Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Ξεκινώντας από τον εύστοχο τίτλο που σπανίως «κουμπώνει» τόσο επιδέξια με το θέμα, παίρνοντας εν συνεχεία γεύση από το περιεχόμενο και διαβάζοντας την υπογραφή ενός καταξιωμένου θεατρανθρώπου τόσο στη συγγραφή όσο και στη σκηνοθεσία, είχαμε εξαρχής τις καλύτερες εγγυήσεις για μια παράσταση που δεν θα πρόδιδε τις προσδοκίες μας, έστω κι αν το όνομα της πρωταγωνίστριας του μονολόγου δεν μας ήταν γνωστό…
Ωστόσο με δεδομένη εμπιστοσύνη στον Κ. Τσιάνο, προσήλθαμε στο θέατρο Φαργκάνη Art για την παράσταση «Ζωή… χαρισάμενη» σε κείμενο και σκηνοθεσία του ίδιου, για να καταθέσουμε εκ των υστέρων ένθερμα ότι η εξαιρετική θεατρική εμπειρία όχι μόνο δικαίωσε, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες μας!
Ζωή ήταν το σημαδιακό όνομα που έδωσαν ένα ζευγάρι χωριάτες στο έκθετο βρέφος που βγήκαν παρατημένο στο κατώφλι τους κι αφού έφτασε στην εφηβεία το έστειλαν για παραδουλεύτρα σε πλουσιόσπιτο τα προπολεμικά χρόνια… για να ακολουθήσει η μικρή Ζωίτσα τη σκληρή μοίρα μιας «ζωής χαρισάμενης», γεμάτης εντάσεις, πάθη, καημούς, ερωτικά ντέρτια, βιοπάλη, σε μια Ελλάδα ρημαγμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο, πασχίζοντας για μια αβέβαιη θέση στον ήλιο που δύσκολα έφτανε στη ανήλιαγη «χαμοκέλα» της… Στην αφήγησή της εξιστορεί μια δύσβατη πορεία που πέρασε από βιασμούς αφεντικών και γκαστρώματα, από διωγμούς και κατακραυγή, από καταραμένη φτώχεια που την ανάγκασε να αποχωριστεί τα παιδιά της, από αυθόρμητη αντιστασιακή δράση στην κατοχή, από έρωτες που την σημάδεψαν, από δουλειές σε μπουζουξίδικα σαν τραγουδιάρα για να καταλήξει «λεκανατζού» σε μπορντέλο, όπου η μοίρα ήθελε να γνωρίσει την ιερόδουλη πεθερά και να παντρευτεί τον γιο της, κατά πολύ μικρότερο στα χρόνια, αποκτώντας μαζί του παιδί, έστω κι αν την εγκατέλειψε…
Το εξαιρετικό κείμενο (+) του Κ. Τσιάνου, ενώ εκ πρώτης όψεως θυμίζει αρκετά παρεμφερή με γνώριμες ιστορίες ιερόδουλων εκείνες τις ταραγμένες δεκαετίες, εντούτοις πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ο θεατής ότι πρόκειται γιαιδιαίτερη, προσεκτικά δουλεμένη, ευφάνταστη, ελκυστική μυθοπλασία με ανατρεπτικές εξελίξεις που διεγείρουν το ενδιαφέρον, προσφέροντας παράλληλα πειστική ηθογραφία μιας εποχής από τον κόσμο του περιθωρίου, στη σκιά των μεγάλων γεγονότων… Η ηρωίδα στον μονόλογό του διαθέτει αναγνωρίσιμο χαρακτήρα με αυθεντικότητα, πάθος, εκρηκτικό ταπεραμέντο και έναν θαυμάσιο συνδυασμό βασανισμένου καημού και εύστοχου, σαρκαστικού, απολαυστικού χιούμορ που σε όλη τη διάρκεια εξισορροπεί το συναίσθημα, χωρίς να αφήνει ποτέ την παράσταση να βαρύνει ή να εκπέσει στη μιζέρια, ενώ η αιχμηρή λαϊκή γλώσσα καθιστά με τη γνησιότητά της την αθυροστομία επιβεβλημένη… Ένα έργο που διαφοροποιείται ποιοτικά από τις συνήθεις βιογραφίες του είδους, με ενδιαφέρουσα απρόβλεπτη πλοκή που ανατρέπει στερεότυπα της εποχής, με άφθονο συναίσθημα, κοινωνικές αναφορές, απολαυστική απόδοση, ιστορικά στιγμιότυπα στα οποία εμπλέκεται απρόοπτα με υπονοούμενο μέχρι και ο Μάνος Χατζηδάκης χωρίς να κατονομάζεται, ως καταλυτική στιγμή για το υπέροχο φινάλε της αφήγησης..
Η σκηνοθεσία από τον συγγραφέα του έργου Κ. Τσιάνο, υπήρξε πληρέστατη για το δύσκολο σκηνοθετικά είδος του μονολόγου, με τον απαιτούμενο θεατρικό όγκο, με κινητικότητα, σκηνικό ενδιαφέρον, ισορροπία, ανάδειξη του χαρακτήρα και της ιδιαίτερης συνθήκης- ατμόσφαιρας του έργου….Κάτι στο οποίο συνέβαλε δραστικά κατά μείζονα λόγο, το γεμάτο, ρεαλιστικό, πειστικότατο σκηνικό που αναπαριστούσε με φροντισμένες λεπτομέρειες σε επίπλωση και αντικείμενα το παλιακό δωμάτιο της Ζωής, παραπέμποντας με αληθοφάνεια σε φτωχόσπιτα του 50 και 60… ταυτόχρονα τα εύστοχα διαλεγμένα κοστούμια με τις φτηνές ρόμπες, τα έστω λίγα μουσικά αποσπάσματα από γνωστά λαϊκά τραγούδια της εποχής και οι μελετημένες εναλλαγές φωτισμών που ακολουθούσαν στοιχειωδώς τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της αφήγησης, διαμόρφωσαν με επιτυχία το ενδεδειγμένο κλίμα…
Πέραν των «τεχνικών» όμως, ήταν εμφανέστατη η επιμελημένη φροντίδα για την καθοδήγηση της ηθοποιού, ώστε με την ερμηνεία της να καταθέσει τον καλύτερο εαυτό, τόσο σε επίπεδο καθαρά υποκριτικό, όσο και σε επίπεδο πλήρους αξιοποίησης του σκηνικού περιβάλλοντος, καθώς η ηρωίδα κινήθηκε με φυσικότητα στο χώρο χωρίς να μένει ποτέ στατική, λειτουργώντας ρεαλιστικά με αληθοφάνεια στο «σπίτι»… Επιπλέον αναδείχθηκαν σκηνοθετικά με θαυμάσιο, ισορροπημένο, «συνδυαστικό» τρόπο, από τη μια οι εντάσεις, οι λογής στερήσεις, η κοινωνική απόρριψη, η μοναξιά, το παράπονο, και από την άλλη το ερωτικό πάθος, το πείσμα για ζωή και το αφοπλιστικό πηγαίο χιούμορ, άλλοτε πικρό κι άλλοτε απολαυστικά σαρκαστικό, κλιμακώνοντας την προσήλωση στη σκηνή και προσφέροντας παράλληλα κάποιες μικρές εμπνευσμένες θεαματικά στιγμές σαν αυτήν του νυφικού, ιδιαίτερα φορτισμένες… Για να καταλήξει όλο αυτό σε ένα υπέροχο, απρόσμενο, συγκινητικό φινάλε, όπου η Ζωή «ξεντύνεται» τον ρόλο της, αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο ως μάρτυρας και κλείνει με κορυφαία ατάκα από τις μνήμες της που την «καθαγιάζει» κάνοντας πολλά μάτια να βουρκώσουν…
Σχολιάζοντας την ερμηνεία της Αγγελικής Λεμονή, οφείλουμε καταρχάς να συγχαρούμε την πανάξια ηθοποιό για την εξαίρετη απόδοση και κατά δεύτερον να… ζητήσουμε συγγνώμη που την αγνοούσαμε, μη έχοντας την τύχη μέχρι τώρα να την συναντήσουμε κι αναρωτιόμαστε πόσα ακόμη σπουδαία ταλέντα άραγε μένουν στη σκιά και πόσο άδικο είναι αυτό, όταν μετριότητες μονοπωλούν τη δημοσιότητα… Εν προκειμένω η ερμηνεία της σε έναν ρόλο με ευκολίες λόγω στερεότυπων αλλά και ύπουλες παγίδες να γλιστρήσει σε μελό ή γραφικότητες, διακρίθηκε από συγκινητική αυθεντικότητα, πειστικό ρεαλισμό, υποκριτική ωριμότητα, αποπνέοντας τη γνήσια λαϊκότητα, το έντονο πείσμα, την εσωτερική δύναμη, το ζωογόνο χιούμορμιας γυναίκας που «ρούφηξε τη ζωή μέχρι το μεδούλι» ξορκίζοντας τη μοίρα της με έρωτα και κουβαλώντας τις πληγές της με ψηλά το κεφάλι ως πονεμένα «εύσημα»… Σημειώνοντας, πέρα από την άψογη εκφορά του λόγου, τους τονισμούς, τις παύσεις, τη μελετημένη κινησιολογία, επίσης και την εκπαιδευμένη τραγουδιστικά φωνή της με την υποβλητική μπάσα χροιά…
Σε παρόμοια θαυμάσια εγχειρήματα, σαφώς οι όποιες παρατηρήσεις (-) για λόγους δεοντολογίας είναι δευτερεύουσας σημασίας…όπως ας πούμε ότι σε επίπεδο κειμένου θα περιμέναμε ακόμα πιο «χύμα» λαϊκή γλώσσα, σε αντίθεση με κάποιες λέξεις «ακαδημαϊκές» που εντοπίσαμε και δεν «κολλούσαν» στο στόμα του συγκεκριμένου χαρακτήρα… Όσον αφορά στη σκηνοθεσία και ειδικότερα στο πρώτο μισάωρο διακρίναμε μικρές στιγμές αμηχανίας με κάποιες επιλογές για προσθήκη όγκου ανεπαρκώς αιτιολογημένες χωρίς το απαραίτητο «χτίσιμο» της κλιμάκωσης (πχ το αναίτιο πέταγμα των στρωσιδιών ή άκαιρες χορευτικές γύρες), ενώ μας έλειψε μεγαλύτερη συμμετοχή τραγουδιών εποχής που αναμφίβολα θα ενίσχυαν την ατμόσφαιρα…
Τέλος, το ελάχιστο που θα συστήναμε στην ταλαντούχα Αγγελική Λεμονή είναι λίγο περισσότερο λύσιμο στα χέρια για πιο φυσική κίνηση… Εν ολίγοις πταισματάκια σε λεπτομέρειες…
Καταλήγοντας (=) αυτό που έμεινε από μια παράσταση θαυμάσια φροντισμένη σε όλα επίπεδα με ένα δυνατό μήνυμα ζωής είναι τούτο: μπορεί η Ζωή να μην έζησε «χαρισάμενα», ωστόσο πρόσφερε σε εμάς που την απολαύσαμε ενενήντα λεπτά αληθινά «χαρισάμενης ζωής»!
Βαθμολογία:
7,2/10
..
-k-
ΦΑΡΓΚΑΝΗ
«Ζωή… χαρισάμενη» του Κώστα Τσιάνου.
Δραμεντί. Μονόλογος.
Η Ζωή, η ηρωίδα του έργου από τη μέρα που την βρήκαν νεογέννητη σαν «πεταμένο σκατό» στο κατώφλι κάποιου χωριάτικου σπιτιού. Πότε από δω, πότε από κει κατέληξε, πάμφτωχη κι αγράμματη, παραδουλεύτρα σε οίκο ανοχής. Αστεφάνωτη και με παιδιά νόθα έζησε μια «Ζωή…χαρισάμενη» ανάμεσα σε πόρνες, σωματέμπορους, μαυραγορίτες, προδότες και μ΄όλα τ΄αποβράσματα της κοινωνίας. Γνώρισε τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό και όλη τη ζοφερή μετεμφυλιακή περίοδο......
Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος.
Ερμηνεύουν: Αγγελική Λεμονή.
Ημερες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:30 (Εως 04/12)
.
.
-Κ-
12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023: Όλες οι πρεμιέρες που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην πόλη της Θεσσαλονίκης συμμετέχουν στα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής & Βραβεία Κοινού
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, αίθουσες προβολής, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.