«...μια τραγωδία χωρίς τέλος;»
Η τραγωδία είναι δραματικό είδος ποιητικού λόγου που εμφανίστηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δίνει τον εξής ορισμό της τραγωδίας: «ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.»
«μίμησις πράξεως». Πρόκειται για την μεταφορά στην σκηνή μιας ανθρώπινης πράξεως. Αντίθετα ο δάσκαλός του, Πλάτωνας, υποστήριζε πως είναι η «μίμηση της μίμησης» η οποία ξέφευγε από την πραγματικότητα.
«μέγεθος ἐχούσης». Η τραγωδία θα πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, πρέπει το μέγεθός της να είναι κανονικό, ούτε μικρό ώστε να μην μπορεί να αποδώσει όλα τα νοήματα, αλλά ούτε και μεγάλο που να προκαλεί ανία στον θεατή.
«κάθαρσιν» Είναι απαραίτητο ο θεατής να «καθαίρεται» από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κατακλύζουν, παρακολουθώντας την εξέλιξη του δράματος.
--------------
Στα καθ΄ ημάς μια άλλη τραγωδία με ανεξέλεγκτες καταστάσεις συνεχίζει να βιώνει η θεατρική κοινότητα από τον περασμένο Μάρτιο όπου έπαυσε κάθε πολιτιστική δραστηριότητα. Κάποιες αναλαμπές (καλοκαίρι 2020) δεν ήταν βέβαια ικανές να «παρηγορήσουν» την ζοφερή πραγματικότητα, ενώ για τη χειμερινή περίοδο 2020/21 με το που ξεκίνησαν, τα θέατρα έκλεισαν...
.
.jpg)
.
Το δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι εδώ και όπως τραγικά διαγράφεται από τον περασμένο Οκτώβριο, είναι ανελέητο. Συνάμα, εκτός ορίων – και αντοχών- έχουν πια τεθεί θεατρικές σκηνές, ηθοποιοί, καλλιτέχνες και παράλληλος κόσμος που βιοπορίζεται από το θέατρο.
Μαζί με όλους αυτούς και ένας κλάδος που γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τα μέσα και τα έξω μιας θεατρικής παραγωγής. Από τα πόσα εισιτήρια κόβει μια παράσταση μέχρι τις όποιες ιδιαιτερότητες έχει ένας πρωταγωνιστής. Και είναι αυτοί που θα επιμεληθούν σχεδόν τα πάντα πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι.
Είναι τα πρόσωπα αυτά που έχουν την «ταμπέλα»: δημόσιες σχέσεις - επικοινωνία μιας παράστασης.
Σε αυτά λοιπόν τα πρόσωπα, που και αυτοί βάλλονται ανηλεώς απευθύνθηκε η Κουλτουρόσουπα να μας περιγράψουν σε συνάρτηση με την θεατρική ανυπαρξία πως βιώνουν τη δική τους (με ή χωρίς εισαγωγικά) πανδημική τραγωδία...
Τον λόγο έχει η κ Νταίζη Λεμπέση.
.
«Τρέχω την επικοινωνία μιας παράστασης ίσον σας καλώ κάθε μέρα στο Θεατρικό μου σπίτι».
.jpg)
Επιτέλους να μιλήσουν και οι αφανείς ήρωες του θεατρικού τοπίου του τόπου μας.
Μιλούν πάντα οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες και δικαίως γιατί είναι αναγνωρίσιμοι και το κοινό θέλει να μαθαίνει.
Ξέρεις κόσμε υπάρχουν τόσοι άνθρωποι πίσω από την κάθε παράσταση. Τεχνικοί, ταμίες, ταξιθέτες, φροντιστές, ηχητικοί, ηλεκτρολόγοι, φωτιστές, χορογράφοι, σκηνογράφοι, δικηγόροι, λογιστές και ναι υπάρχουν και αυτοί που επικοινωνούν μια παράσταση.
Από την αρχή, από την πρώτη ανάγνωση, στη συνέχεια στην έναρξη, έπειτα στην επίσημη πρεμιέρα, μετά στο τέλος και ενδιάμεσα είναι αυτοί που την κρατούν ζωντανή εκτός σκηνής γιατί εντός σκηνής την κρατούν οι ηθοποιοί.
Είναι αυτοί που δεν κοιμούνται για να είναι όλα στην εντέλεια, κρατούν ισορροπίες ανάμεσα στους συντελεστές της παράστασης, να δώσουν όλοι συνεντεύξεις, να βρεθούν χορηγοί, να δοθούν συνεντεύξεις οργανωμένα, να γίνει μια αξιοπρεπής επίσημη, να έρθουν τα κανάλια, να έρθουν οι κριτικοί, να δουν την παράσταση οι δημοσιογράφοι. Κοινώς είναι αυτοί που φροντίζουν να γίνει γνωστή μια παράσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Πολλές φορές δεν κοιμούνται, το άγχος της ευθύνης είναι μεγάλο. Τώρα εμένα δεν με λες κάνω δημόσιες σχέσεις στοπ, είμαι στο θέατρο από την κοιλιά της μαμάς μου. Γι αυτό και μπορώ να μιλήσω αλλιώς. Με άλλη άνεση. Σαφώς και το κάνω, θέλω να πιστεύω αξιοπρεπώς, αλλά υπήρξα στον χώρο και πριν από αυτό.
Δεν έχεις ιδέα κόσμε πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας αυτό το επάγγελμα. Τα θέατρα είναι κλειστά τόσους μήνες... κανείς δεν ξέρει πότε θα ανοίξουν… όλοι υποθέτουν και ελπίζουν. Να γίνουν όλα όπως πριν, θα γίνουν όλα όπως πριν; Εμείς θα είμαστε οι ίδιοι με πριν;
Το ξέρεις ότι δεν υπάρχει ένα Σωματείο, ένας φορέας, ένας σύλλογος για όλους αυτούς τους πίσω από μια παράσταση; Κανείς που να διεκδικεί τα δικαιώματά όλων αυτών των ανθρώπων που δουλεύουν ώρες ατελείωτες και τώρα περιμένουν αν και εφόσον θα ανοίξουν τα θέατρα. Ξέρεις πόσα τηλέφωνα, πόσα mail, πόσα μηνύματα, πόση προσπάθεια, πόση αγάπη δίνουμε, γιατί αποκλείεται να το συνεχίσεις αυτό το επάγγελμα εάν δεν το αγαπάς, εάν δεν το πονάς. Και εμείς βάζω και εμένα, το αγαπάμε πολύ το θέατρο και είμαστε πολλοί.
.
.
Θα κλείσω με την ευχή όταν ανοίξουμε πάλι στις επίσημες πρεμιέρες που θα βρεθούμε, να αγκαλιαζόμαστε ακόμα περισσότερο.
Εγώ ήμουν πάντα της αγκαλιάς, τώρα θα το κάνω πιο πολύ, πιο σφιχτά, εκεί να σκάσετε από αγάπη. Γιατί μου λείψατε κύριες και κύριοι συνάδελφοι. Πολύ όμως. Μία οικογένεια είμαστε όλοι, αυτή του θεάτρου. Στις γιορτές που θα έρθουν λοιπόν γιατί θα έρθουν.
Υ.Γ. Κόσμε δεν θα βάλω που δουλεύω ούτε το ποια είμαι, με ξέρεις. Να προσέχεις για να έχεις και να μας αγαπάς και να μην μας ξεχνάς.
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..