Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω με μια προσωπική μαρτυρία… Θέατρο Μ. Μερκούρη, πριν δυο – τρία χρόνια αν θυμάμαι καλά, με την παράσταση «Άμλετ» και πρωταγωνιστή τον Ντένη Μακρή, τον οποίο είχαμε γνωρίσει ευρέως μόλις λίγους μήνες πριν, με την προβολή του δημοφιλούς σήριαλ «Ταμάμ»… η κοσμοσυρροή έξω από το θέατρο, με πλήθος κυρίως κοριτσόπουλα να παρακαλάνε για μια θέση,κυριολεκτικά δεν είχε προηγούμενο και παρότι οι θέσεις εξαντλήθηκαν, καμιά δεν αποχωρούσε περιμένοντας κάποιο «θαύμα»… εννοείται ότι η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά, κατά βάση από νεαρά κορίτσια (αλλά και αγόρια), με καθισμένους στα σκαλιά, στους διαδρόμους, όρθιους… Κι όλοι τούτοι οι σχεδόν έφηβοι για να δουν Σαίξπηρ, επειδή έπαιζε ο λατρεμένος τους ηθοποιός! Ο οποίος, στη συγκεκριμένη εξαιρετική παράσταση, έδωσε προσωπικό ρεσιτάλ ερμηνείας- ικανό να τον οδηγήσει στα βραβεία Χορν, ωστόσο το πλέον αξιοθαύμαστο και συγκινητικό της υπόθεσης ήταν η ευλαβική προσήλωση των νεαρών θεατών σε ένα σαιξπηρικό έργο που εμφανώς τους συνεπήρε! Κι εκεί… «απενοχοποιείς» την τηλεόραση για πολλά στραβά της, όταν μπορεί με τη δύναμή της να συμβάλλει σε παρόμοιες εικόνες…
Φωτογραφικό υλικό