.
.jpg){kind=small}
Προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου προσκαλούνται και καλούνται να εξομολογηθούν στην Κουλτουρόσουπα πως αντιμετωπίζουν το #Μένουμε_σπίτι δίνοντας το δικό τους οδηγό επιβίωσης στην εποχή ενός αόρατου εχθρού…
#Ημερολόγια_καραντίνας 1 - Στέλιος Βραχνής, Σκηνοθέτης - ηθοποιός.
.
.jpg)
.
«(…) Δεν υπήρχαν τότε πια προσωπικά πεπρωμένα, αλλά μια συλλογική υπόθεση που ήταν η πανούκλα και αισθήματα που τα μοιράζονταν όλοι (...)».
Παραθέτω αυτό το απόσπασμα από την «Πανούκλα» του Αλμπέρτ Καμύ που δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του σαράντα, θέλοντας αφενός να δώσω μια αρχή σε αυτό που σκέφτομαι αλλά και ελπίζοντας αυτές οι γραμμές να γίνουν αντιληπτές και να εφαρμοστούν αργά ή γρήγορα από τον Έλληνα και την ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται για επίκληση σε καμία αυθεντία, αντίθετα επικαλούμαι το αίσθημα της συλλογικότητας που αν και, φυσικό του ανθρώπου, κάπου μέσα στα χρόνια, τους αιώνες, τις αγοροπωλησίες ζωών και την σκληρότητα του βίου κρύφτηκε κάπου απόμερα μέσα μας και ενίοτε όποτε αναφέρεται από κάποιον ηχεί αρκετές φορές έως και γραφικό.
Αυτό πλέον όμως, δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, μιας και το αίσθημα της σύμπραξης, της συλλογικότητας και της ενσυναίσθησης αποτελούν ίσως, τα μόνα όπλα απέναντι στον ξενιστή.
Όταν αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι που θα αφήσει ένα τεράστιο ίχνος στην παγκόσμια ιστορία και μέσα σε αυτό το ίχνος θα βρίσκεσαι κι εσύ, τότε νομίζω πως όλη σου η ύπαρξη αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα και το πρωτόγνωρο του πράγματος. Δεν είμαι γιατρός βέβαια, και για αυτό το λόγο δεν έχω καμία απολύτως γνώση και άρα γνώμη για την μορφή και ό,τι αφορά τον ιό αυτό. Αυτό που μπορώ να αντιληφθώ όμως, και ίσως να αναπτύξω είναι πως όλο αυτό που βιώνουμε εδώ και λίγες βδομάδες είναι αναμφίβολα μια κρίση ανθρωπιστική. Ο καθένας καλείται να σκεφτεί τον απέναντι, τον διπλανό, τον γείτονα, τον συγγενή και γενικά τον άλλο. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας λαός συμφώνησε σε ένα κοινό εχθρό και ένωσε τις δυνάμεις του απέναντι του (;) Ίσως όμως θα χρειαστεί να θυμηθούμε όλοι...
«(…) Ο τίμιος άνθρωπος, αυτός που δεν μολύνει σχεδόν κανέναν, είναι ο όσο γίνεται λιγότερο αφηρημένος.»
Δεν θέλω να ονομάζω το φαινόμενο αυτό ως πρόβλημα αλλά ως μια «άσκηση», μια δοκιμασία που καλούμαστε όλοι να περάσουμε και να βγούμε από αυτή καθαρότεροι, δυνατότεροι και ίσως, πιο σώφρονες απέναντι στη ζωή, τον άνθρωπο και τον εαυτό μας.
Το θέμα του «Μένουμε όλοι σπίτι» είναι κάτι που χρειάζεται όλοι να βιώσουμε και μάλιστα μέχρι το κόκαλο. Όπως είπα, το βλέπω όλο αυτό σαν μια «άσκηση» κι όλους εμάς ως «ασκητές» που πρέπει να ζήσουν «ασκητικά», με ό,τι περιορισμό ορίζει ο όρος αυτός, με γνώμονα το σύνολο και φυσικά το μέλλον. Οι περισσότεροι από εμάς, καλύπταμε τα προβλήματα μας ή την αναπηρία μας να φωτίζουμε τα δικά μας σκοτάδια, με αμέτρητες ώρες εργασίας, με εξωτερικές ενασχολήσεις κτλπ. Τώρα ήρθε η στιγμή ο καθένας να έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο. Αυτό είναι κάτι που ως λαός, οι Έλληνες εννοώ, το έχουμε πολύ πολύ πολύ ανάγκη. Μια ευκαιρία λοιπόν, να επαναπροσδιοριστούμε εδώ και τώρα.
Ο εχθρός βέβαια, σε όλη αυτή την δοκιμασία είναι και θα είναι όπως σε κάθε μάχη, η παραίτηση και η μιζέρια. Παραιτείται εκείνος που ίσως, έχει χάσει τον πυρήνα του και δεν υπάρχει κάτι στη ζωή ουσιαστικά που να τον τροφοδοτεί. Μιζεριάζει αυτός που δεν έχει μάθει να προσαρμόζεται στις αλλαγές και στα εμπόδια που φέρει η ζωή. Οπότε προτείνω όλοι μας να σκεφτούμε ανοιχτά και η σκέψη μας να είναι μαχαίρι που καρφώνει κάθε σκοτάδι.
Προσωπικά όλο αυτό το φαινόμενο, στάθηκε και η αφορμή για ξεκούραση, ενδοσκόπηση και γέμισμα μπαταριών. Τα θέατρα έκλεισαν και ομολογώ πως ήμουν από εκείνους που δεν το δέχτηκαν από την αρχή, δεν ήθελα να διακόψω τις πρόβες μέχρι που αντιλήφθηκα πως όλο αυτό είναι κάτι που πρέπει να αφορά όλους.
Τα θέατρα, οι παραστάσεις, οι πρόβες, οι συναντήσεις, τα τρεξίματα, οι βόλτες, οι ζωές μας έξω από το σπίτι είναι και θα είναι εκεί και θα περιμένουν τη στιγμή που θα επιστρέψουμε με τα «αντισώματα» που θα μας προσφέρει η μάχης.
Μένουμε σπίτι και βρίσκουμε ό,τι έχουμε χάσει, ό,τι αναβάλαμε τόσο καιρό να βρούμε ή να δούμε. Περνάμε όλοι αυτή τη δοκιμασία με σθένος και κυρίως «μαζί».
Στέλιος Βραχνής, Σκηνοθέτης - ηθοποιός.
Με νέες εξομολογήσεις τα #Ημερολόγια καραντίνας θα συνεχίζονται όσο θα #Μένουμε_σπίτι…
.
Ενώ έχουν δημοσιευτεί:
