Ελπίζουμε ο αναγνώστης να δείξει κατανόηση για τους υψηλούς τόνους, καθώς εν προκειμένω δεν πρόκειται για το προσφιλές «αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…», αλλά για το συγκινητικό ότι όταν το παινεύουν άλλοι με τα θερμότερα λόγια και πλήρη ειλικρίνεια… ο ιδιοκτήτης δεν γίνεται να κρύψει τη χαρά του ή να την εκδηλώσει χαμηλόφωνα. Γιατί δεν θέλει, αλλά και δεν μπορεί να υποκριθεί τον «μετριοπαθή»! Άλλωστε είναι τόσο σπάνια σήμερα αυτά που μπορούν να προσφέρουν το μοναδικό συναίσθημα της άδολης, αυθεντικής, σχεδόν παιδιάστικης χαράς, που όταν συμβαίνει, το εισπράττεις ως ευλογία! Πόσω δε μάλλον όταν έχει προηγηθεί απόλυτη κατάθεση ψυχής, μεταφρασμένη με φιλόδοξα όνειρα, ατέλειωτες ώρες δουλειάς, αγωνίες στα όρια της «τρέλας»… Που σημαίνει ότι εδώ η λέξη χαρά με όλο το μεγαλείο της απλότητάς της, περικλείει ένα απίστευτο πλούτο θετικών συναισθημάτων, από την ευφορία μέχρι την συγκίνηση, τον θαυμασμό, την πληρότητα, την ευγνωμοσύνη, τη δικαίωση! Δικαίωση για ένα σπουδαίο στοίχημα που απαιτεί γερά κότσια και φέτος στα 8α Θεατρικά Βραβεία στο κατάμεστο Κολοσσαίον, όλοι οι μετέχοντες νιώσαμε ότι κερδήθηκε πανηγυρικά!
Όχι γιατί δεν υπήρξε το παραμικρό ψεγάδι… εντοπίσαμε πρώτα οι ίδιοι, αλλά και οι καλοπροαίρετοι και ειλικρινείς θεατές, τα έστω και λίγα τρωτά της βραδιάς, όπου πάντα θα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο»… αν και, μεταξύ μας, αν λείψουν εντελώς τα μικρά απρόοπτα ή οι μικρές γκρίνιες, θα είναι σαν να λείπει το αλατοπίπερο από το φαγητό! Και όταν πρόκειται για «Κουλτουρόσουπα», οι απανταχού… σεφ γνωρίζουν καλά, πως μια σούπα για να νοστιμίσει δεν αρκεί η κουλτούρα, έχει ανάγκη και από λίγο πικάντικο καρύκευμα! Λαμβάνοντας βέβαια υπόψη και τον υποκειμενικό παράγοντα στην εκτίμηση καθενός και με δεδομένο ότι μόνο με… μαγικά και ΑΝ, θα μπορούσε κανείς να ικανοποιήσει ταυτόχρονα όλα τα γούστα. Ωστόσο, παρότι ο σκηνοθέτης της βραδιάς Κωνσταντίνος Αθυρίδης δεν γνωρίζουμε αν μαθήτευσε δίπλα σε… μάγο, είναι γεγονός ότι «κατέχει» κάποιες από τις δεξιότητές του!
Διότι, για δεύτερη φορά κατόρθωσε να διαχειριστεί μια πληθωρικότατη σε περιεχόμενο βραδιά- που όλοι φοβόμασταν την «Μπεν Χουρ» διάρκεια και κάναμε το σταυρό μας- μέσα σε τρείς ώρες ακριβώς και με τον καλύτερο από κάθε άλλη φορά τρόπο, εισπράττοντας τα μεγάλα εύσημα! Ας δούμε όμως αναλυτικά τον «τρόπο» του, αποτυπωμένο σε μια βραδιά με αυθεντικό συναίσθημα σε όλη τη γκάμα του, συνεχή ροή, αίσθηση του μέτρου, ωραίες θεατρικές εκπλήξεις, γρήγορες εναλλαγές, πλούσιο και άριστα επεξεργασμένο οπτικοακουστικό υλικό από τον ίδιο τον Κ, Αθυρίδη, που επιμελήθηκε με προσεγμένη αισθητική τα εξαιρετικά βίντεο της τελετής και κυριάρχησαν σχεδόν ως σταθερό φόντο στην μεγάλη οθόνη του Κολοσσαίον. Με αποτέλεσμα, παρά την τρίωρη συνεχόμενη διάρκεια χωρίς διάλειμμα, να μη νιώσουμε καθόλου κούραση ή πλήξη, καθώς πολλά, σημαντικά, όμορφα, συγκινητικά ή χιουμοριστικά, διαδέχονταν με ρυθμό το ένα το άλλο, κρατώντας το ενδιαφέρον ή κεντρίζοντας συναίσθημα και αισθήσεις…
Με κυρίαρχο επί σκηνής τον Διογένη Δασκάλου στην παρουσίαση, αναμφίβολα ένα από τα «κλειδιά» του ενδιαφέροντος. Ο οποίος, παίρνοντας τον λόγο από τον Γιάννη Τσιρόγλου, διευθυντή της «Κ» και εμπνευστή των Θεατρικών Βραβείων, που καλωσόρισε τους θεατές και προλόγισε τη βραδιά- αφιερωμένη στη Ζωή Λάσκαρη, ξεκίνησε το δικό του «σώου»…
Με το παροιμιώδες χιούμορ του, με απρόβλεπτες ατάκες που προκάλεσαν αβίαστο γέλιο, με αυθόρμητα εύστοχα σχόλια, με μοναδική σκηνική άνεση, χωρίς ποτέ να χάσει το μέτρο, ισορροπημένος και πιστός στο πνεύμα της τελετής και με ένα χαρακτηριστικό προσόν που τον διακρίνει: η απόλυτη φυσικότητα, χωρίς τίποτα στημένο ή επιτηδευμένο, που δίνει άμεσα τον θεατή την αίσθηση και χαλαρότητα μιας μεγάλης φιλικής παρέας όπου «νιώθουμε σαν στο σπίτι μας και περνάμε καλά»… Τόσο απλό και τόσο πολύτιμο, που λίγοι περφόρμερς το κατέχουν και ο Διογένης το πρόσφερε απλόχερα και ευεργετικά, ανταποκρινόμενος επιπλέον άψογα και με πλήρη ετοιμότητα στον ιδιαίτερο ρόλο του παρουσιαστή. Ναι, «περάσαμε απολαυστικά» με τον Διογένη, που δίπλα του στάθηκε «κερί αναμμένο» η γλυκιά Βανέσα Μπαρρέ με την κομψή, ευγενική, διακριτική παρουσία της, ομορφαίνοντας τη σκηνή και ούσα επιπλέον υποψήφια για την ερμηνεία της και απονεμήτρια βραβείου.
Μια απόλαυση όμως που δεν περιορίστηκε στο χιούμορ και τις αστείες ατάκες, διότι πολύ γρήγορα ακολούθησε η συγκίνηση για το τιμητικό βραβείο στη μνήμη του θεατρικού παραγωγού Γιώργου Λεμπέση, που με τις επιτυχίες και το σπάνιο ήθος του έγραψε ιστορία στο χώρο… βλέποντας τα δάκρυα του Γρηγόρη Βαλτινού που έπνιγαν τα λόγια του καθώς μιλούσε για τον «πατέρα» του… αυτόν που «ενώ υπήρξα ο μακροβιότερος συνεργάτης του, σε κανένα συμβόλαιο δεν υπήρχε η υπογραφή μου, γιατί ο λόγος του ήταν συμβόλαιο»… για να ενώσει τα δάκρυά του με αυτά της κόρης του Λεμπέση Νταίζης, που μαζί με τη μητέρα της Νινέττα παρέλαβαν το βραβείο από τα χέρια του Γ. Βαλτινού. Στη συνέχεια δε της βραδιάς, πολλοί εκ των λαμπερών καλεσμένων που είχαν την τύχη να συνεργαστούν ή να γνωρίσουν τον σπουδαίο θεατρώνη, αναφέρθηκαν στο όνομά του με τα θερμότερα λόγια…
Επόμενο τιμώμενο πρόσωπο η πληθωρική «δασκάλα» Τίνα Στεφανοπούλου του «studio ΝΕΜΕΣΗ» με την πολύχρονη και πολύπλευρη προσφορά στον θεατρικό κόσμο της Θεσσαλονίκης, που επέλεξε να παρουσιάσει την ομάδα της με ένα πρωτότυπο- χιουμοριστικό σκετσάκι αυτοσχεδιασμού… καθότι πιστή οπαδός της ομαδικής δουλειάς από το ξεκίνημά της και λάτρης της τεχνικής του αυτοσχεδιασμού, στα οποία και εστίασε στην σύντομη, χαριτωμένη, περιεκτική και γεμάτη ενέργεια ομιλία της, παραλαμβάνοντας το τιμητικό βραβείο.
Ακολούθησε το εμβληματικό πρόσωπο στη μνήμη του οποίου ήταν αφιερωμένη εξ αρχής η βραδιά… το λαμπερό αστέρι της Θεσσαλονίκης που δικαίωσε όσο λίγες τον όρο «σταρ» και χάθηκε πρόωρα, αφήνοντας δυνατό αποτύπωμα σε οθόνες, σκηνές και καρδιές, στις οποίες θα μείνει για πάντα φυλαγμένη η αξέχαστη Ζωή Λάσκαρη ή Ζωίτσα… Που «λάτρευε να έρχεται στην πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, να περπατά και να την αγκαλιάζει ο κόσμος στο δρόμο», όπως εξομολογήθηκε η γλυκύτατη κόρη της Μαρία Ελένη μιλώντας με συγκίνηση για τη μητέρα της και θυμίζοντας με την φινετσάτη κομψή παρουσία της, κάτι από την αύρα της διάσημης μαμάς…
Για να κλείσουμε την ενότητα των τιμητικών βραβείων με την κορυφαία καλεσμένη της βραδιάς που λάμπρυνε την εκδήλωση με την παρουσία της και δεν ήταν άλλη από την Κάτια Δανδουλάκη. Μια καλλιτέχνιδα με σπουδαία και μακριά πορεία σε θέατρο και κινηματογράφο της «χρυσής εποχής», που αξιώθηκε την πληθωρική αγάπη του κοινού, νιώθοντάς την ως «δικό» τους άνθρωπο μέσα από ιστορικές τηλεοπτικές σειρές που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα.
Μια παρουσία… προκλητικά νεανική, μια φυσιογνωμία που αποπνέει γλυκύτητα, ευγένεια, αξιοπρέπεια, μια γυναίκα αξιολάτρευτη με την απλότητα και αμεσότητά της… που άγγιξε συγκινητικά με λόγια από καρδιάς στο βήμα, αναφερόμενη με τρυφερότητα στους νέους και εξομολογούμενη την ανάγκη της για αγάπη του κοινού, ενώ παραλάμβανε το βραβείο της από τα χέρια του συγγραφέα Άκη Δήμου, ο οποίος μίλησε γι αυτήν εγκωμιαστικά, με έκδηλο θαυμασμό και εξαιρετικό λόγο.
Βεβαίως ο κυρίως κορμός της βραδιάς, που ενδιάμεσα εμπλουτίστηκε με την απονομή των τιμητικών βραβείων, ήταν οι βραβεύσεις των «καλύτερων της χρονιάς»… παραστάσεων, συντελεστών, ομάδων, όπως κρίθηκαν ανά κατηγορία και με μυστική ψηφοφορία από 33μελή επιτροπή, ενώ το κοινό ψηφίζοντας ηλεκτρονικά και με θεαματική συμμετοχή, επέλεξε τις τρεις αγαπημένες του παραστάσεις που παρέλαβαν τα αντίστοιχα «Βραβεία Κοινού» από τα χέρια θεατρόφιλων… ήτοι Α Βραβείο στην παράσταση «Ελλάς… γελάς», Β στην παράσταση «60 λεπτά» και Γ στην ιδιαίτερη περφόρμανς «Κρημνοί».
Σύμφωνα με την κριτική επιτροπή, τα βραβεία καλύτερης παράστασης της χρονιάς, ερμηνευτικού συνόλου και β ανδρικού ρόλου (Νίκος Ψαρράς) απονεμήθηκαν στην παράσταση «Ο Φάρος», καλύτερης σκηνοθεσίας, τοπικού θιάσου (Διόσκουρος Φοίνιξ) και α ανδρικού ρόλου (Δημήτρης Χατζηθεοδοσίου) στο «Μπραντ», β γυναικείου ρόλου (Γιώτα Ζερβεδά), σκηνικών και φωτισμών στο «Μια ξεχωριστή μέρα», κοστουμιών στο «Ελλάς… γελάς».
Α γυναικείου ρόλου στην Εύη Εμμανουήλ για την παράσταση «Για πάντα μαζί… ξανά», ενώ ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα βραβεύτηκε η «Ντόμινο» για την παράσταση «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», ως νέο πρόσωπο ο Χρήστος Διαμαντούδης για τα «Ορφανά» και τέλος βραβείο καλύτερου πρωτότυπου κειμένου παρέλαβε ο Βασίλης Τσικάρας για το έργο «Sorry λάθος κρεβάτι».
Βραβείο καλύτερης πρωτότυπης μουσικής ο Δημήτρης Μαραμής για το έργο «Ερωτόκριτος»… Στην ιδιαίτερη κατηγορία «παιδικό θέατρο», διακρίθηκε η παράσταση «Θησέας και Αριάδνη στο νησί των Ταύρων» της Σοφίας Σπυράτου.
Όμως όχι, η τελετή δεν περιορίστηκε στα ανωτέρω, καθώς δυο χαριτωμένα θεατρικά δρώμενα κάλυψαν απολαυστικά το ψυχαγωγικό κομμάτι της βραδιάς, τονίζοντας τον θεατρικό της χαρακτήρα. Το πρώτο, παρουσιασμένο από την ομάδα «Theatraction» της Δέσποινας Σαρόγλου και αφιερωμένο στη μνήμη της τιμώμενης Ζωής Λάσκαρη, απέδωσε χαρακτηριστική σκηνή από την αγαπημένη ταινία «Οι θαλασσιές χάντρες» με μουσική υπόκρουση το πασίγνωστο «Crasy girl»… Το δεύτερο, ήταν ένα πρωτότυπο «κολλάζ» με αποσπάσματα από την βραβευμένη παράσταση «Ελλάς… γελάς», σε κείμενα του μοναδικού Γιώργου Σουρή και σκηνοθεσία Παύλου Δανελάτου, που πέρα από το καυστικό χιούμορ του σπουδαίου διαχρονικού ποιητή, απολαύσαμε ένα ελκυστικό στιγμιότυπο με ταλαντούχες ερμηνείες, πληθωρική ενέργεια, χρώμα, μουσική, χορό, γέλιο…
Καταλήγοντας στο «δια ταύτα» της ουσίας, δίκαια και άξια μοιρασμένα κρίθηκαν τα βραβεία κατά γενική ομολογία, αποσπώντας ενθουσιώδη χειροκροτήματα και με κάποιους εκ των υποψηφίων να διαθέτουν… ηχηρή «κερκίδα» που ζωντάνεψε το κλίμα, ενώ η έκπληξη για πολλούς που άκουσαν απρόσμενα το όνομά τους ως νικητή, εκδηλώθηκε στη σκηνή με χαρά παιδιού, με λόγια συγκίνησης, με άπειρες ευχαριστίες… Ωστόσο το πιο συγκινητικό όλων και συνάμα ελπιδοφόρο, ήταν τα ταλαντούχα νιάτα που σφράγισαν τη βραδιά με το δικό τους στίγμα και γέμισαν τη σκηνή με όμορφα καθαρά πρόσωπα, θετική ενέργεια, καλλιτεχνικό ήθος…. Τούτα τα νέα παιδιά, τα προικισμένα με ταλέντο, τα γεμάτα όνειρα, φαντασία και πείσμα για δουλειά- ακόμα και ματώνοντας, υπόσχονται σίγουρα καλύτερες μέρες στο θέατρο και μια αυθεντική «πολιτιστική άνοιξη» με φως, σε έναν τόπο που βάλλεται πανταχόθεν από σκοτάδια… Και το ακόμα πιο συγκινητικό ήταν η αρμονική συνύπαρξη της νέας γενιάς με τη φρεσκάδα των ιδεών δίπλα στην «παλιά φρουρά» της πολύτιμης εμπειρίας, εκδηλώνοντας μεταξύ τους αμοιβαίο σεβασμό και ειλικρινή θαυμασμό! Όπως αρμόζει στις Αξίες και είναι ένα από τα στοιχήματα για το οποίο θεσμοί σαν αυτόν, μπορούν να νιώθουν περήφανοι…
Είναι σίγουρο ότι μια τρίωρη πληθωρική βραδιά που θύμισε κορυφαίες θεατρικές στιγμές και με πλήθος εκλεκτών καλεσμένων, είναι αδύνατο να χωρέσει στο παρόν κείμενο. Ακόμα πιο σίγουρο όμως είναι ότι εκτός από χαρούμενοι, ευγνώμονες, δικαιωμένοι πέραν των προσδοκιών μας τη φετινή χρονιά, μπορούμε να νιώθουμε και περήφανοι! Γιατί αγγίξαμε «χειροπιαστά» το όραμα που κάποτε φάνταζε ουτοπία… γιατί με μηδέν οικονομικούς πόρους καταφέραμε το ακατόρθωτο… γιατί ξεπεράσαμε ογκώδη εμπόδια χωρίς εκπτώσεις… γιατί δουλέψαμε σκληρά- σχεδόν ηρωικά, με άξιους εθελοντές που το λέει η καρδιά τους και ένα απλό ευχαριστώ είναι λίγο… Τέλος γιατί μας κάνατε όλοι εσείς να το νιώσουμε, βλέποντας την επιβράβευση στα μάτια σας, όταν στα ατέλειωτα πηγαδάκια μοιραζόμασταν την αγάπη σας με κυρίαρχο σχόλιο στο στόμα όλων «καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά»… Πολύτιμο, αναντικατάστατο «καύσιμο» η αγάπη! Πώς να μη συνεχίσει το όχημα με «φουλ γκάζια» σε όλο και πιο «ανεβαστικές» διαδρομές!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!!!
.
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ – ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΕΔΩ
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΒΙΝΤΕΟ
.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ:
Άπειρα ευχαριστώ από καρδιάς, σε όλους εσάς, το αγαπημένο μας κοινό, στην κριτική μας επιτροπή, σε όλους τους υπέροχους καλλιτέχνες και καλεσμένους που τίμησαν την φετινή διοργάνωση και βέβαια τους συντελεστές της βραδιάς: τον «ηρωικό» σκηνοθέτη μας Κωνσταντίνο Αθυρίδη, τον απολαυστικό παρουσιαστή Διογένη Δασκάλου, την Σάντρα Λεπτοκαροπούλου που για 4η χρονιά φιλοτέχνησε τα έπαθλα, τον Γιάννη Ζαφειρίου και το προσωπικό του Κολοσσαίον για την άψογη φιλοξενία, την Ρίτα Σίσιου για την πολύτιμη βοήθειά της σε πολλά επίπεδα, τον σκηνογράφο Σάκη Κολαλά, την κειμενογράφο Πίτσα Στασινοπούλου, την Βανέσσα Μπαρρέ, την Νταίζη Λεμπέση, την Δέσποινα Αυγερίδου που έκανε το σπικάζ και τον ηχολήπτη που επιμελήθηκε τα βίντεο κατηγοριών κ Χρήστο Πετρίδη, τον πολύτιμο συνεργάτη Ανέστη Ατακτίδη που φρόντισε να κυλίσει ομαλά όλη η βραδιά, την Γεωργία Βεληβασάκη, Λάζαρος Γλούφτσης, Αννα Λαμπροπούλου, Φιλιώ Μαζαράκη, τις φωτογράφους μας Ρένα Μπαιρακτάρη και Ευτυχία Πλαζουμίτη. Πολλά ευχαριστώ σε Στέλλα Πέρπερα, Ντόρα Παπάζη, Νίκο Γρυλλάκη, Νεφέλη Κομματά, Μαρία Διαμαντοπούλου, Γεωργία Παναγιωτάκη, τον Πρόδρομο Κοφσανίδη από τον Ερευνητικό Οργανισμό Ελλήνων και τις συνεργάτιδές του που ραδιοφωνικά και για πρώτη φορά κάλυψαν τα Θεατρικά Βραβεία ζωντανά.τους τεχνικούς, και όσους δούλεψαν για την εκδήλωση εθελοντικά και με την καρδιά τους.
.
Τέλος, τους χορηγούς μας: Τον Κώστα Παρχαρίδη και την Χαλκός γκάλερι. Τον Κόκκινο Σκούφο με τους πεντανόστιμες λουκουμάδες. Τον Κοσμά Σιδηρόπουλο και την Στοά Δραγούμη. Την Θεοδοσία Κωνσταντινίδου από τον Κήπο Σεμινάρια. Το Δημοτικό ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης FM 100 και TV 100. Τον κύριο Στάγκο και τα υπέροχα μπουκέτα του. Το ΙΕΚ κομμωτικής Τριανταφυλλίδη και το Artisan Hair beauty studies που μας φρόντισαν κάνοντας μας πιο όμορφους. Τον Κώστα Περπερίδη για την βιντεοσκόπηση της βραδιάς από την Xpermedia και το Thessaloniki Life. Το Θανάση Πετρίδη και το κατάστημα «Ρούχα με το κιλό». Το εξαιρετικό ρεστοράν «Πλας Μινιον» και τον κ Λευτέρη που και φέτος φιλοξένησε τους καλεσμένους μας στο ξενοδοχείο «Εγνατία Παλλάς».
Φωτογραφικό υλικό
