Συνομιλεί (και γράφει) η Ζωή Ταυλαρίδου για την Κουλτουρόσουπα.
«Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα» του Γιώργου Τζαβέλλα σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Άννας Δήμου από την ομάδα θεάτρου Θεατροφρένεια έρχεται στο Θέατρο Σοφούλη και το Θέατρο Αθήναιον ως η απόλυτη κωμωδία συζυγικού βίου με άρωμα παλιού κινηματογράφου.
Κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Σοφούλη. Μέρος των εσόδων της παράστασης θα διατεθεί στον Σύλλογο Γυναικείας Αλληλεγγύης «Μαλβίνα».
Πρόκειται για ένα έργο, που αν και γράφτηκε χρόνια πριν, παραμένει σύγχρονο, καθώς μπορεί πράγματι σε μεγάλο τμήμα του δυτικού κόσμου – και δυστυχώς όχι παντού – να μην υπάρχει πια το στίγμα της ” αστεφάνωτης”, η γυναίκα να μην τρέχει να φέρει τις παντόφλες του συζύγου της και ο γάμος να μη φαντάζει σαν ένα μέσο εξίσωσης των δύο φύλων, όμως η ” γυνή ” δεν είναι μόνο αυτό.
Το να βλέπεις τις ισορροπίες που θα αλλάζουν σε μια σχέση, το να αισθάνεσαι πως η αγάπη χάνεται μέσα στο χρόνο, το να κάνεις υπομονή και να πνίγεις τα θέλω σου για χάρη του ανθρώπου που αγαπάς, το να μην μπορείς να ξεπεράσεις τον εγωισμό σου ή και τα πλαίσια που σου θέτει το περιβάλλον σου για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, το να ελπίζεις ότι θα αγαπηθείς μέσα σε συνθήκες που για σένα είναι ιδανικές, είναι θέματα που φωτίζονται από το έργο και κυριαρχούν στις καθημερινές συζητήσεις με τους φίλους μας.
Στη συζήτηση που θα παρακολουθήσετε, η Άννα Δήμου, σκηνοθέτις της παράστασης και δασκάλα θεάτρου στη Θεατροφρένεια, προλογίζει και μας εξηγεί πώς έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου έργου. Ο Ιορδάνης Δουρβανίδης, ηθοποιός και μουσικός, υπηρετεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αντωνάκη κι έχει γράψει την πρωτότυπη μουσική του έργου, που δεν παραπέμπει στην ομώνυμη ταινία που απολαύσαμε κάποτε στη μικρή μας οθόνη ούτε στις κλασικές ελληνικές ταινίες. Η παράσταση αυτή, υπογραμμίζει, έχει δικά της μοναδικά και δη μουσικοχορευτικά στοιχεία, δίχως να αποτελεί μια απλή μίμηση της γνωστής και ανεπανάληπτης αγαπημένης μας ταινίας. Ο Ιορδάνης περιγράφει αναλυτικά τη σχέση που έχει αναπτύξει με τον ρόλο του, τον οποίο κι έχει μελετήσει, εντοπίζοντας κοινά χαρακτηριστικά, κατανοώντας τα ελαττώματά του κι αναδεικνύοντας τις αρετές του. Ο Αντωνάκης φαίνεται αυστηρός κι αυταρχικός εκ πρώτης όψεως, στην πραγματικότητα ωστόσο αποτελεί έναν άνθρωπο με σπάνια ευαισθησία και φιλότιμο.
Η Άννα Παπαπετρίδου και η Αθηνά Αμπατζή ως διπλή διανομή στον ρόλο της Ελενίτσας μάς παρουσιάζουν την «παστρικιά» σύντροφο του Αντωνάκη που, μετά από 14 ολόκληρα χρόνια συντροφικής σχέσης, επιτέλους αποκτά την ταυτότητα της κυρίας μέσα από τα δεσμά του γάμου. Η Ελενίτσα είναι μια γυναίκα απόλυτα υποταγμένη στον άνδρα και ξαφνικά την ημέρα του γάμου της αποκτά λόγο και πυγμή. Φαίνεται πως αυτό συμβαίνει απότομα κι αδικαιολόγητα, στην πραγματικότητα ωστόσο η μέρα του γάμου της αποτελεί τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η Ελενίτσα θεωρεί τον γάμο δικαίωση και ευλογία, μια ανάσα ελευθερίας, που όμως δεν έρχεται ούτε μετά τον γάμο της. Και τότε συμβαίνει η απόλυτη ανατροπή. Το δικαστήριο. Ίσως και ο Αντωνάκης, ως κύριος εκπρόσωπος του αρσενικού στοιχείου και της ανδροκρατούμενης κοινωνίας, γίνεται ο αποδέκτης της πολεμικής του γυναικείου φύλου αλλά και της μικροκοινωνίας, στην οποία είναι ενταγμένος, ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο.
Ο Απόστολος Φολίνας μάς εξηγεί πως οι σχέσεις των δύο φύλων αλλάζουν δυναμική μετά τον γάμο ακόμη και στις μέρες μας, οι οποίες υποτίθεται πως είναι υπεράνω στερεοτύπων. Ως ο φίλος δικηγόρος του ζευγαριού είναι αυτός που προσπαθεί να συμφιλιώσει και να διευθετήσει τις διαφορές ανάμεσα στον Αντωνάκη και την Ελενίτσα, ακολουθώντας τελικά τον δρόμο της δικαιοσύνης. Η Χρύσα Μπάρα μάς μιλά για τον πολύ «πιασάρικο» ρόλο της υπηρέτριας που στέκεται βράχος στα εν οίκω, για να μη διαλυθεί το σπιτικό που μόλις δημιουργήθηκε. Είναι μια γυναίκα που προσπαθεί να ενταχθεί στο αστικό τοπίο, το οποίο τότε αρχίζει να επεκτείνεται ραγδαίως, και να επιβιώσει σε μια Αθήνα που άρδην αλλάζει. Απορροφά όλον τον κραδασμό της σχέσης των δύο συζύγων, όλη την αρνητική ενέργεια γύρω της, και εξισορροπεί ως έναν βαθμό τις καταστάσεις.
Η Αγγελική Ανδρίτσου, η Ιωάννα Καραβάτου και η Ελένη Λυμπέρη υποδύονται τις «ξεμυαλίστρες» φίλες της Ελενίτσας, την Κλάρα, την Κατίνα και την Μπεμπέκα αντίστοιχα, την υποστηρίζουν, την κατευθύνουν, θέλουν να μετατρέψουν την «παστρικιά» σε «κυρία», να τη μάθουν να φροντίζει τον εαυτό της, να της αλλάξουν ποιοτικά τη ζωή, υπηρετώντας ωστόσο το ένοχο αυτό κατεστημένο με μια κακώς εννοούμενη χειραφέτηση. Η Γεωργία Ασημοπούλου τραγουδά μια καντάδα με την υπέροχη χροιά της, ένα τραγούδι καθοριστικό της πλοκής. Και ο Πέτρος Πεϊτσίνης, ο χαραμοφάης αδελφός της Ελενίτσας, Θέμος, δίνει τη δική του πνοή σε ένα δυνατό κωμικό και δραματικό συνάμα έργο, ερμηνευμένο με την ιδιαίτερη δυναμική της Θεατροφρένειας.
Ευχαριστούμε από καρδιάς την Άννα Δήμου και τη Θεατροφρένεια για την όμορφη αυτή συζήτηση και τη φιλοξενία τους. Τους ευχόμαστε καλό ταξίδι με το καινούργιο τους έργο «Η γυνή να φοβήται τον άντρα» και κάθε επιτυχία!
Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή 14, Σάββατο 15/02 στις 9μμ. Κυριακή 16/02 στις 8μμ
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
Παρακολουθήστε τη συνέντευξή μας στο κανάλι της Σωφέρ:
Βιντεοσκόπηση και μοντάζ: Τάσος Πέππας
Για δελτία τύπου, ραντεβού συνεντεύξεων επικοινωνείτε: zozotav@gmail.com
Ακολουθήστε τη Σωφέρ Θεάτρου στα κοινωνικά δίκτυα: εδώ, εδώ, εδώ & εδώ
