Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Η νέα θεατρική σεζόν ξεκίνησε δυναμικά με πλήθος θεατρικών παραστάσεων να κάνουν πρεμιέρα. Δυστυχώς, οι θεατρόφιλοι ήρθαν για άλλη μία φορά αντιμέτωποι με έναν μαραθώνιο για να προλάβουν να δουν όσο περισσότερα γίνεται. Δεν φημίζεται ως γνωστόν η Θεσσαλονίκη για τον προγραμματισμό της. Στις παραστάσεις, οι οποίες εμφανίστηκαν ήταν και εκείνη του Στέλιου Βραχνή και της ομάδας «Πρόταση».
Η συγκεκριμένη ομάδα, η οποία μάλιστα βραβεύτηκε πρόσφατα στα 11α ΘΒΘ μας έχει συνηθίσει σε πολύ όμορφες παραστάσεις με προβληματισμό και άποψη. Αυτό επιχείρησε να κάνει και στην παράσταση «Noigandres/Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας».
Το κείμενο πραγματεύεται διάφορα ζητήματα, όπως η ενδοοικογενειακή βία, τα πάθη, οι προκαταλήψεις, η κρυμμένη σεξουαλικότητα, η παιδεραστία, οι σχέσεις γονέων και παιδιών, η πληγωμένη αθωότητα, κ.ά.
Ως προς τα θετικά (+) στοιχεία της παράστασης αρχικά θα εντάσσαμε την σκηνοθεσία του πολυπράγμονα Στέλιου Βραχνή. Ο ίδιος πάντα επιμελείται τις παραστάσεις του με προσοχή και λεπτότητα, θέλοντας να προσέξει την κάθε λεπτομέρεια. Η προσωπική σφραγίδα που θέτει είναι έντονη στην παράσταση. Σε αυτήν συναντάμε ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σκηνοθεσίας του, όπως το παιχνίδι με τα φώτα, την ύπαρξη μουσικής που συνοδεύει τις εξελίξεις, την χρήση σιωπών και ψιθύρων, την εναλλαγή από το απότομο σχεδόν ακραίο γέλιο στο εξίσου έντονο κλάματων πρωταγωνιστών. Ο ίδιος έχει θέσει τους ήρωές του σε μία διαδικασία διαρκούς πτώσης, με τους ηθοποιούς να καλούνται να ανταποκριθούν σε ένα έντονο πλαίσιο. Σημαντικό δείγμα της δουλειάς του είναι η αξιοποίηση όλων των σημείων του χώρου, που τις περισσότερες φορές λειτουργεί ενισχυτικά, ενώ άλλες καθαρά διεκπεραιωτικά.
Ως προς το κείμενο του Κωνσταντίνου Αβράμη αυτό αποτελεί σίγουρα ένα πρωτότυπο δημιούργημα, το οποίο διαφοροποιείται από τα συνήθως επιλεχθέντα θεατρικά κείμενα. Το ενδιαφέρον του χαρακτηριστικό είναι πως κινείται σε δύο επίπεδα με αποτέλεσμα να μπλέκεται το παρόν με το παρελθόν και κάθε στιγμή να αναρωτιέσαι τι συνέβη. Η αφήγηση δημιουργεί μία σύγχυση (ευχάριστη) στον θεατή με κάποιες ξαφνικές ανατροπές να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Πέραν αυτών, τα νοήματα, που παρατέθηκαν παραπάνω εξυπηρετούνται σε μεγάλο βαθμό, με την επικαιρότητα αυτών των ημερών -δυστυχώς- να δίνει μία ακόμη πιο έντονη διάσταση στις πτυχές του θέματος.
Οι φωτισμοί έχουν το εξής ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Ούτε μεγαλειώδη φώτα, ούτε πρωτότυπες εναλλαγές. Και αυτό είναι που τελικά προκάλεσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Οι ίδιοι αποτελούν κομμάτι του χώρου, ο οποίος φαίνεται να εντάσσεται μέσα στην παράσταση μέσω των εναλλαγών που κάνουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί σε καίρια σημεία του κειμένου. Πολύ δυναμικό εύρημα ακριβώς λόγω της απλότητάς του, που ταίριαξε με το στυλ όλης της διαμόρφωσης.
Ως προς τον Πολυχώρο Ένεκεν μιας και αναφέρθηκε αμέσως παραπάνω, πρέπει να σημειωθεί, πως αρχικά προβληματίζει η επιλογή του για τη διεξαγωγή της παράστασης. Ο απλωμένος χώρος δεν θυμίζει σε τίποτα μία θεατρική σκηνή. Συγκεκριμένα περίπου στο κέντρο της «σκηνής» βρίσκεται ένα τραπέζι, στο οποίο κάθονται οι ηθοποιοί με τις θέσεις του να συμπληρώνονται από το κοινό. Κυκλικά σε ένα σχηματιζόμενο «Π» βρίσκονται οι λοιποί θεατές που παρακολουθούν τις εξελίξεις από ένα διαφορετικό σημείο. Η επιλογή του χώρου και τα περιορισμένα πλαίσια που δημιουργούσε δεν πτόησαν τον Βραχνή, ο οποίος δημιούργησε ένα δεύτερο επίπεδο σκηνής σε ένα χώρο δίπλα, που ήταν ένας διάδρομος και οι τουαλέτες.
Συγκεκριμένα, μία κάμερα κινητού τηλεφώνου μας έδειχνε σημεία εξέλιξης της πλοκής από αυτόν τον χώρο, με τους θεατές να τα βλέπουν στον κεντρικό χώρο. Αυτό θα πει πρωτότυπη δημιουργία, που ξεφεύγει από τα τετριμμένα, κάνοντας αυτό που μοιάζει παράταιρο ή αδύνατο, προσιτό και δυνατό.
Σημαντικό επίσης στοιχείο ήταν η μουσική του Θάνου Χαριζάνη, η οποία σε αρκετές δόσεις εμπλούτισε το κείμενο, συμβάλλοντας στην ανάδειξη των ηρώων, ιδίως στις στιγμές των παύσεων.
Ως προς τους πρωταγωνιστές φάνηκε όλοι να λειτουργούν με συγχρονισμό και χημεία. Ο Πάνος Αναγνωστόπολος, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει στο «Γράμμα στον πατέρα» της ίδιας ομάδας, κατάφερε με ένα εύρος εκφραστικών μέσων να αποδώσει με επιτυχία τον ρόλο του. Μας εντυπωσίασε η Κατερίνα Κασελίμη, η οποία κατάφερε με ισορροπία να κινηθεί σε ένα εύρος διαφορετικών συναισθημάτων. Οι δύο νεότεροι ηθοποιοί ο Θανάσης Τζιντζιός και η Μαρία Καπόγλου έδεσαν πολύ καλά μεταξύ τους, προσφέροντας δύο μεστές ερμηνείες. Η ΆνναΧατζηπαύλου και ο Ανέστης Καφάτσος κινήθηκαν σε ικανοποιητικά πλαίσια με κάποια σημεία υπερβολής.
Στα αρνητικά (-) στοιχεία θα πρέπει να καταγράψουμε δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά στο κείμενο, το οποίο δυστυχώς «ξεχείλωσε» το εύρημα, που διαμόρφωσε. Κάποια σημεία της πλοκής φάνηκε να έχουν τεθεί προσχηματικά χωρίς να βοηθούν στην εξέλιξη, ενώ η κάθαρση δεν φαίνεται να λύνει όλες τις απορίες των θεατών, που ναι μεν εντυπωσιάζονται με το κλείσιμο, αλλά μένουν με την απορία. Η δεύτερη αφορά σε κάτι που ειπώθηκε και παραπάνω σε σχέση με την σκηνοθεσία και την αξιοποίηση των στοιχείων του χώρου. Σε κάποιες στιγμές υπήρξε μία υπερβολική χρήση, που δεν φάνηκε να συμβάλλει δραματουργικά, αλλά μόνο οπτικά.
Συνολικά (=), θα λέγαμε, πως η παράσταση αποτελεί ένα πρωτότυπο δημιούργημα, που απευθύνεται σε ένα κοινό με απαιτήσεις, που να επιζητά το κάτι παραπάνω. Και αυτό το κάτι παραπάνω η παράσταση το προσφέρει. Χρειάζεται η στήριξη του κοινού σε τέτοιες προσπάθειες, πόσω μάλλον όταν αυτές προέρχονται από έναν τοπικό θίασο, που φάνηκε να δουλεύει σκληρά.
.
Βαθμολογία:
6,6/10
-k-
.
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΈΝΕΚΕΝ
«Noigandres/Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας» του Κωνσταντίνου Αβράμη.
Δράμα
Ένας εκτροφέας αλόγων, ο Μίχαελ Κόλχαας, θεοσεβούμενος, νομοταγής και φιλήσυχος άνθρωπος, αδικείται από τον Άρχοντα της Σαξονίας, ο οποίος του παρακρατά δύο από τα καλύτερα άλογά του, τα υποχρεώνει σε εξαντλητικές εργασίες και του τα επιστρέφει εξαθλιωμένα.
Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής.
Ερμηνεύουν: Πάνος Αναγνωστόπουλος, Μαρία Καπόγλου, Κατερίνα Κασελίμη, Ανέστης Καφάτσος, Απόστολος Λινάρδος, Χαρά Σβάνου, Θανάσης Τζιντζιός, Άννα Χατζηπαύλου.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:00 (έως 6/11).
.
.
-Κ-
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.