2α θεατρικά KuturoΒΡΑΒΕΙΑ 2011- 2012. Ότι παίχτηκε στη θεατρική Θεσσαλονίκη την περασμένη σαιζόν + τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ + βραβείο ΚΟΙΝΟΥ + βίντεο. [Κείμενο ποταμός…] + video αποτελεσμάτων.
Μας πήραν οι δρόμοι, οι ουρές στα ταμεία, τα σκοτάδια, οι προβολείς, οι πρεμιέρες, οι αυλαίες, το χειροκρότημα, οι χαιρετούρες, αλλα και ύπνος βαθύς… Τα ίδια λέγαμε πέρσι τα ίδια και χειρότερα λέμε και φέτος. Μιας θεατρικής χρονιάς που η Θεσσαλονίκη δεν θα ήθελε να θυμάται, μιας και μπορει να υπήρξε ποσότητα [κοντά στις 130 διαφορικές παραστάσεις], αλλα το περιεχόμενο τους αντικατοπτρίζει την οικονομική κατάσταση και το δράμα που βιώνει όλη η χώρα. Παραστάσεις από το πουθενά, άλλες μεταφερόμενες για να σπάσουν την γκίνια της πρωτεύουσας, θίασοι που φτιάχτηκαν κακήν κακώς, τοπικά σχήματα που ασφυκτιούν να εκφραστούν με τα μέσα που διαθέτουν, φυσικά κοντά σε αυτά και ελάχιστες εξαιρέσεις που μας χαροποίησαν ως θεατές.
Με την θεατρική μας πλέον εμπειρία [παρακολουθήσαμε περισσότερες από 60 παραστάσεις] και την «ταυτότητα» που επιθυμεί να έχει η Κουλτουρόσουπα ως θεατρικό κυρίως μέσο, επισημαίνουμε ότι παίχτηκε την περασμένη θεατρική σαιζόν και απονέμουμε τα 2α ΘΕΑΤΡΙΚΑ Kulturoβραβεία, που τόσος ντόρος γίνεται, μέχρι και Αθήνα μεριά… Επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για δικά μας κριτήρια, αυτό του «κοινού» θεατρόφιλου επαγγελματία θεατή που πάει συνεχώς παντού, ενημερώνεται , παρατηρεί, σημειώνει κίνηση, προσέλευση, ενδιαφέρον, ρωτάει άλλους θεατές γι αυτά, «βλέπει» τάσεις και ενδιαφέροντα και κυρίως δεν παραμυθιάζεται από το χειροκρότημα της πρεμιέρας, αλλα και απο σταρ και «ισχυρούς» της πιάτσας. Έτσι κι αλλιώς, μας έχουν πολλοί στην μπούκα…Ευχή μας είναι να γίνουν τα βραβεία κανονική τελετή με «παπά και με κουμπάρο» δηλαδή…για να τιμήσουμε αυτό που αγαπάμε, το θέατρο και τους ανθρώπους του στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Πάμε λοιπόν…
KulturoΒραβείο
Καλύτερης παράστασης της χρονιάς
«Ότι πιο πολύ ποθείς» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη από τον θίασο του θεάτρου Ακτίς Αελίου, [πρεμιέρα Πέμπτη 26 Ιανουαρίου].
Για την τολμηρή απόδοση ενός ανατρεπτικού, απόλυτης σχιζοφρένειας κειμένου, ωμής γλώσσας και μιας συναρπαστικής σκηνοθεσίας και καθολικής ερμηνείας συνόλου που σε καθήλωνε.
Σκηνοθεσία Νίκος Σακαλίδης, Σκηνικό-Κοστούμια Μένη Τριανταφυλλίδου, Μουσική Πάρις Παρασχόπουλος, Φωτισμοί Πολύβιος Σερδάρης, Βοηθοί Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Λιάκου, Μαργαρίτα Κούτοβα, Οργάνωση Παραγωγής: Δέσποινα Καλπενίδου, Μαργαρίτα Κούτοβα. Διανομή: Θεανώ Αμοιρίδου, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Βίκυ Κατσίκα, Θωμάς Βελισσάρης, Γιώργος Κολοβός, Δανάη Τίκου, Κώστας Καλουδιώτης. Τραγούδησαν οι ηθοποιοί της παράστασης και το Φωνητικό Σύνολο «Πλειάδες». Ηχογράφηση Studio Underground, Ηχοληψία Σωτήρης Νούκας
Κατασκευή Σκηνικού Κώστας Γεράσης, Στέφανος Σαρματζίδης, Επιζωγράφιση Σκηνικού Λία Τασούδη,
Κατασκευή Σκηνικού Κώστας Γεράσης, Στέφανος Σαρματζίδης, Επιζωγράφιση Σκηνικού Λία Τασούδη,
KulturoΕπαινος
Καλύτερης παράστασης της χρονιάς
«Η θεια και εγώ» του Μόρις Πάνιτς, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και Μπέτυ Βαλάση. [πρεμιέρα Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου, στο θέατρο Αριστοτέλειον].
Για την ποιότητα κειμένου, τις μοναδικές ερμηνείες, την ευαίσθητη σκηνοθεσία, τα φροντισμένα στην εντέλεια τεχνικά, αλλα σκέψεις και λέξεις με πανανθρώπινα μηνύματα ενός αποξενωμένου κόσμου, μιας σκληρής εποχής.
Μετάφραση Γιώργος Βάλαρης, Απόδοση Αντώνης Γαλαίος, Σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας, Σκηνικά – κοστούμια Αναστασία Αρσένη, Φωτισμοί : Ανδρέας Μπέλης, Μουσική επιμέλεια Παναγιώτης Αυγερινός, Βοηθός Σκηνοθέτης Μαρίνος Δεσύλλας. ΠΑΙΖΟΥΝ, Μπέτυ Βαλάση, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.
KulturoΒραβείο
Καλύτερης θεατρικής σκηνοθεσίας
Στον σκηνοθέτη Νίκο Σακαλίδη για την παράσταση «Ότι πιο πολύ ποθείς» του Δημήτρη Δημητριάδη, του θεάτρου Ακτίς Αελίου, [πρεμιέρα Πέμπτη 26 Ιανουαρίου].
Για την αριστοτεχνική θεατρική άσκηση να καρφώσει όλους τους ήρωες στις καρέκλες τους και από εκεί «πάνω» να δουλέψει, λόγο, σώμα, ερμηνεία, ατμόσφαιρα, φυσικά και το «ανάρμοστο» κείμενο.
KulturoΕπαινος
Καλύτερης θεατρικής σκηνοθεσίας
Στους Βασίλη Μαυρογεωργίου και Κώστα Γάκη για την παράσταση «Μια τεράστια έκρηξη» του Β. Μαυρογεωργίου. [πρεμιέρα 25 Νοεμβρίου, στο Θέατρο Καλαμαριάς.
Για την ευφυέστατη μεγάλη πορεία, μιας συνηθισμένης ζωής, ενός «μικρού» ανθρώπου, μέχρι το θάνατο του…
KulturoΒραβείο
Καλύτερης ΑΝΔΡΙΚΗΣ ερμηνείας
Στον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη για τον ακατάπαυστο υπερ-κινητικότατο και συναισθηματικό «μονόλογο» του στην παράσταση «Η Θεια μου και εγώ» του Μόρις Πάνιτς, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
[πρεμιέρα Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου Θέατρο Αριστοτέλειον].
KulturoΒραβείο
Καλύτερης ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ερμηνείας
Στην Σοφία Φιλιππίδου για την τολμηρή υποκριτική της εμφάνιση σε όλα τα επίπεδα, για την παράσταση «Η 6η Καρυάτιδα» σε σκηνοθεσία Κώστα Τσόκλη.
[πρεμιέρα 16 Μαΐου, στο Θέατρο Αθήναιον]
KulturoΕπαινος
Καλύτερης ΑΝΔΡΙΚΗΣ ερμηνείας.
Στον Γιάννη Στάνκογλου για την ερμηνεία του στην παράσταση «Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτση, σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, για όλα αυτά τα στοιχεία που ενσάρκωσε μοναδικά τον ήρωα του βιβλίου.
Παράστημα, φωνή, κίνηση, ύφος, παρουσιαστικό, ωμός, άγριος, άξεστος, χωριάτης…
[πρεμιέρα 4 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής]
KulturoΕπαινος
Καλύτερης ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ερμηνείας
Στην Ζέτα Δούκα για την απόλυτα «προσεκτική» και ευαίσθητη ερμηνεία της, στην παράσταση «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ», σκηνοθεσία Μάνου Πετούση.
[στο θέατρο Αυλαία, πρεμιέρα 17 Φεβρουαρίου].
KulturoΒραβείο
νέου προσώπου
Στον ηθοποιό Γιώργο Νικόπουλο, για την αψεγάδιαστη εκφορά της δύσκολης «καθαρεύουσας» του Βιζυηνού, η κινησιολογική του άνεση, οι άνετες εναλλαγές στο συναίσθημα και η συγκρατημένη ένταση της ερμηνείας για την παράσταση «Το Μόνον της Ζωής μου Ταξείδιον» σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.
[Πρεμιέρα 24 Νοεμβρίου, στο θέατρο Ορα]
KulturoΒραβείο
Καλύτερου θεατρικού συνόλου
Στην παράσταση «Η Θεία και γω» γιατί όλοι οι συντελεστές συνέβαλαν καθοριστικά στα πολλαπλά μηνύματα του έργου και κυρίως σ’ενα, «έλλειψη επικοινωνίας…».
Μετάφραση Γιώργος Βάλαρης, Απόδοση Αντώνης Γαλαίος, Σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας, Σκηνικά κοστούμια Αναστασία Αρσένη, Φωτισμοί Ανδρέας Μπέλης, Μουσική επιμέλεια Παναγιώτης Αυγερινός, Βοηθός Σκηνοθέτης Μαρίνος Δεσύλλας, με τους Μπέτυ Βαλάση και Χρήστο Χατζηπαναγιώτη. [πρεμιέρα Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου, στο θέατρο Αριστοτέλειον].
KulturoΕπαινος
Καλύτερου θεατρικού συνόλου
Στην παράσταση «Χρυσή Πόλη» της Δανάης Τανίδου, γιατι συγκίνησε και μετέφερε επιτυχημένα την «μαγεία»,το χρώμα και το άρωμα της Θεσσαλονίκης ανά τους αιώνες.
Μια συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» και της θεατρικής ομάδας «Παπαλάνγκι», που παρουσιάστηκε στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.Σκηνοθεσία Τάσου Αγγελόπουλου, σκηνικά και κοστούμια Μαργαρίτας Δεληαγγέλου, επιμέλεια κίνησης Κωνσταντίνου Κατσαμάκη, μουσική επιμέλεια Κώστα Βόμβολου, μουσική διδασκαλία Χρύσας Τουμανίδου, φωτισμοί Μαρίας Λαζαρίδου. Βοηθός σκηνοθέτη Θέμης Θεοχάρογλου. Παίζουν: Έφη Σταμούλη, Στάθης Μαυρόπουλος, Γιώργος Γιόκοτος, Άννα Ευθυμίου, Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Λιάνα Ταουσιάνη. Ακορντεόν: Γιώργος Λόλας.
KulturoΒραβείο
Άρτιας παράστασης
Στην παράσταση «Η έκτη Καρυάτιδα» για την καθολική παρουσίαση όλων των επιμέρους στοιχειών που την καθιστούν αψεγάδιαστη.
Των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη. Σκηνοθεσία–σκηνικά-κοστούμι-φωτισμοί, Κώστας Τσόκλης και ερμηνεύτρια τη Σοφία Φιλιππίδου, στο θέατρο Αθήναιον.
KulturoΒραβείο
Καλύτερου τοπικού θιάσου
Στον θίασο του θεάτρου ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ, των Αναστασία Θεοφανίδου και Νίκο Βουδούρη.
Ενός μικρού σχήματος, σε δικό του ωραίο χώρο [Πλάτωνος 35], έχουν φτιάξει με πίστη και όραμα, έναν ετήσιο προγραμματισμό παραστάσεων με πολλές παρεμβάσεις και με συνέπεια και σεβασμό στο θεατή που αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο από το κοινό της πόλης. Επιπλέον, προτάσεις σε νέα ταλέντα και ομάδες να εκφραστούν, ενώ θετική παράμετρος, δεν έχουν εισιτήριο, αλλά ελεύθερη συνεισφορά των θεατών
Δούλες (Χορεθεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το έργο του Ζαν Ζενέ) Σκηνοθεσία-Χορογραφία:Αναστασία Θεοφανίδου. Blind Light του Νίκου Βουδούρη, Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης. Χαίρω πολύ, Νόρα. (με αφορμή την Νόρα του Ίψεν) Σκηνοθεσία: Λουκία Βασιλείου, παραστάσεις που δόθηκαν.
KulturoΕπαινος
Καλύτερου τοπικού θιάσου
Στην δυναμική ομάδα Angelus Novus, που ανέλαβαν την διαχείριση του θεάτρου ΟΡΑ και οραματίζονται «ένα θέατρο ποιότητας για όλους», ένα θέατρο ευήκοο στις ανησυχίες της εποχής και της ψυχής…
Ως συνέπεια των παράπάνω ηταν και οι θεατρικές παραστάσεις «Ικέτιδες» του Αισχύλου και «ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ» του Rodrigo Garcia.
KulturoΒραβείο
ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗΣ
θεατρικής ομάδας.
Στην ομάδα ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ
Για την άψογα δοσμένης και προσεγμένης ως την λεπτομέρειααπόδοση κείμενου του Edgar Allan Poe, παράσταση ο «ΦΟΒΟΣ» και η αίσθηση της μη πραγματικότητας που είναι η αρχέγονη πηγή των αισθήσεων και της αβεβαιότητας προκαλώντας το κοινό να νιώσει τον «φόβο».
Σκηνοθεσία Βαρβάρα Δουμανίδου[Πρεμιέρα 28 Μαρτίου στο Μπενσουσάν Χαν]
KulturoΒραβείο
Καλύτερου θεατρικού χώρου της χρονιάς.
Στο ρεπερτόριο του Θεάτρου «Ορα».
Άλλαξε διεύθυνση [Την διαχείρισή του έχει αναλάβει η ομάδα Angelus Novus], άλλαξε όνομα και κυρίως ρεπερτόριο, όπου κανει και την έκπληξη της θεατρικής πρότασης της χρονιάς. Καμία του παράσταση δεν ήταν κάτω του μετρίου, όλες είχαν το ενδιαφέρον τους και κυρίως αν συνεχίσει έτσι [με αυτές τις θεατρικές επιλογές], δημιουργεί κοινό και ταυτότητα. Του το ευχόμαστε. Παραστάσεις που δόθηκαν, [αν δεν ξεχνάμε καμία…]. «Μπρατσέρα» «Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον», «Είστε όλοι σας καθάρματα», «17 Σεπτέμβρη», «Πεθαίνω Σαν Χώρα», «Storytelling», «Ικέτιδες» και τέλος, «Δον Περλιμπλίν και Μπελίσα».
Βραβεία ΚΟΙΝΟΥ
Θεσπίσαμε όπως οφείλαμε την κατηγορία «Βραβείο Κοινού» που αφορά σε παραστάσεις της περασμένης θεατρικής σαιζόν και “τρέξαμε” μια ψηφοφορία μέσω μειλ και Facebook της οποίες εντάσσουμε στα δικά μας Kulturoβραβεία. “Ψηφίστε τις 3 καλύτερες θεατρικές παραστάσεις που είδατε την περασμένη σαιζόν, καθιερώνοντας και το πρωτο βραβείο κοινού της Θεσσαλονίκης”… λέγαμε και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν άνευ προηγουμένου. Μέσα σε μια εβδομάδα κινητοποιήθηκαν θεατρόφιλοι, επαγγελματίες του χώρου, φυσικά και «περίεργοι»… Ήταν μια «δοκιμή» να δούμε αν ενδιαφέρει, αν αρέσει στον κόσμο και πως θα πάει. Και το δια ταύτα λέει… ότι η Θεσσαλονίκη που δεν έχει συνηθίσει από τέτοιους είδους «αθηνοράματα», γουστάρει τρελά να συμμετάσχει και σε θεατρικούς διαγωνισμούς. Οι 3.700+ ψήφοι που λάβαμε για διάφορες παραστάσεις σημαίνουν πολλά, αλλα και σαφώς γνωρίζουμε ότι αρκετοί από αυτούς, δεν έχουν πατήσει καν το πόδι σε μια από αυτές. Ψηφίστηκαν 72 διαφορετικές παραστάσεις, σαν πρώτη φορά δεχτήκαμε και τις επαναλήψεις, ενώ αρκετές συμμετοχές στο f/b ακυρώθηκαν και παρά την ειδοποίηση μας, ψήφισαν και 4η και 5η επιλογή. Η Κουλτουρόσουπα ενισχύει την επερχόμενη δουλειά της ομάδας, θιασου, με ετήσια επικοινωνιακή χορηγία [προβολή, μπανερ, συνεντεύξεις, προώθηση κοκ] την παράσταση που θα κερδίσει το «ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ» εφόσον το επιθυμεί και η ίδια. Όλα τα αναλυτικά αποτελέσματα, όλες οι βαθμολογίες, όλες οι παραστάσεις και οι νικητές των 2πλων προσκλήσεων θα ανακοινωθούν την Πέμπτη 31 Mαίου.
1ο ΒραβείοKOINOY
Στην παράσταση “ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ”.
Κείμενο:Μάρω Μπουρδάκου, Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης, Σκηνογραφία–κοστούμι: Νίκος Καλαϊτζίδης, Μουσική:Γιώργος Χριστιανάκης, Φωτισμοί:Ανδρέας Μπέλλης, Φωτογραφίες:Δημοσθένης Γαλλής. Παίζει η Ζέτα Δούκα. Συνεργάζεται ο θεατρολόγος Γιώργος Κατσαντώνης. Βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Παπαδόπουλος. Βοηθός σκηνογράφου: Στέλλα Παπάζογλου. Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Βουγιούκα. Κατασκευή σκηνικού: Νίκος Καλαϊτζίδης. Χειρισμός μουσικής και φώτων: Θοδωρής Κυρατζής. Γραφιστικά:id.creative Πρεμιέρα: Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου, στο θέατρο Αυλαία.
2ο ΒραβείοKOINOY
Στην παράσταση, “ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ”.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:Άγγελος Κλωνάρης. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άγγελος Κλωνάρης. ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ:Λένια Τσιγερίδου. ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Νίκος Καλαϊτζίδης. ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Βασιλική Αλεξίου. Παίζουν: Κώστας Γακίδης, Παυλίνα Χαρέλα, Κυριάκος Δανιηλίδης, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Κατερίνα Μαυροφρύδου Χρύσα Ιωαννίδου, Εβελίνα Οικονομίδου, Χριστόφορος Χριστοφορίδης.
Μουσικοί επι σκηνής: Ίωνας Πάγκαλος –πλήκτρα, Γιώργος Τζιαφέττας – πλήκτρα, Περικλής Χαμαλίδης – μπάσο, Παύλος Γεωργιάδης – ηλεκτρική κιθάρα, Δημήτρης Ζήκας – ντραμς. Πρεμιέρα 12 Ιανουαρίου, στο θέατρο Σοφούλη.
3ο ΒραβείοKOINOY
Στην παράσταση, “Ο ΦΟΒΟΣ”, απο την ομάδα “ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ”.
Σκηνοθεσία: Δουμανίδου Βαρβάρα. Σκηνικά – κοστούμια :Καλαϊτζίδης Νίκος. Μουσική: B612 (Χαριζάνης Δημήτρης – Παπακωνσταντίνου Νίκος)βINFENTAL. Βερενίκη: Αργυροπούλου Ευρώπη. Ελεονόρα: Δεσιοπούλου Ανδρομάχη. Λιγεία: Μπόλματη Μαριάννα. Μορέλλα: Ράπτη Μαρία. Θεός: Καλαμάρα ΄Ολγα. Διάβολος: Μανιάτη Ευαγγελία. Θάνατος: Δουμανίδου Βαρβάρα. Αυτό που δεν γνωρίζουμε: Καλλιοντζή Βιργινία. Οδηγός: Φραγκούδη Βίκη. Οδηγός: Σεμερτζίδου Μαρία. Οδηγός: Σταματίου Δήμητρα. Οδηγός: Περγαντή Μαρία. Πρεμιέρα 28 Μαρτίου, στο Μπενσουσάν Χαν.
KulturoΒραβείο
Χειρότερης παράστασης της χρονιάς
Στην παράσταση «Γυναίκες στα πρόθυρα Νευρικής κρίσης», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, με Σμ. Καρύδη, Β. Σταυροπούλου, Αρ. Μουτούση, Αντ. Φραγκάκης, Ν. Ορφανού κ.α. [πρεμιέρα Κυριακή του Πάσχα στο Ράδιο Σίτυ]
Η μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς. Όσοι δεν πήγατε κερδίσατε χρόνο, χρήμα και διάθεση, εφόσον επρόκειτο για μια τεράστια μπούρδα, που δε βλέπαμε ώρα και στιγμή να απαλλαγούμε από αυτό το «θέαμα» και ας βάλουμε μυαλό με τις Αθηναϊκές παπαριές που μοστράρονται ως κομψοτεχνήματα…
KulturoΕπαινος
Χειρότερης παράστασης της χρονιάς
Μπόλικο πράμα…και αφού δεν τους μάζεψε η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ πριν καλα, καλά, αρχίσουν, τους απονέμουμε τον τίτλο για να έχουν να το καμαρώνουν! Και μιλάμε για τις παραστάσεις..
«Οι Απελπισμένοι» του Γιώργου Βάλαρη, με πρωταγωνιστή τον Τρύφωνα Σαμαρά, πρεμιέρα 23 Δεκεμβρίου στο Αριστοτέλειον. Οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί και κατέληξαν σε θεατρικό εφιάλτη… Όνομα και πράμα, λοιπόν…
«Ο Περικλής» από το Εθνικό θέατρο [7,8 και 9 Φεβρουαρίου στο μικρό Μέγαρο] με απίστευτο τιμ, Γιάννη Βογιατζή, Χρήστο Λούλη, Λυδία Φωτοπούλου, Μηνά Χατζησάββα, Γουλιώτη, Κοτανίδη, Πιατά, Σκουλά κ.α. σε μια άθλια όμως παράσταση να τραβάς τα μαλλιά σου, δυστυχώς.
«1843» στο «Έξω από τα τείχη» [πρεμιέρα 27 Ιανουαρίου] από τον ομώνυμο θίασο. οι σχολικές παραστάσεις βρεφονηπιακού σταθμού καλύτερες είναι…[πρεμιέρα 27 Ιανουαρίου],
«θα πηδήξω από το μπαλκόνι» του Ζωρζ Φεϋντώ [πρεμιέρα 1 Μαρτίου, στο Αθήναιον], με τηλεοπτικά αστέρια τύπου Πέτρο Μπουσουλόπουλο, Κάτια Νικολαΐδου, Μάνος Παπαγιάννης, να κοπανιούνται χωρίς λόγο και ουσία… και να πιστεύουν ότι παίζουν και καλά…
«Αέραα» του Θοδωρή Τέρπου από την ομάδα Theatrins. [Πρεμιέρα 8 Μαρτίου στο μικρό Αθήναιον] και η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο. Κρίμα…
«Αυτό που θέλουν οι γυναίκες» του Ιάκωβου Μυλωνά,[πρεμιέρα 20 Απριλίου στο μικρό Αθήναιον και αυτό], και η λέξη ανοησία, προσβάλει την ίδια την λέξη, με αυτό που ζήσαμε… Άρα κάτι χειρότερο…
«Μαντάμ Σουσού», σκηνοθεσία Γιώργος Αρμένης, με Μπαξεβάνη στον ομώνυμο ρόλο [πρεμιέρα 12 Φεβρουαρίου, στο Βασιλικό], χωρίς πάθος, τρέλα και τσαγανό.
Η ντεμέκ επιθεώρηση-αρπαχτή «Γομάρια…» από το θίασο Στάθη Ψάλτη [πρεμιέρα Κυριακή του Πάσχα στο Κολοσσαίο].
Η άλλη μία καραμπινάτη αρπαχτη και φρικτή παράσταση «Άγαμοι Θύται στο Δημόσιο», με όλο το γνωστό τιμ [Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Εβελίνα Παπούλια, Ταξιάρχης Χάνος, Ρούλα Μανισάνου, Στάθης Παχίδης, Χρήστος Μητρέντζης, Απόστολος Ψυχράμης, Χρύσανθος Καγιάς, Γιώργος Ρούφας, Πάολα Μυλωνά] και με καβάτζα Κρατικής «μέριμνας», αν είναι δυνατόν…
και τέλος,
ένα πραγματικό σκουπίδι…οι «ΝΟΡΜΑΛ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Αποστολόπουλου από τον πολυδιαφημισμένο και πολυαγαπημένο!!! θίασο της πόλης![πρεμιέρα 19 Μαρτίου στο ΓΑΙΑ»
KulturoΒραβείο
Χειρότερου ΑΝΔΡΑ ηθοποιού της χρονιάς
Στον Πέτρο Μπουσουλόπουλο, για την τραγελαφική εμφάνιση του την παράσταση, «ΘΑ ΠΗΔΗΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ» [πρεμιέρα 1 Μαρτίου, στο Αθήναιον]
Πιστεύουμε ότι είναι ο χειρότερος φιρμάτος ηθοποιός της γενιάς του και δεν έχουμε ξαναδεί πιο ατάλαντο ηθοποιό από δαύτον… Χωρίς φωνή, χωρίς πειθώ, να βολοδέρνεται αρτσούμπαλα πέρα δώθε στη σκηνή, και να προσπαθεί να μας πείσει [ακόμα και το σώμα του, βαρύ και άχαρο], τον χαρακτήρα του έργου, που ούτε στο ελάχιστο του ταίριαζε.Μόνο που αντί να τον βάλουν να παριστάνει την γλάστρα, μιας και πουλάει η μούρη του σε πιτσιρίκια και εφήβους, τον έχρισαν πρωταγωνιστή της παράστασης…Ηταν πολιτισμικό σοκ να τον βλέπεις πάνω στη σκηνή για 2 ώρες…
KulturoΒραβείο
Χειρότερης ΓΥΝΑΙΚΑΣ ηθοποιού της χρονιάς
Στα κορίτσια ΧΡΥΣΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ, ΚΙΤΤΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΙΑΠΟΥ, της παράστασης «Αυτό που θέλουν οι γυναίκες» του Ιάκωβου Μυλωνά στο μικρό Αθήναιον, όπου έκαναν τα πάντα, μα τα πάντα, βλέπε φωνή, σώμα, κίνηση και όλα τα τραγουδιστικά τους για να πάρουν επάξια αυτό το βραβείο.
KulturoΒραβείο
Χειρότερου τοπικού θιάσου της χρονιάς
Δυστυχώς και λέμε δυστυχώς γιατί τους συμπαθούμε, αλλα ότι είδαμε, ότι ακούσαμε από τον θίασο του θεάτρου «Έξω από τα Τείχη», ήταν της «αντοχής»…
και «άντε να τελειώνει», «άντε και να φύγουμε…». Και λέμε πάλι δυστυχώς.. “Μαθήματα Νεοελληνικής Ιστορίας”, “1843”, “NOSFERATU” μεταξύ άλλων. Ας το δουν…
Παραστάσειςπου άξιζαν την προσοχή μας, [σας]…
Καταρχήν τα καλύτερα της κατηγορίας, που δεν έπρεπε να χάσετε.
«Μια τεράστια έκρηξη» του Βασίλη Μαυρογεωργίου, σκηνοθεσία του ίδιου και Κώστα Γάκη, με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο στον κεντρικό ρόλο. [Πρεμιέρα 25 Νοεμβρίου, στο Δημοτικό Καλαμαριάς].
«Λιωμένο Βούτυρο» του Σάκη Σερέφα, σκηνοθεσία, Σίμος Κακάλας, από την Εταιρεία Θεάτρου Χώρος [πρεμιέρα 19 Οκτωβρίου] στο θέατρο Αμαλία.
«Το μόνον της ζωής μου Ταξείδιον» του Γεωργίου Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία-διασκευή Δήμου Αβδελιώδη. [πρεμιέρα 24 Νοεμβρίου, στο θέατρο ΟΡΑ].
«Ντιμπούκ» από το ομώνυμο έργο του Σαλόμ Άνσκι, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. [πρεμιέρα 25 Δεκεμβρίου, στο νέο Υπερώο.
«Η Χρυσή πόλη» της Δανάης Τανίδου, σκηνοθεσία Τάσος Αγγελόπουλος, στην Πειραματική σκηνή της «Τέχνης» [πρεμιέρα 15 Μαρτίου].
«Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ», σκηνοθεσία Μάνου Πετούση στο [πρεμιέρα 17 Φεβρουαρίου, στο θέατρο Αυλαία].
επιπλέον, πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις ήταν…
“Λόγος και Σιγή”. Στηριγμένο σε αφήγημα του Κ.Π. Καβάφη, σκηνοθεσία του Γιάννη Παρασκευόπουλου, στη μικρή σκηνή της Μονής Λακαριστών.
«Είστε όλοι σας καθάρματα» του σκηνοθέτη και σκηνογράφου Rodrigo Garcia, από την ομάδα Angelus Novus, στο θέατρο ΟΡΑ.
«Το μαγαζάκι του τρόμου» μιούζικαλ των Άλαν Μένκεν και Χάουαρντ Άσμαν, σκηνοθεσία Άγγελου Κλωνάρη, στο Θέατρο Σοφούλη [πρεμιέρα 12 Ιανουαρίου],
«Η Κατάρα της Ιρμας Βεπ» του Charles Ludlam, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη στο θέατρο Εγνατία με Λουδάρο και Γεννατά.[πρεμιέρα 15 Μαρτίου στο Εγνατία].
«Μια Πορνογραφική σχεση» με Μαινα και Ματσούκα, σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, [πρεμιέρα 11 Μαΐου] στο θέατρο Βεργίνα του Καζίνου…
«Οι Ερωτογενείς Ζώνες» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου [πρεμιέρα 26 Απριλίου],
«Ο Συγγραφέας και ο αδελφός του Συγγραφέα» του Μάρτιν ΜακΝτόνα, σε σκηνοθεσία Σπύρου Αθηναίου στο STUDIO VIS MOTRIX. [πρεμιέρα 1 Οκτωβρίου].
«Στοχαστές του Ονείρου» στο μικρό της Μονής Λαζαριστών, πρεμιέρα 25 Νοεμβρίου,
«Το Κτήνος στο Φεγγάρι» σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθηνος [πρεμιέρα 21 Δεκεμβρίου, θέατρο Εγνατία],
“O φυλακισμένος της Διπλανής πόρτας” απο τον θίασο του Γρηγόρη Βαλτινού, στο Αριστοτέλειο και τέλος η μελωδική παράσταση ”Εντίθ Πιάφ:Το σπουργίτι’‘ που είδαμε στο Art Cafe Πρώτο Πάτωμα.
Υπερ -εκτιμημένες [παραστάσεις].
Μάζεψαν κόσμο, συζητήθηκαν μέχρι και που αποθεώθηκαν! Σιγά τα ωα, λέμε εμείς… και αυτές ήταν…
«Ο Ιβάν και τα σκυλιά του» με Σερβετάλη στο Αυλαία, μια εντελώς μονότονη, παγερά αδιάφορη παράσταση που το μόνο καλό της ήταν η διάρκεια της, 1 ώρα ακριβώς.
Oι «Έμποροι των Εθνών», εντελώς για πέταμα,πάλι στο Αυλαία, από την Ομάδα Μουσικού Θεάτρου ΟΠΕRA,
και το 4ωρο!!! «Τρίτο– too match δε όλα του- Στεφάνι» στο Μέγαρο Μουσικής.
Και τα γεγονότα…
Έσπασαν ταμεία… [αναλογουμένων των καιρών, βεβαίως, βεβαίως…]
«Οι Άγαμοι Θύται στο Δημόσιο» [93 παραστάσεις – 39.843 θεατές]με τους Άγαμους θύτες και λοιποί παρεα από Αθήνα, στην ΕΜΣ. Είναι από τα μέρη μας, έχουν κοινό που τους αγαπά, τους υποστηρίζει και φάνηκε στην μετά από χρόνια επανασύνδεση τους κάτω από την σκέπη μια Κρατικής σκηνής και όχι σε κανένα Πρινσιπαλ. [πρεμιέρα 11 Νοεμβρίου]
«Αμάν Αμήν» στο Βασιλικό θέατρο [52 παραστάσεις – 24.046 θεατές], μια μουσική παράσταση βασισμένη στο ρεμπέτικο τραγούδι, σε σκηνοθεσία του Σταύρου Ξαρχάκου.
«Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας» στο θέατρο Αριστοτέλειον. Πασχαλινή είσοδος και έκοβε [μερικές φορές] ξεπερνούσε τα 400 εισιτήρια καθημερινά ο θίασος του Γρηγόρη Βαλτινού. Μιλάμε για μεγάλες εισπράξεις που πλέον αθηναϊκοί θίασοι δύσκολα βλέπουν στην πόλη μας.
«Το Μόνον της ζωής μου Ταξείδιον» στο θέατρο ΟΡΑ. Έχουμε μπερδέψει πόσες παρατάσεις έκανε, από τον Νοέμβριο που ξεκίνησε. Βέβαια μικρός χώρος, αλλα έδιωχνε κόσμο μέχρι και την τελευταία του παράσταση 10 Μαρτίου και χαιρόμαστε διπλά, γιατί του άξιζε, καθώς sold out, ήταν και η παράσταση «Ντιμπούκ» στο Υπερώο. Σχεδόν κατάμεστες ήταν οι 8 παραστάσεις του «Αττίκ» στο Μέγαρο και λιγότερο το «Τρίτο Στεφάνι» στον ίδιο χώρο.
Εξαιρετικά πήγαν…
«Ο Συγγραφέας και ο αδελφός του Συγγραφέα» στο studio vis motrix, έπαιζε μέχρι τέλος Ιανουαρίου, ο Άρης Σερβετάλης με τα «Σκυλιά» του στο Αυλαία, απίστευτα καλά μετά το πρώτο 10ήμερο, «Η Θεία και εγώ» στο Αριστοτέλιον, «Η σεξουαλική ζωη του Κυρίου και της Κυρίας Νικολαΐδη» στο Εγνατία 3ήμερα, όπως και η επανάληψη του «Cavman» στο Αριστοτέλιον, πολύ καλά πήγε η Ζέτα Δούκα με το «Γράμμα…» της στο Αυλαία, εξαιρετικά και το «Κόκκινο» του Φασουλή, επίσης στο Αυλαία, «Ο ΦΟΒΟΣ» ήταν sold out για όλες τις παραστάσεις, στο μικρό μόλις 20 θέσεων χώρο του, όπως και γεμάτο ήταν το «Ότι πιο πολύ ποθείς» στο Ακτις Αελίου και τέλος κατάμεστη για τις λίγες παραστάσεις της «Γυναίκας της Πάτρας» στο Σοφούλη.
Μια χαρά κινήθηκαν και όλες οι παραστάσεις της Πειραματικής σκηνής στο θέατρο Αμαλία, με μεγαλύτερη προσέλευση στο «Πανικό στα Παρασκήνια», όπως και η παράσταση «Είστε όλοι Καθάρματα» στο Ορα. Προσωπικός θρίαμβος θεωρείται το αδιαχώρητο του Ιάκωβου Μυλωνά στις παραστάσεις «Αυτό που θέλουν οι γυναίκες» στο μικρό Αθήναιον, το ίδιο ισχύει και για τις «Νορμάλ Διαστροφές», στο Γαία, με λιγότερη όμως προσέλευση απο τον πρώτο.
Βαρούσαν μύγες…
«Μια τεράστια έκρηξη» από το θέατρο του Νέου Κόσμου με Πυρπασόπουλο στον κεντρικό ρόλο, στο Δημοτικό Καλαμαριάς. «Θα σαι δω ξανά του χρόνου» με Αθερίδη και Μπρέμπου στο Αθήναιον,
οι «Ερωτογενείς ζώνες» στην 2η χρονιά τους στο μικρό Αθήναιον, «Η 6η Καρυάτιδα» στο μεγάλο Αθήναιον [κάπως καλύτερα στο κλείσιμο του].
Δεν πήγαν καλά, «Οι σχέσεις Οργής» από το θίασο της Άννας Βαγενά, «Οι Απελπισμένοι» στο Αριστοτέλειον, «Είδα τον Χάρη με τα Μάτια μου» στο Αθήναιον από τον θίασο του Χάρη Ρώμα, «Το κτήνος στο Φεγγάρι» στο Εγνατία, το φιλόδοξο «Μαγαζάκι του Τρόμου» στο Σοφούλη, το 2ήμερο των παραστάσεων της Πέμης Ζούνης, “ΑΙΩΝΕΣ…” στο Κολοσσαίον, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» στο θέατρο Καλαμαριάς, από το θέατρο Τέχνης.
ΜΕΓΑΡ[λ]Ο εισιτήρια…
Τιμές εισιτηρίων: 20€ (Δ’ Ζώνη) Τα υπόλοιπα, 25€ (Γ’ Ζώνη – 30€ (Β’ Ζώνη) – 35€ (Α’ Ζώνη)–40€ (Διακεκριμένη Ζώνη), ενώ τα φοιτητικά στοιχίζουν 20€…
Τόσο οι ντεμέκ πλούσιες μουσικές παραστάσεις [Πρωτοψάλτη, Ρεμπούτσικα, Γαλάνη, Αλεξίου, Αττίκ], άλλο τόσο και οι θεατρικές που φιλοξενήθηκαν, όλες πακέτο από τα «sold out» των Αθηνών, [φήμη, δόξα, καλοκριτικές, λαμπεροί πρωταγωνιστές], όπως το «Τρίτο στεφάνι», πολυδιαφημίστηκαν και προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του κόσμου, χωρίς όμως κανένα έλεος κοινωνικής ευαισθησίας στις τιμές των εισιτήριων. Τα 20άρια ήταν για φοιτητές και θέσεις στον πέρα μαχαλά [1200 θέσεων], άρα για μια νορμάλ καρέκλα που δεν χρειάζεσαι απαραιτήτως κιάλια και κολλύριο, έδινες ένα ωραιότατο 40άρι. Ντροπή τους που τα ζητούσαν, ντροπή σας που τα δώσατε… μυαλό δεν βάζει κανένας μας τελικά.
Η χρονιά των μονολόγων,
ή 2πλων ρόλων.
Μπορεί να είδαμε ενδιαφέρουσες προτάσεις και να κατανοούμε τα οικονομικά ζόρια, μπορεί να είναι μια λύση έκφρασης η παρουσίαση τους, αλλα χάθηκε σκοπός και μεγαλείο, του τι σημαινει να ερμηνεύω έναν μονόλογο, όταν παλιότερα θα ήταν «δικαίωμα» μόνο για λίγους μεγάλους πρωταγωνιστές.
Οι θεατρικοί μονόλογοι δίνουν και παίρνουν στην κουλτουρέ πιάτσα τα τελευταία χρόνια προσφέροντας σε ηθοποιούς μια ερμηνεία για να ικανοποιήσουν πρώτα το εγώ τους και κατά δεύτερο λόγο, μια βιογραφική «παρουσία» με έντονα γράμματα στο άλμπουμ των αναμνήσεων τους, συν την ικανοποίηση το πόσο κάλος ηθοποιός μπορεί να είναι και βέβαια την επιβεβαίωση του κοινού για τα συχαρίκια. Η αλήθεια είναι όμως ότι το θέμα έχει καπηλευτεί ένθεν και ένθεν και τα θεατρικά έργα που γράφονται για ένα και μόνο πρόσωπο έχουν χάσει μπούσουλα και μέτρο… Επιπλέον μπαφιάσαμε…δεν θέλουμε άλλους μονολόγους, γιατί δεν αντέχουμε πια… Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε…
“ΑΝΔΡΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ,ΟΞΥΜΩΡΟ;” με Γεράσιμο Σκιαδαρέση, στο θέατρο Αριστοτέλειον, στον ίδιο χωρο “Gayman”, με Κυριακίδη, «Το Πάρκο» στο Ακτις Αελίου, «Ο Ιβάν και τα σκυλιά του» της Χάτι Νέιλορ,με Σερβετάλη, στο Αυλαία, «Ο Μαρξ στο Σόχο» με Άγγελο Αντωνόπουλο στο Εγνατία, “Η γυναίκα της Πάτρας” στο Σοφούλη, «Γράμμα σε ένα παιδί» με Ζέτα Δούκα στο θέατρο Αυλαία, «Η έκτη Καρυάτιδα» με Σοφία Φιλιππίδου στο Θέατρο «Αθήναιον», “Μαο” απο το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών στο Αμαλία, μέχρι και τελευταία είχαμε και φεστιβάλ Μονολόγων στο θέατρο Κολοσσαίον με Πέμη Ζούνη, «Αιώνες μακριά από την Αλάσκα» και αυτές τις μέρες, Κατερίνα Διδασκάλου και Φαίδων Καστρη με την παράσταση «Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ».
Αλλα και τα διπλά… «DANNY’S WAKE», με Σταύρο Καραγιάννη και Τάσο Αλατζά, για λίγα δευτερότριτα αρχές Μαρτίου στο Αυλαία, «Ολεανα» στο Αμαλία, το «Κτήνος στο Φεγγάρι» στο Εγνατία με Κουλίεβα και Τάρλοου, «Το Μήλο» με Τσαλνταμπάση και Δραγούμη, «Κόκκινο» με Φασουλή στο Αυλαία, «Μια Πορνογραφική Σχέση» με Ματσούκα και Μαινα στο Βεργίνα, τα “Σκουλίκια” με Τάσο Νούσια και ΜαρλενεΚαμινσκ , αλλά σίγουθα θα ξεχνάμε κι αλλα…
Πέρασαν [φιρμάτα] και δεν ακούμπησαν…
Δεν είχαμε και τόσα πολλά, η Αθήνα δεν ρίσκαρε να φέρει πολλές φιρμάτες πολυπρόσωπες παραγωγές,τα καλύτερα αναφέρονται παραπάνω, αλλα από τα υπόλοιπα που ήρθαν μερικώς άρεσαν, όπως…
«ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΖΩΕΣ» των Θάλεια Ματίκα, Ορέστη Τζιόβα, Τ. Ιορδανίδη και Ν. Κοτσαηλίδου, από 19 Απριλίου, στο θέατρο Αυλαία
το «EIΔΑ ΤΟN ΧΑΡΗ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ» του Χάρη Ρώμα στο θέατρο Αθήναιον. «Το ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ» του Κώστα Ταχτσή στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, «Κόκκινο» με Φασουλή στο Αυλαία, «Σχέσεις Οργής» βασισμένη στο μυθιστόρημα της Φρίντας Μπιούμπη από το θίασο της Άννας Βαγενά [σκηνοθεσία ιδίας] στο θέατρο Αθήναιον, «Ιδιωτικές ζωές» με τηλεοπτικό θίασο στο Αυλαία, σαφώς και το «Μήλο» με τον γόη…Τσαλνταμπάση στο Αριστοτέλειον…
Ράδιο Συτι[back…???]
Μετά από λουκέτο 1,5 χρόνου, άνοιξε στο τέλος της σαιζόν, Κυριακή του Πάσχα για την ακρίβεια, για να φιλοξενήσει της «Γυναίκες στα πρόθυρα Νευρικής Κρίσης».
Θα ήταν είδηση και χαρά, ένα από τα ωραιότερα θέατρα μας να ξανά-άνοιγε με προγραμματισμό και ανακαίνιση. Αναμένουμε νεώτερα…
…2 εξώδικα στην Kulturosupa…
Το ότι δεν είμαστε ένα «εύκολο» σαιτ το γνωρίζουμε και οι ίδιοι, το ότι θέλουμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα είναι δικαίωμα μας, αλλα το ότι δεν έχουμε τα ίδια μυαλά με άλλους, είναι γνωστό.
Γι αυτό ένα ωραίο πρωί… λάβαμε και 2 ωραιότατα εξώδικα να έχουν να θυμόμαστε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Εν τέλει και τα 2, έμειναν ως εξώδικα και δεν πήγε περαιτέρω… Γιατί; Ας πούμε ότι τα βρήκαμε…
Μικρά γράμματα, μεγάλες ειδήσεις…
Μια αφίσα που δίχασε…
Πολλά ειπώθηκαν –και πολλά περισσότερα γράφτηκαν, για τις αφίσες της παράστασης του ΚΘΒΕ “Οι Γερμανοί Ξανάρχονται”. Αφίσες βγήκαν, κυκλοφόρησαν, κολονοκολλήθηκαν και κάποια στιγμή… εξαφανίστηκαν, κάτι που έκανε τις φήμες να φουντώσουν.
Άλλοι έλεγαν ότι τις… έπαιρναν οι Θεσσαλονικείς στα σπίτια τους. Άλλοι ότι το ΚΘΒΕ αναγκάστηκε να τις αποσύρει επειδή διαμαρτυρήθηκαν οι… Γερμανοί, κι άλλοι οργάνωσαν… ψηφοφορίες, για το αν η αφίσα είναι κιτς, ή ένα “σατανικό αστείο”. Πάντως και η ανακοίνωση του Κρατικού περί «μέθοδο των αλλεπάλληλων διαφημιστικών μηνυμάτων», δεν έπεισε κανέναν και εμείς λέμε πέρα από την κακόγουστη επιλογή, πήγε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα..
Αντί εισιτηρίου, ένα πακέτο μακαρόνια…
Ακούγεται σοκαριστικό μα, πέρα για πέρα αληθινό στην Ελλάδα του 2012…
Με πιασάρικη επωνυμία, «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟΠΩΛΕΙΟ» το ΚΘΒΕ, μάζεψε τόνους τροφίμων για κοινωφελή ιδρύματα, όπου ο θεατής πήγαινε στερεά τροφή και έβλεπε παραστάσεις στο Υπερώο, το οποίο στέφτηκε με επιτυχία και έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην κατακαημένη χώρα μας, μάλλον θα το συνεχίσει. Ένα μεμπτό μόνο, το ότι περιορίστηκε σε «περιφερικές» παραστάσεις και όχι για το μεγάλο κοινό..
1ο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
Σκέψη και υλοποίηση του Δήμου Θεσσαλονίκης σε θεατρικές ομάδες της πόλης που δεν έχουν στέγη και φράγκα να νοικιάσουν και να παρουσιάσουν τις δουλειές τους.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα τα αποτελέσματα, τρέχουν οι παραστάσεις [έως 10 Ιουνίου] στο θέατρο Ανετον, αλλα δεν μπορούμε να μην συγχαρούμε την πρωτοβουλία, αρκεί να έχει συνέχεια και συνέπεια. Είναι που είναι κλειστό το Θέατρο Ανετον, είναι και ένας υπέροχος χώρος, έστω και για λίγο, έπιασε τόπο, επιπλέον και όλες οι εισπράξεις, πάνε στα τοπικά σχήματα. Άσχημα είναι;
…επαναλήψεις…
και πάλι
επαναλήψεις…
Εχουμε και λέμε…«Η σεξουαλική ζωη του Κυρίου και της Κυρίας Νικολαΐδη» στο Εγνατία, «Σκρουτζ» στο Κολοσσαίο, «Η Λωξάνδρα» στο Βασιλικό, «Δεν είναι αυτό που νομίζεις» στο μικρό Αθήναιον, «Ο Μαρξ στο Σόχο» με Άγγελο Αντωνόπουλο στο Εγνατία, “caveman» με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στο Αριστοτέλειον, «Το Πάρκο» στο Αελίου. «Iwillsurvire» στο Σοφούλη, «Το Εσωτερικό» στο C. For Circus, “Ορφανά” στην Καλαμαριά, «Η Κραυγή» στην Παράθλαση, «Ερωτογενείς ζώνες» στο Αθήναιον, «Η Γυναίκα της Πάτρας» στο Σοφούλη. Απ’ όλα τα παραπάνω το πρώτο και το τελευταίο δούλεψαν πολύ καλά…
Το Θέατρο Αυλαία.
Με ας τις πούμε “λογικές” τυμπανοκρουσίες και έτοιμο προγραμματισμό έως το Πάσχα, άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό της Θεσσαλονίκης το πολύπαθο θέατρο Αυλαία στις εγκαταστάσεις της ΧΑΝΘ, υπό διαχείρισης Δημήτρη Μητσόπουλο, πρόεδρο του Ωδείου Βορείου Ελλάδος και της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Ανδρέας Βουτσινάς» και Θωμά Χαρέλα, καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου Σοφούλη, θεατρικό παραγωγό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Πρεμιέρα;
Με την παράσταση «Ιβάν και τα σκυλιά του» στις 5 Ιανουαρίου 2012. Η συνέχεια εξίσου ενδιαφέρουσα και η ανταπόκριση του κόσμου άμεση για καλό θέατρο. Να μην έχουν παράπονο, πήγαν εξαιρετικά, μένει να δούμε συνέχεια και «πιστεύω» ενός θαυμάσιου χώρου που η πόλη έχει ανάγκη την ύπαρξή του.
2ήμερα και 3ήμερα.
Εκεί πάει να οδηγηθεί το πράμα, μετά τα νυχτερινά κέντρα που συρρικνώθηκαν σε 2ήμερες και 3ήμερες εμφανίσεις, αρκετά θέατρα αναγκάστηκαν λόγω πάντα της οικονομικής ύφεσης να δίνουν παραστάσεις ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακα. Πέρα από όλους φυσικά τους τοπικούς θιάσους, αυτό το μοτίβο ακολούθησαν και οι παραστάσεις, «Το Μήλο», «Cavman” και «Οξύμωρο» στο Αριστοτέλειον, «Η Σεξουαλική ζωη του Κ κ Κ Νικολαΐδη», «Σόχο» και «Ιρμα Βεπ», όλα στο Εγνατία, «Πορνογραφική Σχέση» στο Καζίνο, «Γομάρια» στο Κολοσσαίο, κ.α.
Κουπόνια, deals…
Πολλοι θεωρούν την καταστροφή του θεάτρου, αλλα για το θεατρόφιλο [και όχι μόνο κοινό, βλέπε, παραγωγούς], σωτηρία… 1 εισιτήριο για 2 άτομα, όσο τιμάται το κανονικό.
Φούντωσε η κατάσταση φέτος με προσφορές παντός [κυριολεκτικά όμως…] είδους και μέσα σε όλα αυτά και για θεατρικές παραστάσεις. Τα ντιλ σαιτ δέ, δεν προλάβαιναν να εγγράφουν νέους συνδρομητές. Εμείς είμαστε υπέρ για ένα και μόνο λόγο. Η εποχή το απαιτεί…
Επέλαση… Γιώργου Βάλαρη…
Ένας ήταν ο φόβος μας φέτος… μη τριτώσει το κακό και μετά τους «Απελπισμένους» και το «Μήλο», δεν θα αντέχαμε και τρίτη Βαλαροπαράσταση μέσα σε μια σαιζόν… Εν τέλει… μας λυπήθηκε ο καλός θεός του θεάτρου και δεν μας έκανε την χάρη. Η συμμετοχή του στην «Θεία και γω», θεωρείται εντελώς περαστική…
Φωτεινή Μπαξεβάνη..του ματς…
Την περίοδο 2010–2011 έπαιξε στο ΚΘΒΕ τη Λωξάντρα της Μ. Ιορδανίδου σε θεατρική διασκευή Ά. Δήμου και σκηνοθεσία Σ. Χατζάκη, καθώς και στην παράσταση Μικρά Διονύσια σε σκηνοθεσία Γ. Ρήγα-Γ. Καραντινάκη.
Ενώ σκηνοθέτησε φέτος το έργο της Ευ. Φακίνου Στη Ντενεκεδούπολη, την ξαναείδαμε στην «Λωξάνδρα» έκανε και την «Μαντάμ Σουσού» αργότερα … Φωτεινή, καλή, χρυσή, αλλα basta…
Η λεηλασία του studio ΝΕΜΕΣΗ…
Αφηγείται η ιδρυτής του χώρου, Τίνα Στεφανοπούλου… “Τετάρτη 5 Οκτωβρίου μπαίνοντας στο studio ΝΕΜΕΣΗ για την πρώτη συνάντηση του εργαστηρίου ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ (και έχοντας ξεκλειδώσει την πόρτα που ήταν κλειδωμένη κανονικά) ανακαλύπτω ότι κάποιοι είχαν αφαιρέσει τα πιο πολύτιμα πράγματα ενός θεατρικού χώρου- όλο τον φωτιστικό και ηχητικό εξοπλισμό, όπως επίσης laptop, κάμερα, βιντεοπροβολέα, και όλο μας το ταμείο- Η ΝΕΜΕΣΗ έχει βαρύτατα τραυματιστεί…»
Πέρασε όλη σαιζόν και το αγαπημένο μας στέκι, ευτυχώς σουλουπώθηκε, [σειρά παραστάσεων δόθηκαν από την ομάδα του Τζίμη Κούρτη, «ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ-ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ»], μηχανήματα αγοράστηκαν, αρκετοί βοήθησαν και η ομάδα ακόμα δεν μπορει να συνέλθει από το κακό που τους βρήκε. Μας έλειψαν και τους περιμένουμε με χαρά την ερχόμενη σαιζόν. Είναι άλλωστε υποχρεωμένοι…
Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος, «και του πουλιού το γάλα…», αλλά τίποτα σε ποιότητα έχουμε;
Και τι δεν παρουσίασε και τι δεν έκανε ο Σωτηρης Χατζάκης να προσελκύσει κόσμο και κοσμάκη για να γεμίσει τις εκατοντάδες θέσεις των θεάτρων του. Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Από ένα ρεπερτόριο για όλη την οικογένεια, πολλές φορές αμφιβόλου τελικά ποιότητας και ουσίας, από μετακλήσεις πρωταγωνιστών για καθαρά εμπορικούς λόγους, με παραστάσεις που δεν τιμά ρόλο και ύπαρξη ενός κρατικού θεσμού με τέτοια ιστορία, κυρίως με έργα που δεν υποστηρίζουν και δεν προτείνουν κάτι σημαντικό στο κοινό, από θεατρικές δράσεις και πρωτοβουλίες που ναι μεν είχαν μια κοινωνική ευαισθησία, αμφισβητούνται όμως τα αποτέλεσμα όσον αφορά το αντικείμενο τους. Πάμε να τα δούμε…
Διατυμπανίστηκε ως το μεγάλο γεγονός, διαφώνησε ο Κώστας Καζάκος και αποχώρησε, «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που θα βλέπαμε στο Βασιλικό τον περασμένο Νοέμβρη και δεν είδαμε ποτέ, μεταφέρθηκε τελικά για καλοκαιρινή περιοδεία [2012], με μισά-μισά στα έσοδα με τη Λυρική σκηνή. Είδωμεν…
Χειρότερη μοίρα λόγω οικονομικής δυσπραγίας, είχε το εμβληματικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη «Ζορμπάς», σε θεατρική διασκευή Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Τάνια Τσανακλίδου που δεν θα δούμε μάλλον ποτέ.
Παρόλα αυτά, την περασμένη σαιζόν, είδαμε μια μετριότατη «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη και Φωτεινή Μπαξεβάνη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αφού επανέλαβε για λίγο την επιτυχημένη «Λωξάνδρα» [64 παραστάσεις] στη «καταραμένη» σκηνή της Μονής Λακαριστών [που έμεινε και φέτος ερμητικά κλειστή, πέρα από μια σειρά παραστάσεων του έργου «Τρομπόνι » του Μάριου Ποντίκα], οι άνευροι «Γερμανοί ξανάρχονται» των Σακελάριου, Γιαννακόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα [Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών], στην ίδια σκηνή είδαμε το εμπορικό πακέτο αχταρμάς «Άγαμοι Θύται στο Δημόσιο», σε σκηνοθεσία Ιεροκλή Μιχαηλίδη, με τους συντοπίτες και πλέον δημοφιλείς λεβέντες μας, με μεγάλη όμως επιτυχία, όπως και το μουσικό «Αμάν-Αμήν» [ΕΜΣ], σε συμπαραγωγή με το Ακροπολ. Επιπλέον στο ΚΘΒΕ δεν είδαμε, να ζωντανεύει η λεγόμενη Πειραματική σκηνή στο μικρό της Μονής Λαζαριστών, ενώ στα ντουζένια του ήταν το νέο Υπερώο με πολλές προτάσεις, με μια όμως να ξεχωρίσει ταμειακά και καλλιτεχνικά.
Πρόκειται για το εξαιρετικό «Ντιμπουκ» του Μάγιερς Μπρους, από το ομώνυμο έργο του Σαλόμ Άνσκη, μετάφραση Λουίζα Μητσάκου, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, μουσική: Σαββίνα Γιαννάτου «μια ιστορία που μιλά για τη δραματική παρουσία της αγάπης και του Θεού, μια ιστορία που δεν μιλά για την τραγική απουσία τους». Στο πλαίσιο του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού «Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών», παρουσιάστηκαν παραστάσεις, «Λόγος και Σιγή», ΚΑΒΑΦΗΣ – Τόποι και πρόσωπα των Αράβων στην ποίησή του, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου, «Οι Στοχαστές του Αόρατου», KHALIL GIBRAN – ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου κ.α
ενώ ακυρώθηκε το «Μόμπι Ντικ», του Χέρμαν Μέρβιλ, σε διασκευή Paul Stebbings και Phil Smith, σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου, καθώς και η «Άννα Καρένινα» του Λέοντος Τολστόι, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη, λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Τελευταία έμπνευση του διευθυντή Χατζάκη το «Κοινωνικό Θεατροπωλείο», όπου οι θεατές των παραστάσεων καλούνται να καταβάλουν αντί εισιτηρίου, τρόφιμα μακράς διαρκείας, τα οποία θα διατεθούν σε κοινωνικά ιδρύματα. Έσκισε η νεανική σκηνή με το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα του» Μενέλαου Λουντέμη [103 παραστάσεις – 31.026 θεατές], καθώς και τα παιδικά με τον «Πήτερ Παν», 25 παραστάσεις – 11.880 θεατές και «Στη Ντενεκεδούπολη». Η ουσία είναι όμως μία, το ΚΘΒΕ έχει πρόβλημα ταυτότητας και πρότασης. Λείπουν οι μεγάλες παραγωγές [και δεν εννοούμε μόνο οικονομικά], λείπουν τα μεγάλα έργα…
Το «Πρόσωπο» της χρονιάς.
Η Πειραματική σκηνή της «Τέχνης»
Από το κρύο στη ζέστη και πάλι απ την αρχή. Τα οικονομικά δεν βγαίνουν μετά το κόψιμο της επιχορήγησης και ένα «κακό» πρωινό, ο αξιολάτρευτος καλλιτεχνικός διευθυντής του, ο Νικηφόρος Παπανδρέου, κάλεσε τα μέσα για να αναγγείλει το κλείσιμο της Πειραματικής σκηνής της «Τέχνης».
Μια λέξη κυριάρχησε, «ΣΟΚ και ΘΛΙΨΗ»… Με τα πολλά, ενδιαφέρθηκε κάποια στιγμή ο Μπουτάρης για οικονομική ενίσχυση και οι παραστάσεις ολοκληρώθηκαν καλώς, όπως είχαν προγραμματιστεί. Αλλα το πρόβλημα παραμένει, γιατί δεν βγαίνει, παρά τη μικρή βοήθεια και αναζητείτε σταθερό μέλλον για τον πιο δημιουργικό ιδιωτικό θίασο της πόλης που μεγάλωσε και μας έμαθε θέατρο τα τελευταία 30 χρόνια. Την επόμενη σαιζόν είνα σχεδόν βέβαιο, οτι η νέα έδρα του θα είναι το θέατρο “Ανετον”.
“ΓΝΩΜΗ”, ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ + ΑΥΛΑΙΕΣ για τις παραστάσεις που είδε η Kulturosupa και ασχολήθηκε μαζί τους
7,5
7
6,5
Βίντεο αυλαίας και [λίγα] σχόλια από τη χθεσινή πρεμιέρα της Πέμης Ζούνη, στο θέατρο Κολοσσαίον.
6
5,5
5
4,5
4
3,5
3
2,5
2
Μας μίλησαν…
Ο ηθοποιός Νίκος Τσολερίδης [των γυμνών «Ερωτικών Ζωνών»], μιλάει στην Kulturosupa για όλα…
Ο ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός, μιλάει στην Kulturosupa, σε μια απολαυστική συνέντευξη ποταμός…
Ο ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, μιλάει στην Kulturosupa, εφ΄ όλης της ύλης.
Η ηθοποιός Μπέτυ Βαλάση, μιλάει on camera, στην Kulturosupa…
Η ηθοποιός Μαρία Αλιφέρη, μιλάει στην Kulturosupa …
Η ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα, μιλάει στην Kulturosupa…
Φωτογραφικό υλικό
