.
Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
.
Από τη στήλη «ΣΤΟΝ ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ»
Πώς είπες καλέ μου ηθοποιέ;; Ότι θα ήθελες και τα δύο, δηλαδή ΚΑΙ την πίτα ολόκληρη ΚΑΙ τον σκύλο χορτάτο;; Ωραίο το σύντομο ανέκδοτο, γελάσαμε δεόντως, όμως κατέβανα χαρείς από το ουτοπικό σύννεφο, άσε τον σουρεαλισμό και προσγειώσου στον ρεαλισμό να συνεννοηθούμε!
.
Ο οποίος σου κάνει σαφέστατο ότι, σ’ αρέσει - δεν σ’ αρέσει, έχεις να αντιμετωπίσεις ΔΙΛΗΜΜΑ: Ή το ένα Ή το άλλο! Κι εσύ οφείλεις να διαλέξεις από τα δύο, έχοντας βέβαια πάντα κατά νου και την πάγια επιλογή του… τρίτου του μακρύτερου, που μακριά από σένα! Γιατί δεν νομίζω να είσαι τόσο αφελής περιμένοντας ότι το σύστημα θα σου κάνει εύκολη τη ζωή προσφέροντάς σου στο πιάτο γενναιόδωρα μενού κι εσύ να καταντήσεις αχόρταγος φαταούλας… όχι δα!
Το σύστημα σε θέλει εγκρατή και σοφό και κάνει τα πάντα για να εκπαιδεύσει τα κριτήριά σου στην αξιολόγηση επιλογών, θέτοντάς σου συνεχή διλήμματα για να ακονίζεις το μυαλό… πχ. φαγητό στο πιάτο ή πετρέλαιο στο καλοριφέρ;; Διακοπές μιας βδομάδας ή σέρβις στο σαράβαλο;; Ρεύμα στο σπίτι ή φροντιστήριο στα παιδιά;; Καινούργια παπούτσια ή κρέας στην κατσαρόλα;; Ασφάλεια και τάξη ή στέρηση ελευθερίας;; Φτωχός και υγιής ή πλούσιος και άρρωστος;; Νόμιμο ή ηθικό;; Βουνό ή θάλασσα;; Σουβλάκι ή πίτσα;; Όπως βλέπεις αυτό το αμείλικτο διαζευκτικό «ή» ακολουθεί κατά πόδας τις ζωές μας μέχρι την τελευταία ευτελή λεπτομέρεια… Οπότε δεν θα μπορούσε καλλιτέχνη μου η περίπτωσή σου να αποτελεί εξαίρεση και να ευνοηθείς σκανδαλωδώς, άρα οφείλεις να αντιμετωπίσεις και το δικό σου «ειδικό» δίλημμα: «Άσημος και πληρωμένος ή διάσημος και απλήρωτος;;» Εδώ σε θέλω!
Βέβαια μου έδωσε αφορμή για τον προβληματισμό ο ντόρος που ξεσήκωσε προ ολίγου καιρού μια δημοσίευση του ηθοποιού Χρήστου Βασιλόπουλου, ο οποίος ζητούσε συναδέλφους για ένα κόνσεπτ με πρωταγωνιστή τον ίδιο, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ θα πληρωθούν, με αντάλλαγμα την προβολή τους… Μια δήλωση που έκανε τον κλάδο άνω- κάτω, προκάλεσε ιερή οργή στους διαδικτυακούς εισαγγελείς, οδήγησε τον πρόεδρο του ΣΕΗ σε αντίδραση και λοιπά γνωστά και μη εξαιρετέα την εποχή που η πολιτική ορθότητα ασκεί… δικτατορία! Δεν έχει καμιά σημασία η υπαρκτή πραγματικότητα που υφίσταται, σημασία έχει να εκφράσουμε το «σωστό» ως καθωσπρέπει ευαίσθητοι, κρύβοντας σαν την στρουθοκάμηλο το κεφάλι στην άμμο για να μη την δούμε… κι αφού δεν τη βλέπουμε με το κολπάκι του βλακώδους πτηνού, μπορούμε άνετα να υποκριθούμε ότι ΔΕΝ υπάρχει!
Τί εννοώ; Με λίγα λόγια ότι «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι οι ηθοποιοί κρυφό καμάρι!» Κι όχι μόνο αυτοί αλλά πολλοί καλλιτεχνικοί κλάδοι και γενικώς επαγγελματίες που είτε η δουλειά τους είναι άμεσα εξαρτημένη από την προβολή, είτε οι ίδιοι είναι ψωνάρες και για λίγη δημοσιότητα θα εκχωρούσαν τα πάντα, μέχρι και την ψυχή της μάνας τους, όχι μια αμοιβή, αστείο πράγμα! Ας πούμε υποθετικά ότι κάποιος διάσημος παραγωγός, σκηνοθέτης, θιασάρχης, υπεύθυνος καστ τηλεοπτικής σειράς, διακρίνει σε έναν νέο άγνωστο ηθοποιό αυτό το «κάτι» που ψάχνει και του προτείνει: «Σου δίνω την ευκαιρία να συμμετέχεις σε μια παραστασάρα ή ένα σήριαλ που θα κάνει μπαμ και μέσα σε μια νύχτα θα αποκτήσεις αναγνωρισιμότητα που δεν φανταζόσουν στα πιο τρελά σου όνειρα… την επόμενη σεζόν θα σε διεκδικούν μανιωδώς προσφέροντάς σου συμβόλαια που θα επιβάλλεις εσύ όποιους όρους γουστάρεις… το όνομά σου θα φιγουράρει σε φωτεινές ταμπέλες και τεράστιες αφίσες, δεν θα προλαβαίνεις τις συνεντεύξεις, θα γίνεις πρώτη μούρη στα κανάλια… Έλα τώρα να συζητήσουμε και το οικονομικό…»
Και πάνω στη συζήτηση για το «οικονομικό» μετά τον μακροσκελή πρόλογο που του τάζει γη και ουρανό και τον έχει ανεβάσει στα σύννεφα, οστυγνός έμπορος του προτείνει μια ευτελή έως… ανύπαρκτη αμοιβή! Με το ατράνταχτο επιχείρημα ότι τώρα επενδύει σε έναν άγνωστο που η προώθηση θα μετατρέψει σε πρώτη φίρμα με τη δυνατότητα να εξαργυρώσει άμεσα τη δημοφιλία του σε πολλαπλάσιο χρήμα… «Αυτή τη στιγμή δεν σε ξέρει κανείς, εγώ θα ξοδέψω για να σε μάθουν όλοικαι το χρήμα που στερείσαι τώρα θα το πάρεις αύριο πίσω με το τσουβάλι…» Υπό αυτές τις συνθήκες, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να αρνηθεί τη συγκεκριμένη ανέντιμη δοσοληψία ένας άγνωστος ανερχόμενος ηθοποιός;;; Ποιος δεν θα δελεαζόταν από παρόμοιες προοπτικές που έχει δει πολλάκις να συμβαίνουν στην πράξη;;; Ποιος δεν θα συμβιβαζόταν να δουλέψει προσωρινά απλήρωτος προκειμένου να κατακτήσει το όνειρο με βεβαιώσεις για πλουσιοπάροχες αμοιβές στο άμεσο μέλλον ή απλά να ικανοποιήσει το ψώνιο για δόξα και φήμη;;;
Παλεύει χρόνια να βγει από τη αφάνεια, έχει ήδη υποστεί ταπεινωτικούς συμβιβασμούς χωρίς αντίκρισμα κι αίφνης κάποιος εκτιμά το ταλέντο του και τον βγάζει θεαματικά στο φως, έστω κι αν εκμεταλλεύεται στυγνά την ανάγκη του… Δεν είναι η πρώτη φορά που τον εκμεταλλεύονται, ούτε ξέρει αν ποτέ του ξαναδοθεί παρόμοια δυνατότητα να ασκήσει την τέχνη του με όρους δυναμικής προώθησης που θα του ανοίξει διάπλατα πόρτες! Στην… ανύπαρκτη αμοιβή θα κολλήσει, όταν κάποιοι δεν κολλάνε ούτε καν στην ηθική;; Το πάθος (ή το ψώνιο του) είναι «υπεράνω χρημάτων», δεν αντιμετωπίζει την τέχνη του ως επάγγελμα, ξέρει ότι δεν μπορεί να βιοποριστεί από αυτήν και το σημαντικό είναι ότι όλα τούτα τα ξέρει πολύ καλύτερα ο «εργοδότης» για να ποντάρει εκεί που πονάει ο καλλιτέχνης!Οπότε για νέο και άσημο με φιλοδοξίες, η ανωτέρω συναλλαγή στην πιάτσα είναι λίγο- πολύ παγιωμένη ως κοινό μυστικό, άσχετα που ο κλάδος παριστάνει τον κινέζο πέφτοντας και καλά από τα σύννεφα!
Τη στιγμή μάλιστα που ακόμα και καταξιωμένοι, προφανώς χωρίς καμία ανάγκη προβολής, δεν αρνούνται να συμμετέχουν «εθελοντικά» άνευ αμοιβής σε ποικίλα διαφημισμένα ευρέως δρώμενα, εκδηλώσεις, κόνσεπτ, εκπομπές με θεαματικότητα, ως «γκεστ» σε επιτυχημένα σήριαλ κλπ. καθώς… λίγη επιπλέον προβολή ή «υπενθύμιση» της παρουσίας τους για τους ξεχασμένους, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν! Και φυσικά με την ίδια πάντα λογική ότι «τί αξία έχουν πέντε φράγκα παραπάνω, τη στιγμή που μου ανοίγεται πόρτα να βρίσκομαι στο προσκήνιο και να εξαργυρώσω την τωρινή μου παρουσία στο πολλαπλάσιο»… Που σημαίνει ότι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες – ηθοποιοί και τραγουδιστές κατά βάση- έχουν εδραιώσει με την υποχωρητική τους στάση μια νοοτροπία που επιτρέπει την εκμετάλλευσή τους… Είτε γιατί το όνειρο είναι ισχυρότερο από την επιβίωση, είτε γιατί δεν έχουν συνδέσει την τέχνη τους με επαγγελματική δραστηριότητα βιοποριζόμενοι από αλλού, είτε γιατί η ματαιοδοξία τους χτυπάει ταβάνι και για χάρη της θα θυσίαζαν τα πάντα!
Δίνοντας πάτημα σε λογής επιτήδειους να ζητούν δουλειά απλήρωτη από εργαζόμενο βαφτίζοντάς τον «εθελοντή» και καταργώντας προκλητικά τα αυτονόητα με πληρωμή «σε είδος»! Σε μια αήθη συναλλαγή που την λες και εκβιασμό, όμως όταν το θύμα συναινεί στην εκμετάλλευσή του αντί ως κλάδος να αντιδράσουν μαζικά τηρώντας οι πάντες απαρέγκλιτα ενιαία στάση σε παρόμοια «διλήμματα», μπορείς να καταλογίσεις ευθύνη μόνο στον δράστη; Λες και είναι… αφύσικο ή παράλογο για κάποιον που θα δουλέψει, παράλληλα με την αυτονόητη αμοιβή του να εισπράξει και προβολή, εκβιαζόμενος να επιλέξει ένα από τα δύο, κατά την ανήθικη λογική των κουτοπόνηρων…
Μια σοφή ρήση λέει «παθαίνεις ό,τι επιτρέπεις να σου κάνουν»… την έχεις ακουστά αγαπητέ καλλιτέχνη;;;
.
Δείτε & αυτά: