Απογείωσε την έναρξη του Φεστιβάλ Κωμωδίας στο Σοφούλη η άπαιχτη ομάδα του Κωμικού ΜΠΟΥΜ! Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Τρίτη 14 Ιούνη ξεκίνησε στο θέατρο Σοφούλη, το Διεθνές Φεστιβάλ Κωμωδίας που διοργανώνει ταυτόχρονα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το θέατρο Άβατον. «4 μέρες, 10 παραστάσεις, περισσότεροι από 20 κωμικοί από Ελλάδα και εξωτερικό, συγκεντρώνονται σε ένα θέατρο με μοναδικό στόχο το γέλιο!» Έτσι απλά και λακωνικά περιγράφεται η μεγάλη γιορτή κωμωδίας που έρχεται να χαρίσει απλόχερα στους θεατές ίσως το πολυτιμότερο δώρο στις μέρες μας. Και έχουμε πρόθεση να το γευτούμε από την αρχή μέχρι το τέλος, κάπως σαν ανάσες οξυγόνου σε συνθήκες ασφυξίας, προσπαθώντας παράλληλα να μεταφέρουμε όσο από τον απόηχο μπορεί να μεταφερθεί με λέξεις…
Δυστυχώς, λόγω ανωτέρας βίας, δεν προλάβαμε την εναρκτήρια παράσταση του Αριστοτέλη Ρήγα με το «είδος» Musicomedy, έναν πρωτότυπο συνδυασμό μουσικής και κωμωδίας, που έχουμε απολαύσει στο παρελθόν. Ωστόσο στις 9 μμ που φθάσαμε στο θέατρο Σοφούλη, η ουρά είχε καταλάβει το πεζοδρόμιο – πλατεία και χρειάστηκε ένας μικρός «αγώνας» μέχρι να φθάσουμε στο ταμείο. Διαπιστώνοντας ότι ο νεαρόκοσμος (φυσικά) αποτελούσε τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού, που γέμισε μέχρι αδιαχώρητου – εννοούμε ΚΑΙ τα σκαλάκια – την αίθουσα, ευτυχώς κλιματιζόμενη. Και όλο και κατέφθαναν… μέχρι τις 10 παρά που άρχισε η παράσταση με την είσοδο του Γιάννη Σαρακατσάνη. Ο οποίος, αφού ζέστανε σε ελάχιστα λεπτά το κλίμα, παρουσίασε και την υπόλοιπη ομάδα του Κωμικού ΜΠΟΥΜ με τους Δημήτρη Μακαλιά, Ζήση Ρούμπο και Γιώργο Αγγελόπουλο, ενώ ο Λάμπρος Φισφής… έλαμψε δια της απουσίας του για λόγους υγείας, προκαλώντας στιγμιαία απογοήτευση στους φανατικούς θαυμαστές του.
Τόσο «στιγμιαία» όμως, που δεν πρόλαβε καν να συνειδητοποιηθεί, καθώς η τετράδα επιδόθηκε τάχιστα στο έργο της, μη αφήνοντας τους θεατές να πάρουν ανάσα! Μια παράσταση βασισμένη αποκλειστικά στον αυτοσχεδιασμό, χωρίς σενάριο, χωρίς πρόβες και με καθοριστική συμμετοχή του κοινού, δικαιώνοντας απόλυτα τον όρο «διαδραστική» και μάλιστα στην καλύτερη εκδοχή της. Μια παράσταση που ουσιαστικά κάθε ανέβασμά της αποτελεί «πρεμιέρα», παρουσιάζοντας κάθε φορά ένα διαφορετικό αποτέλεσμα που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να επαναληφθεί. Τέλος, μια παράσταση που πιθανόν να φαίνεται «εύκολη» σε πρώτη (επιπόλαιη) ανάγνωση, ωστόσο απαιτεί δεξιότητες ξεχωριστές και έντονη προετοιμασία, που ίσως την κατατάσσουν σε ένα από τα δυσκολότερα είδη, προκειμένου να προκύψει ένα συμπαγές αποτέλεσμα και επιτυχία του κωμικού στόχου.
Τούτη η αξιοθαύμαστη και έμπειρη τετράδα λοιπόν (+), χωρίς κείμενο, χωρίς σκηνικό, πάνω σε μια άδεια σκηνή και με μόνο εφόδιο την πληθώρα ταλέντου…
– Κατάφερε εν ριπή οφθαλμού και από τα πρώτα λεπτά να πάρει το κοινό μαζί της και επί μάμισυ συνεχή ώρα να κάνει το θέατρο να σείεται από τα γέλια, γεμίζοντας ασφυκτικά το χώρο με θετική ενέργεια! Και προσοχή: μιλάμε για το πηγαίο, αυθεντικό γέλιο της ευφορίας με την ευεργετική επίδραση εσωτερικά και όχι για χάχανα «γαργαλητού» από βωμολοχίες ή καραγκιοζιλίκια. Γιατί όλο το κόνσεπτ βασίζεται σε ευφυείς επιλογές «παιχνιδιών» με πρωτότυπο χιούμορ και το γέλιο προκύπτει αβίαστα μέσα από το απρόβλεπτο σε βαθμό σουρεαλισμού. Άλλοτε από τις αναπάντεχες ατάκες και τρελές ιστορίες αυτοσχεδιασμού κι άλλοτε από την ευφάνταστη, κωμική κινησιολογία με κάποιες στιγμές ανεπανάληπτες… εδώ κυριολεκτικά!
– Κατάφεραν επίσης να κρατούν διαρκώς το κοινό σε ετοιμότητα και μέσα στο παιχνίδι σε ρόλο πρωταγωνιστή, με τρόπο εξαιρετικό και καθόλου «ενοχλητικό» ή «περιπαιχτικό» όπως σε παλιότερα stand up, αντίθετα μεταφέροντας ένα κύμα ευφορίας από τη σκηνή στην πλατεία και αντίστροφα, συμβάλλοντας στη δημιουργία και αίσθηση μιας κεφάτης μεγάλης παρέας. Που όταν είναι νεανική, δεν μπορείς παρά να απολαύσεις τον παλμό, την ενέργεια, την έντονη συμμετοχή, καθώς οι ατάκες και «σενάρια» που ζητούσαν οι ηθοποιοί έπεφταν καταιγιστικά, τα σχόλια προκαλούσαν εκρήξεις γέλιου, τα σηκωμένα χέρια των εθελοντών για να ανέβουν στη σκηνή, δεκάδες… Ένα αυθόρμητο, δημιουργικό πάρε- δώσε που δεν υποχώρησε λεπτό σε όλη τη διάρκεια, ως καθοριστικό- αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης.
– Και βέβαια κατάφεραν, με το υποκριτικό ταλέντο, την επικοινωνιακή δεινότητα, τα ιδιαίτερα προσόντα που απαιτεί ο αυτοσχεδιασμός, να προκαλέσουν θαυμασμό για τις επιδόσεις τους. Γιατί το συγκεκριμένο είδος προκειμένου να υλοποιηθεί επιτυχημένα, πέραν της υποκριτικής, στηρίζεται στο πηγαίο χιούμορ και την κωμικότητα του καλλιτέχνη, στην ευφυία του για το «πινγκ- πόνγκ» της ατάκας, στη διαρκή ετοιμότητα, στον άψογο συγχρονισμό, στα άριστα δουλεμένα εκφραστικά μέσα σε λόγο και κίνηση… Προσόντα που διαθέτουν αναμφισβήτητα οι 4, με διαφορετικά δυνατά σημεία ο καθένας, αλληλοσυμπληρούμενα σε ένα αξιοθαύμαστο σύνολο. 4 προικισμένοι κωμικοί που έχουν δουλέψει εμφανώς πάνω στο δύσκολο είδος και προσφέρουν ένα απολαυστικότατο αποτέλεσμα, εμπλουτισμένο με νέες, εμπνευσμένες ιδέες. Καθώς από την εποχή του «Κάψε το σενάριο», πολλά καινούργια, απρόβλεπτα και άκρως κωμικά προστέθηκαν, εξελίσσοντας διαρκώς τον αυτοσχεδιασμό.
Παρότι εν προκειμένω η σκηνοθεσία είναι υποτυπώδης, η μόνη μικρή παρατήρηση (–) αφορά στον γενικό συντονισμό σε επίπεδο ρυθμού. Με την έννοια ότι θα προτιμούσαμε πιο δεμένο το πέρασμα από τη μια σκηνή στην άλλη, με λιγότερη χαλαρότητα και ίσως λιγότερη τυπικότητα στις οδηγίες του παιχνιδιού, που θα τις θέλαμε κι αυτές πιο «παιχνιδιάρικες» στο πνεύμα του σώου. Λεπτομέρειες βεβαίως σε ένα εγχείρημα ιδιαίτερο, όπου αντίθετα βρήκαμε εύστοχο το «κλείσιμο» κάθε σκηνής με σβήσιμο των φώτων και δυνατή μουσική.
Κλείνοντας (=) θα πούμε ότι αν η συνέχεια του Φεστιβάλ Κωμωδίας αποδειχθεί εξίσου δυνατή με την έναρξη, θα νιώθουμε ευγνώμονες για τις γενναίες δόσεις γέλιου που μας λείπει τραγικά… Το ευχόμαστε εκ βαθέων!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,5 στα 10
Το φεστιβάλ συνεχίζεται, δείτε το πρόγραμμα ΕΔΩ
Ο Δημήτρης Μακαλιάς μιλά στην Κουλτουρόσουπα, ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
