Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Είναι, λέει, ερασιτεχνική ομάδα και συγκεκριμένα το Θεατρικό Τμήμα Ενηλίκων του θεάτρου Σοφούλη… ανεβάζουν, λέει, τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη με διαφορετική ματιά… έχουν ντύσει, λέει, την παράσταση με μουσική των Abba, τύπου μιούζικαλ…Και σκέφτεσαι όταν τα διαβάζεις «είναι τώρα καλό όλο αυτό;»… και κουμπώνεσαι… και κρατάς τόσο δα καλαθάκι για τις προσδοκίες… και παρά ταύτα λες «θα πάω» γιατί αφενός αγαπάς τις ερασιτεχνικές ομάδες και σε συγκινεί η όποια τους προσπάθεια, και αφετέρου σκέφτεσαι ρεαλιστικά ότι κοτζάμ μεγάλα ονόματα έχουν αλλάξει τα φώτα στον Αριστοφάνη κάνοντάς τον αγνώριστο και ξαφνικά θα μας πειράξει η «διαφορετική ματιά» μιας ερασιτεχνικής ομάδας;; Τί παραπάνω κακό μπορεί να πάθει δηλαδή ο ήδη πολύπαθος και πολλαπλώς κακοποιημένος αρχαίος;;
Οπότε παρακάμπτεις τις όποιες χαζές επιφυλάξεις και καταφθάνεις στο θέατρο με αίσθημα επιείκειας απέναντι σε άπειρους ερασιτέχνες και την ελπίδα να δεις κάτι από υποφερτό έως συμπαθητικό που θα δικαιώσει έστω στο ελάχιστο την επιλογή σου…Και σβήνουν τα φώτα… και βγαίνει μια χαριτωμένα «αλλοπαρμένη» που απευθύνεται στο κοινό, γκρινιάζει, πειράζει το σκηνικό, τα βάζει με τον σκηνοθέτη, κερδίζει το πρώτο γέλιο και λες «κάτι» γίνεται εδώ… στη συνέχεια η σκηνή πλημμυρίζει με χρώμα και χορό και τα αυτιά σου με την αγαπημένη ξεσηκωτική μουσική, ενώ αρχίζει η «Αριστοφάνειος» καταιγιστική δράση από «μαθητευόμενους εραστές της τέχνης» που σε κρατούν εντελώς προσηλωμένο πάνω από μία ώρα κι όταν τελειώνουν αναρωτιέσαι «τόσο λίγο ήταν;» Έχοντας πετάξει, εννοείται, από τα πρώτα λεπτά το «τόσο δα καλαθάκι», ρουφώντας κάθε απολαυστική στιγμή και ξεχνώντας παντελώς ότι παρακολουθείς ερασιτεχνική παράσταση!
Όπου καταρχάς η επιλογή της συγκεκριμένης κωμωδίας του Αριστοφάνη «Οι Εκκλησιάζουσες» υπήρξε πολύ εύστοχη από άποψη επικαιρότητας, με τα γυναικεία ζητήματα, την καταπίεση, τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση κλπ. να συνιστούν μια καυτή κοινωνική πραγματικότητα, ως διαχρονικές παθογένειες άλλωστε, που όμως σήμερα βρίσκονται σε τρομερή έξαρση… Όπως ακριβώς ήταν το ζοφερό κλίμα στην αρχαία Αθήνα μετά τη λήξη του Πελοποννησιακού πολέμου και ανάγκασε τις γυναίκες με πρωτοβουλία της Πραξαγόρας να αντιδράσουν δυναμικά: μεταμφιεσμένες σε άντρες να εισβάλλουν κρυφά στην Εκκλησία του Δήμου και να περάσουν ένα ψήφισμα που τους έδινε την εξουσία με την προοπτική να εφαρμόσουν καινοτόμες πολιτικές μεταρρυθμίσεις, όπως πχ. την περιουσιακή και… ερωτική κοινοκτημοσύνη! Μόνο που το πρόγραμμά τους θα αποδειχθεί ουτοπικό στην υλοποίηση και θα υπονομευθεί από ποικίλες κωμικοτραγικές καταστάσεις…
Σύμφωνα με μελετητές του μεγάλου σατιρικού συγγραφέα, το παρόν έργο δεν εστιάζει τόσο στον δυναμισμό των γυναικών που με πονηρό τέχνασμα καταλαμβάνουν την εξουσία, όσο στον «ευνουχισμό» των ανδρών που αποτυγχάνουν στη διαχείρισή της, επιδεικνύοντας ένα είδος «θηλυπρεπούς» ανικανότητας… αυτό που σήμερα θα λέγαμε λαϊκά «έβγαλαν οι άντρες τα παντελόνια και τα φόρεσαν οι γυναίκες», οι οποίες ωστόσο κατά τον Αριστοφάνη αποτυγχάνουν εξίσου, χρησιμοποιώντας ως «όχημα» το φύλο τους… Μια οπτική στο πνεύμα του έργου που αποδόθηκε επιτυχώς στην παρούσα παράσταση, με άνδρες και γυναίκες σε σύγχυση ρόλων και στόχων, μπλεγμένοι όλοι σε ένα διαρκές γαϊτανάκι κωμικών αδιέξοδων… όπου βέβαια η «ερωτική καινοτομία» στον σεξουαλικό τομέα με σχεδόν σουρεαλιστική νομοθεσία, κέρδισε τη μερίδα του λέοντος στο χιούμορ- έστω κι αν σήμερα φαντάζει άκρως σεξιστική…
Αξίζουν ειλικρινή εύσημα στον σκηνοθέτηκαι υπεύθυνο της ομάδας σε ρόλο δασκάλου- εμπνευστή- καθοδηγητή Κρίτωνα Ζαχαριάδη, για δύο σημαντικότατους λόγους: πρώτον διότι βλέποντας το εξαιρετικό αποτέλεσμα δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι τα συγκεκριμένα άτομα στελεχώνουν μόλις ένα χρόνο (!) την ομάδα, που σημαίνει ότι ο «δάσκαλος» κάνει άριστη δουλειά! Και δεύτερον διότι αυτή η άριστη δουλειά αποτυπώθηκε επίσης στη θαυμάσια σκηνοθετική προσέγγιση… Η οποία απέδωσε πλήρως το πνεύμα και την πλοκή του έργου μέσα από συμπυκνωμένη εκδοχή μίας ώρας, αποφεύγοντας μάλιστα παντελώς οποιαδήποτε βωμολοχία, κάτι που για παράσταση του Αριστοφάνη μοιάζει αξιοθαύμαστο κατόρθωμα! Ανέδειξε έξυπνα και εύστοχα την κωμικότητα με σύγχρονο χιούμορ και εμβόλιμες επίκαιρες «μπηχτές» πχ. για τον πρόσφατο θάνατο της Ελισάβετ με δόσεις «τόσο- όσο» χωρίς κανένα ξεχείλωμα… χρησιμοποίησε λιτά αλλά εμπνευσμένα και συμβολικά ευρήματα για τη δράση, όπως πχ το αυτοσχέδιο στήσιμο του ρίνγκ για την «μονομαχία» ανδρών- γυναικών αντιπαραθέτοντας επιχειρήματα για την κατάκτηση της εξουσίας… κράτησε σε όλη την παράσταση ζωντανό, γρήγορο, ρυθμό και συντόνισε εξαιρετικά τον πολυμελή θίασο των 12 ηθοποιών, που επιπλέον τραγούδησαν και χόρεψαν ομαδικά με όμορφες χορογραφίες, ενώ πρότειναν οι ίδιοι την μουσική των Abba γράφοντας δικούς τους στίχους πάνω στην υπόθεση του έργου! Μια επιλογή που έδεσε άψογα σε ένα κλίμα ανάλαφρο, χαρούμενο, πολύχρωμο, με κάτι από… χίπικο αέρα seventies!
Όσο για τους ερασιτέχνες- από τους οποίους δεν θέλουμε να ξεχωρίσουμε κανένα καθώς ήταν σχεδόν ισάξιοι- πρόκειται για μικρά ή μεγαλύτερα ταλεντάκια με εντυπωσιακή σκηνική άνεση για το επίπεδό τους - λες κι έχουν γράψει χιλιόμετρα στο σανίδι- που σε πολλά σημεία ξεχνούσες την ερασιτεχνική ιδιότητα, έχοντας την αίσθηση επαγγελματιών με σκηνική αντίληψη, αυτοέλεγχο, δουλεμένα εκφραστικά μέσα, ομαδικό πνεύμα συνεργασίας… Ωστόσο σε παρόμοιες περιπτώσεις το πλέον συγκινητικό είναι η αφοσίωση και η αυθεντική χαρά γι αυτό που κάνουν και διαχέεται από όλο τους το είναι, μεταφέροντας αυθόρμητα στον θεατή την απόλαυση που οι ίδιοι νιώθουν… κι όλη αυτή η θετική ενέργεια είναι τόσο ευεργετική που επισκιάζει οτιδήποτε άλλο, κάνοντας ακόμα και μικρά λαθάκια ή αστοχίες να φαίνονται σχεδόν «συμπαθητικά» στα πλαίσια της αθωότητας και της απειρίας…
Μετά λοιπόν από 70 απολαυστικά λεπτά με αμείωτο ενδιαφέρον που μας φάνηκαν λίγα και θα θέλαμε κι άλλο, βγαίνοντας με ένα φωτεινό χαμόγελο κι ανάλαφρη διάθεση σιγοτραγουδώντας και ψιλοχορεύοντας, σκεφτόμασταν ότι το μόνο που αξίζει σε αυτά τα παιδιά είναι ένα «ευχαριστούμε» για το όμορφο δώρο και φυσικά ένα τεράστιο «ΜΠΡΑΒΟ» σε όλους!
Να γιατί αγαπάμε τις άξιες ερασιτεχνικές ομάδες!
.
---
11α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2022
ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ
ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
Ώρα προσέλευσης: 19:00 – Ώρα έναρξης: 20:00
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
.
Δείτε & αυτά:
