σύστεμ», αλλά επειδή ανήκε σε εκείνη την ευλογημένη ράτσα των λίγων και εκλεκτών που γεννιούνται με αστέρι… που η παρουσία τους και μόνο εκπέμπει λάμψη στο χώρο, λες και ξάφνου άναψε προβολέας… που η γοη τεία τους στην οθόνη ή στη σκηνή δεν αφήνει το βλέμμα να ξεμακρύνει από πάνω τους, σκιάζοντας οτιδήποτε άλλο…
Ναι, το 1944 γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ένα αυθεντικό αστέρι, η Ζωή Κουρούκλη… που πολύ γρήγορα θα άφηνε λαμπρό αποτύπωμα στο καλλιτεχνικό στερέωμα, με το όνομα Ζωή Λάσκαρη και «νονό» τον Γιάννη Δαλιανίδη, προκειμένου να μη τη συγχέουν με την συνονόματη ξαδέλφη της τραγουδίστρια. Όπου ο «νονός» με την κοινή καταγωγή, αλλά και ο τίτλος ομορφιάς, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για το ξεκίνημα, καθώς ο Γ. Δαλιανίδης την επέλεξε ως πρωταγωνίστρια στη δραματική ταινία «Κατήφορος» το 1961, συστήνοντας στο κοινό ένα πανέμορφο και συνάμα ταλαντούχο πλάσμα. Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας, καθιέρωσε με το «καλημέρα» τη νεαρή Ζωή Λάσκαρη ως σημαντική πρωταγωνίστρια, οδηγώντας την στην πόρτα της μεγαλύτερης κινηματογραφικής εταιρείας στην Ελλάδα, που δεν ήταν άλλη από τη Φίνος Φιλμ. Για να ξεκινήσει μια καριέρα θεαματική και η ανάδειξή της ως ένα από τα πλέον εμπορικά ονόματα, δίπλα σε αυτά της Βουγιουκλάκη και Καρέζη.
Με μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες, από κοινωνικό δράμα και κωμωδία μέχρι τα εμβληματικά μιούζικαλ του Γ. Δαλιανίδη, όλο αυτό που σήμερα αποκαλούμε «χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου». Στην οποία η Ζωή ή σωστότερα «Ζωίτσα» για το συνάφι της, έγραψε το όνομά της ομοίως με χρυσά γράμματα, σημαδεύοντας κάποιες από τις πιο αγαπημένες ταινίες του ’60 και ‘70… που καθώς περνούν μέσω της τηλεόρασης διαχρονικά από γενιά σε γενιά, κρατούν πάντα ζωντανή τη θύμηση μιας εποχής γεμάτης χρώμα, ανεμελιά και όνειρα, και το πρότυπο ενός κοριτσιού δροσερού, δυναμικού και μοιραίου που έκαιγε αντρικές καρδιές στο διάβα της και όχι μόνο στην οθόνη… «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Νόμος 4000», «Κορίτσια για φίλημα», «Στεφανία», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Μαριχουάνα στοπ», μερικές από τις ταινίες που έχουν λατρέψει από την γιαγιά μέχρι την εγγονή, γνωρίζοντας αυτολεξεί κάθε ατάκα και κάθε διάλογο από την αρχή μέχρι τους τίτλους τέλους… Και απολαμβάνοντας θαρρείς με τρόπο μαγικό, κάθε επανάληψη εδώ και χρόνια της πιο λαμπερής παρέας που πέρασε από την οθόνη, με τη Ζωίτσα, τον Κ. Βουτσά, τη Ρ. Βλαχοπούλου, τη Μ. Καραγιάννη, τον Α. Αλεξανδράκη, τον Ν. Ηλιόπουλο, τη Μ. Χρονοπούλου, τον Ν. Κούρκουλο… Αστέρια αυτόφωτα σε μια εποχή αθωότητας, με ορδές θαυμαστών να παραληρούν…
Κάπου εκεί, το 1966, επιχειρεί και την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο, με ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, ενώ το 1970 ανεβαίνει σε αθηναϊκή σκηνή με το έργο «Μαριχουάνα στοπ» του Γ. Δαλιανίδη για να ακολουθήσει η τεράστια επιτυχία «Εραστές του ονείρου» με τον Τόλη Βοσκόπουλο, που άφησε εποχή… Στη συνέχεια προσανατολίζεται σε κλασικές επιλογές του διεθνούς ρεπερτορίου, ανεβάζοντας μεταξύ άλλων «Ξυπόλητη στο πάρκο», «Η κυρία του Μαξίμ», «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές», «Μις Πέπσι» κ.α. Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης τη σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούργια σελίδα» του Ν. Σάιμον, ενώ το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο «Ορφέας στον Άδη» του Τ. Ουίλιαμς σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, με το οποίο επίσης συνεργάστηκε για την παράσταση «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Ε. Άλμπι. Ανάμεσα στις ποιοτικές θεατρικές δουλειές της συγκαταλέγονται παραστάσεις όπως «Τρεις ψηλές γυναίκες» (Άλμπι), «Τρωάδες» (Ευριπίδη), «Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» (Ο’ Νηλ), «Ευαίσθητη ισορροπία» (Άλμπι), «Διαμάντια και μπλουζ» (Αναγνωστάκη), «Ρόουζ» (Σέρμαν), «Ωραία χρόνια» (Πίντερ) κλπ. έχοντας συνεργαστεί με κορυφαίους σκηνοθέτες σαν τον Μ. Κακογιάννη, Μ. Βολανάκη, Α. Βουτσινά, Σ. Φασουλή, Α. Σαπίρο, Γ. Ρεμούνδο, Κ. Μπάκα κ.α.
Όσο για την προσωπική ζωή μιας αυθεντικής σταρ, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητα τα Μέσα, που ασχολήθηκαν με τις σχέσεις της, το γάμο της με τον Α. Λυκουρέζο, τις δύο κόρες της Μάρθα από προηγούμενο γάμο και Μαρία Ελένη, την ενασχόλησή της με τα κοινά ως δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων, καθότι ως ανήσυχο και ευρύ πνεύμα, πέρα από καλλιτέχνις, την διέκρινε παράλληλα ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία και συχνά εξέφραζε άποψη για τα πράγματα χωρίς φόβο και πάθος. Άλλωστε όσοι την γνώρισαν από κοντά, μιλούν με θαυμασμό για τη ντομπροσύνη, την αυθεντικότητα, τη γενναιοδωρία ενός πλάσματος χαρισματικού, που ήξερε να εκτιμά τη φιλία και τον «λόγο» όσο λίγοι… και κατάφερε να συνδυάσει μαγικά, το πρότυπο ενός σαγηνευτικού θηλυκού με την ευθύτητα που διαθέτει ένα «αντράκι»…
Όταν στις 18 Αυγούστου 2017, το λαμπερό της άστρο έσβησε απρόσμενα για να μετοικήσει εκεί όπου ανήκε, σαν να λιγόστεψε το φως ολόγυρα και σαν να πένθησε μαζί με τους αγαπημένους της μια ολόκληρη γενιά που μοιράστηκε μαζί της στιγμές αξιολάτρευτες της νιότης…
Τη μνήμη της σπουδαίας πρωταγωνίστριας στην κατηγορία των αυθεντικών αστεριών, και συνάμα ενός υπέροχου ανθρώπου, τιμούν με συγκίνηση τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης και ευχαριστούν θερμά την οικογένειά της που θα παραστεί για την απονομή του τιμητικού βραβείου.
.
Κείμενο Πίτσα Στασινοπούλου
.
Το τιμητικό βίντεο όπως παρουσιάστηκε στη βραδιά των 8ων ΘΒΘ
.
Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου παραλαμβάνει το τιμητικό βραβείο και μιλά για την ανθρωπιά της Ζωής Λάσκαρη [8α ΘΒΘ 2018 – θέατρο Κολοσσαίον, 22 Μαίου 2018].
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
Φωτογραφικό υλικό
