Καραντίνα #season 2 (?)
.
Μετράμε δυο εβδομάδες (και κάτι μέρες) όταν από τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη και οι πολίτες της τέθηκαν σε αυστηρούς περιορισμούς για την προστασία της δημόσιας υγείας έπειτα από τη ραγδαία αύξηση κρουσμάτων του νέου κορωνοϊού.
Από εκείνη τη μαύρη μέρα σε πανελλαδικό επίπεδο μετράμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, ενώ τα κρούσματα όλο και πολλαπλασιάζονται. Πλέον δεν ισχύει το «δεν ξέρω κανέναν δικό μου να νοσεί», γιατί οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που έχει κολλήσει τον ιό.
%20(1).jpg)
Παράλληλα ένα άλλο δράμα «παίζεται» για άλλη μια φορά στον χώρο του πολιτισμού καθώς έχει παύσει κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα μετρώντας και εκεί άλλου είδους θύματα. Τα θέατρα ίσα που ξεκίνησαν, έκλεισαν, τινάζοντας στον αέρα τον όποιο –επιφυλακτικό- προγραμματισμό είχαν προγραμματίσει. Ακόμη χειρότερα για τους κινηματογράφους. Τη μέρα που είχαν έναρξη χειμερινής σεζόν, έπαυσαν, αφήστε που καμιά σημαντική ταινία δεν διακινδύνευε να κάνει πρεμιέρα σε χώρους που θύμιζαν φαντάσματα. Στον κυκεώνα της πανδημίας δεν θα έλειπαν οι μουσικές σκηνές, το Βιβλίο ακόμη και οι αίθουσες Τέχνης που είδαν τους επισκέπτες τους να εξαφανίζονται. Δίπλα σε όλα αυτά και τα ΜΜΕ που ασχολούνται κυρίως με τον πολιτισμό. Τόσο οι συνθήκες μετάδοσης όσο και «δουλειάς», εγκλώβισαν και περιόρισαν προσαρμόζοντας σχεδόν όλη την υλη τους στην επικαιρότητα.
Σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση υπάρχουν και τα καλά νέα. Τα εμβόλια είναι σχεδόν έτοιμα και είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό αποτελεσματικά.
.
.jpg)
.
Η Κουλτουρόσουπα απευθύνθηκε σε 17 προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού να μας περιγράφουν συνοπτικά πως βλέπουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας και πως βιώνουν την καραντίνα.
Τους ευχαριστούμε.
Τον λόγο έχει η ηθοποιός και σκηνοθέτις Μαίρη Ανδρέου.
Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 8... Τα μάτια ανοίγουν δύσκολα, όχι τόσο δύσκολα όσο πριν λίγο καιρό… Ο βραστήρας παίρνει μπρος και χαμηλόφωνα αρχίζει το αγαπημένο του τραγούδι.. " έτοιμος ο καφές", το πρώτο φιλί "ευχαριστώ". Μια γουλιά και συνεχίζουμε...
Ανοίγω το κείμενο, ρίχνω μια ματιά.. Το πρώτο τηλέφωνο, η πρώτη καλημέρα από μακριά... Μια φωνή από το σαλόνι "Ντύθηκες; Θα αργήσουμε στην πρόβα" "Ναι τώρα!!". Περπατάω στον διάδρομο, κάθομαι στο τραπέζι, μια ανάσα και πατάω "Join the meeting". Τα πρώτα χαμόγελα, οι πρώτες λέξεις με την Μαριλυ, την Μαρίνα, την Ευανθία, τον Χρίστο, τον Γιάννη, τον Γρηγόρη και τον Σπύρο πάλι... Αλλά όχι από κοντά αυτή τη φορά... Από την οθόνη, από ένα μικρό τετραγωνάκι στην οθόνη του laptop που είναι η πρώτη υπενθύμιση ότι κάτι έχει αλλάξει.. Ανάσα και συνεχίζουμε.. Η πρόβα ξεκινάει... Αλλιώς..
Πόζα από την παράσταση «Η δολοφονία του Μαρά»
Με όρεξη, με δημιουργικότητα, με ιδέες αλλά και με ενα χαμόγελο μισό... Δεν μπορεί να ολοκληρωθεί αυτό το χαμόγελο γιατί του λείπει κάτι... Του λείπει η επαφή, η μυρωδιά του άλλου η ενέργεια, η παρουσία, η επικοινωνία, το είμαστε μαζί... Άλλη μια ανάσα... Ενα πιο μεγάλο χαμόγελο για τον Χρίστο, τον Γιάννη τον Γρήγορη και τον Σπύρο που είναι εκεί.. Δεν είναι εδώ.. Αλλά ΕΙΝΑΙ... ΕΔΩ... Σ΄ αυτό το "join the meeting"...
Σ’ αυτή την "διαφορετική" πρόβα... Σ’ αυτό το διαφορετικό πράσινο γουρουνάκι όπως λέει και ο Μισαλ.. Που θα πάει... Θα γίνουν όλα όπως τον παλιό καιρό... Σαν ενα παραμύθι... Αρκεί να μην το βάλουμε κατω..
Μαίρη Ανδρέου
Στο δια ταύτα της ζημιάς που προκάλεσε μέχρι στιγμής η δεύτερη καραντίνα…
Η πρεμιέρα της παράστασης «Η δολοφονία του Μαρά» σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη που ήταν προγραμματισμένη για το Σάββατο 21 Νοεμβρίου δεν δόθηκε ποτέ, ενώ αυτή την στιγμή βρισκόμαστε σε πρόβες (έστω και διαδικτυακές) για την παράσταση "Ο Πουπουλένιος" του Μάρτιν Μακντόνα που σκηνοθετώ. Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά) Γρήγορης Παπαδόπουλος Σπύρος Σαραφιανός, Χρίστος Στυλιανού, Γιάννης Τσεμπερλίδης. Κίνηση: Ευανθία Σοφρονίδου.
.
Η παράσταση θα ανέβει από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο Υπερώο… κάποια στιγμή μέσα στον χειμώνα... Όταν όλα θα έχουν γίνει όπως παλιά...
/
Δημοσιεύτηκαν:
-Βάσω Γουλιελμάκη: «Απαγορευτικό… Όταν το έχεις ξαναζήσει φοβάσαι περισσότερο!
-Γιάννης Ζαφειρίου : «Η αισιοδοξία έχει αρχίσει να χάνεται δυστυχώς».
-Γιώργος Λυκιαρδόπουλος : «Η δουλειά μας προϋποθέτει ψυχικές δεξιότητες και αντοχές τζόγου με τον ιό να κερδίζει μέχρι τώρα».
-Δέσποινα Σαρόγλου: «Νοέμβρης 2020. Δεύτερη καραντίνα. Λοβοτομή…»
-Έλενα Λεμονίδου: «Lockdown2 - the sequel - Ρόμπα γίναμε..»
-Ιφιγένεια Μανώλα: «Με υπομονή και αισιοδοξία… θα περάσει κι αυτό!»
-Καλλιόπη Ευαγγελίδου: «Απ’ τα μπουλούκια άντλησα δύναμη για την καραντίνα».
-Κωνσταντίνος Καβακιώτης: «Post Covid Theatre».
-Κώστας Κιμούλης: «Καραντίνα Νο2 - Φόβος ή επιβίωση;»
-Κώστας Παρχαρίδης-Chalkos Gallery: «Κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παρά και τη 2η καραντίνα».
-Λένα Πετροπούλου: «Στόχος δεν είναι η δημιουργία, αλλά η δημιουργική επιβίωση»
-Μαίρη Ανδρέου: Δεν είναι εδώ.. Αλλά ΕΙΝΑΙ... ΕΔΩ... Σ΄ αυτό το "join the meeting"...
-Μηνάς Βιντιάδης: «Οι «Αφανείς Ήρωες» της Καραντίνας»…
-Ναυσικά Γκράτζιου: «Ραδιοφωνικά χαμόγελα, το εννοώ και το μεταδίδω, θα περάσει κι αυτό»
-Νίκος Ψαρράς: «Aς γίνει ο εγκλεισμός ευκαιρία να αναλογιστούμε πως θέλουμε να είμαστε στη ζωή.
-Σταύρος Παρχαρίδης: «Δεν έμαθα τίποτα, γι’ αυτό μπορώ και επιβιώνω στους αιώνες».
-Τάσος Ρέτζιος: «Χαμένοι στη μετάφραση».
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..