Νέοι ηθοποιοί μιλούν στην «Κ»
Στις προθέσεις της Κουλτουρόσουπα ήταν και είναι η στήριξη νέων προσώπων και ομάδων που δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού παρουσιάζοντας μια όσο γίνεται εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη ώστε το θεατρόφιλο και όχι μόνο κοινό να τους γνωρίσει εκτενέστερα.
Η δυστοπική κωμωδία του Θανάση Τριαρίδη «Μαιευτήριο» δια χειρός Στέλιου Βραχνή θα παρουσιάζεται στο θέατρο “Τ” από Παρασκευή 18 Οκτωβρίου και αποτελεί μια από τις φετινές παραγωγές της Ομάδας Πρόταση .
Στη σύνθεση της παράστασης συμπεριλαμβάνεται η νέα ταλαντούχα ηθοποιός Κατερίνα Κασελίμη, που με μεγάλη χαρά φιλοξενούμε στην Κουλτουρόσουπα.
Συνέντευξη στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
- Τί σημαίνει το θέατρο για σένα;
Eίναι ειλικρινής επικοινωνία με τον εαυτό, τον κόσμο και τους συναδέλφους μας επί σκηνής.
Ένας τρόπος να πούμε «Έι εσύ! Δεν είσαι μόνος! Δεν είσαι ο μόνος». Σχέσεις αλληλένδετες. Αλληλοσυμπληρώνονται και καθορίζονται από Ρυθμό & Χρόνο.
- Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;
Από τη στιγμή που η μαμά μου με πήγε σε ηλικία 3 ετών να δω μια θεατρική παράσταση μαζί της, στην Αθήνα. Ήταν το έτος 1985 και η παράσταση: ο θάνατος του εμποράκου του Άρθουρ Μίλλερ σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα. Έτσι ξεκίνησε μέσα μου μετά από αυτή την παράσταση η επαφή μου με το θέατρο και από τότε δεν σταμάτησε ποτέ.
- Ποια σχολή τελείωσες και ποια ήταν τα βασικά εφόδια που θα κρατήσεις για πάντα;
Αποφοίτησα από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Ανδρέας Βουτσινάς.
Βασικά εφόδια που θα κρατήσω για πάντα από τη σχολή ήταν να μάθω να ακούω τον άλλον, να πηγαίνω εκεί που δεν νιώθω άνετα. Να ανακαλύπτω συνεχώς νέα ανεξερεύνητα τοπία γύρω και μέσα μου ,να συνεργάζομαι με όλους. Να αντέχω.
- Με ποιον/ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου;
Άνθρωποι κόσμοι ,καλλιτέχνες με ξεχωριστό σύμπαν! Νένα Μεντή, Δημήτρης Καταλειφός, Ρένη Πιτακή, Κάτια Γέρου, Νίκος Καραθάνος, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου, Λένα Κιτσοπούλου, Nanni Moretti, Bob Wilson, Roberto Benigni και τόσοι άλλοι …μια συνεργασία μου μαζί τους ! Ω ναι, θα ήταν απίστευτoi! Όνειρο!!!
- Μίλησε μας για κάποιες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχες έως τώρα. Ξεχωρίζεις κάποια και γιατί;
Οπωσδήποτε ξεχωρίζω το Κτίριο της Παναγιώτας Φυλακτάκη σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή, διότι σε αυτή την παράσταση αποφάσισα πως θα φοιτήσω σε σχολής υποκριτικής και θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο.
- Ποιος χαρακτήρας από τη παγκόσμια δραματουργία σ’ έχει αγγίξει ως προσωπικότητα και θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό;
Οι καθημερινοί άνθρωποι, ως προσωπικότητες, ως χαρακτήρες στη ζωή έξω από τα βιβλία, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον που με συνεπαίρνει. Και τους παρατηρώ. Η παγκόσμια δραματουργία επαληθεύει ή όχι τη ζωή και την πάλη των ανθρώπων για ύπαρξη και συνύπαρξη. Δεν μπορώ να απομονώσω κάποιον συγκεκριμένο χαρακτήρα αλλά σίγουρα η χιουμοριστική πλευρά αποτύπωσης χαρακτήρων στα έργα του Τσέχωφ μου είναι άκρως αποκαλυπτική.
- Τα πράγματα ήταν μέχρι σήμερα εύκολα; Αντιμετώπισες τυχόν δυσκολίες, που σε έκαναν να πεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις άλλο;
Τα πράγματα! Τα πράγματα ήταν συνεχώς δύσκολα και όλο πιο δύσκολα. Όταν όμως συνειδητοποίησα πως δεν μου είναι και απολύτως απαραίτητο να περιμένω με ανυπομονησία να ακούσω τα μπράβο της μαμάς και του μπαμπά μου αλλά είχα ανάγκη να ακούσω τη δική μου φωνή μέσα στο χάος, άλλαξα .
Όχι απλώς δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά άρχισα να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες. Πιο πολύ όμως και ακόμα πιο σημαντικό, έμαθα να πέφτω, να σηκώνομαι και να συνεχίζω.
- Μοιράσου μαζί μας κάποια ιδιαίτερη – αξιοσημείωτη στιγμή από κάποια παράσταση, πρόβα, ή παρασκήνια.
Όταν ο γιος μου ήταν 2 ετών και μπήκε ξαφνικά μέσα σε χώρο που κάναμε πρόβα ενώ δεν τον περίμενα καθόλου και έτρεξε στην αγκαλιά μου με το πιο όμορφο χαμόγελο του σύμπαντος!
- Πώς αντιδράς γενικότερα στις κακές στιγμές αλλά και στις κακές κριτικές που μπορεί να ακολουθούν;
Μεγάλο καταφύγιο για εμένα ήταν πάντα, και είναι, το χιούμορ. Σίγουρα ωστόσο με ενδιαφέρουν οι κακές κριτικές ειδικά όταν εκφράζονται με λεπτότητα, ευγένεια και έχοντας ως στόχο την ειλικρινή βελτίωση του όποιου καλλιτεχνικού αποτελέσματος.
- Αν κάποιος σκηνοθέτης σου ζητούσε κάτι «ακραίο» επί σκηνής, για παράδειγμα να εμφανιστείς γυμνός/η θα το ακολουθούσες; Γενικά πόσο «ανοιχτός» είσαι στην πρόκληση;
Η πρόκληση για την πρόκληση δεν με ενδιαφέρει. Είναι κάτι κενό που δεν με οδηγεί πουθενά. Αν κάτι που θα μου ζητηθεί είναι πραγματικά αυτό που πρέπει να γίνει και υποστηρίζεται με λόγο και ουσία, είμαι παρούσα πάντα ψυχή τε και σώματι.
- Πόσο σε απασχολεί και σε ενδιαφέρει η δημοφιλία;
Η δημοφιλία δεν είναι αυτοσκοπός. Αν προκύψει, τη βλέπω σαν μια αγκαλιά ανθρώπων που όλο και μεγαλώνει και μεγαλώνει και δε σταματά.
- Ποια πρόσωπα και σχήματα της Θεσσαλονίκης εκτιμάς πιστεύοντας πως παράγουν καλλιτεχνικό έργο;
Εκτιμώ όλους τους συναδέλφους της πόλης που αγωνιούν, επιμένουν, παλεύουν και μοιράζονται την αλήθεια και την προσωπική τους ματιά με όλους τους ανθρώπους. Με ευγένεια & αυταπάρνηση. Έχει πολλές ομάδες αυτή η πόλη και είχε ακόμα περισσότερες. Είναι θησαυρός! Εύχομαι να επιμένουν, να αντέχουν & να ανθίζουν!
- Ποια είναι η γνώμη σου για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γενικά για την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα;
Με ενοχλεί που η χώρα μας είναι Αθηνο-κεντρική, ενώ ο παλμός της χτυπά σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Ίσως εάν αποφασίσουμε να ανοίξουμε το βλέμμα μας και να κοιτάξουμε λίγο πέρα από το εγώ μας, να δούμε πως ο λαός θέλει να γνωρίσει και να γνωριστεί με το θέατρο που θα του μιλήσει στην ψυχή και θα τον ενθαρρύνει να συνεχίσει ή ακόμα και να αλλάξει τρόπο ζωής. Όσο αφορά στη Θεσσαλονίκη, το θέατρο για εμένα είναι λίγο, βαρετό, ανεπαρκές. Δεν τολμά. Δεν προτείνει. Δεν είναι αληθινό. Πολλές φορές φαίνεται ως διεκπεραίωση. Μου λείπει το θέατρο από ψυχής για την ψυχή.
Οι συνεργασίες με νέους ηθοποιούς με νέους καλλιτέχνες που έχουν φωνή και φωνάζουν αλλά ναυαγούν γιατί δεν τους δίνεται χώρος, δυνατότητες να ακουστούν το θεωρώ εγκληματικό .
- Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός ή σκηνοθέτης μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο; Στην δική σου περίπτωση κάνεις και κάποια άλλη δουλειά παράλληλα;
Ένας ηθοποιός ή σκηνοθέτης δεν μπορεί να ζήσει σε καμία περίπτωση μόνο από το θέατρο. Θεωρώ πως υπάρχουν σημαντικά προβλήματα τα οποία ο κλάδος δεν αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο ελεύθερο θέατρο είναι ένα από αυτά τα προβλήματα, όπως και η υποβάθμιση των σπουδών μας! Και πολλά άλλα τα οποία έχουν φέρει ηθοποιούς και σκηνοθέτες σε σημείο εξαθλίωσης. Ο καλλιτεχνικός είναι ένας επαγγελματικός κλάδος. Δεν είναι χόμπι!
Ασφαλώς και χρειάζεται να κάνω και άλλη δουλειά. Είναι αδύνατον να επιβιώσεις διαφορετικά.
- Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;
Σε έναν κόσμο καθαρά μη ανθρωποκεντρικό, ο άνθρωπος πρέπει να μιλήσει. Να διεκδικήσει, να ενωθεί ,να συγκρουστεί. Το θέατρο έρχεται πάντα με έναν μεγάλο καθρέφτη. Κάτσε αναπαυτικά και κοίτα μέσα από αυτό τον καθρέφτη. Η ελληνική πραγματικότητα είναι ασφυκτική και είναι εντυπωσιακή η μοναξιά που συναντάς στους ανθρώπους σχεδόν από επιλογή. Δεν θα πέσουν οι λύσεις από τον ουρανό. Μέσα μας υπάρχουν. Αρκεί να τις δούμε. Να το θέλουμε. Το θέατρο δίνει την ευκαιρία για να συναντηθούν τα “θέλω”, τα “είμαι” και τα “μπορώ”.
- Με ποιες τρεις λέξεις θα χαρακτήριζες το παρόν και το μέλλον τούτης της χώρας;
Πάμε και όπου βγει!
- Με τι ακριβώς ασχολείσαι αυτή την εποχή και δυο λόγια για την παράσταση, έργο, ρόλος, σκηνοθεσία.
Αυτό το διάστημα ασχολούμαι με άλλη μια απαιτητική οργάνωση παραγωγής της εταιρείας θεάτρου Πρόταση, αλλά βρίσκομαι και σε πρόβες με την ομάδα θέατρο Πρόταση για το έργο μαιευτήριο του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή που θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Τ στις 18 Οκτωβρίου.
Ο Στέλιος Βραχνής είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ και θαυμάζω. Για τις επιλογές του, για την τόλμη και τη σκληρή δουλειά του. Οι πρόβες είναι ψυχικά (και σωματικά) εξουθενωτικές, γιατί μιλούν για εμάς όλους. Και αυτό πονάει. Αρκετά. Οι λέξεις στο κείμενο του Θανάση Τριαρίδη είναι αποκαλυπτικές για το χθες και για το τώρα μας. Δεν υπάρχουν σημεία που να πεις «αχ ωραία, εδώ θα πάρω μια ανάσα». Όχι, από την αρχή μέχρι το τέλος, μέσα από την πειθαρχημένη σκηνοθετική γραμμή, μιλάμε για όλα όσα μας καθόρισαν να ζούμε και να πράττουμε ως θήτες.
Ο ρόλος μου αποκαλύπτεται συνεχώς και σαν έτοιμη από καιρό, με τόσο μεγάλη τύχη να συνεργάζομαι με εξαιρετικούς συναδέλφους, τον ακολουθώ πιστά με μεγάλη περιέργεια για το πόσο ακόμα θα συνεχίσει να μου αποκαλύπτεται.
- Τί σκέφτεσαι για το μέλλον; Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου;
Θα ήθελα πολύ να δω τον γιο μου ευτυχισμένο με τον τρόπο που εκείνος θα επιλέξει. Θα είμαι ευτυχής αν συνεχίσω να είμαι καλά και να τον βλέπω να μεγαλώνει όμορφα.
Αυτό θα ήθελα και για τους ανθρώπους που αγαπώ. Να μεγαλώνουμε όμορφα και να βρισκόμαστε πιο συχνά έξω! Σε δουλειές, στο θέατρο, στη ζωή. Έξω! Όλο και πιο πολύ, όλο και πιο πολλοί!
Σύντομες ερωτήσεις, γρήγορες απαντήσεις με δυο τρεις λέξεις:
-Ένα μνημείο/χώρος/στέκι της Θεσσαλονίκης που ξεχωρίζεις;
Ρωμαϊκή αγορά, λαδάδικα, λιμάνι.
-Τι σου τη σπάει στη Θεσσαλονίκη;
H γκρίνια.
-Με τι διασκεδάζεις εκτός από το θέατρο;
Με την παρέα αγαπημένων φίλων.
-Μια θεατρική παράσταση που σ’ έχει στοιχειώσει;
Ο θάνατος του εμποράκου του Άρθουρ Μύλλερ (1985) σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα με τους: Θύμιο Καρακατσάνη, Τάνια Σαββοπούλου, Λευτέρη Βουρνά, Τάκη Χρυσικάκο & Γιάννη Παπαγιάννη
-Μια κινηματογραφική ταινία που δεν ξεχνάς ποτέ;
Το Σπίτι των Πνευμάτων (1993) σε σκηνοθεσία Bille August με πρωταγωνιστές τους Jeremy Irons, Meryl Streep, Glenn Close, Winona Ryder, Antonio Banderas και Vanessa Redgrave.
-Ένα χόμπι που κάνοντας το ξεχνιέσαι;
Δεν έχω χόμπι αλλά μου αρέσουν: το κολύμπι & το ποδήλατο.
-Ένα ταξίδι που έκανες και ακόμη το νοσταλγείς;
Τοσκάνη, Φλωρεντία.
-Το μεγαλύτερο σου προτέρημα;
H γενναιοδωρία.
-Το μεγαλύτερό σου ελάττωμα;
H γενναιοδωρία.
-Αγαπημένη καθημερινή συνήθεια;
Να παίζω με τη γάτα μου Ρωμίνα.
-Με τι βαριέσαι ως συνήθως;
Με την πολυλογία…
-Μια αδυναμία που δεν μπορείς σχεδόν ποτέ να αντισταθείς;
Oι τσιπουρομεζέδες..
-Αν δεν ήσουν εσύ ποιος/ποια θα΄θελες να ήσουν;
H γάτα μου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Τ
«Μαιευτήριο» του Θανάση Τριαρίδη.
Πρεμιέρα: Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, 21:30 – Χορηγός επικοινωνίας: Kulturosupa.gr
Στο θάλαμο αναμονής μιας Μαιευτικής Κλινικής, τέσσερα ζευγάρια περιμένουν να γεννήσουν το παιδί τους, για το οποίο όλα φαίνονται προαποφασισμένα: άρτια υγεία, σπουδαία καριέρα και μακροζωία. Ωστόσο, για όλα τα παιδιά που θα γεννηθούν σήμερα έχει ήδη οριστεί το ίδιο ανομολόγητο μέλλον.
Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής. Ερμηνεύουν: Δημήτρης Αϊναλής, Βασίλης Βασιλείου, Γιάννης Καίδας, Κατερίνα Κασελίμ κ.ά.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή – Σάββατο 21:30 & Κυριακή 20:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
